คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 HEY! BOY! WELCOMR TO JYP DORMITORY
[บทที่ 1 HEY! BOY! WELCOMR TO JYP DORMEITORY]
วันนี้หอพักเจวายพี กำลังมีสมาชิกใหม่
------------- JYP DORMEITORY -------------
BAMBAM PART
“ขอบคุณครับ”ผมขอบคุณพี่ๆพนักงานขนของที่ยกเอาลังต่างๆนานามาให้ผมถึงชั้นสี่ของหอพักด้วยรอยยิ้มน่ารักอย่างที่หลายๆคนเคยชมกัน แล้วหันไปมองภาพห้องพักที่ผมจะต้องอาศัยอยู่ตลอดการเรียนที่นี่
ห้องสีขาวกว้างขวางแบบไม่น่าเชื่อว่าที่นี่จะมีค่าเช่าถูกแสนถูก เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งแบบบิวอินดูทันสมัย มีครัวเล็กๆให้ทำอาหาร มีห้องอาหารแยกอีกห้อง ห้องน้ำสองห้องและห้องนอนอีกสองห้อง ดูแล้วเหมือนบ้านมากกว่าหอพักของนักศึกษาหรือนักเรียน แต่ก็นั่นแหล่ะ ไม่รู้พี่คุณไปทำยังไงถึงได้มาเจอหอพักที่สุดวิเศษแบบนี้ได้
โอ๊ะ ผมลืมแนะนำตัวใช่ไหม ผมเด็กชายกันต์พิมุก หรเวชกุลครับ อ้อ ผมเป็นคนไทยที่มาเรียนที่เกาหลีครับ ไม่ได้รวยนะแต่ได้ทุนมาเรียนที่เจวายพีไฮสคูล เลยได้โอกาสมาอาศัยอยู่กับพี่ชายทั้งสองคนที่เรียนอยู่ที่นี่แต่แรก ครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่ครับพี่ป้าน้าอาเยอะ แต่พี่ที่มาอยู่ด้วยคนหนึ่งเป็นพี่แท้ๆครับ ชื่อพี่คุณ ส่วนพี่อีกคนเป็นพี่ญาติอยู่ไต้หวัน ชื่อพี่มาร์คครับ เป็นที่น่าภาคภูมิใจคือพี่ชายทั้งสองคนของผมนั้น หล่อมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น่าอวดนี่สุด! (ทำหน้าฟิน)
“แบมมาช่วยพี่ยกของหน่อย”เสียงทุ้มหวานของพี่ชายคนโตเรียกให้ผมรีบวิ่งแจ้นไปหาโดยดี
“คร๊าบ พี่คุณจะให้แบมขนลังไหนอ่ะ”
พี่คุณ หรือ นิชคุณ หรเวชกุล เป็นพี่ชายแท้ๆของแบมแบมเองครับ ตอนนี้พี่เขาเรียนอยู่บริหารธุรกิจ ปี 3 เป็นเจ้าชายของมหาวิทยาลัย พูดไม่ผิดครับ พี่เขาคือไอดอลทั้งหน้าตา ทั้งการเรียน ทั้งการประพฤติตัว เพอร์เฟคสุดๆ ขนาดที่ว่าดูเอื้อมถึงยาก แต่ที่จริงพี่คุณใจดีมาก ไม่ถือตัวแถมออกจะติดดินแบบสุดๆด้วย ดูจากเสื้อยืดสีชมพูยืดย้วยที่ผมเห็นใส่ตั้งแต่สมัยมัธยมจนตอนนี้ พี่คุณก็ยังใส่เป็นชุดนอนอยู่เลย ไม่รู้ว่าติดใจอะไรนักหนา -*-
“ลังนั้นแหละ เบาสุดแล้ว เดี๋ยวพวกนี้พี่จะขนช่วย”พี่คุณว่าพร้อมรอยยิ้มใจดี เหมือนเห็นภาพมโนแสงพระอาทิตย์อบอุ่นกำลังสาดส่องลงบนทุ่งดอกทานตะวันเลยครับ ไม่ได้เวอร์นะเอาจริง แต่อย่าให้รอยยิ้มนั้นเปลี่ยนไปเป็นอารมณ์มืดแล้วกัน เวลาพี่คุณเข้าโหมดดาร์คคือตัวใครตัวมัน แบมแบมไม่เกี่ยวนะครัช
