ลำดับตอนที่ #4 : :+:Chapter 3:+:

บทที่ 3 เวรอน แฝดปิศาจ และหอพัก

            “สวัสดีนักเรียนทุกคน ข้ามีนามว่า เวรอน บีทีมัส ผู้บริหารโรงเรียนเวลเทียร์ ยินดีที่ได้รับพวกเจ้าเข้ามาในโรงเรียน นักเรียนที่เห็นทั้งหมดนี้เป็นนักเรียนที่สอบเข้ามาได้ ข้าขอยกย่องพวกเจ้าเป็นอย่างมาก” เวรอนปรบมือให้พวกเรา

“หอพักเราจะแบ่งตามถิ่นกำเนิดคือ กาเลีย วีเชียส และเปรรัส ส่วนเรื่องห้องพักเราจะจัดคละๆกัน ไม่มีการแยกชายหญิง เพราะพวกเจ้ามีปัญญาสอบเข้าที่โรงเรียนนี้ได้ พวกเจ้าคงมีปัญญาแยกแยะแล้วว่าอะไรควรไม่ควร

รายการสิ่งของที่ต้องซื้อเจ้าหาซื้อได้ที่ตลาดเมือง เทรโซ จะมีร้านของโรงเรียนอยู่มีด้วยกัน 9 สาขา 3 สาขาสำหรับกาเลีย 3 สาขาสำหรับ วีเชียส และอีก 3 สาขาสำหรับ เปรรัส เจ้าจงเลือกเข้าให้ถูกร้าน

ต่อไปข้าจะให้พวกเจ้ารู้จักกับรุ่นพี่ซึ่งเป็นหัวหน้า และกรรมการนักเรียน”

ชายหนุ่มผมดำรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวซีด เดินขึ้นมาบนเวที ที่แขนเสื้อมีผ้าสีดำ กับรูปฟีนิกซ์สีทอง มีตัวอักษรเดินเส้นสีทองตรงขอบเขียนว่า WT1 ELDOLAS ขอบอกเลยว่ามันเท่ห์ดี

“สวัสดี ข้ามีชื่อว่า เดรนัส พรีเวล ประธานนักเรียนปี1 สัญลักษณ์ของประธานปีหนึ่งคือผ้าสีดำฟีนิกซ์สีทอง กับคำที่เขียนว่า WT1 ELDOLAS

  ส่วนรองประธานฟีนิกซ์สีเงิน กรรมการเป็นสีแดง หากข้าจับได้ว่าใครเอาสัญญาลักษณ์

อัน ศักสิทธิ์  นี้ไปใช้ให้เสื่อมเสีย หรือใช้โดยพละกาลคนผู้นั้นจะต้องโดนไล่ออกสถานเดียว และจะไม่สิทธิ์ศึกษาในสถานศึกษาอื่นๆเป็นเวลา17ปี ข้าขอแนะนำ ทรีเดส

บลอซิส รองประธาน” เดรนัสพูดพลางผายมือไปทางหนุ่มผมยาวประบ่าสีทอง ใบหน้าหล่อเหลา คล้ายๆกับเดรนัส สองคนนี้ได้รับฉายาว่าแฝดปิศาจ จากคำล่ำลือของรุ่นพี่ ของเวนิซ ว่าสองคนนี้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนพอมาเข้าโรงเรียนด้วยกัน ก็เกิดทะเลาะกันจนโรงเรียนเกือบพังเหลือเป็นซากปรักหักพัง ยกเว้นแต่ปราสาทคู่ของโรงเรียนซึ่งไม่มีใครล้มมันได้

พวกเขาถูกลงโทษให้ไล่ออก แต่ท่านผอ.คิดว่ามันเป็นโอกาสดีที่มีนักเรียนเก่งๆอยู่ในโรงเรียน ผอ.จึงลงโทษด้วยการให้บูรณะโรงเรียนแทน ทั้งสองลำบากมากที่ต้องสร้างโรงเรียนให้ยิ่งใหญ่และงดงามเหมือนเดิม เจออุปสรรค์มากมาย นับวันก็ยิ่งรักสามัคคีกันมากขึ้น เมื่อสร้างโรงเรียนเสร็จทั้งสองจึงกลายเป็นเพื่อนรักกัน สามัคคีกันมาก

