คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter7:เหตุการณ์ที่ไม่อาจลืมเลือนของโอ เซฮุน100%
Happy Holidays
Chapter7: เหตุการณ์ที่ไม่อาจลืมเลือนของโอ เซฮุน
By’Ssilent_BpgS
“ต..ตาย”
“ใช่ ตาย..”
“อย่าเรียกว่าตายดีกว่า..ถูกฆ่าตายต่างหาก”
“ถูกฆ่า!”
เซฮุนมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีเม็ดฝนตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย หยดน้ำที่ไหลลงตามแรงโน้มถ่วงบรรยกาศเริ่มอึมครึม
“วันนั้นเป็นวันที่ฝนตก..ฉันจำได้ว่าวันนั้นฉันจำได้ว่าฉันกับแอมยังเล่นกันอยู่แล้วก็กำลังจะกลับบ้าน ตอนนั้นจงอินก็มาแล้วหละนะแต่ว่าไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันมากเท่าไหร่ เจ้านั่นมักขอตัวกลับก่อนตลอด”
เสียงฝนที่ดังลั่น กับเด็ก ม.ต้นสองคนที่ยืนหนาวอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ตัวเปียกโชกไปหมด เซฮุนหันไปมองแอมเบอร์ที่ตัวเล็กแค่ไหล่ของเค้า
“แม่ ง...โคตรหนาวเลยว่ะ- -”แอมเบอร์เริ่มบ่นเซฮุนเขกหัวแอม
“เพราะใครหละ โตจนขนาดนี้แล้วยังชวนออกมาเล่นอีกเป็นไงหละ จะกลับกันยังไง รถไม่มีสักคัน”
“แล้วใครเป็นคนบอกให้ฉันยังไม่กลับหละ?”แอมเบอร์เงยหน้ามอง เซฮุนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ไม่รู้เฟ้ย!..”
“เอาเหอะ..เออ เล่นฝนกันดีกว่าป่ะ?”แอมเบอร์ยิ้ม เซฮุนยกยิ้มแล้วหัวเราะเบาๆ
“เอาจริง? วิ่งให้ถึงบ้านเลยป่ะหละ?”เซฮุนท้า แอมเบอร์ยักคิ้ว
“เอาจริงนะเว่ย”
“อย่ามาพูดดีกว่า ทีแกล้มตอนนั้นยังร้องไห้ไม่หยุด แล้วนี่ถ้าล้มไปหัวแตกคงไม่ชักดิ้นชักงอตายเลยไง”
“นั่นปาก?- -”
“เออปาก- -ไม่ใช่ลูกตาหรอก”
“แกมัน....”
“มัน? เห้ย!!”เซฮุนต้องร้องออกมาเมื่อแอมเบอร์วิ่งออกไปจากปายรถเมล์เค้ารีบเร่งฝีเท้าให้ทันแอมเบอร์ เม็ดฝนที่ตกลงมากระทบหน้าเค้าทำเอาเจ็บแปล๊บไม่ใช่น้อยแต่แล้วแอมก็หยุดวิ่งแล้วเงยหน้าขึ้นมองฟ้า เซฮุนหยุดมองก่อนจะไม่ละสายตาจากแอมเบอร์ สายฝนที่ตกลงมากระทบผิวขาวๆ เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขาสั้นสีน้ำตาล ผมสีดำขรับกับผิว เซฮุนค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะเห็นรถที่แล่นมาด้วยความเร็วก่อนจะรีบวิ่งพาแอมเบอร์วิ่งหนีน้ำที่จะสาดเข้ามา ทั้งคู่วิ่งไปหัวเราะไปจนถึงบ้าน
“ทำไมวันนี้ไม่เปิดไฟหละ?”แอมเบอร์ถาม เซฮุนขมวดคิ้ว
“ประหยัดไฟอยู่หละมั้ง เรามาส่งแค่นี้นะ”เซฮุนเอ่ย
“เออไปเถอะระวังด้วยหละ” เซฮุนเขกหัวแอมเบาๆ ก่อนจะเดินไป
“แกก็ระวังด้วย”
“อื้อ!”
เซฮุนที่กำลังเดินตากฝนอยู่นั้นก็หันกลับไปมองบ้านของเพื่อนตัวเองอยู่บ่อยครั้ง
“ทำไมรู้สึกเป็นห่วงแปลกๆว้ะ”เซฮุนยืนคิดอยู่นานก่อนจะหันกลับไปแล้ววิ่งไปที่บ้านแอมเบอร์อีกครั้ง
แฮ่ก...แฮ่ก..
