ภิพบบาดาล ตอน รัตนธารา - นิยาย ภิพบบาดาล ตอน รัตนธารา : Dek-D.com - Writer
×

    ภิพบบาดาล ตอน รัตนธารา

    รักชนะทุกสิ่ง

    ผู้เข้าชมรวม

    59

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    59

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  3 เม.ย. 58 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

             บรุษหนุ่มแต่งองค์ทรงเครื่องด้วยเครื่องประดับแบบนาคา (องค์ชายกาฬวายุ) จูงมือองค์หญิงที่ดูจะเป็นผู้สูงศักดิ์นามว่า "รัตนธารา"ทั้งสองกำลังวิ่งหนีการไล่ล่าของทหารกลุ่มนึง  ไม่นานทั้งสองก็ต้องหยุดลงเนื่องจากเจ้าหญิงไม่มีเรี่ยวแรงที่จะวิ่งต่อเเล้ว  
       
                                  "เจ้าพี่ได้โปรดทิ้งน้องไว้ตรงนี้เถิดน้องไปไม่ไหวเเล้ว แล้วเจ้าพี่รีบหนีไปเถอะ เขาคงไม่ทำอะไรน้องหรอก อย่างน้อยน้องก็เป็นพระธิดาของเสด็จพ่อ"  

             เสียงองค์หญิงน้อยพูดด้วยถ้อยคำที่อิดโรยด้วยอาการที่เหนื่อยล้าเต็มที

                       " ไม่!!! พี่ไม่มีวันทิ้งเจ้าหรอก พี่จะไม่มีวันให้ใครมาพรากเราจากกันได้อีก ถ้าเจ้าเนื่อยประเดี่ยวเราพักกันก่อนก็ได้"               ทันใดนั้นเองก็มีเสียงตะโกนลอยมาแต่ไกล

                       "อยู่ทางนั้น ไปตามจับทั้งคู่มาให้ได้"   

               เสียงผู้เป็นหัวหน้าทหารสังลูกน้อง หนุ่มสาวทั้งสองรีบลุกกำลังจะออกจากที่นั่ง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันการเสียเเล้ว ทหารทุกนายเข้าล้อมทั่งสองคนเอาไว้เเล้ว  ด้วยความที่จะต้องหนีให้ได้ชายหนุ่มจึงตัดสินใจดึงดาบตัวเองออกจากฝักเเล้วเข้าต่อสู้กับทหารทั้งหลายที่รายล้อมอยู่ ในขณะที่การต่อสู้กำลังชุลมุน ชายรูปร่างสูงสง่า(องค์ชายเพชรอัคนี) ผู้เป็นนายของทหารทั้งหมดก็กระโดดลงมากลางวงต่อสู้ ชายหนุ่มไม่รอช้าทำท่าจะเข้าโจมตี แต่ชายผู้นั้นก็จ้องหน้าแล้วพูดว่า  

                       "ไอ้กาฬวายุ เจ้าคิดรึว่านาคาชั้นต่ำเยี่ยงเจ้าจะสู้ข้าได้"

                ทันใดนั้นเอง องค์หญิงน้อยก็วิ่งเข้ามายืนขวางระหว่างช่ายทั้งสอง 

                       "ท่านพี่อย่างทำอะไรคนรักของน้องเลยปล่อยพวกเราไปเถิด เรารักกันพี่ได้โปรดเห็นใจน้องหญิงด้วย"
     
                องค์หญิงน้อยพูดอ้อนวอนผู้เป็นพี่ทั้งน้ำตา

                         "น้องหญิง นี่เจ้ากล้าขัดคำสั่งของเสด็จพ่อรึ เเล้วยังจะให้พี่ช่วยพวกเจ้าอีก เจ้าก็รู้ว่านี้เป็นรับสั่งของเสด็จพ่อให้พี่ตามล่ามัน"
                ผู้เป็นพี่ตอบด้วยเสียงแข็งกร้าวแต่ยังคงเต็มด้วยความห่วงใยผู้เป็นน้อง

                           "ได้โปรดเถอะเจ้าพี่"

                องค์หญิงน้อยคุกเข่ากอดขาพี่ชายอ้อนวอน จนผู้เป็นพี่ยอมใจอ่อนพูดขึ้นว่า

                      "เอาเถิดพี่จะช่วยเจ้าสักครั้งแต่สิ่งที่พี่จะช่วยเจ้าได้ก็เพียงแค่ปล่อยมันไปและพาเจ้ากลับไปกับพี่"
                      "ไม่มีทาง ข้าจะไม่ยอมให้ รัตนธารา กับข้าต้องพรากจากกันอีก"  

