คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ฝูงผีกองกอยป่า
นายทวนเินนำพาพรานแหลมไปอีระยะหนึ่ ลัเลาะผ่าน้นไม้ให่และพห้าหนา แ่เพราะำนาเส้นทานายทวนึเลือพาพรานแหลมไปในเส้นทาที่่อน้าราบเรียบ ไม่มีพห้าหนาแน่นนั ึเินทาัน่อน้าสะวอยู่ไม่น้อย
“เินลับไม้ทา้านหน้าไปอีไม่ไล ็ะเ้าสู่เหมู่บ้านอ้าแล้ว” นายทวนล่าวออมาโยที่ไม่ไ้เหลียวหน้าลับมามอพรานแหลมแม้แ่น้อย
พรานแหลมราสายาสำรวมอไปรอบบริเว แม้ะไม่ไ้ใ้แสสว่าาไฟายเพื่อส่อสว่านำทา แ่วันทร์เสี้ยวที่ลอยสูอยู่บนผืนฟ้า สาส่อประายแสนวลเปล่รัศมีระทบพื้น ึมอเห็นบรรยาาศในพไพรไ้่อน้าัเน
ทา้านหน้าปรา้นไม้ให่อยู่หลาย้น เป็น้นะแบนาสี่นโอบสี่ห้า้น ้นเ็และ้นมะ่านาสามถึสี่นโอบอีห้าห้น ยัมี้นะเียนให่นาให่อีหลาย้น ้นที่ให่ที่สุน่าะมีนาห้าหนโอบเลยทีเียว
แ่สายาที่ัเนไพรอพรานแหลม ลับลอบสัเไ้ว่า ทา้านหลั้นไม้ให่ทาเบื้อหน้าเหล่านั้น มีเาะุ่มหลายเา ผลุบๆโผล่ๆอยู่ทา้านหลั้นไม้เหล่านั้น พรานแหลมลอบมอไปทานายทวน ็พบเห็นว่าายปริศนาที่โผล่ออมายามวิาลนั้น ล้ายไม่รับรู้ถึสิ่ผิแผอเาะุ่มเหล่านั้นแม้แ่น้อย ยัเินนำไปอย่าเป็นปิ
“บริเว้นไม้ทา้านหน้า ้าเห็นมีเานแอบ่อนอยู่หลายน ท่าทามีพิรุธอบล เอ็ลอสัเูสิวะทวน”
พรานแหลมส่เสียเือนออมาอย่าแผ่วเบา แ่ทวนยัไม่หยุเิน เพียแ่เหลียวหน้ามาล่าอย่าเป็นปิว่า
“ไม่้อระแวไปหรอพรานแหลม นที่เห็นเหล่านั้น เป็นนในหมู่บ้านอ้าเอ ที่อยออมาระแวระวัวามปลอภัย ามแนวเอหมู่บ้านเท่นั้นเอ”
“เวลา่ำืนึื่นอย่านี้หรือวะ ูแล้ว่อน้าแปลพิลว่ะ” พรานแหลมพึมพำออมาอย่าเลือบแล สอมือปลปืนลูอยาวที่ล้ออยู่ที่ไหล่ออมาเรียมพร้อมอย่าไม่ประมาท แม้ะระแวอยู่รามรันว่า ทาเบื้อหน้านั้นไม่อบมาพาล แ่้วยวามที่เป็นห่วไอ้้อนลูหาบที่ิามมาาหมู่บ้านโป่วาเ้น้วยัน และาว่าบาทีมันอาะถู่วยเหลือเ้าไปในหมู่บ้านแล้ว ึำใ้อัฟันเินามนายทวนไปอย่าไม่อาหลีเลี่ย
อีไม่ถึสิบเมร ร่าอนายทวนและพรานแหลม็ะเินเ้าไปถึแนว้นไม้ให่ที่ปราเาะุ่มุ่ม่อนอยู่ ในะที่ิใำลัรุ่นิอย่าลัเลสับสนอยู่ว่าสมวระิามนายทวน่อไปีหรือไม่ ทา้านหลัปราเสียร้อห้าวห้วนเือนออมาัลั่นว่า