“พี่คุณจะให้แบมนอนไหนล่ะ นอนกับผมหรือพี่”พี่มาร์คเดินออกมาจากครัวถามพี่ชายคนโต เพราะห้องนอนมันมีแค่สองห้อง แล้วจะให้ผมนอนไหน
พี่มาร์ค ต้วน หรือต้วน อี้เอิน เป็นพี่ญาติแบมแบมเอง หล่อไม่แพ้พี่คุณเลยแต่คนละแบบนะ พี่คุณคือดูหล่อจนหวาน พี่มาร์คคือหล่อจนสวย แต่ที่ทั้งคู่มีไม่แพ้กันคือออร่าแสบตา ที่แบมแบมจะเรียกมันว่า ‘ออร่าคนหล่อ’ แล้วกัน จ้องพี่สองคนนานๆนี่แสบตานะครับบอกเลย *_*
พี่คุณยืนทำหน้าครุ่นคิดก่อนยิ้มมาให้ผม “งั้นแบมนอนกับพี่แล้วกัน ไปนอนห้องมาร์คเด็ยวชีทเรียนมันทับหัวตาย”
“อ้าว พี่คุณอ่ะ”พี่มาร์คอ้าปากหวอค้อนเล็กๆให้พี่ชายคนโต
ผมก็ลืมไปว่า พี่ต้วน เอ๊ย! พี่มาร์คคนหล่อจนสวยคนนี้นั้น เรียนอยู่คณะแพทยศาสตร์ ปี 1 ครับ แล้วคณะเรียนหนักแบบนี้ ผมคงไม่อยากไปกวนพี่เขาหรอกครับ อยู่กับพี่คุณดีกว่า แต่คิดไปคิดมาพี่คุณก็ปีสามแล้ว โปรเจคใหญ่ๆก็เริ่มจะมาแล้ว แถมพี่คุณยังเป็นรองประธานสภามหาวิทยาลัย งานก็ต้องเยอะมากขึ้นไปอีก เอิ่ม แบมแบมคิดว่าแบมแบมควรระหกระเหินมานอนหน้าโซฟาดีกว่านะครับ
“พี่คุณ แบมนอนโซฟาก็ได้”
“ไม่ได้!”พี่ชายทั้งสองรีบตอบพร้อมกันหันมามองทางผมเขม็ง เอิ่ม แบมแบมกลัวแล้วครับ ไม่พูดแล้วครับ งื้อ T-T
พี่คุณมองผมแบะปากเหมือนจะร้องไห้แล้วก็ถอนหายใจเฮือก หันไปมองรอบๆอย่างครุ่นคิด
“แบมนอนห้องพี่เลย เพราะยังไงช่วงนี้พี่ก็ต้องทำโปรเจคให้คณะ คงไม่ค่อยได้นอนแล้วก็พี่คงไม่ได้อยู่หอบ่อยเพราะต้องออกไปทำกิจกรรมนอกพื้นที่กับทางสภา ห้ามมีใครเถียงนะ”
...พูดดักคอน้องตลอดอ่ะพี่คุณ...
“ถ้าอย่างนั้นมาร์คขนของไปเลยนะ”พี่มาร์คพูดกับพี่คุณและกำลังจะก้มไปยกลังกระดาษขึ้น แต่มีมือของใครคนหนึ่งคว้าลังนั้นไปเสียก่อน พี่มาร์คชะงักไปนิดก่อนมองหน้าคนเข้ามายุ่งเขม็ง
“มายุ่งทำไม”
“เอาน่า คนสวย มีคนยกให้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ”คนมาใหม่ยักคิ้วพราวเสน่ห์ให้พี่มาร์ค
...ผมว่าผมเห็นพี่มาร์คกัดปากตัวเองแบบที่ชอบทำตอนเขินด้วยนะครับ...
“ใครสวยวะ ไอ้สั้น ส่งลังของน้องฉันมานะ”พี่มาร์คตวาดแว๊ดอย่างที่ไม่ค่อยทำนัก มือขาวพยายามแย่งของในมือคนมาใหม่ให้ได้ จนพี่คุณต้องออกมาห้ามทัพเอง
“แจ็คสัน”พี่คุณเรียกคนมาใหม่เบาๆ แต่พอจะทำให้คนที่กำลังทำท่ากวนโอ๊ยพี่มาร์คชะงักนิ่งทำหน้าเจี๋ยมเจียมตอบพี่คุณกลับ
“ครับ พี่คุณ”
“ไม่มีเรียนรึยังไงเราน่ะ”
...ผมว่าเสียงพี่คุณดูดาร์คๆนะ เรื่องนี้แบมจะไม่ยุ่งครับ...
