เสน่หาอารมณ์

ชายหนุ่มเดินออกมาจากส่วนเปียกในห้องน้ำแล้วยืนทาเครื่องบำรุงผิวพรรณตัวเอง ในกระจกส่องเงา รูปผู้ชายคนหนึ่งมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวพันเอว กายเปล่าเต็มไปด้วยหยดน้ำสะท้อนออกมา แล้วคำของเหมือนแก้วก็ดังอื้ออึง “ส่องกระจกดูสารรูปตัวเองหรือเปล่า ว่าสิ่งที่แกทำ ก็ไม่ได้ต่างจากฉัน”

นี่ไงเขามองดูตัวเองแล้ว สิ่งแรกที่เขาคิดคือ ดวงตาคู่ซึ่งมองกลับมา คล้ายเหมือนแก้วกำลังจ้องอยู่ไม่มีผิด หล่อนบอกให้เขาสำรวจความเหมือนหล่อนหรือ สิบสองยิ้มมุมปาก ความสำส่อนใช่ว่าจะสะท้อนออกมาจากกระจกได้เมื่อไร

แล้วสิ่งไรอีกหรือ ที่กระจกส่องได้ ไม่มี เนื้อในของเขาคงต้องใช้มีดกรีดชำแหละดูมากกว่าว่าใจ มันแหว่งวิ่นไปเท่าใดแล้ว นานเหมือนกันที่เขาไม่ได้กรีดเลือดตัวเองออกมาดูชมว่ามันเน่าจนกลายเป็นสีดำหรือยัง

*******************************

ไม่มีความจริงใดๆ ในเรื่องนี้ มีแต่สิ่งปรุงแต่ง ไม่มีเหตุผล ไม่หลักการใดๆ ทั้งสิ้น

หากไม่ชอบ/เกลียดตัวละครก็ต่อว่าได้ ขอความสุภาพไว้สักนิด

ไม่มีตัวตนจริงๆ เป็นเพียงสแตนอินจากจินตนาการ

ลง 60-70%

นิยายเรื่องนี้ถูกปรุงแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีเนื้อหา ชื่อหรือสิ่งอื่นใด ไปซ้ำหรือใกล้เคียง ผู้เขียนก็ขออภัยมา ณ.ที่นี้

ศิรีรัญชนา