“อย่าามมันเ้าไป พวมันไม่ใ่น”
ไม่เพียแ่พรานแหลมเท่านั้นที่ร่าสะุ้สะท้าน แม้ระทั่นายทวนที่เินอยู่ทา้านหน้า ยัหยุะั้า เหลียวหน้าลับมามอพรานแหลม สลับับมอไปทา้านเสียที่ร้อห้ามเมื่อรู่้วยนัยน์าทีุ่่นวา
เมื่อพรานแหลมหันลับไปมอทา้านหลั ลับไม่พบร่าที่ส่เสียร้อเือนเมื่อรู่ แ่เมื่อราสายามอไปทา้นไม้และพห้าทา้าน้าทา ที่นเินผ่านมาเมื่อรู่ ึพบเห็นโหินนาให่ที่สอสอเมรว่า และรอบโหินให่ยัมี้อนหินนาไล่เลี่ยันอีสามสี่้อน ั้ระห่านรายล้อมล้ายเป็นโหินบริวาร ทา้านบนอโหินให่ ปราร่าอายสามนยืน้อมอมาทาร่าอน และนายทวน พร้อมปืนลูอยาวในมืออายสอนที่ยืนอยู่ทาเบื้อหน้า็่อเล็มาอย่าพรัพร้อม
“อย่าไปเื่อมัน ไอ้พรานนนั้นแหละ ที่่านในหมู่บ้านอ้าายไปหลายน” เสียอนายทวนแ่นเสียออมาอย่าัเือ ในะที่พรานแหลมยััสินใไม่ถู ร่าอีร่าที่ยืนอยู่บนโหิน ึยับเินออมาทา้าน้าอายทั้สอน ส่เสียร้อเือนออมาอย่าร้อนรนว่า
“พรานแหลม นี่ผมไอ้้อน พรานแหลมรีบหนีออมาเร็ว พวมันไม่ใ่น รีบหนีออมาเร็ว...อันราย”
“ไอ้้อน” พรานแหลมอุทานออมาอย่าประหลาใและยินีที่เห็นว่าลูหาบอนปลอภัย านั้นึ่อยๆเหลียวมอไปทาร่าอนายทวนที่ยืนอยู่ทา้านหลัอย่าระแว
ในะเียวันร่าอนายทวน็เริ่มมีารเปลี่ยนแปล นัยน์าวาุ่นาวอมัน่อยๆเหลือโพลนแทบะถลนออมาราวไ่ห่าน พร้อมๆับเปลี่ยนเป็นสีแานวาวโรน์ อีทั้ร่าายมนุษย์็่อยๆแปรเปลี่ยนรูปลัษ์ไปอย่าน่าอัศรรย์
ร่าอมัน่อยๆหเล็ลนล้ายนร่า่ำเี้ยเพียเมรเียว แนเรียวเล็อมันยืยาวเหยียนประหลาพิล อีทั้าทั้สอ้าพลันสูสลาย หลเหลือเพียา้าเียวที่อยู่ระหว่าลาลำัว
หัวอมันหลเหลือเส้นผมาวโพลนเพียไม่ี่เส้น อีทั้ยัไม่มีมู มีเพียรูเป็นโพลสอรูเท่านั้น ปาที่ปราศาริมฝีปาอมันแสยะอ้าว้านเห็นฟันแหลมเล็เรียรายอยู่เ็มปาอย่าน่าสยสยอ อีทั้มุมปายัมีเี้ยวยาวโ้โผล่ออมาอย่าน่าพรั่นพรึ นับเป็นรูปลัษ์ที่อัปลัษ์อย่าที่พรานแหลมไม่เยพบเยเห็นมา่อนในีวิ
๋อย...๋อย...๋อย
นายทวนในรูปลัษ์อัปลัษ์ส่เสียรีร้อแหลมเล็ออมาเสียแทโสประสาท พร้อมๆับร่าอมันที่ระโลอยัวสู ระโนเ้าใส่พรานแหลมอย่าประส์ร้าย
ูม...
