คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 WAIT (TaecKhun)
[บทที่ 4 WAIT…] (TaecKhun)
...............PICTURE LOADING...........
รอ...ผมเกลียดคำนี้จริงๆ?
------------- JYP DORMEITORY -------------
“Da hamkke tteonayo! (ok!) chorokgoyangiwa hamkke~ (cat!)
Duryeoul geon eobseoyo~ (okcat!)
Pongdangpongdang wolcha sseoyo~ (catcatcatcat!)”
เสียงเตือนจากโทรศัพท์มือถือเครื่องสวยบนหัวเตียงดังขึ้นในห้องสี่เหลี่ยมที่มีแต่ชีท หนังสือเรียนและตุ๊กตาแมวหน้าตาประหลาด เจ้าของห้องที่ยังมุดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนายื่นมือขึ้นมาปิดเครื่องส่งเสียงรบกวนแล้วนอนต่ออย่างสบายอารมณ์...
------------- JYP DORMEITORY -------------
นิชคุณเคาะกระทะเลอะคราบน้ำมันลงอ่างล้างจานหลังทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย ดวงตากลมโตเหลือบมองแจ็คสันที่เข้ามานัวเนียน้องชายคนรองเขาตั้งแต่เช้าแล้วขมวดคิ้วมุ่น
“แจ็คสัน แทคยอนไปไหน”
น้องชายข้างห้องเงยหน้าจากการพยายามดึงเอวมาร์คให้มานั่งตักตัวเองแล้วตอบคำถามซึ่งทำให้คิ้วเข้มที่มุ่นอยู่แล้วยุ่งขึ้นไปอีก
“ยังไม่ตื่นครับพี่คุณ เห็นว่าเมื่อคืนนอนตีสี่เพราะเตรียมโครงการอะไรก็ไม่รู้อ่ะ”
“แบมแบม ข้าวผัดพี่ทำเสร็จแล้วนะ เอาไปกินเลย แล้วก็แจ็คสัน...ปล่อยน้องฉันมากินข้าวเดี๋ยวนี้เลย”ประโยคแรกบอกกับน้องชายคนเล็กที่ทำหน้าฟินอยู่บนโซฟาเดี่ยว ส่วนประโยคหลังบอกกับคนที่ยังพยายามจะลวนลามน้องชายคนอื่นเขาแบบหน้าไม่อายอยู่บนโซฟาตัวยาวพร้อมยกตะหลิวขึ้นขู่ มือหนาที่แปะอยู่บนเอวมาร์คเลยถูกยกออก ร่างโปร่งผมแดงในชุดนักศึกษาเรียบร้อยเลยได้โอกาสกระโดดหลุดออกจากเงื้อมมือปลาหมึกลามก ในขณะคนลวนลามทำหน้ายู่เมื่อเห็นเหยื่อหลุดมือ
“อ้าว แล้วพี่คุณล่ะ”แบมแบมถามพี่ชายคนโตที่กำลังจะเดินออกจากห้อง
“ไปปลุกคนขี้เซา กินไปก่อนเลยไม่ต้องรอพี่”
“ครับผม~~~~”
...ผมว่าเห็นแบมแบมทำหน้าฟินนะ...
------------- JYP DORMEITORY -------------
ผมเปิดประตูห้องที่ไม่ได้ล็อกเอาไว้ด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย ในใจกำลังบ่นแจ็คสันที่ไม่ได้ระแวดระวังอะไรบ้างเลย โดนยกเค้าเข้าสักวันจะสมน้ำหน้าให้ดู
ภายในห้องของสองพี่น้องตระกูลอ๊คเรียบร้อยกว่าที่คนอื่นคิดเยอะ สมาร์ททีวีรุ่นล่าสุดติดอยู่บนผนังฝั่งหนึ่งที่ด้านใต้มีโต๊ะเก็บแผ่นซีดีและพวกแผ่นเกมแยกเอาไว้ชัดเจน โซฟาสีดำสุดเท่ พรมสีน้ำตาลอ่อน การตกแต่งอย่างอื่นก็เรียบง่ายดี อาจจะคิดว่าผิดวิสัยสองพี่น้องสุดเพี้ยน แต่แจ็คสันก็เป็นคนมีระเบียบใช่เล่น ส่วนแทคยอนก็จะไม่ทำรกหากไม่ใช่พื้นที่ของตนเอง
...ใช่ แค่พื้นที่ที่ไม่ใช่ของตัวเองนะ...
