ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro ❤
Intro...
Destiny Island เพราะฟ้าลิขิตไว้ให้พบกัน ❤
เสียงของสายลมที่แว่วแผ่วเบา เสียงดังเซ็งแซ่ของธรรมชาติ...ป่าไม้...สรรพสัตว์ทั้งหลายที่อาศัยอยู่ตามที่ต่างๆภายในป่า..ประกอบกับเสียงของคลื่นน้ำทะเลสีฟ้าครามที่ซัดเข้าฝั่งกระทบทรายละเอียดสีขาวนวลให้ปลิวไหวไปกับสายน้ำ ยังไม่ดังเท่ากับเสียงของหญิงสาววัยรุ่นสองคนที่กำลังเล่นกันอยู่ริมทะ้เล..แต่ไม่ใช่เสียงดังเพราะการเล่นกันแต่อย่างใด กลับเป็นเสียงตะโกนชวนทะเลาะมีเรื่องกันซะมากกว่า
"แน่จริงก็จับฉันให้ได้ซิ"เสียงใสแจ๋วของแม่สาวเจ้าของหน้าลูกครึ่งผมน้ำตาลทอง กลับไม่ทำให้อีกฝ่ายที่เดินมาเคียงกันกะตือรือร้นที่จะทำตามเสียงเรียกนั้นเลยสักนิด
"เธอโตแล้วนะ เจสสิก้า ยังเล่นเป็นเด็กๆอยู่ได้"อีกฝ่ายบ่นกระปอดกระแปดกับการละเล่นที่แสนจะเด็กของเพื่อนเธอ เจสสิก้า
"โธ่ ยุนอา นานๆทีฉันจะได้ออกมาเดินเล่นบนหาดทรายขาวนี่สักทีนะ ฉันก็อยากจะวิ่งเล่นให้หนำใจให้เท้าได้สัมผัสกับทรายของเกาะนี้หน่อยสิ วันวันฉันก็เอาแต่หมกตัวอยู่กับทิฟฟานี่ในสถานพยาบาล มันก็น่าเบื่อนะ ได้แต่มองทะเลฟ้าที่ไกลสุดลูกหูลูกตา แต่กลับไม่เคยได้สัมผัสมัน..."
"โธ่ แม่คุณบรรยายซะเว่อร์เลยนะ"ยุนอา หรือสาวเจ้าของใบหน้าสวยขาวแต่กลับดูคมเข้มอย่างบอกไม่ถูกในสายตาของเจสสิก้า เธอก็ไม่เคยรู้ตัวว่าหลงใหลใบหน้านวลขาวและท่าทางทะมัดทะแมงดุจผู้ชายของยุนอาตั้งแ่ต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้ทุกครั้งเมื่อยุนอาอยู่ในสายตาเธอ เธอก็อดมองอย่างเสียไม่ได้... พูดขึ้นก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่กับการกระทำของหญิงสาวตรงหน้าที่ดูเหมือนถูกกักขังในคุกมาสักหนึ่งร้อยปีแล้วพึ่งได้ออกมาชมความงามของโลก
เจสสิก้าหันใบหน้าสวยออกทางทะเลที่ไกลสุดลูกหูลูกตา... ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนของเกาะนี้ ที่นี่ก็ไม่มีทางเชื่อมกับบกอยู่แล้ว เพราะที่นี่เป็นเกาะฉะนั้นรอบๆเกาะจึงเป็นน้ำทะเลใสที่หากมองจากเกาะคงมองไม่เห็นอะไรนอกจาก น้ำทะเล และ น้ำทะเล...ลมทะเลที่พัดเข้ามาบนชายฝั่งกระทบกับใบหน้าใสของเจสสิก้าทำให้เธอรู้สึกสดชื่นเมื่อได้มาสัมผัสกับความงามของธรรมชาติ ผมสีน้ำตาลทองที่ถูกปล่อยถูกพัดไปด้านหลังตามแรงลมเผยให้เห็นเสี้ยวใบหน้าด้านข้างของเจสสิก้าแบบเต็มตา ยุนอาเผลอปล่อยใจไปกับรูปลักษณ์ราวกับจิตรกรมาเขียนภาพอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะเรียกสติคืนกลับมาเมื่ออีกฝ่ายพูดขึ้น
