ลำดับตอนที่ #6 : :+:Chapter 5:+:

บทที่ 5 ม้า ผู้ต้องสงสัย

            ในที่สุดเวนิซก็เลือกอาวุธได้มันคือธนูสีเงินแวววาว มีรอยจารึกสีทองเป็นตราโรงเรียน กระบอกธนูสีเดียวกัน ลูกธนูทำจากไม้เนื้อเหนียวตรงปลายเป็นสีเขียวทำจากโลหะคมกริบ

            เดรนัสพาทุกคนไปที่โรงเลี้ยงม้าของพ่อ ในนั้นมีแค่ม้าดำกับม้าขาว "ม้าของเราเป็นม้าพันธุ์ดีจากกาเลีย แต่พวกเจ้าเลือกมันไม่ได้ มันจะเลือกเจ้าของๆมันเอง พวกเจ้าแค่เดินผ่านมันไป หากม้าตัวไหนก้มหัวให้เจ้าแสดงว่ามันพอใจที่จะให้เจ้าเป็นเจ้าของ"

เรน่าลองเป็นคนแรก เธอได้ม้าสีดำสนิท นัยน์ตาดุสีม่วง ตัวสูงใหญ่ เธอขี่มันไปรอบๆตัวพวกเขา เรย์หันมาสบตาเฟธ เฟธยิ้มให้เพื่อนเล็กน้อยก่อนจะทดลองดูบ้าง เธอได้ม้าสีดำเช่นกันแต่ตัวเล็กกว่าของเรย์ ดาร์กก็ได้สีดำเช่นกัน ของเฟริสเป็นม้าสีขาวสะอาด นัยน์ตาสีน้ำเงินเป็นประกาย เวนิซลองทำดูบ้าง ม้าทั้งหมดมองหน้าเค้าด้วยสายตาดูเป็นมิตร จากนั้นม้าสีขาวทั้งหมดก็ก้มหัวให้ สีหน้าของเขาดูงงๆเล็กน้อย "เลือกตัวที่เจ้าชอบสิ"เดรนัสแนะนำ ที่จริงแล้วเค้าชอบม้าสีดำมากกว่า มันดูเท่ห์จะตาย แล้วเขาจะเอาตัวไหนดี "เอ่อ....อืม...อื้อ....อ่า..." ซีลัซมองเวนิซด้วยสายตาแฝงความขบขัน ดูเจ้านั่นทำสิ มองไปมองมาอยู่ได้ แล้วยังทำเสียงประหลาดอีก ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเลือกตัวที่ตาสีเขียว เหมือนกับเขา ม้าตัวนั้นดูดีใจเล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาหาเวนิซ

ถึงคราวของซีลัซบ้าง คราวนี้ม้าทุกตัวในคอกก้มหัวให้เขา ซีลัซยิ้มกริ่มเล็กน้อย ดูเหมือนคนมีอำนาจ เขาดูไม่สับสนเหมือนเวนิซเลย ซีลัซเลือกม้าสีขาวที่ดูเหมือนจะเป็นม้าที่สง่างามที่สุดในคอก  ตอนนี้เวนิซละสายตาจากซีลัซหันมาครุ่นคิดกับตัวเองอย่างเงียบๆ

 'ทำไมกัน ทำไมซีลัซถึงเป็นที่ยอมรับในม้าทุกตัว? แล้วทำไมตัวเขาถึงเป็นที่ยอมรับในหมู่ม้าขาว? ตอนนี้ซีลัซดูน่าสงสัย เขาอาจใช้พลังจิตขั้นสูงบังคับจิตใจของสัตว์ แต่ม้าสายพันธุ์กาเลียไม่ได้บังคับกันง่ายๆต้องใช้พลังเวทย์สูง เอล์ฟที่มีอายุแค่19ปีอย่างซีลัซน่ะหากทำได้ก็ถึงขั้นตายได้เลยนะ แล้วอีกอย่างมันเป็นเวทย์ต้องห้าม เพราะมนต์บทนี้ทำให้เอล์ฟหลายคนต้องตายไปโดยไม่สมควร ทางสภาสูงแห่งเอลโดลาสจริงออกกฎหมายห้ามใช้'