“เอาหล่ะ พวกเราคราวนี้เราจะมาแบ่งหอกัน กาเลียทางซ้าย วีเชียสตรงกลาง และเปรรัสทางขวา” เดรนัส พูด พวกเราแบ่งแถวกันอย่างรวดเร็ว

กะจากสายตากาเลียดูเหมือนจะมากสุด และวีเชียสน้อยสุด

“กาเลียตาม ทรีเดสไป เปรรัสตามโอลิเวอร์ ส่วนวีเชียสมากับข้า”พูดเสร็จพี่แกก็เดินลิ่วๆไป รุ่นน้องตามแทบไม่ทัน ~ปิศาจจริงๆ~

หอพักของเราเป็นปราสาทหลังไม่ใหญ่มากมันอยู่หลังปราสาทคู่ ตกแต่งด้วยโทนสีเงิน เขียว เน้นดอกซีลเวรี (ดอกไม้สีเงิน ออกดอกตลอดปี ละอองสกัดมาใส่ในลูกแก้วปลายคทา ต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญเท่านั้นที่สามารถสกัดออกมาได้เพราะมันมักจะปลิวหายไปกับสายลม)

ภายในปราสาทมีห้าชั้น เดรนัส พาเราเดินเข้าไปในห้องใหญ่ ที่มีป้ายเขียนว่า ห้องประชุมวีเชียส นักเรียนทุกคนนั่งเก้าอี้ที่เตรียมไว้อย่างรู้งาน ทุกคนคงรู้แหละว่าเดรนัสเป็นหนึ่งในแฝดปิศาจ

“ทุกคนนี่คือหอพักวีเชียส และนี่ก็เป็นห้องประชุมวีเชียส ที่นี่ใช้สำหรับประชุมเฉพาะพวกเราชาววีเชียสเท่านั้น สัญลักษณ์ประจำโรงเรียนเราคือต้นไม้ ต้นมีสีทอง โรงเรียนเรายึดถือว่าเราต้องปลูกฝังเด็กให้เก่งและเป็นคนดี รดน้ำพรวนดินให้เป็นต้นไม้สีทองให้ได้ ส่วนสัญลักษณ์ ประจำหอวีเชียสคือดอกซีลเวรี นักเรียนปีหนึ่ง สัญลักษณ์ทุกอย่างจะเน้นสีดำ ปีสองสีน้ำตาล ปีสามสีฟ้า ปีสี่สีเขียว หอพักของเราจะพักกันสี่คนต่อหนึ่งห้อง ห้องที่เจ้าพักปีหนึ่งจะพักไปจนจบการศึกษา ในห้องเราจะมีเตียงสี่ ตู้เสื้อผ้าสี่ โต๊ะเขียนหนังสือสี่ และชั้นวางหนังสือสี่ ห้องน้ำหนึ่ง ห้องครัวอีกหนึ่ง  พวกเจ้าสามารถซื้อของมาตกแต่งเองได้ ทางโรงเรียนเราจะมีเงินสะสมให้ในตอนแรก 200 ไอซิส ใช้สำหรับซื้อของ แต่ถ้าพวกเจ้าเตรียมเงินมาแล้วก็ไม่ได้ว่าอะไร ธนาคารประจำโรงเรียนเราก็มีฝากเงินได้ กฎของหอพักเราก็ไม่มีอะไรมาก แค่ห้ามออกนอกหอตอนกลางคืนถ้าไม่ได้รับอนุญาต แต่ออกนอกห้องได้ ห้ามแกล้งผู้อื่น ห้ามทะเลาะกัน ก็แค่นั้น คราวนี้ข้าจะประกาศรายชื่อ วีเชียสปีหนึ่งมีทั้งหมด 24 คน ห้องละ 4 คนดังนั้นเราจึงมีห้อง A-F การแบ่งห้องไม่ได้แบ่งตามความเก่ง แต่เราแบ่งคละกันไป โปรดอย่าเข้าใจว่าตนเองเก่งเกินคนอื่น เพราะพรายอย่างเรามันเก่งกันคนละอย่าง แล้วอีกอย่างหากมีปัญหาอะไรมาปรึกษาข้าได้ เพราะบางทีเจ้ายังเด็กเกินกว่าจะตัดสินใจ แล้วฉายาของข้าแฝดปิศาจ เจ้าไม่ต้องสนใจ เพราะข้าก็ไม่ได้ดุหรือใจร้ายอะไรมาก บางทีข้าก็ใจอ่อนด้วยซ้ำ หลังจากเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้ว ขอให้พวกเจ้าไปซื้อของกันด้วย ข้าให้เวลาถึงวันที่ 10 พฤศจิกา นั่นคือ 1 อาทิตย์” เวนิซนั่งอึ้งไปเลย เดรนัสเล่นพูดแบบไม่หยุดหายใจ แต่เขาก็ชักเห็นด้วยว่าฉายาแฝดปิศาจ ไม่ได้เข้ากับประธานผู้อ่อนโยนคนนี้เลยสักนิด

