ตอนที่ 117 : ---------------------------- สะพานศิลา
โฉนดที่ดินเลขที่ 117
เมืองท่าเวพาร์ นครอามี่ มณฑลนิลิมา
แคว้นแห่งเพลิงไฟและความแค้น
ภารกิจ "ลุงยักษ์ผู้ใจดี"
ยักษ์หินอยู่ที่สะพานแห่งนี้มานานเหลือเกิน.. ช่วยเล่าเรื่องตลกหรืออะไรก็ได้ให้ยักษ์หินผู้ใจดี
ช่วยให้ลุงยักษ์หายเหงา แล้วเขาจะใจดีกับเจ้าเป็นพิเศษเลย
*ข้อควรระวัง ในการทำภารกิจแต่ละครั้ง โปรดแนบบัตรนักศึกษาของท่านทุกครั้ง
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

หมดเวลาการทำภารกิจ
วันนี้ข้ามีเรื่องโจ๊ก(พิเศษไม่ใส่ไข่) ให้ลุงยักษ์ฟังเอง (ขออภัยในคำไม่สุภาพ)
A: คืนก่อนครับ
B: ทำไมครับ
A: คืนก่อนครับ
B: ทำไมล่ะครับ
A: เงินที่ยืมกูไป คืนก่อนครับ!!
B: อ่า.. ฮัลโหลๆ ไอC เหรอ เออๆ จะไปแล้ววว
ภารกิจ ลุงยักษ์ผู้ใจดี
" สวัสดี..ท่านลุง" พอพูดจบหญิงสาวก็ทิ้งตัวนั่งที่สะพาน
" ท่านเหงา... สินะ ให้ข้าเล่าเรื่องตลกให้ท่านฟังดีรึไม่ " เธอฉีกยิ้มร่าเริง ก่อนจะเล่าเรื่องตลกด้วยน้ำเสียงสูงต่ำชวนฟัง
" กาลครั้งหนึ่งไม่นานมานี้... คุณครูได้ถามนักเรียนในชั้นเรียนของตน
ครู : นร.จะเลือกอะไร ระหว่างเงิน กับสมอง
นร. : หนูเลือกเงินค่ะ
ครู : แต่ถ้าเป็นครู ครูจะเลือกสมองนะ
นร. : ใช่ค่ะ….ทุกคนก็ต้องเลือกสิ่งที่ตัวเองไม่มี
ติ้งง! อา... ข้าต้องไปแล้วนะลุง ขอให้ท่่านโชคดี...." พอพูดจบ เธอก็เดินกลับไปเพื่อส่งภารกิจ
เลขานุการท่านเศรษฐี : ข้ามายึดทรัพย์! พื้นที่นี้เป็นของท่านเศรษฐี หากไม่จ่ายขอให้ย้ายข้าวของออกไป
ลงนาม
Demonic H.J
"คุณลุงคงเหงามากเลยสินะคะ... ข้าก็เหงา แต่ข้าจะมาเล่าเรื่องสนุกๆให้ท่านฟังละ!" น้ำเสียงที่ดูกระตือรือร้นบวกกับใบหน้าที่ร่าเริง ทำให้บรรยากาศรอบตัวดูมีสีสันทันที
"กาลครั้งหนึ่ง..นานมาแล้ว.." เด็กสาวเริ่มต้นเล่าเรื่องด้วยคำพูดที่โบราณสุดๆ " มีชายคนหนึ่ง เขาแต่งงานมีภรรยาแล้ว วันหนึ่ง เมียของเขาสั่งให้เขาไปตากผ้า เขาก็ดื้อด้านไม่ยอมทำตามที่เมียสั่ง นั่นทำให้เขาพบกับจุดจบของชีวิต..."