            "คทา เป็นสิ่งที่จำเป็นมากในการเรียนเพราะเราจะสอนทั้งการใช้เวทย์มนต์หลัก เวทย์มนต์พื้นฐาน รวมไปถึงเวทย์มนต์ขั้นสูงด้วย"เดรนัสพูดขณะที่เดินห่างจากโรงเลี้ยงม้ามานิดหน่อย ห้องเก็บคทาเป็นห้องที่ดูมืดๆครึ้มๆ มีตู้กระจกหลายตู้ภายในมีคทา

หลากสี เดรนัสแค่สะบัดมือตู้ทั้งหมดก็เปิดออก พวกเขาเลือกกันไม่ถูกเพราะมันมีเยอะมาก คราวนี้เวนิซกับซีลัสเลือกที่จะอยู่ห่างกัน เพราะหากแย่งกันจนคทาตกอีกมันคงไม่แตกหรอก แต่หักเลยหละ แต่คทาร้านนี้ทำจากไม้เชเรเรฟคงไม่หักง่ายๆหรอก(เชเรเรฟเป็นไม้เนื้อแข็งสีน้ำตาลเข้ม มักขึ้นบนยอดเขาที่มีหิมะปกคลุมหนาแน่น เนื้อภายในของไม้จึงอบอุ่น เหมาะสำหรับทำเตียงนอน) เวนิซเลือกได้คทาที่มีหัวเป็นสีใส ภายในมีของเหลวสีเขียวและสีเงิน ไหลเวียนกันอย่างช้าๆ เมื่อได้ของทุกอย่างครบแล้วพวกเขาก็พากันกลับโรงเรียน ก่อนที่จะสาย แล้วมีคนแห่กันมาซื้อของ

            ที่หอพัก เงียบมากเพราะไม่ค่อยมีใครอยู่ส่วนพวกเวนิซก็ยังไม่มีอะไรทำนอกจากนั่งอ่านหนังสือ และนั่นยิ่งทำให้ห้องพักเงียบมาก

และแล้วการรอคอยอันยาวนานของทุกคนก็จบสิ้นลงเพราะเช้าวันนี้เป็นวันที่ 10 พฤศจิกายน วันที่เดรนัสนัดพบที่ห้องประชุมวีเชียส เวนิซตื่นแต่เช้าแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก่อนใครๆ ทุกคนเสร็จกันหมดแล้วยกเว้นซีลัซ

~อารายกาน~ วันแรกก็จะสายแล้วหรอเจ้านี่ ตอนที่ยังไม่เปิดตื่นเช้าจะตาย วันนี้อะไรเข้าสิงอีกเนี่ย เวนิซเดินเข้าไปเขย่าตัวเพื่อนร่วมห้องด้วยความแรง (ถึงแรงมาก) อารายกันเขย่าแรงๆยังไม่ตื่น ขี้เซาจริงๆ เวนิซวิ่งเข้าไปในห้องน้ำและกลับออกมาพร้อมถังน้ำที่มีน้ำอยู่เต็ม เขายกมันขึ้นเตรียมพร้อมที่ให้มันไหลสู่ใบหน้าของซีลัซ

"เดี๋ยว! อย่าเพิ่งสงสัยจะไม่สบาย" เรย์ห้ามไว้ก่อนที่ของเหลวในถังจะหกลงบนหน้าของชายหนุ่ม "แค่ไม่สบายเอง อะไรกันผู้ชายหรือเปล่า" เวนิซร่ายเวทย์ที่ใช้ในการรักษาไข้ลงบนตัวซีลัซ มีแสงสีเขียวอ่อนครอบคลุมร่างของซีลัซไว้ อาการเขาไม่ดีขึ้นเลยเวทย์นั่นยิ่งทำให้เขากรีดร้องมากกว่า เรย์เข้าไปตรวจอาการของซีลัซอีกครั้ง "เขาเป็นไข้... ที่ไม่ธรรมดา เขาเป็นไข้เพทาย" "หะ ไข้เพทาย?? ไม่เคยรู้จักเลย รู้จักแต่อัญมณีเพทายอะ"