มือขาวผลักประตูห้องนอนที่แสนคุ้นเคยเข้าไปเบาๆ
กึก
ขาเล็กยาวในกางเกงสแลคหยุดกะทันหันเมื่อตาเนื้อมองเห็นสภาพห้อง ปากอิ่มสีแดงแบะออกเล็กน้อยตอนที่กำลังจะทำใจเดินข้ามชั้นในสีเขียวตัวจิ๋วไป
…ถ้าเป็นของตัวเอง อ๊ค แทคยอนสามารถทำให้ห้องปกติกลายเป็นรังหนูได้ภายในสองวัน...
นิชคุณมองคนตัวโตที่ยังหลบภัยอยู่ในผ้าห่มผืนหนาแล้วส่ายหน้าเบาๆ
Step 1
“แทคยอน เช้าแล้วนะ ตื่นได้แล้ว วันนี้นายมีประชุมสภานะ”เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเรียกเบาๆ มือขาวเอื้อมไปเขย่าตัวคนขี้เซาเบาๆ
...เงียบ...
Step 2
“แทคยอน ตื่นเดี๋ยวนี้”เสียงทุ้มเริ่มแข็งขึ้นแต่ยังยั้งไว้อยู่ มือขาวเขย่าแรงขึ้นตามลำดับ
...เงียบ...
Step 3
“แทค...”
.
.
.
โครม!
เรียกแล้วถีบ นั่นคือขั้นสุดท้ายในการปลุก อ๊ค แทคยอน By นิชคุณ หรเวชกุล
คนตัวโตกลิ้งอยู่บนพื้นข้างเตียงโอดครวญเล็กน้อย มือสีแทนเลิกผ้าห่มที่คลุมตัวตัวเองออก ดวงตาเรียวคมเข้มหรี่ตามองคนปลุกด้วยสายตาหงุดหงิดน่ากลัว...
แต่ไม่ใช่กับนิชคุณ
“ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ วันนี้นายมีประชุมสภาตอนสิบโมง ฉันทำข้าวผัดเผื่อไว้ที่ห้อง อยากมาก็มา”ร่างสูงโปร่งเอ่ยห้วนๆ ไม่สนว่าคนฟังจะอยู่ในอารมณ์แบบไหน แล้วหันกลังเดินกลับห้องตัวเอง
...
...
...
“นายนี่ใจร้ายชะมัด”เสียงทุ้มแหบพูดเสียงเบาราวพูดกับตัวเอง แต่นิชคุณกลับได้ยินมันชัดเจน ดวงหน้าสวยหันไปมองคนที่ยังนั่งจุมปุ๊กอยู่บนม้วนผ้าห่มของตัวเอง ใบหน้าคมก้มลงมองพื้น ไหล่กว้างลู่ลงเหมือนคนหมดแรง
...เขารู้ดี แทคยอนเป็นผู้ชายที่ข้างนอกดูแข็งแกร่งแต่ข้างในกลับอ่อนแอแบบคาดไม่ถึง...
