คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 JB PABO (BNior)
[บทที่ 3 JB PABO] (BNior)
...FANART LOADING (again555)...
ผมว่าผมก็ชัดเจนแล้วนะ ทำไมคนอื่นถึงบอกว่าผมไม่ชัดเจนล่ะ?
------------- JYP DORMEITORY -------------
อาจารย์ออกจากห้องไปแล้วครับ เจบีคนขยันมากกกก รีบกวาดของบนโต๊ะเข้ากระเป๋า แล้วเดินออกไปทางประตู ไม่พูดไม่จากับใครทั้งนั้น คนมันรีบครับ เดี๋ยวเด็กในสังกัดจะรอนาน แต่มือของใครบางคนก็จับหมับให้ที่ปกเสื้อนักศึกษาด้านหลัง
ดวงตาคมเรียวตวัดสายตาหาคนที่มาขัดแต่พอเห็นว่าใครเป็นคนรั้งเขาไว้ก็รีบเปลี่ยนจากพญามารเป็นพญาหมาแทน -*-
“พี่คุณ”
...ผมลืมบอกรึเปล่าว่าพี่คุณเป็นพี่รหัสปีสามผมน่ะ คนส่วนใหญ่เรียกสายรหัสผมว่าสายเจ้าชายเชียวนะ หล่อมาตั้งแต่รุ่นทวดรหัสกันเลย สิ่งยืนยันคือดีกรีเดือนคณะทุกชั้นปีนะครับ (ยักคิ้วหล่อๆ)...
“ใช่พี่เอง...”เจ้าชายของทั้งมหาลัยเอ่ยยิ้มๆ ผมแอบเห็นเพื่อนผู้หญิงร่วมคลาสจิกแขนเพื่อนกลั้นเสียงกรี๊ดด้วยล่ะครับ “ไปคุยที่อื่นเถอะ”
“ครับ”ผมตอบรับสั้นๆ เดินตามพี่คุณไปสวนหลังตึกที่ค่อนข้างที่จะไร้คนเพราะไม่มีคลาสเรียน
“พี่คุณมีอะไรรึเปล่าครับ ผมมีธุระอ่ะ”ผมรีบบอกพี่รหัสที่เคารพรัก แอบเห็นพี่คุณหัวเราะในลำคอนิดๆด้วยแหล่ะครับ กรู้แหล่ะว่าพี่เขาหัวเราะอะไร แต่นิสัยนี้ผมแก้ไม่ได้สักทีนี่นา
...เอ๊ะ นิสัยอะไรเหรอ? เดี๋ยวก็รู้ครับ ให้คนอื่นเล่าแล้วกัน...
“วันนี้ลืมอะไรรึเปล่าแจบอม”พี่คุณเอ่ยเตือน ผมยืนเอ๋ออยู่หลายวิเลยกว่าจะนึกออก
“วันนี้พี่ซีวอนนัดเลี้ยงสายนี่ ผมลืมไปได้ยังไงเนี่ย”
“ก็คิดว่านายต้องลืมก็เลยมาเตือนนี่ไง แล้วนี่จะไปไหน? มีธุระไรสำคัญรึเปล่า พี่จะบอกพี่ซีวอนให้”พี่ตุณถามน้ำเสียงห่วงใย ยังเป็นพี่ชายที่พึ่งพาได้เสมอนะครับ แต่ผมก็ไม่อยากพลาดเลี้ยงสายเหมือนกัน พี่ซีวอนเป็นพี่รหัสที่จบไปปีก่อนครับ พี่แกเป็นคนสปอร์ต ใจดี กทม. เอ๊ะ อะไรคือ กทม.? ไปทำงานอยู่แอลเอนู่น นานๆจะกลับมาที ก็คิดถึงอยู่เหมือนกัน
พี่คุณคงเห็นผมทำท่าลังเลมั้ง เลยยิ้มแล้วส่ายหัวน้อยๆใส่ผม
“งั้นไปทำธุระให้เสร็จแล้วค่อยตามมา เดี๋ยวพี่จะบอกซีวอนให้ว่านายจะมาช้า”
“โห ขอบคุณครับพี่คุณ ผมไปก่อนนะพี่”
แต่ยังไม่ทันได้หันหลังกลับ พี่คุณก็ยิ้มแปลกๆแล้วเอ่ยประโยคที่ทำให้ผมแอบขนลุกนิดๆ
“ถ้าคิดว่าไปส่งไม่ทันก็เอามาด้วยก็ได้ พวกพี่ๆไม่ถือหรอก”
.
