คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : [SF] TUAN TWINS AND THEIR LOVER NEW PLACE (MARKSONYIEN) *3P*
TUAN TWINS AND
THEIR LOVER
NEW PLACE
Mark x Jackson x Yien
หลังจากโดนแจ็คสันงอนเรื่องไม่ค่อยติดต่อไป
แฝดเลยแก้ปัญหาโดยการวางตารางสลับกันโทรหาเช้าเย็น ข้อความวันละห้าเวลา
จากที่เบื่อๆงอนๆเลยกลายเป็นอะไรที่น่าเบื่อที่จะต้องตื่นนอนเพราะเสียงโทรศัพท์และต้องเข้านอนเพราะเสียงข้อความเตือนให้นอนของแฝดที่อยู่ไกลอีกฝากมุมเมือง
วันนี้เป็นศุกร์...พอได้ยินชื่อวันจะรู้สึกเหมือนมีน้ำรดรินให้สดชื่นทั้งวัน
เพราะหมายถึงช่วงเวลาพักผ่อนไม่ต้องนั่งคร่ำเคร่งในห้องเรียนใกล้เข้ามาแล้ว
คาบสุดท้ายของวันเป็นคาบภาษาอังกฤษ แจ็คสันที่กำลังเบื่อหน่ายกับตาราง Tense บนกระดานก้มหน้าก้มตาวาดการ์ตูนบนสมุดจดหน้าว่าง
ทันทีที่ได้ยินเสียงออดหมดคาบ มือก็กวาดของทุกอย่างลงกระเป๋า
ไม่ลืมหอบหิ้วลูกบาสสีส้มมาห้องข้างเอวเตรียมพร้อมพุ่งลงสนามจนคุณครูหน้าห้องอดแซวไม่ได้
“แหม
เตรียมพร้อมขนาดนั้นก็ไม่ต้องรออาจารย์สั่งงานก็ได้นะ แจ็คสัน”
เพื่อนในห้องหัวเราะขำ ผมก็ได้แต่เกาหัวแกรกๆก้มหัวขอโทษยิ้มขี้เล่นให้ครูที่ส่ายหน้าไม่ได้ว่าอะไรอีก
หันไปสั่งการบ้านบนกระดานแล้วปล่อยชั้นเรียนให้พวกลูกลิงทั้งหลายกระโดดโลดเต้นหาอิสระนอกกรงตามสบาย
ผมรีบชวนพีเนียลกับนิคโคลัสไปเล่นบาส
พวกเรารีบวิ่งลงไปด้านล่างกลัวว่าสนามจะไม่ว่างให้เล่น
ก็สนามบาสโรงเรียนผมมันมีแค่สนามเดียว ใครอยากเล่นก็ต้องแย่งชิงกันหน่อย
แต่ดูเหมือนวันนี้ผมจะมีโชคนะ เพราะลงมาปุ๊ปก็เห็นเพื่อนก๊วนเดียวกันกำลังเดาะบอลกันอยู่เลย
“เฮ้ย! มาเร็วจังว่ะ เลิกเร็วเหรอ?”ผมทักพวกมันออกไป
“ช่ายยย วันนี้แกปล่อยเร็วสิบนาที
เลยรีบวิ่งลงมาจองเนี่ย เริ่มเลยไหม?”
“เอาดิ! แบ่ง...”
“เฮ้ย ดูนั่นดิ”เพื่อนคนหนึ่งตะโกนสวนขึ้นมา
ผมหันไปมองตามมือมันก่อนจะร้องเฮ้ยลั่น
ต่างกับคนอื่นที่ฮือฮาเพราะมีรถหรูขี่เข้ามาในโรงเรียน ปกติโรงเรียนผมจะไม่ให้เอารถเข้าหรอกนะ
แต่นี่เป็นช่วงเลิกเรียนเลยอนุญาตเป็นกรณีพิเศษ แล้วมันจะไม่เป็นอะไรเลย ถ้ารถคันที่ว่ามันจะดูคุ้นเคยว่าจะเป็นหนึ่งในรถของสองแฝดต้วน
“รถใครวะ โครตสวยเลย”
“สงสัยมารับแฟนว่ะ โอ๊ะๆ ลงมาแล้วๆ เฮ้ย! กูเดาถูกว่ะ”นิคโคลัสมันหัวเราะลั่นมองล้อเลียนมาทางผม โยนบาสใส่หน้ามันข้อหาน่าหมั่นไส้
เดินไปหาเจ้าของรถที่ยืนพิงตัวรถรออยู่ข้างสนาม เสื้อนักศึกษาปล่อยชายกับเส้นผมสีแดงเพลิงเซ็ตอย่างเท่นั่น
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นมาร์ค ส่วนอีกคนที่เดินอ้อมหลังรถมานั่นก็อี๋เอิน สวมชุดนักศึกษาปล่อยชายเหมือนกัน
แต่ผมสีน้ำตาลเข้มเรียบๆกับแว่นตาทรงสวยเข้ารูปหน้านั่นทำให้ภาพลักษณ์แฝดน้องดูเรียบร้อยกว่าคนพี่เยอะ
...เออ ไอ้หล่อ หมั่นไส้ว่ะ...