"ทำไมละ เกิดอะไรขึ้น" ลุงยักษ์ถามงงๆ
"นี่คุณลุงคะ จำไว้นะ เมียน่ะคือสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุด ตามใจเมียแล้วลุงจะรอด" เด็กสาวทำหน้าตาจริงจัง ลุงยักษ์มองงงๆก่อนจะขำออกมาอย่างชอบใจ
สวัสดีค่ะลุงยักษ์ วันนี้มิล่าจะมาเล่าเรื่องอะไรให้ฟังสักเล็กน้อยนะคะ อาจจะไม่ใช่เรื่องตลกอะไร แต่ก็คงจะพอฟังแก้เหงาได้บ้าง
ช่วงบ่ายวันหนึ่งในขณะที่กลุ่มเพื่อนที่มีด้วยกันทั้งหมดสี่คนนั้นกำลังเดินไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง
ทั้งสี่คนนั้นเดินจับคู่กันเพื่อไม่ให้ตกถนน ในระหว่าที่เดิน เพื่อนคู่ที่เดินข้างหน้าก็พากันเดินกันไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในขณะนั้นเอง
ฟุบ!! เสียงของอะไรบางอย่างหล่นหรือล้มลง เพื่อนที่เดินอยู่ข้างหน้าจึงหันมามองเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามหลัง
เพื่อนสองคนที่เดินตามหลังมานั้น คนหนึ่งได้ตกลงไปยังท่อระบายน้ำที่พังหรือเหมือนมีคนเปิดทิ้งไว้
ส่วนอีกคนนั้นก็ถูกกดึงให้โน้มคอลงมาเล็กน้อยเพราะที่หูกำลังใส่หูฟังอยู่
เพื่อนที่ตกลงไปกำลังพยายามลุกขึ้นก็ได้ถลกกระโปรงของเพื่อนที่ยืนอยู่แต่โชคดีที่กระโปรงไม่เปิดจนเห็นหมด
ในขณะนั้นเองได้มีผู้ชายปอเต็กตึ๋งรีบหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้เพื่อนที่ตกท่อระบายน้ำ
เพื่อนที่เป็นเกย์ซึ่งยืนดูอยู่นั้นก็ได้ถามออกมาว่า
ช. พี่เขาเอากล่องมาจากไหนว่ ะ
ญ.
ช. เหี้ ย.. ตกใจหมด ดีนะที่ไม่วิ่งหนี
แล้วทั้งหมดก็พากันหัวเราะก่อนที่พี่คนที่ช่วยทำแผลให้จะอาสาพาไปส่งยังที่ๆทุกคนกำลังไป
ไม่รู้จะเล่าอะไรให้ลุงยักษ์ฟัง ก็หวังว่าลุงยักษ์จะชอบเรื่องของมิล่านะคะ แล้วไว้มิล่าจะแวะมาหาใหม่ค่ะ
ณ คลีนิครักษาคนป่วย เวลา 2 ทุ่ม
คนป่วย : คุณหมอ อาการผมเป็นไงบ้างครับ
หมอ : เสียใจด้วย…หมอคิดว่า คุณคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน
คนป่วย : ผมเป็นโรคร้ายแรงอะไรเหรอครับหมอ !!!
หมอ : คลีนิคปิด 2 ทุ่มครึ่ง
ณ ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง
เพื่อน : นี่ๆ ลอยลิปสติกเต็มเสื้อเอ็งเลย ถ้าเมียเอ็งเอาเสื้อไปซัก ไม่โดนเมียตบเหรอเนี่ยะ?
ผม : โถ่เอ้ยย!! ดูด้วย ว่าข้าเป็นใคร?
เพื่อน : โฮ่…เอ็งเป็นคนไม่กลัวเมียเหรอ
ผม : เปล่า…ตูเป็นคนซักผ้า..