.
.
.
...ผมว่าผมเริ่มกลัวพี่คุณแล้วนะ...
------------- JYP DORMEITORY -------------
ผมรีบเหยียบ 120 มาจากมหาลัยตรงไปหน้าประตูโรงเรียนเจวายพี ที่จริงก็ไม่ไกลกันเท่าไหร่แต่ก็ดีกว่าให้จินยองรอใช่ไหมล่ะครับ?
จอดรถใต้ต้นไม้แถวนั้นรอแล้วรอเล่าก็ยังไม่เห็นร่างเล็ก
...รึกลับไปแล้ววะ...ผมเริ่มกังวลแล้วสิ แล้วนี่ถ้าเดินกลับจริงจะเป็นยังไง จะโดนรังแกไหม โดนรังแกรึเปล่า จะโดนฉุดไหม เอาล่ะ ผมว่าผมเริ่มฟุ้งซ่านแล้วล่ะ
แต่ตอนที่กำลังจะสตาร์ทรถออกตามหาคนตัวเล็ก จินยองก็สะพายกระเป๋าออกจากประตูโรงเรียนมาพร้อมกับผู้ชายอีกคน...
‘หงุดหงิด’ จู่ๆคำนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว เดินลงรถตรงไปหาคนตัวเล็กที่หัวเราะต่อกระซิกกับผู้ชายคนนั้น จินยองเห็นผมแล้วยิ้มกว้างน่ารัก ดวงตาโตส่องประกายใสซื่อ
.
.
.
……………โกรธไม่ลง.................
โถ่ววว เค้าก็อยากเล่นบทพิศาลบ้างน่ะ แต่เจอสายตากับท่าทางน่ารักแบบนั้นมันทำร้ายไม่ลง T-T
“อ่า พี่เรามารับแล้ว ไปก่อนนะ”จินยองบอกผู้ชายคนนั้นแล้วเดินมาหาผม
“นั่นใคร”ไม่โกรธแต่ก็ขอถามตีหน้านิ่งถามนิดนึงล่ะครับ
“หืม? เพื่อนในสภาไง? ทำไมอ่ะ”
“ทำไมต้องใกล้กันด้วย”
“เอ๊า คุยกันจะให้เดินห่างกันเหรอครับ มันก็ไม่ได้ยินดิ”
…เถียงๆ เดี๋ยวปั๊ดจูบ!...
“คราวหน้าอย่าใกล้แบบนั้นนะ...พี่ไม่ชอบ”
“...”
พวงแก้มขาวของคนตัวเล็กขึ้นสีระเรื่อบางๆเมื่อได้ยินคำตอบ จินยองหน้าแดงครับ!!! ขอคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าเขาเขินผม น่ารักแบบนี้จะปล่อยให้ใครได้ยังไงกัน!
“เฮ้ หน้าแดงจังน้า”
“อากาศร้อนหรอก!”เด็กน้อยเถียงทั้งที่หน้าแดง ผมว่าหน้าผมตอนนี้คงดูตลกมากแน่ๆ แหม่ ยิ้มกว้างปากแทบฉีกแหน่ะ หึหึ
JB PAT END
------------- JYP DORMEITORY -------------
JR PART TALK
‘พี่ไม่ชอบ พี่ไม่ชอบ พี่ไม่ชอบ พี่ไม่ชอบ พี่ไม่ชอบ’
ประโยคนี้ดังอยู่ในหัวไปมา จู่ๆมาพูดแบบนี้เนียร์ก็เขินเป็นนะครับ อร๊ายยย รู้สึกว่าหน้าร้อนแปลกๆ หน้าผมคงแดงมากแหล่ะ พี่เจบีหัวเราะใหญ่เลย อายนะเฮ้ย อย่าหัวเราะมาก ฮึ่ม!