นิชคุณมองภาพนั้นแล้วถอนหายใจเบาๆ หันกลับมาเดินไปยังคนตัวโตแต่ทำท่าเหมือนแมวหงอยอยู่บนพื้น คุกเข่าลงเบื้องหน้าเพื่อนสมัยเด็กของตัวเอง นิ้วเรียวงัดคางแกร่งขึ้นมาบังคับให้สบตากับตัวเอง
“ฉันใจร้ายตรงไหน ลองบอกมาสิแทค”
ดวงตากลมโตจ้องตาคู่คมของอีกคนด้วยสายตาคาดคั้น
“นายก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย แต่นายก็ไม่เคยจะสนใจฉันเลย...”เสียงแหบทุ้มกล่าวด้วยน้ำเสียงติดน้อยใจ ลมหายใจหนักๆถูกถอนออกมาเมื่อไร้ปฎิกิริยาของคนที่ตนเองแอบรัก
“ฉันก็เหนื่อยนะคุณ นายจะไม่ให้โอกาสฉันหน่อยเหรอ?”
“...”
“นายไม่ชอบฉันขนาดนั้นเลยเหรอ หรือสิ่งที่ฉันทำมาตลอดมันไม่เคยได้ผลอะไรเลย”
“...”
“คุณ”
“ไม่ใช่ไม่ชอบ...”นิชคุณเปรยขึ้น ดวงตากลมจ้องกลับไปไม่หลบสายตา เขาว่ากันว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ตอนนี้ดวงตาของนิชคุณคงพูดแทนความในใจไปหมดแล้ว
“แต่เพราะเราเป็นผู้ชาย เลยต้องคิดมากหน่อย...”ถ้อยคำนุ่มนวลเอ่ยพร้อมสองแขนที่ยกขึ้นโอบรอบคอตัวโตเข้ามากอดเบาๆ
“รอไม่ได้รึไง”
.
.
.
“...รอได้สิ...ก็รอมียี่สิบปีแล้วนี่”
ลำแขนแกร่งยกขึ้นโอบกอดคนร่างโปร่งกลับอย่างอ่อนโยน ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มีชื่อเรียก จะว่าเพื่อนสนิทก็มากยิ่งกว่านั้น คำว่าครอบครัวคงไม่ใช่คำจำกัดความที่ดีที่สุด เช่นเดียวกับคำว่าคนรักที่พวกเขายังก้าวไปไม่ถึง...
...แต่ก็คงอีกไม่ไกล...
คนสองคนที่ผูกพันกันมานานมากกว่ายี่สิบปี บางคนอาจบอกว่าง่ายที่จะรักกัน แต่สำหรับนิชคุณ นั่นเป็นเรื่องยากมากที่สุด กับคนที่เคยวิ่งขี่คอกันในสมัยเด็กตัวกะเปี๊ยก แอบโดดเรียนด้วยกันตอน ป.2 เคยจูบกันเล่นๆตอนมอปลายปีหนึ่งเพราะความอยากรู้อยากลอง จะให้พัฒนามาเป็น ‘คนรัก’ มันยากมากจริงๆ
...เขาและแทคยอนสนิทและรู้ใจกันมากเกินไป...
มากเสียจนกลัวว่าวันหนึ่งที่ความสัมพันธ์แบบคนรักมีจุดให้ต้องจบลง จะเสียคนๆนี้ไป…
...กลัวจะเสียคนที่เปรียบเสมือนลมหายใจของตัวเองไป...
...ตลอดกาล...
------------- JYP DORMEITORY -------------
“แทคยอน วันนี้นายจะสายแล้วนะ มาขึ้นรถกับฉัน...เร็ว!”นิชคุณเรียกคนตัวสูงในชุดนักศึกษาเรียบร้อยที่กำลังนั่งคร่อมจักรยานยี่ห้อหรูราคาหลายแสนด้วยน้ำเสียงที่ติดจะหงุดหงิดเล็กน้อย
“ไม่อาววว แทคยอนเป็นคนรักโลก แทคจะขี่จักรยาน คุนนี่มาซ้อนแทคไหม”
...แบ๊วไม่ดูหน้าเหมือนเคย...-‘’-
ไม่รู้ว่าน้ำที่อาบเมื่อเช้าเป็นปัจจัยทำให้แทคยอนเปลี่ยนร่างรึเปล่า?
บางทีเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าแทคยอนมีสองคนในร่างเดียวกันใช่ไหม?
ผู้ชายหล่อเหลาแสนอบอุ่นเมื่อเช้าใช่คนเดียวกันกับที่มาทำหน้าแอ๊บแบ๊วโชว์ตีนกาและเงิงตรงหน้าเขาตอนนี้จริงๆน่ะเหรอ?
คนร่างโปร่งยืนมองดูเพื่อนสนิทตัวโตที่อยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อยถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้า ใส่เสื้อกราวและแว่นสายตากรอบดำ ถูกต้องตามตำราเด็กเนิร์ดทุกประการด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย ถ้าไม่บอกว่าคนคนนี้เป็นถึงประธานสภามหาวิทยาลัยเจวายพี รวมถึงเคยเป็นรองเดือนมหาลัยตอนปีหนึ่ง (เดือนมหาลัยคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าใคร?) คงคิดว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์สุดเพี้ยนหลุดมาจากห้องแล็ปไหนแน่ๆ
“เรียนเยอะจนเพี้ยนรึไง จักรยานนายซ้อนได้คนเดียวหรอก”
“พูดอย่างนี้แสดงว่าถ้าจักรยานเค้าซ้อนได้สองคน คุนนี่จะยอมซ้อนแทคใช่ไหม”
...มาแบบนี้มีเงิบนะครับ...
“เหลวไหลน่า ขึ้นรถมาได้แล้วอ๊ค แทคยอน ประธานสภาไปสายขายขี้หน้าคนอื่นเขาตาย”
แทคยอนทำหน้ายู่แบบไม่ค่อยพอใจ แต่เพราะเป็นนิชคุณพูดถึงได้ยอมลงจากจักรยานคันโปรดของตัวเอง เดินขึ้นไปนั่งตรงฝั่งข้างคนขับของรถสปอร์ตสีแดงแทน แต่ก็ไม่วายย้อนคืนอยู่ดี
“นายก็เป็นรองประธานสภาเหมือนกันแหล่ะน่า”
“ฉันถึงบอกให้นายรีบไง ประธานกับรองประธานไปสาย ใครจะเปิดประชุมกัน?”นิชคุณพูดแค่นั้นแล้วขับรถตรงไปมหาลัยทันที
------------- JYP DORMEITORY -------------
งานของสภานักศึกษาจะว่าหนักมันก็หนักโดยเฉพาะ ถ้าเกี่ยวข้องกับพวกโครงการที่มีผมต่อคนทั้งมหาวิทยาลัย พวกเขาต้องรักษาผลประโยชน์ของนักศึกษา ในขณะเดียวกันก็ต้องดูแลบริหารจัดการโครงการและงานทุกอย่างให้มันเป็นไปอย่างถูกต้อง แต่ถึงอย่างไรมันก็มีความสุขดีตอนที่เห็นผลงานออกมาดีและคนส่วนมากพอใจกับมัน
“ปิดประชุมเพียงเท่านี้ แล้วก็ขอความร่วมมือตัวแทนแต่ละคณะไปประกาศแจ้งนักศึกษาตามที่ได้ประชุมกันไปด้วยนะครับ”เสียงแหบทุ้มมีเสน่ห์กล่าวในที่ประชุม ก่อนที่คนเกือบสามสิบคนที่อยู่ในห้องประชุมแคบๆจะทยอยกันเดินออกไป
