หอคอยวรรณกรรมดาร์ค

ลำดับตอนที่ #27 : (กวีนิพนธ์รองชนะเลิศอันดับ 1 หัวข้อฤดูฝน) น้ำจากฟ้าโรยลงมาคือฝน โดยหน้ากากไร้ลาย

น้ำจากฟ้าโรยลงมาคือฝน โดยหน้ากากไร้ลาย
กวีนิพนธ์รองชนะเลิศอันดับ 1 หัวข้อฤดูฝน




กวีนิพนธ์

  น้ำ รินหลั่งโรยไหลในใจพี่......... เจ้านารีของพี่ยาไปอยู่ไหน
 จาก กันจากพรากพลัดกันแสนไกล......... โอ้ขวัญใจโปรดได้สื่อพาที
ฟ้า ก็กลั่นย้อนหยอกมาหลอกได้......... ยอดดวงใจกลับมาทำร้ายพี่
โรย รารินกลิ่นแก้วเจ้าโสภี......... ใจพี่นี้ขาดรักก็ขาดรอน
ลง จากฟ้ากานดามาโปรดข้า......... เสน่หาดวงดาราสายสมร
 มา แล้วพรากจากไกลหรือจากจร......... โอ้บังอรเจ้าจากพี่ด้วยเหตุใด
คือ สายน้ำรินหลั่งจากนัยเนตร......... ว่าด้วยเหตุเภทภัยหรือไฉน
ฝน พรำพรำในจิตอยู่ร่ำไป......... ห่างดวงใจห่างหายไม่กลับมา......

ผู้แต่ง



 

 วิจารณ์โดยกุหลาบน้ำเงิน
- ด้านฉันทลักณ์ (9.75/10)
:ถูกต้องตามฉันทลักษณ์แทบทุกประการ
ไม่ว่าจะเป็นสัมผัสบังคับ เเละการลงท้ายเเต่ละวรรค
: สัมผัสนอกระหว่าง "พี่-โสภี" เป็นเสียงซ้ำ (-25)

- รสความเเละการสื่อความหมาย (7.5/10)
: เนื้อความค่อนข้างวกไปวนมา
: เนื้อความบางส่วน ความหมายไม่กระจ่างชัด
: บางวรรคไร้ความหมาย
: เนื้อความบางส่วนขัดแย้งกันเอง
: สื่ออารมณ์ของชายหนุ่มที่รอคอยคนรักด้วยความคิดถึงไ้ด้ดี
: อย่างไรก็ตามกลอนบทนี้ยังด้อยเรื่องรสความ

- รสคำเเละวรรณศิลป์  (8.75/10)
: มีการเล่นคำซ้ำที่ได้จังหวะ เช่น คำว่า "จาก" "ขาด" เเละ "ห่าง"
: มีคำซ้ำที่อ่านเเล้วสะดุด ได้แก่ คำว่า "พี่" "ดา" เเละ "ใจ" (-75)
: ควรเพิ่มเทคนิคหลากคำเพื่อแก้ไข
: มีคำฟุ่มเฟือยในบางส่วน (-25)
: สัมผัสในเรียงร้อยได้ไพเราะสวยงาม มีจังหวะจะโคน
: ขาดความกระชับชัดเจนในรสคำบางส่วน (-25)


รวมคะเเนน 8.66 คะเเนน