“ห้อง เอ เรน่า เซวีเรีย, ซีลาลาซ วาโลเนอัส, เฟรทิส เทเรอัส และเวนิซ คาเซนดร้า

ขึ้นไปบนชั้นสอง แล้วเดินหาห้องเอนะ” เดรนัส ประกาศ เวนิซได้อยู่ห้องเดียวกับซีลัซเขาอาจจะต้องละเมิดกฎแล้วหละ หญิงที่คิดว่าน่าจะชื่อเรน่าเดินนำหน้า หญิงสาวผิวขาวเรือนผมสีน้ำตาลยาวสลวย ดวงตาซุกซนสีเดียวกับผม รูปร่างสูงโปร่งจัดได้ว่าสวยมากทีเดียว เวนิซได้อยู่ห้องเดียวกับหญิงสาวที่น่ารักมากคนนึง แต่รู้อะไรมั๊ยสิ่งที่เขาไม่ชอบเป็นอันดับ 2 คือผู้หญิง เพราะเวนิซคิดว่าผู้หญิงคือตัวโวยวาย อาจทำเสียงเกิน 200 เดซิเบล และอาจทำแก้วแตกได้ด้วยการกรี๊ดเพียงไม่กี่วินาที

มาถึงห้องพัก มันเป็นห้องที่ดูกว้างเตียงทั้งสีหันหัวติดผนัง แต่ละเตียงกว้างพอที่จะนอนได้สองคน หัวเตียงติดหน้าต่าง ซีลัซนอนเตียงทางขวาสุด เวนิซจึงเลือกเตียงซ้ายสุด ถัดจากเวนิซคือเฟรทิส และเรน่านอนใกล้กับซีลัซ ตู้เสื้อผ้ามีชื่อของพวกเราติดอยู่แล้วจึงไม่ต้องเลือก โต๊ะเขียนหนังสือก็เช่นกัน ส่วนชั้นวางหนังสือมีสี่ชั้น แต่ละชั้นมีหนังสืออยู่เต็ม เวนิซหยิบหนังสือสีดำที่ชั้นสามมาดู เขาพบว่ามันเป็นหนังสือเรียน มีชื่อของซีลัซติดอยู่ เขารีบเก็บมันเข้าที่ ‘ไม่อยากยุ่งกับของคนอื่น’ เป็นอีกนิสัยนึงของเขา เวนิซตัดสินใจหยิบหนังสือจากชั้นวางอันสุดท้ายขึ้นมาดู เขาเดาถูกมันเป็นของเขา เขาร่ายมนต์บนหนังสือทั้งหมดของเขาให้ตรงสันบางส่วนเป็นสีขาวเพื่อจะได้ไม่สับสนเวลาหยิบ ทุกคนเริ่มหันมาสนใจหนังสือ เว้นแต่เรน่า ที่นั่งร่ายมนต์เปลี่ยนผ้าปูที่นอน ดูเหมือนเธอจะชอบสีฟ้า เพราะว่าแต่ละผืนเน้นสีฟ้า แต่ลายจะแตกต่างกันไป ในที่สุดเธอก็หยุดที่ผ้าปูสีดำ รูปดาวดวงใหญ่สีฟ้าหลายดวง เธอหันมามองหน้าแล้วยิ้มให้เวนิซ เขาสะดุ้งเล็กน้อย เขารู้สึกแปลกที่ไม่รู้สึกเกลียดเรน่าเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้เธอจะเป็นผู้หญิงก็ตาม ส่วนเรื่องที่เขารู้สึกเฉยๆกับเฟธก็อีกเรื่อง เพราะรายนั้นไม่เห็นเธอจะโวยวายเลย