“พี่นิชคุณ คือ เที่ยงนี้พี่ว่างไหมคะ...”สาวสวยตัวแทนคณะคนหนึ่งถามเจ้าชายของมหาลัยหลังจบการประชุมด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและท่าทางที่เขินอาย
ไม่ทันที่นิชคุณจะได้ตอบอะไร มือแกร่งสีแทนก็วางหมับที่ไหล่ซ้ายดึงตัวเขาให้ไปยืนชิดลำตัวใหญ่แน่น
“ขอโทษด้วยนะครับคุณลอร่า พอดีเที่ยงนี้นิชคุณมีนัดกับผมไปดูโครงการสร้างสะพานที่หน้าตึกสามแล้วครับ”
“เอ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ”หญิงสาวตอบพร้อมใบหน้าเจื่อนจืด สายตาคมที่จ้องมาทำเอาเธอรู้สึกขนลุกแปลกๆจนต้องรีบค้อมตัวขอตัวเดินออกมา
“แทค อย่าไปขู่น้องเขาสิ”นิชคุณถองศอกใส่ข้างเอวเพื่อนสนิทเบาๆด้วยความหมั่นไส้
“โด่ว อยากไปเที่ยวกับสาวล่ะสิ ถึงมาดุเค้าอ่ะ”อ๊คแทคยอนแสร้งทำหน้าบูดบึ้งรอให้คนตัวขาวในอ้อมแขนง้องอน แต่เสียใจนิชคุณคนนี้ไม่ตกหลุมพรางง่ายๆหรอก
“ไม่ต้องมาทำเป็นงอน ในใจน่ะดีใจล่ะสิ ไล่เธอไปได้น่ะ”
นิชคุณไม่ได้พูดเกินเลยหรือตั้งใจจะใส่ร้ายแทคยอนหรอกนะ แต่ตั้งแต่ที่หมอนี่สารภาพว่าชอบเขาตั้งแต่มัธยมปลายปีสอง คนสนิทข้างกายคนนี้ก็พยายามเบียดเบียนไล่คนที่คิดจะมาจีบเขาออกไปหมดทุกราย จะพลาดก็ตอนแฟนคนล่าสุดที่เพิ่งเลิกกันไปเมื่อปีก่อน ตอนที่ได้ตกลงคบกันก็เพราะแมวหวงเจ้าของไปเรียนต่อทุนที่สหรัฐฯหนึ่งปีเต็ม ไม่มีโอกาสมาขัดขาเขาเหมือนเดิม
...ตอนที่หมอนั่นกลับมาแล้วรู้เรื่อง น้อยใจจนอาละวาดหาเรื่องเจ็บตัวจนเข้าโรงพยาบาล ก็เขานี่แหล่ะที่ไปเฝ้าไข้ดูแล จนได้เลิกกับแฟนเพราะไม่มีเวลาให้...
“พูดซะเค้าดูชั่วเลย”
ถึงปากจะพูดอย่างนั้นแต่ดวงตาเรียวใหญ่ก็เปล่งประกายมีความสุขจนน่าหมั่นไส้
...ดูเอาเถอะ ขนาดยังไม่ตกลงเป็นแฟน ยังทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเขาขนาดนี้เลย...
“แทคอ่า~ คุณอ่า~”เสียงนุ่มมีเอกลักษณ์ของนักร้องนำของมหาวิทยาลัยที่แสนจะคุ้นเคยเรียกพวกเขาให้หันไปมองพี่ชายคนโตของหอที่เดินยิ้มอ้อมเข้ามาหา
“ว่ายังไงมินจุนอ่า แพนด้าที่ห้องนายสบายดีนะ”แทคยอนเอ่ยแซวกลั้วหัวเราะ ทำเอาใบหน้าเปื้อนยิ้มของพี่ใหญ่ยู่ลงเพราะความงอน