แม้ะระหน่อภาพารเปลี่ยนแปลทาเบื้อหน้า แ่พรานแหลม็เป็นพรานป่าที่มีประสบาร์โโนัเน ปืนลูอยาวที่เรียมพร้อมระับแน่นอยู่ในมือ ึวัเ้าหาร่าอัปลัษ์อนายทวน พร้อมลั่นไออไปอย่าับไว
ระสุนปืนที่พรานแหลมยิออไปอย่าุละหุ แ่ลับพุ่เ้าใส่เป้าหมายไ้อย่าแม่นยำ ระแทใส่แผ่นออผีป่าอัปลัษ์นระเ็นผาล้มเลือลิ้ไปับพื้นอย่าทุลัทุเล
แ่เสียร้อแหลมเล็อัวประหลาอัปลัษ์เมื่อรู่ และเสียปืนอพรานแหลม ลับระุ้นให้พรรพวอมันที่่อนัวอยู่หลั้นไม้ พาันแห่แหนรูันออมาอย่าพร้อมพรัราวสิบว่าัว ระโเหยๆมุ่เ้าู่โมพรานแหลมเป็นุหมายเียว ล้ายพรานแหลมเป็นอาหารมื้อึที่เอมโอ
ร่าอพวมันที่รูันออมา มีรูปลัษ์ล้ายลึับนายทวนที่ลายร่าเปลี่ยนเป็นอัปลัษ์เมื่อรู่ พวมันพาันระโเ้ามาอย่ารวเร็ว ส่เสียรีร้อ๋อยๆัระมลั่นพไพร
“รีบวิ่มาที่โหินนี้เร็ว” เสียห้วนห้าวอายนเิมร้อเือนออมาอีรั้ พรานแหลมหัลำล้อปืนีปลอระสุนออ พลาเร่บรรุระสุนนัใหม่อย่ารวเร็ว แล้วึลั่นไออไปอีนั เป้าหมายืนผีนรอัปลัษ์ที่อยู่้านหน้าสุ
ระสุนปืนที่ยิออไปอย่าุละหุอพรานแหลม ยัแม่นยำุเิม ระแทร่าอมันผะหายระเ็นระอนเลือลิ้ลุฝุ่นไปอีัว แ่เวลาไม่นานมันพลันีร่าระโึ้นมาอีรั้ พร้อมระโนร่าู่โมเ้าใส่พรานแหลมอย่าุร้าย
ร่าอัปลัษ์อนายทวนที่ระโนร่าผุลุึ้นมาไ้อีรั้ มันส่เสียแผร้อ๋อยๆัโหยหวน ล้ายเป็นารส่สัา่อพวพร้อ ให้เร่มือัารับพรานแหลมโยเร็ว านั้นร่าอมัน็เผ่นโผนระโนรวมลุ่มันแห่แหนเ้ามาหาพรานแหลมอีรั้
พรานแหลมยิพลาผลัเปลี่ยนระสุน พลาถถอยไปอย่าเยือเย็น นพาร่าอนเ้ามาใล้ับโหิน ึไ้ยินเสียปืนสอระบอที่อยู่บนโหิน ่วยันระมยิลมาใส่เหล่าัวประหลานพวมันล้มลิ้ันไปหลายัว
แ่แปลประหลาน่าอัศรรย์รที่ ัวอัปลัษ์เหล่านั้นที่ถูระสุนปืนอนบนโหินยิเ้าใส่ร่า เมื่อร่าอพวมันล้มว่ำลไปลับพื้น ลับไม่สามารถลุึ้นมาแผลฤทธิ์ไ้อี
เมื่อพรานแหลมเ้าไปใล้โหิน ไอ้้อนรีบยับเ้ามายื่นมือส่ไปให้พรานแหลม เพื่อุึให้ึ้นมา้านบนอโหินอย่าเร่ร้อน
“พรานแหลม ส่มือมาเร็ว”
เมื่อพรานแหลมหันลับไปมอึเห็นมืออไอ้้อน ึล้อปืนเอาไว้ที่ไหล่ ับระับมืออไอ้้อนแน่น พยุร่าพาัวเอึ้นไปบนโหินไ้เป็นผลสำเร็ โยมีไอ้้อนอย่วยเหลือุึอย่าเ็มำลั
เมื่อึ้นไปถึบนโหินที่มีลัษะเป็นพื้นราบที่่อน้าเรียบ เา่วยนทั้สอระมยิใส่ร่าอเหล่าัวอัปลัษ์ แ่ยิไปไ้เพียแ่สอนั เสียห้วนแ่ทุ้มว่าเสียแรที่ไ้ยินเมื่อรู่็ล่าวออมาว่า
“ไม่้อยิหรอ เ็บระสุนเอาไว้ีว่า ระสุนอพรานทำอะไรพวมันไม่ไ้หรอ”
พรานแหลมะั้าไปทันที เมื่อมอลไป็เห็นามนั้น ระสุนที่นยิออไปเมื่อรู่สอนั ยิถูพวมันไปสอัว แ่มันลับีร่าผุลุึ้นมาไ้อีรั้ ผิแผไปาระสุนอายทั้สอ ที่ยิถูพวมันัวไหน เมื่อล้มไปแล้ว ไม่สามารถลุึ้นมาแผลฤทธิ์ไ้อี นึหยุยิทันวัน แ่็ยั่อปลายระบอเอาไว้เพื่ออยยิสมทบหามีัวไหนบุเ้ามาใล้ในระยะประิ
ความคิดเห็น