เซฮุนหยุดอยู่หน้ารั้วบ้าน ก่อนจะถือวิสาสะเข้าไป มันน่าแปลกปกติต้องมีคนเปิดประตูให้สิ... เซฮุนรีบวิ่งเข้าไปและเมื่อถึงประตูบ้าน ก็รู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัย ไฟมืดไปหมด ไร้เสียง บรรยกาศน่าขนลุก เซฮุนค่อยๆก้าวเท้าเข้าตัวบ้านไปก่อนจะเดินไป ตามที่คิดว่าแอมเบอร์กับคุณแม่ของเค้าจะอยู่
“ทำไมมันมืดแบบนี้ว้ะเนี่ย...”เซฮุนมองไปรอบๆร่างกายเริ่มที่จะขยับไม่ได้ขนลุกซู่ไปหมด
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!
“เชี่ย!”เซฮุนสะดุ้งก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ให้ตายเถอะต้มกาน้ำร้อนทิ้งไว้ไม่กลัวไฟไหม้บ้านรึไง- -
แปะ...
เซฮุนรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อยู่ใต้เท้ามันแฉะๆและรู้สึกเหม็นคาว เซฮุนก้มลงมอง ก่อนจะตกใจสุกขีดเมื่อภาพที่เห็นคือคุณพี่แม่บ้านที่นอนจมกองเลือดอยู่เซฮุนค่อยๆถอยหลังอย่างช้าๆ หัวสมองประมวณผลจนมั่วไปหมด ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่า
“แอม..คุณน้า!”เซฮุนรีบวิ่งไปที่บันไดก่อนจะวิ่งขึ้นไปดูบันไดขั้นสุดท้ายเมื่อไปถึง ก็ได้เห็นร่างเล็กที่นอนสลบคากองเลือดเช่นกันอยู่ที่กลางทางเดินที่เกือบจะถึงบันได
“แอม!!..แอม..แอมเบอร์!”เซฮุนที่คุกเข่าแล้วจับเพื่อนเพื่อดูอาการ ก่อนจะเขย่าและตีแก้มรัวๆ
“แอมเบอร์เป็นอะไรมากมั้ย มองฉันแอมอย่าเป็นอะไรนะเว่ยแอม!”เซฮุนเรียกชื่อเพื่อนเพื่อเรียกสติแอมเบอร์ค่อยๆรี่ตาขึ้นมามอง
“...ซ..เซฮุน..น..หนีไป..”แอมเบอร์เปล่งเสียงด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเซฮุน น้ำตาคลอก่อนจะรีบกดโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าซึ่งก็เปียกน้ำแต่ไม่มากเท่าไหร่
“อย่าเป็นอะไรไปนะ..อย่าหลับนะแอม! ฮัลโหล...ช่วยมาที่หมู่บ้านเจด่วนเลยนะครับ บ้านของประธาณมินซอกครับเดี๋ยวนี้ คนที่บ้านถูกทำร้าย เพื่อนผมอาการสาหัสมากมาเร็วๆนะครับ!”เซฮุน พยายามองเพื่อนของตัวเองที่หอบหายใจอย่างรวยริน ก่อนที่เซฮุนจะเห็นใครบางคนที่ถือมีดเดินออกมา เซฮุนตาเบิกโพรงก่อนจะค่อยๆถอยหลังหนี ชายใส่หน้ากากค่อยๆเดินเข้ามาใกล้
“ก..แกเป็นใคร”
“….”
ชายใส่หน้ากากไม่ตอบอะไรก่อนจะย่างก้าวเข้ามาอีกแต่แล้วก็ต้องหยุดเดินเมื่อแอมเบอร์ดึงขากางเกงของชายใส่หน้ากากไว้
“น..หนีไป..เซฮุน..หนีไป!!”แอมเบอร์เปล่งเสียงสุดท้ายก่อนจะโดนชายใส่หน้ากากเตะเข้าที่ท้อง จนร่างเล็กงอตัวเลือดที่ช่องท้องไหลออกมามากขึ้น ชายใส่หน้ากากใช้เท้าเขี่ยแอมเบอร์แล้วเหยียบอกไว้ก่อนจะกระทืบร่างเล็ก
“อั่ก...”