"ถ้าฉันเป็นทิฟฟานี่ เธอคงเล่นวิ่งไล่จับกับฉันแล้วาสินะ"
"เธอหมายความว่าไง"ยุนอาถามเจสสิก้าด้วยความงุนงงว่าเธอหมายถึงอะไรกันแน่ ทำไมคำพูดประโยคเมื่อสักครู่ถึงได้ฉายแววเศร้าปะปนอยู่
"ฉันรู้นะ ว่าเธอชอบทิฟฟานี่.."อีกฝ่ายพูดตอบพลางก้มหน้าก้มตามองทรายขาวที่เท้าเปลือยเปล่าสัมผัสอยุ่
"เธอ..อะ..เอ่อ..."ยุนอาถึงกับพูดตะกุกตะกักไม่คิดว่าจะมีคนอ่านใจเธอออก ใช่ เธอชอบทิฟฟานี่หญิงสาวลูกครึ่งเหมือนกับเจสสิก้า เธอมีใบหน้าที่สวยงามพร้อมกับรอยยิ้มหวานกินใจที่พร้อมจะละลายหัวใจทุกคน รวมถึงละลายหัวใจดวงน้อยของยุนอาด้วย...
"ทิฟฟานี่โชคดีจริงๆ..."
"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ"เสียงพูดของเจสสิก้าเบาเกินกว่าที่ยุนอาจะได้ยินจึงทำให้เธอเผลอถามออกไป...
"เปล่าหรอก"เจสสิก้าหันหน้าไปหายุนอาพร้อมกับยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเศร้าสร้อย
"อุ้ย !! "
"ฮ่าฮ่า ฉันจับเธอได้แล้ว"เสียงตกใจของเจสสิก้าเรียกเสียงหัวเราะของยุนอาได้ไม่้น้อยหลังจากที่เธอเดินเข้ามาจับเจสสิก้าที่กำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์ของตัวเอง พร้อมคำพูดเชิญชวนการละเล่นที่เจสสิก้าต้องการเมื่อเห็็นรอยยิ้มที่เคลือบแคลงด้วยความเศร้า เธอไม่อยากเห็นเจสสิก้าเศร้ารวมถึงทุกคนที่อยู่บนเกาะแห่งโชคชะตาแห่งนี้ด้วย "เตรียมตัววิ่งหนีฉันให้ดีล่ะ"
"แน่นอน !!"ว่าแล้วเจสสิก้าก็เริ่มวิ่งไปตามทางทันที เท้าที่สัมผัสกับน้ำเย็นของทะเลทำให้การวิ่งของยุนอาและเจสสิก้าช้าลง เพราะต้องวิ่งแหวกน้ำไปมาอย่างสนุกสนานราวกับเด็กเล็กกำลังวิ่งเล่นกันอยู่ก็ไม่ปาน ภาพแห่งความสุขนั้นถูกจ้องมองด้วยแววตายิ้มของใครคนหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกมา เธอยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าาทางมีความสุขของคนทั้งสอง แล้วก็ต้องหัวเราะตามกับการเล่นของทั้งสองคนนั้น ทั้งสองคนวิ่งไล่จับกันอยู่ในน้ำตื่น ล้มแล้วล้มอีก แต่ใบหน้าของทั้งสองคนก็ยังตงฉายแววความสุขออกมาอย่างชัดเจน...จนทำให้เธออดยิ้มตามไม่ได้...
