คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
*Rebuay*
ดีจ้า คงรู้จักผมแล้วนะทุกคน สึนะที่ตอนนี้มีไฟรูปซูชิอยู่บนหัวแล้วแปลว่าผมสั่งเขาได้แล้ว
"ฉันขอให้นายไปทำซูชิมาเดี๋ยวนี้ หิว"
"ได้เลย"
เฟี้ยววว
อู้~วิ่งเร็วใช้ได้เลยนะนี่สึนะน่ะความจริงอ่ะนะผมไม่ได้หิวสักนิดหรอกแค่ทดสอบบางอย่างกับสึนะเฉยๆ
"เสร็จแล้ว"โอ้เร็วจริงๆเลยเจ้าสึนะนี่ไหนดูดิ๊อร่อยมั้ยเอ่ย
ง่ำ
เฮือก ไม่อร่อยเลย แหยะๆ ว่าแต่ทำไมมันรู้สึกว่าท้องปั่นป่วนจังอย่าบอกนะว่าอาหารเป็นพิษ
"อูยยย สึนะนี่มันเป็นซูชิแบบไหนเนี่ยทำไมฉันถึงได้ปวดท้องขนาดนี้"
"หรอ ทำไมกันนะคนที่กินซูชิฉันต้องปวดท้องกันหมดและต้องเข้าโรงบาลเพราะอาหารเป็นพิษที่ขายซูชิก็ไม่ได้ทำเองจ้างพ่อครัวเอา"
อ๋อ อย่างนี้นี่เองอาหารเป็นพิษจริงด้วยแฮะ เฮ้ย อาหารเป็นพิษเรอะ ครอก เป็นลมดีกว่า
ฟึ่บ(ไฟดับเครื่องชนหาย)
*Tsuna*
หือ..ทำไมมันมึนจังเลยผมเป็นไรไปอ่ะใครก็ได้บอกหน่อย คิด คิด คิด หือนั่น-*-มันรีบ๊วยนี่นาทำไมเป็นลมได้ล่ะนี่ เอ๊ะ เดี๋ยว อ๋อนึกออกละเราทำซูชิให้เด็กนี่กินนี่เอง ฮะๆ นึกว่าอะไรสงสัยมันคงจะเป็นเพราะซูชิที่ผมทำอร่อยลืมโลกสินะ เอ๋ แต่ว่าเฮ้ยผมทำอาหารแล้วเป็นพิษไม่ใช่เรอะ หา อย่าบอกนะว่าเด็กคนนี้ตายแล้วไม่ๆผมม่ายเกี่ยว เฮ้ อย่ามองผมงั้นดิ โอเค ผมจะรับชอบเด็กคนนี้เองก็ได้เอางี้ละกัน หันซ้ายหันขวา \(-_- )( -_-)/ แง่มๆได้เวลาแล้วก็...หนี!บ๊ายบายยยยยยยยยยยยไอ้รีบ๊วยบู้บี้ใครจะอยู่ให้โง่เล่า 55555+ แต่เอ๊ะ ถ้ามีหลักฐานอย่างลายนิ้วมือบนตัวเด็กนี่จะทำไงอ่ะอย่างนี้ต้องทำลายหลักฐาน คริๆๆๆ(ความคิดชั่วร้าย) รู้แล้ววเอาไปทิ้งลงแม่น้ำดีกว่า หึหึหึ ทีนี้ก็ไม่มีหลักฐานแว้วววว
ความคิดเห็น