“เจ้าชื่อเวนิซหรอ” เธอถาม “เอ่อ อื้ม”เวนิซตอบพร้อมพยักหน้า เธอรู้ได้ไงเขาสงสัยอยู่ในใจ “ข้าไม่รู้หรอก ข้าเดาเอาน่ะ” เหมือนเรน่าจะอ่านใจเวนิซได้ เพื่อนใหม่ของเขาชักหน้าสนใจแล้วสิ “ข้าไม่ได้อ่านใจเจ้าหรอก เห็นหน้าเจ้าก็รู้แล้ว” เรน่าพูด ‘ไม่จริง’เขาค้านในใจ เวนิซเป็นคนเก็บอารมณ์เก่งจะตาย ถ้าเขามีเพื่อนเป็นปิศาจจอมโกหกล่ะก็ แย่แน่ ‘ข้าไม่ใช้ปิศาจซักหน่อย ก็ข้าแค่ไม่อยากเปิดเผยความสามารถ แต่ก็เผลอทุกที’ เรน่าคิดในใจ เรื่องมนต์เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเขาก็ทำเป็นแต่เขาอยากให้มันเป็นสีขาวมากกว่า เขาเลือกที่จะเปลี่ยนเตียงเป็นไม้โอ๊ก เพื่อความอุ่นสบาย

เวนิซและคนอื่นๆเก็บเสื้อผ้าที่เตรียมมาเข้าตู้

เวนิซชิงอาบน้ำก่อนเป็นคนแรก ในห้องน้ำตกแต่งด้วยโทนสีน้ำตาลอ่อนๆ มีอ่างล้างมีสีครีม กระจกบานใหญ่ อ่างน้ำสีน้ำตาลที่ลงไปแช่สี่คนได้สบายๆ ข้างอ่างมีหน้าต่างที่ภายนอกตั้งกระถางต้นซีลเวรี่เอาไว้ กลิ่นหอมอ่อนๆของมันลอยคลุ้งขณะอาบน้ำ ทำให้ได้บรรยากาศโรงแรมหรู

เขาสวนกับซีลัซตอนออกจากห้องน้ำ ทั้งสองมองตากันเล็กน้อย เวนิซขึ้นไปนั่งบนเตียงของเฟรททิส “เฟริส ไปซื้อของวันนี้เลยมั๊ย” “ไม่อ่ะข้าอยากพัก เจ้าจะไปก็ไปเถอะ” “ไม่หรอกข้าไม่อยากไปคนเดียว” เวนิซบอกทำหน้าทะเล้นเล็กน้อย “ดีแล้วเจ้าควรไปไหนมาไหนกับข้า เพราะถ้าเจ้าไปคนเดียวมันอาจเกิดสงครามกลางเมืองได้” เฟริสพูดด้วยเสียงไพเราะ แต่สำหรับ เวซแล้วมันเหมือนเป็นคำเสียดสีมากกว่า ...เฮ้อ... เขาถอนหายใจ “มีใครจะกิน อะไรมั๊ย ข้าจะทำ” เฟริสถามขณะเดินไปในครัว เขาเป็นผู้ชายที่ทำอาหารเก่งที่สุดเท่าที่เวซเคยเห็น “ขอน้ำแก้วเดียวพอ” เวนิซบอก “ข้าขออะไรก็ได้ ทำมาเยอะๆเลยนะ ข้ากินหมดอยู่แล้ว” เรย์บอก พร้อมยิ้มหวาน ‘หือ ผู้หญิงอะไรกินอย่างกับ อดอยากมาเป็นเดือนงั้นแหละ’ เวนิซคิดพลางหยิบมืดขึ้นมาถือ เขาเสกแอปเปิ้ลเขียวออกมาเสียบกับมีด ผลไม้ที่โปรดปรานอันดับสอง(รองจากมะนาว)