“ไม่มีครับพี่คุณ พี่แทคกับผมได้ยินเสียงดังนอกห้องก็เลยออกมาดูน่ะครับ เห็นว่าพวกพี่มีของเยอะเลย ก็เลยคิดว่าจะมาช่วยยกน่ะครับ”คนที่ชื่อแจ็คสันก้มหน้าเล็กน้อยตอบพี่คุณเบาๆ เหมือนกลัวพี่คุณมากเลยนะนั่น พี่มาร์คอาศัยช่วงเผลอแย่งกล่องของใช้ผมคือมา ไม่วายยักคิ้วกวนโอ๊ยคืนให้พี่แจคสันอีกต่างหากแหน่ะ
พี่แจ็คสันที่ว่านี่สั้นสมชื่อนะครับ อุ๊ย ผมขอโทษ ฮะๆ ถึงพี่แกไม่ค่อยสูงก็เถอะ แต่พอเทียบกับพี่มาร์คแล้วผมว่าสองคนนี้พอๆกันเลยนะ รูปร่างก็นักกีฬาสุดๆผมว่าพี่แจ็คสันต้องเป็นนักกีฬาอะไรบางอย่างแน่ๆอ่ะ ไหล่กว้าง กล้ามเนื้อแน่น ที่เด่นสุดคงเป็นหน้าโหดๆเถื่อนๆของพี่แกที่ออกแนวหล่อแบดๆอ่ะ ผมสีดำที่ปล่อยหน้าม้าลงทำให้ความโหดบนหน้าอ่อนลงเยอะ แหม่ รู้จักเลือกทรงนะเนี่ย ส่วนนิสัยนี่...หัวใจคิตตี้ใช่ไหมพี่ เสื้อบาสลายคิตตี้ จงหาความเข้ากันสิครับ -‘’-
“ไอ้แทคด้วยเหรอ มันไปไหนล่ะ”
“เค้าอยู่นี่!”เสียงทุ้มที่โดนดัดเสียงเล็กเสียงน้อยดังขึ้นข้างหลังพี่คุณ ก่อนจะมีตุ๊กตาแมวสีเขียวอื๋อหน้าตาประหลาดที่สุดสามโลกมาเกาะที่ไหล่ซ้ายของพี่ชายคนโตที่ตอนแรกสะดุ้งเฮือก แต่พอตั้งสติได้มือขาวก็คว้าตุ๊กตาแมวหน้าตาประหลาดบนไหล่มาตีคนต้นเหตุที่ร้องโอดโอย
“คุณอ่า อย่าดีเค้า เค้าเจ็บบบ”
...เอิ่ม หน้ากับสำเนียงไม่สอดคล้องกันเลยครับ...
“สมควร! คิดยังไงมาเงียบๆฮะ แทค”พี่คุณดุคนตัวโตกว่าแบบหมั่นไส้นิดๆ
“ก็อยากให้คุณตกใจบ้างอ่ะ ตอนเด็กๆเล่นแบบนี้คุณไม่เห็นตีเค้าเลย”พี่ผิวคร้ามตัวโตคนนั้นยู่ปากบิดไปบิดมาทำท่าทางที่แสนจะแอ๊บแบ๊ว
แบมจะย้ำอีกที ...พอเถอะครับ มันไม่เข้ากับหน้าพี่ ผมกลัว...
“ก็ตอนนี้โตแล้วไหมไอ้แทค น้องก็ยืนกันอยู่เนี่ย ไม่อายน้องบ้างเหรอ”
“ไม่อ่ะ”ตอบรวดเร็วไม่ต้องคิดก่อนพี่ชายตัวโตจะร้องโอ๊ยเพราะโดนฝ่ามือพิฆาตของพี่คุณเข้าไปเต็มแขน
“คุณอ่า”พี่ชายคนนั้นทำหน้างอแต่ก็ไม่ได้ตีพี่คุณหรือโต้ตอบอะไรกลับเลยสักนิด
“พอดีเลย นี่แบมแบมน้องชายฉัน... แบมนี่แทคยอน เพื่อนพี่ ส่วนนั่นแจ็คสัน สอนคนนี้เป็นพี่น้องกัน”พี่คุณหันมาแนะนำให้ผมได้รู้จักเพื่อนข้างห้องที่ยิ้มกว้างมาให้อย่างเป็นมิตร แจ็คสันน่ะพอว่าครับยิ้มแล้วหล่อ แต่พี่แทคนี่ยิ้มแล้วผมกลัว ผมกลัวเงิงพี่เฉาะหน้าครับ!
“สวัสดีครับพี่แทคยอน พี่แจ็คสัน ผมแบมแบม น้องแท้ๆของพี่คุณแล้วก็เป็นน้องญาติพี่มาร์คครับ”ผมไหว้พี่สองคนนั้นอย่างเคยชิน ดูเหมือนพี่เขาจะชอบด้วยนะครับ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะแบมแบม มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะ”พี่แจ็คสันพูดกับผมด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรสุดๆ “ยังไงก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว อุ๊ก!”