“ยังไม่ตายอีกหรอ รีบๆตายไปซะทีสิ ยัยบ้า! ตายซะ!ตายซะ!” ชายใส่หน้ากากออกแรงกระทืบอีกและหัวเราะออกมาอย่างโรคจิต
“แค่ก..แค่ก”
แอมกระอักเลือดออกมาเซฮุนกัดฟันกรอดก่อนจะวิ่งไปพลักชายใส่หน้ากากก่อนจะมีการต่อสู้กันเกิดขึ้น ชายใส่หน้ากากทำมีดหล่นจึงดันเซฮุนติดกำแพงและบีบคอของเซฮุนไว้
“อั่ก....ปล่อยนะเว่ย..” เซฮุนจับข้อมือของชายใส่หน้ากาก เซฮุนกัดฟันกรอดก่อนจะออกแรงถีบชายใส่หน้ากาก เซฮุนได้ยินเสียงรถพยาบาลที่ใกล้เข้ามาก่อนจะหันมามองชายใส่หน้ากากอีกทีแต่พบว่าชายใส่หน้ากากได้หนีไปแล้ว เซฮุนพยายามมองหาก่อนจะเห็นมันกำลังปีนกำแพงหนีไป ชายใส่หน้ากากหันมาแสยะยิ้มให้เซฮุนก่อนจะหลบหนีไป เซฮุนทรุดลงกับพื้นก่อนจะค่อยๆเดินไปหาแอมเบอร์ที่แน่นิ่งไป
“แอมเบอร์...อย่าเป็นไรนะ..อีกเดี๋ยวก็รอดแล้วอดทนไว้”แอมเบอร์หอยหายใจอย่างช้าๆก่อนจะพูดเสียงเบาๆว่า
“..ม..หม่าม๊า..”
เซฮุนรีบวิ่งไปดูในห้องที่เปิดไฟไว้ ภาพที่เซฮุนเห็นทำเอาเซฮุนทรุดลงกับพื้น คุณแม่ของแอมเบอร์ที่นอนอยู่บนเตียงเลือดที่หยดลงมาสู่พื้น หน้าขาวซีดตาหลับพริ้มเหมือนกับกำลังหลับอยู่เซฮุนร้องไห้โฮออกมาก่อนจะกำมัดแน่นและทุบพื้นอย่างเจ็บใจ
“ฮึก...คุณน้า...ครับ...”
เสียงวุ่นวายดังขึ้นตลอดทางเดินเข้าห้องไอซียูเซฮุนจับมือแอมเบอร์ไว้แน่นและวิ่งตาม ก่อนจะเรียกชื่ออยู่ตลอดเวลา
“ไอแอม..!อย่าเป็นไรไปนะเว่ย แอม!อดทนไว้ แกต้องไม่เป็นไร! อดทนไว้แอม!”
“คุณค่ะปล่อยคนไข้ก่อนนะค่ะ คนไข้อาการหนักมากเราต้องรีบนะค่ะคุณปล่อยคนไข้ก่อนค่ะ.. นี่เธอ!มาพาคนไข้ไปทำแผลเร็วเข้า!”นางพยาบาลแกะมือเซฮุน
ออกจากแอมและรีบพาแอมเข้าห้องไอซียูไป เซฮุนยืนนิ่งมองประตูสีขุ่นนั้น ร่างกายอ่อนแรงทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้พิงพนักพิงอย่างอ่อนแรง
“คุณค่ะ ไปทำแผลค่ะ..”นางพยาบาลช่วยประคองเซฮุน เซฮุนหันกลับไปมองประตูบานนั้น
อย่าเป็นอะไรไปนะ...แอม
ซ่า....~~
เสียงฝนตกมันเหมือนเสียงร้องไห้ในจิตใจของเซฮุนผมนั่งเงียบไม่พูดไม่ถามอะไร เซฮุนนั่งก้มหน้าก่อนจะหยิบน้ำมาดื่ม
“ฉันเองก็ผิดถ้าเกิดว่ารีบวิ่งไปดูคุณน้า คงจะช่วยอะไรได้บ้าง..”
“ไม่หรอก..นายไม่ผิดเลย คนที่ผิดคือเจ้านั่นมากกว่า ที่มันฆ่าแม่ของแอม”ผมเอ่ยเซฮุนหัวเราะเบาๆ
“ฉันจำไม่ได้นะแต่ถ้าได้เห็นอีกครั้งละก็ ต่างหูที่เป็นรูปเสือจากัวร์สีดำข้างซ้าย กับรอยแผลที่แขนขวา”
“ฉันก็ได้ยินข่าวเหมือนกันเรื่องที่มีการฆาตกรรมหมู่เกิดขึ้นมีเพียงเด็กผู้หญิงคนเดียวที่รอดมาได้”
“เห้อ...อยากรู้เรื่องอะไรมากกว่านี้นายก็ลองไปถามเจ้าตัวเองก็แล้วกัน ฝนไม่มีท่าทีจะหยุดตกเลยแหะ งั้นวันนี้ฉันรบกวนนายหน่อยแล้วกัน”เซฮุนลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ดูแลคุณหนู..งั้นหรอ...
___________________________________________________________________________________________
TALKTOTALK
มาอัพให้แล้วนะแจ้ะ
คิดเหมือนไรท์มั้ยว่าน่าไปเอาดีแนวระทึกขวัญสั่นประสาท- -
ตอนต่อไปเป็นยังไงต้องติดตามกันแล้วนะจ้าาาาา
ความคิดเห็น