ภารกิจรักล้างคำสาป

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ(รีไรท์)

จ้อกแจ้ก~ จ้อกแจ้ก~

เฮ้อออ หนวกหูซะจริง กะอีแค่เปิดเทอมวันแรกจะคุยอะไรกันนักกันหนา เห็นแล้วมันหงุดหงิดนะ!

อ้อ..ลืมไป สวัสดีทุกคน ฉันที่แสนสวยและเท่นั้น..มีชื่อ'ซัพพอร์ท'ค่าา! อายุ 16 ปี กับอีกประมาณ 6 เดือน พูดง่ายๆคืออายุ 16 ปีครึ่งนั่นเอง!(หล่อนบ่นอะไร -_-;) ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้าโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง ชื่อว่า'โรงเรียนเซนต์เลอวินซ์' ที่นี่สอบเข้ายากมากๆเลยนะ แต่คนฉลาดอย่างฉันแน่นอนว่าสอบเข้าได้อยู่แล้ว เอาล่ะ แนะนำตัวกันเรียบร้อยแล้วก็หาห้องเรียนก่อนดีกว่า

-ในอาคารเรียน-

ขวับ ขวับ

เอ๊ะ รู้สึกว่าฉันจะหลงทางนะ ห้อง ม.5/2 มันอยู่ไหนล่ะนี่ ทำไมมันหายากจัง อ๊ะ! นั่นผู้หญิงนี่นาท่าทางจะรุ่นเดียวกับเราด้วย ลองถามทางดูดีกว่า

"เอ่อ..ขอโทษนะคะ ห้อง ม.5/2 อยู่ไหนหรอคะ"ฉันถาม ระหว่างนั้นก็สังเกตหน้าผู้หญิงคนนี้ไปด้วย สวยจัง.. ดวงตากลมโตสีดำปนน้ำเงิน ผมสีดำสนิทยาวถึงกลางหลังปลิวไปตามลม จมูกโด่งกำลังพอดี ริมฝีปากเรียวบางสีชมพู ดูท่าทางจะเป็นคนเย็นชาแต่กลับให้ความรู้สึกว่าเธอเป็นคนร่าเริงและเป็นมิตรอย่างน่าประหลาด นี่ฉันเคยเจอเธอรึเปล่านะ? ไม่น่าจะเคย..

"ตามมาสิ ฉันก็อยู่ห้องนี้ หืม..ซัพพอร์ทหรอ?"หา รู้จักฉันด้วยหรอเนี่ย ฉันว่าฉันไม่เคยรู้จักใคร ที่สวยขนาดนี้นะ
"เอ่อ..ค่ะ"
"ฉัน..แบล็กไนต์ไง ไม่อยู่โรงเรียนเดียวกันแค่สองปีลืมแล้วหรอ"

แบล็กไนต์งั้นหรอ อ๊ะ! จำได้แล้ว! เพื่อนสนิทสมัยม.ต้น นี่เอง แต่น่าเสียดายที่เธอย้ายออกไปตอน ม.3 รู้สึกว่าตอนนั้นฉันซึมไปพักนึงเลยล่ะ นึกว่าจะไม่ได้เจอกันแล้วซะอีก โชคดีจริงๆที่อยู่ห้องเดียวกัน มิน่าล่ะ ฉันถึงได้คุ้นๆ นี่มันพรหมลิขิตแหงๆ >_<!

"ไปห้องกันเถอะ ซัพ!"แบล็กไนต์บอก
"อืม"

  .....................................................................................
 

"นี่..แบล็ก เธอสวยขึ้นเยอะเลยนะ"ฉันพูดขึ้นระหว่างที่เดินไปห้องเรียน น่าจะใกล้ถึงแล้วล่ะมั้ง

"ฮะๆ..งั้นหรอ เธอก็เหมือนกันนะ..หล่อขึ้นเยอะเลยล่ะ..นั่นห้องเรียน"แบล็กไนต์หัวเราะก่อนจะชี้ไปทางห้องเรียน ฉันพยักหน้าแล้วหันไปขอบคุณ

แบล็กไนต์บอกว่าให้ฉันวางกระเป๋าไว้ตรงที่ๆเธอชี้แล้วลงไปด้านล่างเพราะวันนี้จะมีงานต้อนรับน้องใหม่อะไรสักอย่างนี่แหละ พูดจบคุณเธอก็เดินไปพร้อมทิ้งท้ายว่าเดี๋ยวจะแนะนำให้รู้จักเพื่อนๆของเธอ ช่างเถอะ เก็บกระเป๋าก่อนละกัน

"อื้อหือ ห้องเรียนรกมาก"ฉันพึมพำเบาๆ รกมากจริงๆ โต๊ะยังกับว่าวางไปทั่วไม่เป็นแถว เก้าอี้ล้มบางตัวก็หัก กระดาน..อะไรเนี่ย? 'ขี้เกียจจัง'? 'รักคนมีแฟน'? 'เบื่อเว้ย'? 'อยากนอน'? กร๊าซซซซซซซ เขียนบ้าอะไรกันเนี่ยย!!! 
    
สรุปก็คือ..

สงครามชัดๆ!!

จิ๊บๆ จิ๊บๆ จิ๊บๆ แง้วววววว~!!!

เสียงอะไร? นี่ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวหรอเนี่ย เอ แต่ตอนเข้ามาก็ไม่มีใครนี่นา ระ..หรือว่า..ผี!? กรี๊ดดดดดด ผีๆๆๆ ฉันอยากเจอผี!!!

จิ๊บๆๆ!

"โหยย ที่แท้ก็เป็นแค่นก"ฉันส่ายหัวไปมา เมื่อมองนกตัวน้อยที่กำลังจะถูกแมวตะปบ"อยากให้ฉันช่วยล่ะซี่ เจ้านกน้อย"

จิ๊บๆ!

เสียงนกตัวเดิมดังขึ้นอีกครั้งเหมือนจะเป็นการตอบรับ

"ได้ เดี๋ยวฉันจะช่วยแกเอง"พูดจบ ฉันก็เดินเข้าไปใกล้ๆแมวตัวนั้นแล้วก็...

ป๊าบบบบบ!!!

ถีบซะ!

"ฮะฮ่า เป็นไงเล่าเจ้าแมว อยากโดนอีกหรือจะออกไปแต่โดยดี"

"ฮึ!"

เอ๊ะ เหมือนฉันจะได้ยินเสียงอะไรแปลกๆนะ เสียงคนพูดว่า'ฮึ'น่ะ =O=; เออ..คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ฉันมองเจ้าแมวที่กระโดดออกไปนอกหน้าต่างแล้วเดินไปวางกระเป๋า ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเมื่อฉันกำลังจะเดินออกจากห้องก็มีเสียงของใครบางคนมาขัดฉันจนตกใจ

"ขอบคุณ"

เสียงผู้ชายซะด้วย..

เดี๋ยวนะ! ฉันอยู่คนเดียวไม่ใช่รึไง ถ้านอกจากฉันมันก็มีแค่นกนี่! แล้วเสียงนี่มาจากไหน!