“พี่มาทำไมเนี่ย”
“มารับแฟน”
โห่ฮิ้วววววว!!!
เสียงไอ้ก๊วนเพื่อนผมแซวมาจากด้านหลัง นี่ก็ว่ามาร์คไม่ได้พูดดังนะ
หูนรกรึไงไอ้พวกบ้า
“ผมบอกรึยังไงว่าจะกลับด้วย?”ยักคิ้วกวนใส่แฝดที่ส่ายหน้าพร้อมกัน
มาร์คแย่งกระเป๋าผมโยนเข้าไปในรถอย่างเผด็จการ ส่วนอี๋เอินก็เดินเข้ามาใกล้จับแขนผมเป็นเชิงอยากพูดด้วย
“พวกพี่ขอม๊าหวังแล้ว
ว่าเสาร์อาทิตย์นี้จะให้แจ็คสันไปอยู่กับพวกพี่ แล้ววันจันทร์จะมาส่งโรงเรียน”
ผมอ้าปากหวอ
เห็นภาพแผนการเที่ยวตะลอนในวันหยุดสลายไปในพริบตา ย่ำเท้าตึงตังส่ายหน้าไม่ยอม
จู่ๆจะมาริบเอาเวลาแห่งความสุขผมไปไม่ได้นะ นี่วางแผนตั้งนานนะเฟ้ย
“ไม่ไป!
ผมจะไปเที่ยวกับพวกพีเนียล”
“ไม่คิดถึงพวกพี่เหรอ?”มาร์คสวนขึ้นมาพร้อมจ้องผมด้วยสายตาอ้อนๆอย่างที่ไม่ค่อยเห็นอีกคนทำนัก
“...”พอมามุขนี้ผมไม่กล้าเถียงอะไรเลย...มันก็คิดถึงอ่ะ
คิดถึงมากด้วย แต่นี่ก็วันหยุดทั้งทีอ่ะ ก็อยากเที่ยวบ้าง
“ไปกับพี่นะครับ...”อี๋เอินอ้อนอีกเสียง
ใจผมที่อ่อนยวบเลย
...ฮืออออ มีแฟนเป็นแฝด ดาเมจรุนแรงชิบหาย เถียงไม่เคยได้เลยโว้ยยย...
มาร์คเหลือบตามองคนตัวเล็กเบาะหลังที่ทำหน้ามู่ทู่มาตลอดทาง
หันไปสบตากับอี๋เอินที่พยักหน้าชี้มือให้เลี้ยวจอดตรงร้านพิซซ่าร้านโปรดของแจ็คสัน
แอบเห็นตากลมๆเหล่มองเมนูหน้าร้านพลางกลืนน้ำลายเอื๊อก
ไม่ต้องทายว่าคงไม่ได้กินนานแล้ว ก็ใช่สิ พวกผมไม่อยู่ ใครจะตามใจซื้อให้กินล่ะ?
“กินไหม?”พออี๋เอินถามคำนี้แจ็คสันก็สะบัดหน้ามาหา
ช้อนสายตาอ้อน พยักหน้าหงึกๆอย่างน่ารัก
“สัญญาก่อนว่าเสาร์-อาทิตย์นี้จะอยู่กับพวกพี่”
แจ็คสันทำหน้างอ ยกขาขึ้นนั่งกอดเข่าเซ็งๆ “ถึงผมดื้อพวกพี่ก็หาทางให้ผมยอมทำตามอยู่ดีนั่นแหละ...เอาทะเลเพิ่มชีทเยอะๆๆๆๆๆนะ”
อี๋เอินขยี้เส้นผมนุ่มลื่นนั่นหนักๆอย่างหมั่นเขี้ยว
เปิดประตูออกไปสั่งพิซซ่าให้แจ็คสันที่โยกตัวมาเลือกซีดีด้านหน้ารถ ปากอิ่มแดงร้องเพลงขณะไล่นิ้วเลือกแผ่น
กลิ่นหอมอ่อนๆของร่างเล็กยั่วยวนให้ผมต้องหันไปกดจูบบนซอกคอขาว แจ็คสันสะดุ้งเฮือก
กลับไปนั่งเบาะหลัง มองเขาตาขวางทั้งที่หน้ายังแดงก่ำ
“ทำบ้าอะไรของพี่วะ!”