รถบัสคันหนึ่ง เต็มไปด้วยประชากร “เมีย” ทั้งหลาย ได้เกิดอุบัติเหตุจนบรรดาเมียเสียชีวิตทั้งคันรถ
บรรดา “สามี” ต่างโศกเศร้าประมาณหนึ่งสัปดาห์ หลังจากนั้นก็ระริกระรี้
ยกเว้นชายคนหนึ่ง ยังคงเศร้าโศกต่อไป แม้เวลาผ่านเลยไปหลายสัปดาห์แล้ว
เมื่อถูกถามว่าทำไมถึงได้เศร้าใจนานขนาดนั้น
ผู้ชายคนนั้นตอบสั้นๆ ว่า “เมียตู….ขึ้นรถไม่ทัน”
ผมฟังไปมาตลกมากเลยลุง ไว้เดี๋ยวผมมาเล่าใหม่นะไปล่ะครับ//ลอยไป
บัตร - 0512465 (บัตรตกหล่น)
มีเรื่องมาเล่าให้ฟังนะคะ หุๆๆๆๆๆๆๆๆๆกาลครั้งหนึ่งเมื่อเท่านนั้นแหละ มีชาย3คนคือ สมชาย สมศักดฺื และสมน้ำหน้า
ทั้ง3เป็นเพื่อรักกัน วันหนึ่งทั้ง3ก็ได้ไปเที่ยวที่โรงเเรมหรู ห้องพักของพวกเขาอยู่ที่ชั้น100
สมสักดิ์//สมชาย สมน้ำหน้า ไปกินข้าวกัน
สมชาย//เออ ไปเถอะ
สมน้ำหน้า//ปะๆๆๆ ไป
อ้อ ลืมบอกไปสมน้ำหน้าติดอ่างนะคะ
หลังจากที่ทั้ง3กินข้าวเสร็จแล้วลิฟท์เกิดปัญหา พังค่ะ...
สมสักดิ์//ให้ตายสิ คงต้องใช้บันไดสินะ
ทั้ง3ก็ขึ้นบันไดไปถึงชั้น9
สมน้ำหน้า//ระๆๆๆๆๆ
สมชาย//หยุดเดี๋ยวนี้ ข้ารำคาญ
สมสักดิ์//มีอะไรพูดบนห้องนะ
สมน้ำหน้าก็หยุดไป จนถึงชั้นที่100
สมชาย//มีอะไร พูดมา
สมน้ำหน้า//ระๆๆๆๆ เรา ละๆๆๆลืม กุๆๆญแจห้อง วะไว้ๆๆ ทะๆๆๆที่ หะๆๆห้องกะๆๆกินข้าว ชะๆๆชั้น1
สมสักดิ์ สมชาย// ชิหายแล้ว....
หวังว่าจะชอบนะลุง เอ้านี่เว็ทมีโฮโลแกรมมนุษย์เมียด้วย ตั้งไว้ตรงนะ //ตั้งไว้
ซาโยนาระค่ะ
วันนี้หนูมีอะไรจะเล่าให้ฟัง วันนี้เจอมากับตัวเลยค่ะ คือหนูเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งขี้ตกใจ(?) ละมั่ง(?) เรื่องมีอยู่ว่า
เอลล่า : #กำลังกินข้าวไก่ทอดในห้องเก็บของ ของที่ทำงาน
แอ๊ด... #เสียงเปิดประตู
เอลล่า : #กินไก่ ไม่ได้เอะใจอะไรเลย... #นั่งหันหลังให้กับประตู
ผ่านไปประมาน 10 วิ ไม่ได้ยินเสียงประตูเปิด
เอลล่า : #หันกลับไปมอง... เฮ้ย! จะทำอะไรน่ะ
เด็กใหม่ผู้ชาย : ผมจะเปลี่ยนเสื้อครับ
เอลล่า : เฮ้ย )*$(*@ ไม่บอกละฟะ #รีบลุกเลย
เด็กใหม่ผู้ชาย : ไม่ต้องออกไปก็ได้ครับ ผมเปลี่ยนแปปเดียว
เอลล่า : *%)#&)%<< คำหยาบ #รีบวิ่งออกไปนอกห้องเก็บของเลย
เล่าให้เพื่อนฟังก็หัวเราะกันใหญ่ หาว่าหนูเด็ก ไม่เด็กสักหน่อยเนอะคุณลุงยักษ์ แต่ยังไงหนูก็ไม่คุ้นกับผู้ชายอยู่ดี ถ้าไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน ('^');; วันหลังจะมาเล่าใหม่นะคะ
...ลุง เช่นนั้นหรือ
บางทีท่านกับข้าอาจจะอายุไม่ห่างกันนัก ขอเรียกพี่ชายแล้วกัน
...ท่านคงเบื่อหน่ายมากสินะ เช่นนั้นข้าจะเล่าเรื่องหนึ่งให้ฟัง ตามสไตล์ข้าขาดบทกลอนเป็นไม่ได้
หากท่านไม่ชอบ ก็ลองฟังดูก่อนเถิด..