พี่แจ็คสันยังพูดไม่จบประโยค เท้าพี่มาร์คก็ไปก่อนแล้วครับ เตะกลางน่องแน่นนั่นเต็มๆเลย ผมตาโตมองพี่มาร์คที่แสนเรียบร้อยและพูดน้อยของผมที่วันนี้หลุดด้านโหดมาให้ได้ยลกันแบบชนิดๆติดๆกันแล้วแอบสงสารพี่แจ็คสันเหมือนกันนะ
“มาร์ค! ขอโทษแจ็นสันซะ ไปเตะเขาแบบนั้นได้ยังไง แจ็นสันก็ด้วย เพลาๆหน่อยเถอะ กวนมันทุกวัน โดนมันเตะต่อยทุกวัน ไม่เข็ดรึไง”พี่คุณดุพี่มาร์คที่หน้าหงอย ส่วนพี่แจ็คสันนี่ยิ้มระรื่นเลยครับ
“ขอโทษ”พี่มาร์คพูดแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก
“ไม่ต้องขอโทษครับ สำหรับมาร์คผมไม่เคยถืออยู่แล้ว เขาว่ากันว่าผู้ชายตบ แปลว่าผู้ชายรัก มาร์คเตะผมแสดงว่าโครตรักผมเลยใช่ป่ะ”
“ไอ้แจ็ค!”พี่มาร์คหวีดร้องยกขาขึ้นอัตโนมัติ ส่วนเจ้าตัวป่วนนี่กระโดดถอยแบบเตรียมตัวอยู่แล้ว หน้าขาวของพี่ชายผมแดงขึ้นมานิดๆ ส่วนพี่คุณนี่กุมขมับส่ายหน้าแบบหมดคำพูดไปแล้ว พี่แทคนี่หัวเราะก๊ากแบบถูกใจเลยครับ
...ผมว่าหลายปีที่ผมไม่ได้อยู่กับพี่คุณพี่มาร์คนี่ผมพลาดสิ่งสำคัญอะไรไปสินะ...
BAMBAM PART END
------------- JYP DORMEITORY -------------
KHUN PART
นิชคุณมองเหตุการณ์วุ่นวายตรงหน้าแล้วส่ายหน้าแบบเอือมๆ ตอนแรกมันก็โกรธแหล่ะ ไม่รู้มีคนบ้าที่ไหนมาจีบน้องชายตัวเอง แต่แจ็คสันมันเสมอต้นเสมอปลายเหลือเกิน จีบทุกวันตั้งแต่เจอหน้ากันจนปัจจุบันก็ยังไม่เลิกหยอด จะดุจะดาร์คใส่มันก็ไม่ยอมถอย เลยได้แต่ปล่อยมันไป ให้มาร์คจัดการเอาเอง
“โอ๊ย!”
ไม่ใช่เสียงผมครับ เสียงไอ้เงิงศรีข้างผมนี่แหล่ะ อาศัยช่วงชุลมุนจะมาแต๊ะอั๋งน่ะ อีกสิบชาติเถอะ อ๊ค แทคยอน ไปห่วงแต่น้อง ผมก็โดนไอ้ผู้ชายตัวโตข้างๆนี่จีบเหมือนกันแหล่ะ เหอะๆ
“คุณอ่า น้องมันเริ่มขยับแล้วนะ ไม่สงสารแทคบ้างเหรอ”เสียงทุ้มเอ่ยกับผมเบาๆ ถึงจะไม่มองหน้าไม่เห็นหน้าแต่ก็พอจะรู้ว่าคนตัวโตต้องทำหน้าแมวเฉาอีกแน่ๆ
“ไม่ แล้วก็เลิกกวนฉันสักที ไปขนของช่วยน้องไป”
“โถ่”เสียงเขาดูเหนื่อยๆนะผมว่า ผมหันไปมองผู้ชายตัวโตที่เดินหงอยๆเข้าไปช่วยยกของใช้ของแบมๆเข้าห้อง ที่จริงผมก็เห็นใจเขานะแต่...เฮ่อ เข้าใจผมบ้างไหม ผมเป็นผู้ชายนะ ผู้ชายแมนๆเลย หมอนั่นก็ผู้ชาย แล้วก็ไม่ใช่ว่าจะสิ้นไม้ไร้ตอก ทั้งผมทั้งแทคก็เป็นคนดังของมหาลัย สาวๆหนุ่มๆมีเข้ามาไม่ขาด ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแทคถึงได้ติดหนึบผมนักหนา ถึงผมกับหมอนั่นจะเคยเจอกันเมื่อสมัยเด็กๆตอนอยู่อเมริกา เป็นเพื่อนสนิทกันพักนึง แล้วผมก็ต้องย้ายไปเรียนที่ไทยก็เถอะ
“พี่คุณๆ”แบมแบมสะกินสีข้างผม พอหันไปก็เห็นตากลมโตที่ระยิบระยับเพราะความอยากรู้อยากเห็น เหมือนหมาน้อยตัวเล็กๆเลยแฮะ ผมยิ้มเอ็นดูยกมือขยี้กลุ่มผมนุ่ม ในขณะที่แบมแบมพยายามดันมือผมออกพร้อมทำหน้ามุ่ยเพราะผมตัวเองเสียทรง
“ว่ายังไงตัวแสบ”
“คือ...ผมสงสัยอ่ะ”
“ว่า...?”