“โถ่ แค่จูบคอเอง มากกว่านี้ก็เคยแล้ว
จะอายอะไรอีกเล่า”
“ไม่ใช่เรื่องที่ควรเคยชินป่ะวะ! เอาอัลบั้มใหม่ 2PM เปิดให้ผมฟังด้วย”โวยวายตามประสาเด็กดื้อ
ไม่ลืมสั่งเขาให้ใส่เพลงโปรดของตนเองช่วงนี้ให้
เสียงเพลงจังหวะไม่ช้าไม่เร็วดังขึ้น พร้อมด้วยเนื้อเพลงแนวอ้อล้อน่ารักเล็กๆ
หัวกลมๆโยกไปตามจังหวะเพลงจนถึงท่อนฮุกที่แจ็คสันถึงกับชะงักและเขาก็ได้แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก
It’s alright우리 집으로 가자 (woo 우리 집으로)
ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปบ้านผมดีกว่า (ไปบ้านผมเถอะนะครับ)
It’s alright 단 아무도 모르게 (아무도 몰래)
ไม่เป็นไรหรอก เราก็แค่ทำมันแบบลับๆ (แค่ทำให้มันเนียนๆไป)
10분 뒤에 저 앞에서 너를 기다리고 있을게
อีก 10 นาที ผมจะรอคุณที่นู่นละกันนะครับ
It’s alright 우리 집으로 가자 (우리 집으로)
ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปบ้านผมกันดีกว่า (ไปบ้านผมเถอะนะครับ)
“จงใจให้พี่ฟังเพลงนี้นี่หมายความว่ายังไงนะ
แจ็คสัน?”
“ไม่ได้ยังไงเฟ้ย!
แค่อยากฟัง...ก็แค่มันเพราะดี แล้วคิดอะไรเล่า!”ละล่ำละลักแก้ตัวพอดีกับที่แฝดน้องของเขากลับมาพอดี
ใบหน้าที่ไม่ต่างจากผมหันไปมองแจ็คสันที เขาทีอย่างต้องการคำตอบ
แต่พอเจ้าตัวได้ยินเพลงที่เปิดอยู่ เจ้าแฝดน้องก็หัวเราะเข้าใจในทันที
“ไม่ต้องเปิดพี่ก็พาไปอยู่แล้วน่า”
“เงียบไปเลย!!!”
แจ็คสันเดินเข้ามาในห้อง ใบหน้าเล็กมองซ้ายมองขวาตื่นเต้น
มือขาววางกระเป๋าไว้บนพื้น แปลงร่างกลายเป็นเด็กวิ่งไปเกาะกระจกมองออกไปด้านนอกอย่างตื่นตาตื่นใจ
วิวตอนกลางคืนของเมืองใหญ่สวยงามเหลือเกินเมื่อมองจากมุมนี้ ครั้งก่อนที่มามัวแต่งอนเลยไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดห้องมากนัก
พอมาอีกครั้งถึงได้รู้ว่าวิวที่นี่สวยจริงๆ
“สวยยยยย”
เสียงหัวเราะของสองแฝดเรียกสายตาดุๆให้หันกลับไปมอง
“อย่ามาหัวเราะนะ
ไม่เห็นบอกเลยว่าวิวที่นี่สวยขนาดนี้”
“ครั้งก่อนก็มานะ แจ็คสันไม่สังเกตเองนี่”มาร์คยักไหล่แบบไม่รู้ไม่เห็น
เดินเข้ามาสวมกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง วางคางไว้บนไหล่ชี้ให้ดูว่าตรงไหนเป็นที่ไหน
“นั่นโรงเรียนเรา
เห็นไม่ชัดหรอกเพราะเป็นตอนกลางคืน นั่นก็ตึกของป๊าพี่...”
“โห~”
อี๋เอินหยิบกระเป๋าแจ็คสันขึ้นมามองมาร์คที่กำลังแต๊ะอั๋งเจ้าตัวเล็กแบบเนียนๆอย่างที่คนโดนก็ยังไม่รู้สึกตัวแล้วแอบยิ้มขำ
เอากระเป๋าไปเก็บเงียบๆปล่อยให้แฝดผู้พี่จัดการเหยื่อไปตามสบาย
...เดี๋ยวค่อยไปสมทบทีหลัง...
“ตึกตรงนั้นสวยจัง
สูงเหมือนหอไอเฟลเลย”แจ็คสันยังคงเจื้อยแจ้วไม่ได้รู้สึกตัวสักนิกว่าภัยกำลังจะมา
มือแกร่งที่ตอนแรกก็กอดอยู่ตรงเอวเริ่มเลื้อยเนียนๆลงไปจับหัวเข็มขัดหนังของกางเกงนักเรียน
ด้วยความเนียนเข็มขัดเส้นเล็กก็ถูกปลดออก
“เห็นสะพานข้ามแม่น้ำรึยังล่ะ
ทางด้านซ้ายน่ะ”พูดหลอกล่อไปเรื่อยในขณะที่มือก็ปลดกระดุมเสื้อออกจากล่างขึ้นบนจนเหลือเพียงสองเม็ดบนสุด
“ไหนๆ”แจ็คสันกระดี้กระด๊ามองตาม ชื่นชมความสวยงามของวิวยามค่ำคืนโดยไม่ได้รู้สึกถึงซิบกางเกงที่ถูกรูดลงไปจนสุด
กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่มือแกร่งล้วงเข้ามาลูบกระดูกเชิงกรานใกล้ส่วนสำคัญ
ขนลุกซู่ร้องเสียงดัง
“ไอ้พี่มาร์ค! นี่หลอกกันเหรอ!!”
“ไม่ได้หลอก พี่ทำโต้งๆแต่แจ็คสันไม่เห็นต่างหาก”
“ไอ้! อื้อ!”
++++++++++CUT+++++++++++
-.,-
ความคิดเห็น