[เล่าด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พร้อมเปิดเอฟเฟกประกอบฉาก]
...ในอดีต...และในอนาคต ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่ไม่ขึ้นกับกาล สรรพสิ่งล้วนมีสิ่งที่คู่กัน
และคู่กับ สามี ก็คือ ภรรยา
คำแถวบ้านข้า เรียกผู้ภรรยาว่า "เมีย" อันสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "เมีย" นี้น่าพิศวง
เลี้ยงอย่างไรจึงจะถูกใจ ท่านลองมาฟังคาถาบอกเล่าของพี่ชายข้างบ้านข้าดู
รักเมียต้องส่งเสีย อย่าให้เมียต้องเสียใจ
รักเมียต้องรักเดียว อย่าได้เที่ยวไปรักใคร
รักเมียต้องทำใจ ถึงอย่างไรเธอก็เมีย
รักเมียอย่าขี้เหล้า เมียจะเหงาเราจะเสีย
รักเมียอย่าอ่อนเพลีย คนรักเมียต้องแข็งแรง
รักเมียอย่ารุนแรง ค่อย ๆ แซงอย่าขับไว
รักเมียต้องยอมเมีย เพราะว่าเมียไม่ยอมใคร
รักเมียต้องเข้าใจ ไม่มีใครใหญ่กว่าเมีย
รักเมียอย่าเกี่ยงเมีย คำพูดเมียใหญ่กว่าใคร
ชาติหน้ามีฉันท์ใด จงจำไว้ต้องเคารพเมีย
[มองยักษ์... ท่านเป็นเพศผู้สินะ หึหึ ฟังไว้เถิด วันหน้ารับรองได้ใช้แน่ๆ]
ลุงงงงงงหวัดดีลุง ข้าผ่านทางมาเฉยๆนะลุงสงสัยจะหลงทาง ลุงนี่นี่ข้าเก็บหินแถวนี้มาเล่นๆนะ ลุงช่วยหาเพชรหรือทองให้ข้าหน่อยสิ ข้าอยากจะไปซื้อขนมปังน่ะ เนี่ยลุงวันนี้มียายคนนึงเขาเล่าเรื่องตลกๆให้ผมฟังด้วยว่า มีเอและบีอยู่ด้วยกันทั้งสองคนเขาเป็นเพื่อนรักกันมากๆ วันนึงเอถามบีว่า
เอ: เวลาเอ็งปิดประตูตู้เสื้อผ้าเอ็งปิดดังไหม?
บี: ก็ไม่ดังมาก ทำไมวะ?
เอ:วันหลังปิดเบาๆนะ
บี:ไมวะ?
เอ:มีชุดนอนอยู่
55555555ข้าล่ะขำกลิ้งเลยนะลุง ไม่รู้จะมีมุขกวนประสาทอย่างนี้นะเนี่ย อ๊ะข้าต้องไปแล้วล่ะลุง วันหลังผมจะมาใหม่นะลุง บ๊ายบาย(หายไปกับสายลม)