ToShi ShibaDog

ลำดับตอนที่ #7 : ToShi สุนัขจอมกัด : How to Train a Puppy Not to Bite people

อัปเดตล่าสุด 9 ก.ย. 57

โทชิ “ToShi ShibaDog” เป็นลูกสุนัขที่น่ารักและรักเจ้าของมาก...แต่กัดเจ็บมากครับ

เห็นหน้าตาซื่อ น่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้.... จริงๆเป็นสุนัขเอาแต่ใจและดื้อมากครับ เวลาผมไปทำงานทั้งวันแล้วกลับบ้านมาตอนเย็น มันจะดีใจตื่นเต้นมากที่ได้เจอผม

โทชิจะกระดิกหาง ตื่นเต้นมาก วิ่งเข้าใส่ทันทีที่ผมกลับถึงบ้าน ดีใจวิ่งมาหาอย่างเดียวผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ แต่...มันทั้งกระโจนใส่ ทั้งกัดมือ กันแขน จนเนื้อตัวผมลายพร้อยไปหมด

นี่คือร่องรอยที่เพิ่มขึ้นในแต่ละวัน เจ็บเลือดออกซิบๆเลยทีเดียว

ผมคิดว่าหลายท่านอาจกำลังเจอกับสถานการณ์แบบเดียวกันนี้ ลูกสุนัขวัยน่ารักน่าชัง ชอบแทะมือเท้าของคุณ ประหนึ่งเป็นสแน็คอันโอชะ ครั้นจะฟาดแรงๆก็อดสงสารไม่ได้โดยเฉพาะแววตาที่เว้าวอนจึงต้องปล่อยเลยตามเลย คราวนี้เจ้าตัวแสบยิ่งได้ใจ ทั้งกัดทั้งแทะมากกว่าเดิม ลูกสุนัขมีความสุข แต่ทุกข์ใจผู้เป็นเจ้าของ

เข้าใจว่าลูกสุนัขเป็นวัยที่ชอบกัดแทะ และพลังงานสูง พอไม่เจอหน้าเจ้าของนานๆ ไม่มีใครเล่นด้วยมาทั้งวัน พอเจอหน้าเจ้าของก็จะปลดปล่อยพลังงานที่สะสมไว้ทั้งวันออกมา แต่หากเรายอมมันตลอดก็จะสร้างพฤติกรรมที่ไม่เคารพและนิสัยไม่ดีให้สุนัขของเราในอนาคต

วันนี้ผมจึงมาแชร์ประสบการณ์และวิธีการต่างๆที่ได้ลองไป

วิธีแรก “ว่าและทำเสียงแข็งใส่”

เวลาลูกสุนัขจะเข้ามากัด ให้เราใช้เสียงปรามว่า “ไม่” , “หยุด”โดยใช้น้ำเสียงที่หนักแน่น มั่นคงมีสมาธิ สบตา อย่าพูดออกมาลอยๆ เพราะสุนัขจะฟังผ่านไป ไม่ก็จะรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าเดิม วิธีนี้เหมาะกันสุนัขหัวอ่อนครับ ซึ่งวิธีการนี้ใช้ไม่ได้ผลกับโทชิเลย

วิธีที่สอง “วิธีการเบี่ยงเบนความสนใจ”

หันเหความสนใจให้ลูกสุนัขจอมซนของคุณให้หันไปสนุกกับกิจกรรมอื่นๆแทน เช่น ใช้ขนม หรือของเล้นที่ลูกสุนัขชอบเป็นตัวช่วยในการเบี่ยงเบนความสนใจให้เป็นเป้าหมายแทนมือของคุณ แต่วิธีนี้ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้ผลกับโทชิ มันไม่สนใจขนมเลย สนใจที่จะเล่นโดยการงับมือของผมเพียงอย่างเดียว....วิธีนี้จึงตกไป

วิธีที่สาม “วิธีการฉก”