แบมแบมเหลือบไปมองทางมาร์คกับแจ็คสันที่กวนกันไม่เลิก ผมว่าผมรู้แล้วนะว่าน้องจะถามอะไร
“แจ็คสันกับมาร์คยังไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก”
“แล้วพี่คุณกับพี่แทคอ่ะ?”
“หยุดเลยนะแบม พี่กับหมอนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้นแหล่ะ”ผมปฏิเสธทันควัน เดินหนีน้องไปเก็บของตัวเองต่อ
KHUN PART END
------------- JYP DORMEITORY -------------
BAMBAM PART
เอาล่ะครับ ผมจะเป็นคนบรรยายต่อล่ะนะ แบบว่า เมื่อกี้ผมไปถามพี่คุณใช่ป่ะ คำตอบมันไม่น่าพอใจสำหรับแบมอ่ะครับ คนอ่านรู้ใช่ป่ะ ปากก็บอกว่าไม่มีๆ แต่การกระทำพวกพี่แอบสวนทางกันนะครับ ในเมื่อถามฝั่งเคะมันปากแข็งงั้นไปถามฝั่งเมะเอาก็ได้
ผมยกกล่องเสื้อผ้าส่วนตัวเข้าไปในห้องพี่คุณเป็นกล่องสุดท้าย โอ๊ะ พี่แทคอยู่คนเดียวพอดีเลย
ไหนๆผมขอบรรยายคุณลักษณะของพี่แทคยอนหน่อยนะครับ ผู้ชายตัวสูงรูปร่างดูดีจนผมอิจฉา ดูกล้ามแขนนั่นดิ ถึงพี่แกจะใส่เสื้อกีฬาสีเขียวย้วยๆกับกางเกงวอร์มสีเดียวกันก็ตาม -*- ผิวเข้มเล็กน้อย ไม่ได้คล้ำนะ แต่ผิวพี่แทคทำผมอิจฉาอีกล่ะ ใสสุขภาพดีเชียวถึงไม่ได้ขาวมากเหมือนพี่มาร์คพี่คุณก็เถอะ ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาประเภทที่ว่าถ้าทำหน้านิ่งๆเดินผ่านไปนี่ได้มีมองเหลียวหลังอ่ะ ดวงตาเรียวคมรับกับคิ้วเข้มได้รูป จมูกโด่ง ปากสวย โอ๊ยยยยยยยยยย พี่ครับ หล่อไปไหน เอาความหล่อแบ่งมาให้ผมบ้าง ฮรืออออ แบมอิจฉา
“พี่แทคยอนครับ”
“ครับ”พี่แทคหันมายิ้มให้ผมครับ เอิ่ม ผมขอตินิดนะ ตอนพี่แกยิ้มนี่ทั้งตีนกาทั้งเงิงมาเต็มอ่ะครับ แอบน่ากลัว แต่ถ้าบวกลบกับดวงตาที่ทอประกายแห่งความสุขและโครงหน้าหล่อเหลาแล้ว มันก็พอจะมองผ่านไปได้ (นิดนึง) อ่ะนะครับ
“คือ...ผมไม่ได้อยากเสียมรรยาทนะ แต่ผมอยากรู้อ่ะ”ผลขอเกริ่นนิดนึง ถึงแบมจะอยากรู้แบบเจาะลึกแทบจะสาวไส้พี่แทคได้ แต่มันก็ต้องมีสงวนท่าทีสมเป็นเด็กไทยนิดนึงนะครับนะ “คือ คือ พี่แทคชอบพี่คุณเหรอครับ”
“...”ดูเหมือนพี่แทคจะอึ้งๆนะ แต่สักพักรอยยิ้มกว้างนั่นก็บางลงกลายเป็นรอยยิ้มที่ผมอยากจะควักโทรศัพท์มาถ่ายรูปตรงหน้าเก็บไว้เลย ทำไมพี่ยิ้มอ่อนโยนแล้วหล่อแบบนี้ล่ะครับ! ถึงจะมายิ้มต่อหน้าผมแต่ก็รู้สึกได้นะว่าสายตาพี่แทคน่ะกำลังสื่อไปถึงใครอีกคน
“พี่กับคุณเป็นเพื่อนสนิทกัน...แค่นั้นเอง”
“หูยยย”ผมบู้ปากเสียดายนิดหน่อยแต่ก็ไม่ซักไซ้ต่อเดี๋ยวมันดูเสียมรรยาทเกินไป เพิ่งรู้จักกันด้วย พี่แทคหัวเราะปากกว้างอีกรอบ ผมล่ะเสียดายหน้าหล่อๆของพี่เหลือเกินครับ - -; ผมหลังเพื่อจัดของให้เรียบร้อย
“ที่จริงแล้ว พี่ก็อยากจะเป็นอย่างอื่นอยู่หรอกนะ แต่คุณเขาไม่ยอมนี่สิ ฮะๆ”เสียงทุ้มของพี่แทคเอ่ยอย่างขี้เล่นกับผมเบาๆแล้วผิวปากออกจากห้องไป
...เอาล่ะ ผมชักอิจฉาพี่ชายทั้งสองคนของผมแล้วนะครับ...