“แพนด้าฉัน ฉันเลี้ยงดีอยู่แล้วล่ะ แต่แมวของนายนี่น่าห่วงนะ ทั้งตัวเขียวทั้งหน้าตอบอดข้าวอดอาหารล่ะสิท่า”พี่ชายเสียงดีย้อนคืน นิชคุณหลุดหัวเราะเสียงดัง ในขณะที่แทคยอนหันมางอนเพื่อนสนิทตัวเองแทน
“คุนนี่หัวเราะทำไมเล่า”
...หัวเราะเด็กในร่างผู้ใหญ่เถียงกันเรื่องตุ๊กตา...นิชคุณคิดในใจแต่ก็ไม่ได้พูดออกมา
ใครจะรู้ว่า ‘คิม มินจุน’ หัวหน้าคณะนิเทศศาสตร์ปีสี่ นักร้องคนดังของมหาลัยนั้น จริงๆแล้วติดและคลั่งตุ๊กตาแพนด้าขนาดมีอยู่ในครอบครองถึงร้อยกว่าตัว ส่วน ‘อ๊ค แทคยอน’ ประธานสภามหาวิทยาลัย อนาคตคุณหมออัจฉริยะและรองเดือนมหาวิทยาลัยสุดเท่จะมีตุ๊กตาสุดรักสุดหวงเป็นรูปแมวรูปร่างประหลาดสีเขียวอื๋ออยู่ในห้องนอน
“แล้วพี่มินจุนมีอะไรเหรอครับ”
“อ้อๆ ว่าจะชวนพวกนายไปค่ายอาสาพัฒนาของคณะฉันอ่ะ เห็นว่าพวกนายก็พอจะเล่นดนตรีเป็น อีกอย่างคณะฉันส่วนมากก็มีแต่ผู้หญิง จะให้ไปแบกทรายโบกตึกก็หนักไปหน่อย”มินจุนบอกก่อนยื่นใบประชาสัมพันธ์ค่ายมาให้พวกเขาดู
“จะให้พวกผมไปแบกอิฐช่วยว่างั้น”แทคยอนหยอกกระเซ้าขำๆ
“ไม่ใช่ซะหน่อย”คนอายุเยอะส่ายหน้าเหมือนเด็กๆ “ค่ายสี่วันสามคืน ไปสร้างอาคารเรียนให้โรงเรียนแล้วก็สอนดนตรีให้น้องๆที่นั่นน่ะ สนใจไหม? ฉันจะได้จองที่นั่งไว้ให้”
“น่าสนใจดีนะครับ ช่วงนั้นผมว่างพอดี จองที่ให้ผมด้วยนะ”
“คุนนี่ไป งั้นเค้าไปด้วย”
“นายว่างรึไง?”ผมหันไปถามคนตัวโตข้างกายที่ส่ายหน้า “อ้าว”
“ช่วงนั้นคณะแพทย์มีงานเปิดคลาสเรียนอ่ะ แต่เค้าไม่มีหน้าที่อะไร ไปได้ๆไม่ต้องห่วง เค้าไม่อยากให้คุนนี่ไปคนเดียว มันเหงา”แทคยอนยกยิ้มให้คนตัวขาวที่พยักหน้าเข้าใจ ส่วนคนที่มองอยู่อย่างมินจุนก็อดแอบยิ้มกับความน่ารักของคู่ตรงหน้าไม่ได้
ห่วงก็บอกเถอะ โถ่...
“ตกลงไปทั้งสองคนนะ ฉันจะได้ลงชื่อไว้ให้ ส่วนรายละเอียดฉันจะเอาเอกสารไปให้ที่หอนะ”
“ตามนั้นครับ”
------------- JYP DORMEITORY -------------
คู่เมนมาแล้ว 5555555555555
สารภาพว่าเป็นเมนแทคคุณที่ไม่ค่อยแต่งแทคคุณ
อยากให้แต่งคู่ไหนบอกกันมาได้นะคะ
ถ้าไห้ดีไปแหกใน #ฟิคโดม ได้นะ
ดูเฉื่อยเนอะ แต่เราชอบอารมณ์ค่อยเป็นค่อยไปแบบนี้
มากกว่าเจอกันปุ๊บแล้วรักเลย ถ้าน่าเบื่อต้องขออภัยค่ะ
สุดท้าย รักคนอ่านค่ะ
สถานนีต่อไป...
JARK
เตรียมทิชชู่...
เพราะแจ็คสันจะพาคุณฟิน 555555
ความคิดเห็น