แฟนตาซิ คาเฟ่ เรื่องป่วนๆฉบับ_Haros_

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่๑

....................
  เสียงใบไม้กระทบกันคล้ายเสียงกระดิ่งเหมือนกับว่ามันจะปลุกใครบางคน ให้ตื่นขึ้นมาพบกับบรรยากาศยามเช้าที่น่าพิศวงแต่น่าเสียดายที่เจ้าของร่างจะไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกนั่นเลยสักนิด ร่างของเด็กชายผมสีน้ำตาลอ่อนฟุบหลับบนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเตี้ย หากมองผิวเผินแล้วก็มิวายคงบอกว่าเป็นผู้หญิงเป็นแน่ ดวงหน้าคมคายแลดูหวานเสียจนผู้เป็นพี่ชาย..ลืมลืมว่าน้องเป็นผู้ชาย 

                                                                   

                เปรี้ยง!!!!!!

บุรุษผู้นั่งอยู่ริมหน้าต่างในห้องเดียวกันนั้นกระตุกยิ้มเล็กน้อยผมสีชมพูอ่อนประบ่าของเจ้าตัวสบัดไปตามแรงลม

"นี่ วาตื่นได้แล้วน่ะ"

"อือ ขออีก 5 นาทีนะฮะ"

"^^คึหึหึ"ชายหนุ่มกระตุกยิ้มบางบางอย่างใจดีก่อนจะแผ่รังศีอาฆาตเมื่อฟังคำที่หลุดมาจากน้องชายตัวดี

"........คุณพ่อ"

ปี๊ดดดดดดดดดด(เสียงเส้นเลือดในสมองของคนเป็นพี่)
"วาครับ"
"อะไรเล่าคุณปู่อ่ะ....."
ปี่ดดดดดดดดดดดดดดดด(ใกล้แตกเต็มที่)
"วา"
"ก็บอกว่าขอ5นาทีไงเล่าคุณปู่ขี้ลืม"
ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด(แตกไปเฝ้ายมแล้ว)
"วา"<<<<เริ่มกระตุกยิ้มอาฆาต
"........."

"โว้ยทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย!!!! เคล็ดวิชาลับผักกาดแอดแทกตะบบเต็มตรีนนน"
คำอธิบายท่า 

เป็นการปล่อยตรีนไปยังเป้าหมายอย่างเต็มพลัง(ถ้าให้เป้าหมายอยู่กลางเท้าพอดีจะสามารถใช้แรงได้เต็มที่ สรุป!!! ก็เตะธรรมดานั่นแหละ อ๊ะไม่ใช่สิโลกนี้ไมมีคำว่าธรรมดอยู่แล้ว)(จิเซะ:โว้ยยยเร็วสิว่ะตรูเตรียมท่าจระเข้าฟาดหางแล้วน่ะเฟ้ยยย)

"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

"หะ เห้ยยย พะพี่อย่าเพิ่งเด้ด้ด้ด้ด้ด้ด้ด้ด้ด้ด้ด้ด้ด้"

"แอ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ"(รู้สึกเหมือนถูก...ถีบ)