"พี่ฟานี่ แอบมองใครอยู่น่ะ"เสียงใสของหญิงสาวร่างสูงวัยแรกรุ่นดังขึ้นจากด้านหลังของทิฟฟานี่ที่กำลังยืนเกาะหน้าต่างมองออกไปสู่ท้องทะเลเบื้องหน้า
"อ่ะ ซอลลี่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย..ก็กำลังดูสองคนนั้นเขาเล่นกันอยู่น่ะสิ"ทิฟฟานี่กวักมือเรียกน้องสาวสุดรักให้มามองดูภาพที่ตัวเองกำลังจ้องมองอยู่พลางชี้ไปที่เจสสิก้าและยุนอาที่ตอนนี้เหมือนจะเล่นสาดน้ำกันแทนแล้ว
"อิอิ นานๆจะเห็นภาพแบบนี้ที"ซอลลี่ว่าพลางยิ้มไม่หุบ บ้านหลังเล็กที่ซอลลีและทิฟฟานี่อาศัยอยู่นี้ตั้งอยู่ขึ้นมาบนเนินเขาเล็กน้อยรอบๆเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่เล็กเต็มไปหมด ใช่แล้ว ที่เกาะแห่งนี้มีคนอาศัยอยู่แต่ก็ไม่เยอะมาก ทุกคนจะมีบ้านอาศัยอยู่เรียบๆชายหาด หรือไม่ก็ตามที่ต่างๆภายในเกาะนี้ที่สามารถอาศัยอยู่ได้ ถ้าถามว่าแล้วเรื่องอาหารการกิน ของใช้ประจำวันล่ะ คำตอบคือ ประมาณเดือนนึงจะมีเรือใหญ่ที่เอาของจากในเมืองที่อยู่ห่างไกลออกไปมากราวกับอยู่คนละโลกมาส่ง แล้วใช่ว่าทุกคนจะสามารถหาเกาะนี้เจอ เพราะนอกจากผู้ชำนาญอย่างมากกกด้านการเดินทางทางเรือแล้ว ก็ยากที่จะมีใครหาเจอแล้วได้มาเยือนเกาะนี้
"ก็ใช่นะ พวกเราก็เอาแต่อยู่ในสถานพยาบาลพอตอนนี้ไม่มีผู้ป่วยแล้วก็ได้พักผ่อนเต็มที่สักทีเนอะ"ทิฟฟานี่หันไปพูดเห็นด้วยกับน้องสาวเำพราะเนื่องจากเธอทำงานเป็นหมออยู่ในสถานพยาบาลแห่งเล็กของเกาะนี้ มีคนไข้เข้ามาให้เธอรักษาไม่ขาดสาย...จนตอนนี้ไม่มีผู้ป่วยแล้ว ทำให้เธอและเจสสิก้าที่อยู่ช่วยแต่ในสถานพยาบาลได้พักผ่อนกันสักที
"โอะ โอ้ย"
"เจสสิก้า เป็นอะไรหรือเปล่า"ยุนอารีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อนสาวทันทีเมื่อเห็นว่าอยู่ดีดีเจสสิก้าก็สะดุดล้มไปซะอย่างนั้น
"ยุน...ดูนี่สิ"เจสสิก้าถึงกับทำตาโต แล้วรีบชี้ให้ยุนอาดูร่างของหญิงสาวคนหนึ่งที่นอนสลบเหมือดอยู่ตรงหน้าพวกเธอ ใกล้กันนั้นภายในน้ำทะเลสีฟ้าใสกลับมีเลือดสีแดงฉานลอยปะปนอยู่ เจสสิก้ารีบพลิกร่างเล็กที่นอนคว่ำให้หงายขึ้น ก่อนจะเห็นร่องรอยของการถูกทำร้ายที่เธอยังไม่รู้ว่าเกิดจากอะไรอยู่บนร่างของหญิงสาวคนนี้ ที่ทั้งตัวเปียกโชกไปด้วยน้ำ... "ยุนอา มาช่วยพากันไปหาทิฟฟานี่เถอะ"
"ได้" ยุนอาที่เห็นก็มีอาการตกใจไม่แพ้กับเจสสิก้าก็จริงที่มักจะมีคนลอยมาติดเกาะที่นี่ รวมทั้งเจสสิก้า ทิฟฟานี่ และ ซอลลี แต่ส่วนใหญ่กลับไม่มีบาดแผลติดตัวมา ยุนอารีบเข้าไปยกร่างหนักเพราะน้ำโดยพยุงคนละข้างกับเจสสิก้าก่อนจะพาร่างของตัวเองและร่างของหญิงสาวร่างเล็กที่มีบาดแผลขึ้นไปด้านบนเพื่อตรงไปหาทิฟฟานี่ทันที ทิฟฟานี่ที่จ้องอยู่ทางหน้าต่างเห็นเหตุการณ์เข้าจึงพูดขึ้นมาว่า
"งานเข้าซะแล้วสิ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น