เขาว่าวิธีการนี้มักจะได้ผล เพราะ การฉกเป็นการเลียนการกัดเตือนแบบธรรมชาติของสุนัขจ่าฝูงที่จะตักเตือนลูกฝูง วิธีนี้ทำโดย...เมื่อสุนัขกระโจนใส่เรา ให้เราฉกไปที่ข้างลำคอหรือสีข้างสุนัขทันที ตักเตือนทุกครั้งที่เขากระโดดใส่จนกว่าเขาจะหยุด ถ้าเขานิ่งแล้วมองเราแสดงว่าการฉกนั้นได้ผล

แต่สำหรับโทชิ ผมยิ่งฉก โทชิมันยิ่งคึกแถมกัดมือของผมที่กำลังฉกมันจนสถานการณ์มันแย่กว่าเดิม ผมว่าปัญหานั้นเกิดจาก การฉกของผมผิดวิธี

การฉกให้ถูกวิธีต้องอาศัยปัจจัยหลายอย่าง

1.พลังจิตใจขณะฉก ต้องมั่นคง สุขุมแน่วแน่ คิดเสมือนว่าเราเป็นจ่าฝูงจริงๆ อารมณ์ของผู้ฉกต้องนิ่งครับ

2.จังหวะ Timing ในการฉก ต้องฉกทันทีในขณะที่สุนัขทำพฤติกรรมนั้นๆ อย่าปล่อยไว้นานแล้วค่อยฉก ไม่งั้นสุนัขจะเชื่อมโยงพฤติกรรมที่เราต้องการตักเตือนไม่ได้ และขณะฉกต้องทำให้สุนัขเซอร์ไพร์สคือต้องไว ถ้ามัวแต่ตั้งท่าสุนัขสุนัขจะหลบมือเรา ไม่ก็เตรียมใจได้ทำให้การฉกนั้นไม่ได้ผล

3.ตำแหน่ง ตำแหน่งที่เหมาะสมคือสีข้าง หรือข้างคอสุนัข

4.แรงฉก ต้องฉกด้วยความแรงที่เหมาะสม ไม่งั้นหากเบาไปก็เหมือนจะเล่น สะกิดมันเฉยๆ

ซึ่งผมคิดว่าการฉกของผมนั้นล้มเหลวเพราะฉกผิดวิธี

วิธีที่สุดท้าย “ไม่ให้ความสนใจ”

ไม่ว่าน้องหมาจะดีใจ หรือตื่นเต้นมากขนาดไหน ไม่ควรสนองตอบอารมณ์ของเขา ณ ขณะนั้นครับ ควรเดินผ่านสุนัขไปทำธุระอื่นๆ ไม่ต้องให้ความสนใจหรือร้องทัก รอจนกระทั่งน้องหมาหายตื่นเต้นดีใจ จึงค่อยทักทายพวกเขา แล้วถ้าเราทักทายไปก็กลับมาตื่นเต้นอีก ก็ให้เดินไปที่อื่นอย่าสนใจ จากนั้นเขาจะเรียนรู้และจดจำว่า เมื่ออยู่นิ่งสงบถึงได้รับความสนใจครับ

วิธีนี้ใช้ได้ผลกับโทชิครับ ผมกลับมาบ้านโทชิกระโดดใส่ ผมก็ทำไม่สนใจ ไม่เรียกชื่อ เดินไปเก็บของ เข้าห้องน้ำ ทำโน้นทำนี่ จากที่มันกระโจนใส่ก็กลายมาเป็นแค่เดินตาม จากนั้นก็สงบนิ่งนั่งรอ ทำแบบนี้ติดต่อกัน สามถึงสี่วัน มันก็จดจำได้ครับ คราวนี้เปิดประตูมาโทชิก็นั่งจ้องตาแป้วๆ คอยอย่างสงบจะเข้ามาก็ต่อเมื่อผมเรียกชื่อมันครับ