BAMBAM PART END
------------- JYP DORMEITORY -------------
สามพี่น้องจัดห้องใหม่กว่าจะเสร็จก็ล่วงเลยไปถึงห้าโมงเย็น ส่วนพี่น้องอ๊คนั้นหอตัวกลับห้องตั้งแต่เที่ยงแล้ว
“เหนื่อย”มาร์คเอนตัวลงบนเตียงนิ่มของพี่ชายคนโตด้วยความเมื่อยล้าออกปากบ่นเล็กน้อย
“พี่มาร์คถอยยย แบมก็เหนื่อย ให้แบมนอนด้วยยย”น้องคนเล็กปีนเตียงมาเขย่าแขนพี่ชายคนรองอ้อนๆ มาร์คเลยเปลี่ยนท่าเป็นนอนตะแคงข้างให้แบมแบมได้พุ่งตัวนอนหมอบลงกับพื้นเตียงอีกคน ส่วนพี่ชายคนโตที่เดินเช็ดมือเข้ามาในห้องมองน้องชายตัวเองยิ้มๆ แล้วเดินไปนั่งข้างหนึ่งของเตียง มือขาวลูบผมนิ่มของมาร์คก่อนเลื่อนมาลูบผมแบมๆต่อ
“ไหวไหม พี่จะสั่งไก่มาให้ ถ้าขี้เกียจออกไปหาอะไรกิน”
“แบมอยากออกไปดูรอบๆหออ่ะพี่คุณ แต่ขอแบมนอนเอาแรงหน่อยน้า ยกเตียงเหนื่อยอ่ะ”น้องคนเล็กพูดพร้อมขยับศีรษะไปมาออดอ้อนพี่ชาย นิชคุณหัวเราะเอ็นดู
“มาร์คล่ะ พรุ่งนี้มีเรียนชดเชยไหม”
“ไม่มีครับพี่คุณ”มาร์คตอบเสียงเบาขณะที่หลับตานิ่ง นิชคุณพยักหน้ามองน้องชายสองคนที่คนหนึ่งก็เงียบเสียเหลือเกิน ขณะที่อีกคนก็ขี้อ้อนมากเหมือนกัน
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี เดี๋ยวถ้าหายเหนื่อยแล้ว เดี๋ยวมาร์คพาแบมไปหาจูเนียร์หน่อยนะ”
“ครับพี่คุณ”มาร์คตอบรับ
“จูเนียร์นี่ใครเหรอพี่คุณ”แบมแบมขยับหน้ามามองพี่ชายที่ยิ้มบางๆให้
“จูเนียร์เป็นหัวหน้ากรรมการนักเรียนของเจวายพีไฮต์สคูลน่ะ อยู่ห้อง 2721 ไปแนะนำตัวกับพี่เขาหน่อยก็ดีนะ พี่เขาจะได้ช่วยแนะนำเราได้ด้วย”
“ครับ”
“อ่า คิดถึงตอนที่อยู่ด้วยกันที่ไทยจัง”พี่คุณเปรยยิ้มๆ “คิดถึงพวกเชอร์รีนด้วย”
“อ่า นั่นสิ ป่านนี้พี่เชอร์รีนเป็นยังไงบ้างนะ ทำงานลืมกินข้าวอีกรึเปล่านะ”แบมแบมเอ่ยยิ้มๆ
ทั้งสามพูดคุยกันบนเตียงนอนของพี่ชายคนโต บางช่วงก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาพร้อมกัน บางช่วงการสนทนาก็เงียบไป บางช่วงก็แซวกันบ้างตามประสาพี่น้อง พูดคุยกันนานจนน้องชายคนเล็กพล็อยหลับไป เหลือเพียงพี่ชายสองคนที่หันมามองหน้ากันแล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะลุกออกไปเงียบๆไม่ให้คนที่ตกอยู่ในห้วงนิทราตื่นขึ้นมา
...ตอนนี้พักไปก่อนนะแบมแบม...