              ชายหนุ่มตะโกนขึ้นพร้อมกุมมือหญิงอันเป็นที่รักของเขา  
                       "ไอนาคาชั้นต่ำบังอาจยิ่งนัก"

              ผู้เป็นพี่ตะโกนขึ้นมาพร้อมกับชักดาบออกมาแล้วไม่รอช้าโจมตีทันที ทั้งสองคนต่อสู้กันอย่างดุเดือด ฟาดฟันอาวุธใส่กันจนแผ่นดินสะเทือนต่างคนต่างใช้อิทธิฤทธิ์ที่ตัวเองมี  แต่ดูเหมือนว่าอิทธิฤทธิ์ของนาคาผู้พี่ขององค์ญิงรัตนธาราเหนือกว่านาคาหนุ่มกาฬวายุหลายขุมนักจนกาฬวายุเพลี้ยงพล้ำบาเดเจ็บล้มลงหมดทางสู้  นาคาผู้มากอิทธิฤทธิ์ง้างดาบจะฟันหมายปลิดชีพผู้ที่พ่ายแพ้แก่เขาพร้อมพูดขึ้นว่า

                          "ข้าควรจะฆ่าเจ้าทิ้งซะจะได้จบเรื่องวุ่นวายนี้เสียที"  
                           " เจ้าพี่อย่าทำอะไรเขาเลยได้โปรดเถิดน้องหญิงขอร้อง"          

              องค์หญิงน้อยพูดอ้อนวอนผู้เป็นพี่ทั้งน้ำตาพร้อมทั้งวิ่งมาขวาง ทันใดนั้นเองก็มีเสียงอันสุขุมนุ่มนวลลอยมาแต่ไกล  
                         "ช้าก่อนข้าขอชีวิตนาคาหนุ่มผู้นี้ไว้เถิด"

              เมื่อต้นเสียงนั้นเคลื่อนที่มาถึงปรากฎเป็นนักบวชสูงอายุรูปหนึ่งผู้ที่ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความเมตตา (มหาเทพโยคี) นาคาทุกผู้ที่อยู่ตรงนั้นต่างคุกเข่าแสดงความอ่อนน้อมอย่างไม่รอช้า

                        "เรื่องที่แล้วที่ผ่านไปแล้วก็ลืมมันเสียเถิดอย่าได้เข่นฆ่ากันให้เป็นเวรกำต่อกันติดตามไปทุกภพทุกชาติเลย"  
                          "ถ้าหากท่านผู้ทรงศีลได้เอ่ยปากขอชีวิตนาคาผู้นี้เช่นนี้แล้วข้าก็คงจะขัดมิได้"  

               เพชรอัคนีไม่สามารถจะปฏิเสธคำขอของนักบวชรูปนี้ได้จึงยอมไว้ชีวิต กาฬวายุ

                           "น้องหญิงเจ้าจงกลับไปกับพี่เถิด"

              นาคาผู้พี่ออกปากชวนน้อง แต่องค์หญิงนาคีน้อยไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของผู้เป็นพี่ชายเลย สายตาจับจ้องไปที่ชายคนรักที่อยู่ในอ้อมแขนพร้อมทั้งน้ำตา นักบวชได้ส่งสายตายให้เพชรอัคนีเพื่อให้ออกไปก่อน

                           " สีกาเอ๋ยคนรักของเจ้าแค่บาดเจ็บไม่เป็นอะไรมากหรอกเดี๋ยวข้าจะช่วยรักษาเขาเอง เจ้าจงกลับไปกับพี่ชายเถิด ขืนเจ้ายังอยู่ที่นี่ ก็มีแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้แก่ คนรักของเจ้า"

                องค์หญิงน้อยก็ยังคงร้องไห้แต่เมื่อเมื่อได้สติเขาจึงถอดกำไลข้อมือวางไว้บนตัวชายคนรักที่นอนหมดสติอยู่แล้วกราบลานักบวชเเล้วก็เดินจากไปโดยไม่พูดจาใดๆสักคำ นาคาทุกผู้เดินจากไปจากที่แห่งนั้นเหลือแต่เพียง นักบวชรุปนึงกับนาคาหนุ่มที่นอนหมดสติอยู่....

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น