เวนิซถามด้วยสีหน้าฉงน "มันก็เป็นชื่อไข้ชนิดหนึ่งน่ะ เกิดจากเชื้อไวรัสที่มากับเอ่ออ...อะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเวลาเป็นมันจะหลับ บางรายอาจฝันร้าย ปลุกไม่ตื่น ตัวเย็น แล้วอีกอย่างเวทย์ระดับเรารักษาไม่ได้หรอก ยิ่งทำให้เขาทรมาน" เรย์ตอบสีหน้าเป็นห่วง "แล้วเราจะทำยังไงดี นี่ดีนะที่ยังไม่สาย ยังมีเวลาเอางี้เราไปหาเฟธกับดาร์กดีมั๊ย"เรย์เสนอ เฟริสวิ่งไปเคาะประตูห้องเฟธทันที มีผู้หญิงคนหนึ่งโผล่หน้ามา

"เอ่อหวัดดี เฟธกับดาร์กอยู่มั๊ย" "เห็นออกไปด้วยตั้งแต่เช้าแล้ว ไม่รู้ไปไหน" หญิงสาวตอบ ทันทีที่ได้ยินคำตอบเฟริสรีบกลับมาที่ห้อง ทุกคนได้ยินบทสนทนานั่นแล้ว เวนิซทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนที่จะเดินไปหยิบหนังสือ 'การปรุงยารักษาโรค' เขาร่ายมนต์ หนังสือเปิดไปหน้าที่มีคำว่า 'โรคไข้เพทาย' เค้าคิดถูกมันต้องมี เวนิซกวาดตาอ่านส่วนผสมแล้วก็ต้องทำหน้าอึ้ง อารายอีกเนี่ย แต่ละอย่าง ขนสินิธ ใบเชเรเรฟ

เกล็ดมังกรซีคลอ น้ำตาฟีนิกซ์น้ำแข็ง

โอ้พระเจ้า สินิธเป็นหมาป่าสีเงินที่หาตัวจับยากที่สุดในโลกเพราะมันแปลงร่างได้ร้อยแปด แถมบินได้อีก ใบเชเรเรฟมีอยู่บนภูเขาสูงที่มีหิมะปกคลุมหนา มังกรซีคลอเป็นมังกรน้ำที่ดุร้ายที่สุดในบรรดามังกรน้ำ ฟีนิกซ์น้ำแข็งเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่บนภูเขาน้ำแข็งที่สูงที่สุดในเอลโดลาส ยังไม่มีใครที่ขึ้นไปแล้วรอดกลับมาได้ ส่วนผสมแต่ละอย่างแค่คิดก็ท้อแล้ว จะปล่อยให้เพื่อนร่วมห้องตายมันก็ยังไงๆอยู่

เรย์ที่มายืนดูส่วนผสมก็ถอนหายใจตั้งหลายรอบ เวนิซจึงมองหน้าของเฟริสเป็นเชิงปรึกษา "จริงสิ เราจะมีรุ่นพี่ไว้ทำไรหละ ศาสตราจารย์ด้วย มีไว้ปรึกษาไง แต่ข้าไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ เราปรึษาเดรนัสกันดีกว่า" เฟริสตอบแล้วถอนหายใจ เป็นเชิงว่า 'เรื่องแค่นี้คิดกันไม่ได้หรือไง' และแล้วการตามล่าตัวแฝดปิศาจก็เริ่มขึ้น "โซนเอเคลียร์" (พูดเหมือนทหารเลยอะ---คนเขียน) "โซนบีเคลียร์" "โซนซีก็เคลียร์" เรย์ตอบน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน เป็นผู้หญิงที่ต้องวิ่งตามหาผู้ชายนี่มันก็แปลกๆนะ พวกเขาเดินไปพักกันที่มุมของปราสาท ยังไม่ถึงเวลานัด แต่ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ต้องรีบ เรย์เดินอบ่างเหนื่อยอ่อนออกไปเพื่อจะตามหาเดรนัสต่อ แต่แล้ว

~โครม~

เรย์เดินชนกับชายหนุ่มผมทอง ข้าวของของเขาตก กระจัดกระจายยยย

เรย์ที่ยังงงๆรีบช่วยชายหนุ่มเก็บของ พร้อมส่งคืน พวกเขาตกใจเล็กน้อย