------------- JYP DORMEITORY -------------
BAMBAM PART
ไม่รู้ว่าผมหลับไปเมื่อไหร่แต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นพวกพี่คุณแล้ว พอเดินหารอบห้องก็ไม่เห็นแม้แต่เงา ตอนนี้ก็สองทุ่มแล้วนะ พวกพี่เขาจะไปไหนกันนะ? พอโทรไปก็ดันปิดโทรศัพท์กันทั้งสองคนเลย อ้าว? แปลกๆนะ แต่ผมเหนียวตัวไม่ไหวแล้วครับ หอตัวไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน
แต่พออาบน้ำเสร็จออกมา พวกพี่เขาก็ยังไม่กลับมา เอาล่ะ แบมคิดว่าผิดปกติของจริง -*-
ผมใส่รองเท้าเดินไปเคาะประตูห้องพวกพี่แทค เคาะไปสองสามครั้งก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับกลับมา สงสัยไม่อยู่ห้องแฮะ แย่เลย ผมไม่รู้จักใครแล้วเนี่ย เอ๊ะ จะว่าไปแล้ว พี่คุณบอกว่า พี่จูเนียร์ อยู่หอง 2721 นี่นา ผมเลยตัดสินใจเดินลงมาที่ชั้น 2
“เอ 2721 2721...”ผมเดินไล่อ่านชื่อหมายเลขห้อง ถึงจะบอกว่าพอพักก็จริงแต่หอนี้แปลกมากครับ อาคาร 4 ชั้น แต่ละชั้นมีห้องเพียง 4 ห้อง เรียกได้ว่าห้องแต่ละห้องนี้กว้างมากๆเลย แต่ค่าเช่านี้ถูกยิ่งกว่าค่าเทอมอีก ผมล่ะไม่เข้าใจเจ้าของหอเอาเสียเลย -*-
“โอ๊ะ นี่ไง”ผมอุทานเมื่อเห็นห้องที่ประตูห้องมีหมายเลข 2721 สลักเอาไว้ กำลังจะลงมือเคาะประตูแต่ก็นึกได้ว่าแล้วจะทักทายเขายังไงกันล่ะ?
...สวัสดีครับ ผมชื่อแบมแบมคนน่ารักจากประเทศไทยครับ ไม่ๆ เอ่อ สวัสดีครับผมเป็นสมาชิกใหม่ของหอนี้ ไม่ทราบว่าพี่ช่วยหาอะไรให้ผมกินได้ไหมครับ - - ผมว่ามันไม่ดีสักอันนะ...
แต่ขณะที่กำลังคิดประโยคทักทายให้น่าประทับใจ ประตูห้องก็เปิดออกพร้อมเสียง ปุ๊ง!
...เอ๊ะ...
“Welcome to JYP dome! ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่”
เสียงหลายเสียงประสานกันเป็นประโยคเดียวเรียกสติผมให้เข้าที่เข้าทาง ผมมองเห็นคนหลายคนทั้งหญิงและชายอัดกันอยู่ในห้องยืนยิ้มเป็นมิตรมาให้ผม ส่วนคนที่ยิงปอยกระดาษสีใส่ผมก็คือพี่ชายทั้งสองคนของผมและสองพี่น้องตระกูลอ๊คนั่นแหล่ะครับ
“ตกใจเหรอ พวกพี่กะจะเซอร์ไพรส์แบมน่ะ ดีใจไหม นี่มากันทั้งหอเลยนะ”พี่คุณเอ่ยกับผมที่ดูท่าทางจะช็อคไปแล้ว
...เลยคำว่าดีใจไปเยอะเลยครับ...
...ประทับใจจนน้ำตาไหลเลย...