“ร้อนก็ร้อน นี่ เย็นนี้ว่างไหม มีการบ้านไหม”พี่ชายร่วมหอถาม
“ก็ว่าง...มั้ง พี่ถามทำไมน่ะ”
...ว่างสุดๆเลยต่างหาก...ผมคิดในใจ คาบสุดท้ายวันนี้อาจารย์ไม่มาเลยปั่นการบ้านเสร็จหมดแล้ว งานสภาก็ไม่มีอะไรให้ทำ กลับห้องไปกะจะนอนดูซีรีย์โทมินจุนต่อให้จบครับ เพื่อนในห้องดูจบหมดแล้ว เนียร์จะตกกระแสไม่ได้
“งั้นก็ดี ขึ้นรถสิ”
“เอ๊า บอกผมก่อนสิ ว่าถามทำไม”
“จะพาไปหาพี่คุณ”
“พี่คุณ? ทำไมอ่ะ”
“อย่าถามเยอะน่า ขึ้นมาเถอะ เดี๋ยวพี่ๆรอนาน”พี่เจบีเอ่ยเร่งพลางสอดตัวเองเข้าไปนั่งฝั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว
...เมื่อกี้ผมได้ยินว่าพี่ๆ แสดงว่าหลายคนใช่ไหม? ให้ผมไปด้วยโอกาสอะไรล่ะครับ...ถึงจะสงสัยแต่ก็ไม่อยากถามอีก เข้าไปนั่งแล้วใส่เข็มขัดนิรภัยกันไว้เลย เข็ดกับตอนเช้ามากจริงๆ แล้วพี่เจบีคงเห็นผมเกร็งมั้ง แกหัวเราะลั่นเลย
...หัวเราะไปเถอะ อย่าให้ถึงคราวเนียร์นะ จะเลาะฟันให้หายเหยินเลย!...
“ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ พี่ไม่ขับเร็วแล้ว”
...ให้มันจริงเถอะ...ผมส่งสายตาประมาณว่าไม่เชื่อส่งไปให้ ส่วนคนขับก็ยักไหล่แบบไม่เชื่อก็ช่างมาเป็นคำตอบ พี่เจบีสตาร์ทรถแล้วไปด้วยความเร็วปกติ ผมเลยคลายความเกร็งลงไป
...ขับปกติได้ ทำไมไม่ขับตั้งแต่เมื่อเช้าครับ ปล่อยให้คนน่ารักกลัวไปได้!...ผมบ่นงึมงำในใจคนเดียวตลอดทาง จนรถจอดนั่นแหล่ะผมถึงเห็นว่าที่พี่เจบีพามาคือที่ไหน
“ผับเนี่ยนะ!?”ผมสบถลั่น ที่โครตอโคจรเลยครับพี่บี๋ พาผมมาทำไมวะเนี่ย!