“เฮ้ย แบมร้องไห้เลยเหรอ โอ๋ๆ พี่ขอโทษๆ”พี่แทครีบเข้ามากอดผมโยกไปมากตามด้วยพี่ตัวโตๆสองสามคนที่รุมเข้ามากอดมาปลอบผมใหญ่ มันดูน่ารักมากๆเลย
“ผม ผมดีใจมากเลย ฮึก ฮือ”
“พวกพี่ก็นะ ถอยไปๆ เดี๋ยวนูน่าปลอบแบมแบมเองน้า”พี่ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามากอดผม อุ๊ย ผมเขินน่ะนี่
“เฮ้ๆ มิน น้องมันเขินน่ะ ปล่อยน้องมันเถอะ ฮ่าๆๆ”พี่ผู้ชายสูงๆคนหนึ่งเอ่ยแซวผม จนผมเขินไปไม่เป็นมากว่าเดิม ก่อนพี่คนนั้นจะโดนพี่ผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าข้างๆบิดหูเข้าให้
“นายก็ไปแซวน้องเขาทำไมล่ะ ชานซอง”
“จุนโฮอ่า~”
“ปล่อยคู่นั้นมันตีกันไปเถอะ ตามประสาผัวเมียน่ะ แบมแบมมานี่ดีกว่า”พี่ผู้ชายคนหนึ่งจูงมือผมเข้าไปในห้อง ผมถึงได้เห็นว่าให้ห้องที่ผมคิดว่ากว้างแล้วแต่พอยัดทุกคนในหอก็ดูแคบไปเลย นี่มายกหอจริงดิ
“แบมแบมใช่ไหน พี่ชื่อคิม จุนเคนะ เรียกพี่ว่าจุนเคก็ได้ อ่า นายนี่เป็นเด็กน้อยน่ารักเสียจริง”พูดจบพี่จุนเคก็บิดแก้มผมเบาๆ
“พี่จุนเคอย่าแกล้งเด็กสิ”เสียงใสๆเอ่ยขัดคนที่กำลังประทุษร้ายแก้มผมอยู่ พอหันไปมองก็เห็นผู้ชายตัวบางๆคนหนึ่งในชุดผ้ากันเปื้อนยืนยิ้มมาให้ผม หน้าหวานจนนึกว่าเป็นผู้หญิงเลยนะ
“สวัสดีแบมแบม ฉันชื่อจูเนียร์นะ รู้จักจากพี่คุณแล้วใช่ไหม ยินดีต้อนรับสู่หอและโรงเรียนนะ”ว่าแล้วก็ยิ้มน่ารักให้ผม แอบเห็นริ้วรอยเล็กๆตรงหางตาด้วยนะครับ อ่า เพื่อตอบแทนความใจดีเดี๋ยวแบมจะซื้อครีมลดเลือนริ้วรอยให้นะพี่จูเนียร์...
จากนั้นก็คือความวุ่นวายครับ พี่คนอื่นๆรุนเข้ามาหาผมจนพี่คุณกับพี่มาร์คที่มองอยู่ห่างเข้ามากันพวกพี่คนอื่นๆออกจากผมเพราะกลัวผมโดนทับตายก่อน อ้อ ตอนแรกผมนึกว่าผมเป็นน้องเล็กของหอแล้วนะ แต่ที่หอนี่มีน้องผมด้วยแหล่ะ ชื่อ ยูคยอม อยู่ ม.4 โรงเรียนเดียวกัน เป็นน้องพี่ชานซอง พี่คนที่แซวผมแล้วโดนพี่จุนโฮแฟนแกหยิกหูเข้าให้นั่นแหล่ะ
งานต้อนรับเล็กๆนี้พี่ๆทุกคนในหออยากจัดให้ผมซึ่งเดินทางไกลมาจากประเทศไทย มีพี่คุณ พี่มาร์ค พี่แทค พี่แจ็คสัน แล้วก็พี่จูเนียร์เป็นตัวหลักแล้วเชิญพี่ทุกคนในหอมาร่วมด้วย เรียกว่าอบอุ่นจนร้อนเลยละครับ
...อ้อ...
...ผมมีเรื่องข้องใจอีกเรื่องครับ...
...จากการที่ผมเดินรอบห้องทำให้ผมเห็นถึงอะไรบางอย่างที่เหมือนจะเป็นปัญหาระดับหอเลยนะครับ
...ถ้าพวกพี่จะแอบซัมติงกันหลายคู่ แต่ไม่ชัดเจนสักคู่แบบนี้ (ยกเว้นคู่พี่ชานซองจุนโฮ)
...แบมแบมจะไม่ทน! แบมแบมบอกเลย! แบมแบมจะเป็นคิวปิดตัวน้อยช่วยเองครับ! เอาชื่อแบมแบมพ่อสื่อพันคู่เป็นประกันครับ!...
------------- JYP DORMEITORY -------------
Twitter - @Silverfeather29
Tag - #ฟิคโดม
ความคิดเห็น