“ก็ใช่ไง อายุถึงแล้วไม่ใช่รึไงเราน่ะ ลงมาเถอะน่า ถึงชื่อว่าผับแต่ข้างในก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก”คนตัวสูงพูดพอให้อุ่นใจ แถมอ้อมมาเปิดประตูให้ด้วย เหมือนแฟนเลยอ่ะ -////-
ผมกับพี่เจบีเดินผ่านการ์ดหน้าร้านเข้ามาแล้วครับ ข้างในไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด มีฟลอร์เต้นรำ มีบูธดีเจ แต่ไฟที่เปิดค่อนข้างสว่างทำให้ที่นี่ไม่ดูน่ากลัวสักเท่าไหร่ คนตัวสูงนำผมเดินขึ้นไปบนชั้นสองซึ่งน่าจะเป็นห้องพิเศษ เขาเดินเข้าไปก่อนตามด้วยผม
“โอ้ มาสักทีนะเฟรชชี่”เสียงทุ้มทักขึ้นมาทันทีที่เข้าไปในห้อง
“โอ๊ะ นั่นใครน่ะ”ผู้ชายอีกคนทักผมที่เริ่มทำตัวลีบเข้าเรื่อยๆในขณะที่ใบหน้าร้อนเหมือนจะระเบิด โอยตาย นี่ผมหลงเข้ามาในดินแดนคนหล่อหรือครับ แบ่งความหล่อมาให้ผมก็ได้ ถ้าจะเหลือกินเหลือใช้ขนาดนี้ล่ะก็ -///////////-
ภายในห้องมีคนสี่คนรออยู่ก่อนแล้ว คุณนั่งอยู่ตรงโซฟาเดี่ยว พี่อีกสามคนที่ไม่คุ้นหน้าแต่โครตตตตตหล่อนั่งบนโซฟาตัวยาวด้านหนึ่งของห้อง เนียร์เริ่มทำตัวไม่ถูกล่ะนะ
“สวัสดีครับ พี่ซีวอน พี่ซีวาน พี่ฮยอนจุง พี่คุณ”เจบีเริ่มทักทายคนที่อยู่ในห้อง ส่วนผมก็ก้มหัวปลกๆทักทายตามแบบเกร็งๆ
“ส่วนนี่จินยองครับ น้องชายพี่อูยอง ผมมารับมาจากโรงเรียนน่ะ”
“อ้าว น้องอูยองเองเหรอเรา แหม่ ก็นึกว่าแฟนเจบีมัน”พี่คนที่ชื่อซีวานเอ่ยแซวขณะจิบแก้วเหล้ายิ้มๆ พี่คนอื่นก็ยิ้มล้อกันใหญ่เลย ผมเขินจนหน้าแดง พี่เจบีก็ไม่พูดอะไรบ้างเลย ยืนเป็นหุ่นขี้ผึ้งอยู่นั่น
“พี่ซีวาน! อย่าล้อสิ น้องผมหน้าแดงหมดแล้ว มานั่งนี่เนียร์”พี่คุณขัดขึ้นมา แล้วดึงตัวผมไปนั่งข้างตัวเอง แอบเห็นว่าเจบีมองมานิดหน่อยแฮะ สุดท้ายก็ไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวอีกตัวข้างๆกัน
“ตามสบายนะจินยอง พวกพี่ไม่ถือ”
...พี่ไม่ถือแต่ผมทำตัวไม่ถูกครับ -_- ...
“ครับ”
แต่พอเริ่มได้คุยก็เริ่มรั้งไม่อยู่แฮะ พวกพี่ๆคุยสนุกและเป็นกันเองมากๆ แต่ไอ้คนข้างผมนี่สิ ตั้งแต่เข้ามานี่ไม่ค่อยพูดเลย เป็นอะไรรึเปล่านะ?
JR PART END
------------- JYP DORMEITORY -------------
JB PART TALK
‘หงุดหงิด’ คำนี้ผุดขึ้นมาอีกรอบ ผมนั่งมองคนตัวเล็กที่โดนพี่ๆรุมให้ความเอ็นดูหัวเราะสนุกสนาน ก็รู้ว่าจินยองน่ะน่ารัก ใครๆก็อยากเข้าใกล้ แต่เห็นอย่างนี้ก็หงุดหงิดนะครับ โดยเฉพาะพี่ซีวานนี่ เห็นนะว่าแอบแต๊ะอั๋งจับมือเนียร์น่ะ พี่ซีวอนก็เหมือนกัน สายตาเจ้าชู้แบบนั้นเก็บไว้มองเมียพี่คนเดียวเถอะครับ พี่ฮยองจุนที่เป็นคนเงียบๆยังยิ้มร่าเริงคุยกับคนตัวเล็กเลย ส่วนพี่คุณนี่ก็ไม่ช่วยกันเลยอ่ะ แถมพรากคนตัวเล็กของผมไปด้วยนะ อยากนั่งข้างจินยองอ่ะ อยากนั่งงงงงงง (เจบีงอแงในใจ)
...รู้อย่างนี้พาไปส่งหอก่อนดีกว่า...
“พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”พี่ซีวานพูดแล้วเดินออกมาจากวง
“เก็บสีหน้าด้วยไอ้เสือ ทำหน้าเป็นหมาหวงก้างไปได้”มีแอบกระซิบแล้วหัวเราะออกไปจากห้องอีก หันไปมองพี่ซีวอนกับฮยองจุนก็ยักคิ้วกวนๆมาให้
...นี่รวมหัวแกล้งผมใช่ป่ะ?... (ก็ใช่ไงเจบีพาโบ -_- )
“จินยองกลับเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ”ผมสะกิดคนตัวเล็กที่กำลังคุยอะไรไม่รู้กับพี่คุณสนุกสนาน
“อ้าว แล้วพี่เจบีล่ะ? ไม่คุยกับพี่ๆต่อเหรอ?”
“ไม่แล้ว พรุ่งนี้พี่มีพรีเซนต์ที่คณะ กลับเถอะ”
“อ่า ก็ได้ๆ”
เหมือนคนตัวเล็กจะยังไม่อยากกลับนะ ทำหน้าเสียดายใหญ่เชียว
“จินยองอยากอยู่ต่อไหม เดี่ยวให้เจบีมันกลับก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง”เสียงทุ้มหวานของพี่คุณเอ่ยขึ้น ทำให้สีหน้าของจินยองนี่บานเลยครับ ส่วนผมนี่แทบจะกรีดร้อง พี่คุณณณณณณณณ วันนี้เป็นอะไร๊ ขัดผมกันจัง
“ไม่ต้องครับ เดี๋ยวผมไปส่งจินยองเอง”
“แต่ผมจะกลับกับพี่คุณ”
...ดื้อนะจินยอง บทจะดื้อก็ดื้อเป็นเด็กๆเลย...
“จักรยานจินยองอยู่หลังรถพี่นะครับ ไม่กลับกับพี่ พี่ก็ไม่คืนให้ เอาไง?”ผมโน้มหน้าไปกระซิบข้างหูคนตัวเล็กเบาๆ จินยองยู่ปากขัดใจแต่ก็ยอมบอกลาพี่สายรหัสทั้งหมดของผมแล้วเดินออกไปรอข้างนอก
“เฮ้ ไอ้เสือเจบี รีบจีบให้ติดนะเว้ย พวกพี่รอสะไภ้น้องรหัสอยู่นะ 555”พี่ซีวอนเอ่ยแซวผมตอนกำลังจะเปิดประตูออกไปพอดี ผมล่ะหันขวับเลย นี่ผมดูง่ายขนาดนั้นเลยรึไง
“หน้าแกมันบอกหมดแหล่ะ”พี่ฮยอนจุนตอบราวอ่านใจผมออก
“มัวแต่ซึนอยู่ได้ หยอดขนมจีบแต่ไม่ทำอะไรให้ชัดเจน เดี๋ยวน้องมันหนี อย่าหาว่าพี่ไม่เตือนนะ”และจบด้วยพี่ซีวาน
...ผมว่าผมไม่ซึนนะ ออกจะชัดเจนด้วย...
“ไปได้แล้ว จินยองรออยู่นะ”พี่คุณเอ่ยเร่ง ผมเลยรีบบอกลาพี่ๆแล้วเดินออกมา
...ชัดเจนเหรอ? ชัดเจนยังไงอีกวะ? เจบีงง...
(คนแต่ง – พี่บีนี่มันพี่บีคนโง่จริงๆนะ)
JB PART END
-------------JYP DORMEITORY -------------
พาร์ท บีเนียร์ ที่ตัดจากตอนก่อนค่ะ ที่จริงว่าจะแต่งตอนเดียวจบแต่มันเยอะเกิน ขอทำแบบนี้แล้วกันเนอะ ^_^
อยากให้แต่งคู่ไหนก่อนบอกกันได้น้า
ส่วน FANART ขอค้างไว้ก่อนนะ คนเขียนเพิ่งกลับจากงานแต่งงาน ยังไม่วาด 555555
ใครมีทวิตเตอร์ เข้าไปทักได้นะคะ
@silverfeather_29
#ฟิคโดม
ความคิดเห็น