[fic Henry+Amber]Happy Holidays ผมคงบ้าจริงๆนั่นแหละ

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1:ยินดีที่ได้รู้จัก:D 100%

Chapter1: ยินดีที่ได้รู้จัก:D 
by'Ssilent_BpgS
_________________________________________________________________________

 

ผมอยากรู้ว่า...ผมบ้ามากมั้ยถ้าผมบังเอิญไปชอบคนๆนึงที่ใครก็คิดว่า เค้าไม่มีทางจะชอบผมได้:) แล้วคุณหละคิดแบบมรึป่าวว่าผมไม่ได้บ้า:D

______________________________________________________

ซ่า~

ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นบรรยกาศภายนอกที่มีฝนเทลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน ผมกระชับเสื้อกันหนาวแล้วซุกมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ

ฟู่ว~

ผมเป่าปากพ่นลหายใจอุ่นออกมา จนเห็นไอความเย็นและมองนาฬิกาที่เดินไปอย่างช้าๆจนน่าหงุดหงิด ผมพยายามตั้งใจฟังอาจารย์ที่แก่คราวแม่ผม ที่กำลังอธิบายบทเรียนอันน่าปวดหูและเป็นยานอนหลับที่ดีของเวลานี้ผมค่อยๆฟุบหน้าลงบนโต๊ะอย่างเหนื่อยอ่อน และหันไปมองคนๆนึงที่นั่งพิงเก้าอี้ควงปากกาเล่นอย่างไม่ใส่ใจอาจารย์หน้าชั้นซะเท่าไหร่ ผมมองเค้าอยู่นาน จนคนๆนั้นหันมามองผม ที่ำลังมองเค้าอยู่ ผมรีบหันหน้าไปมองอาจารย์หน้าชั้นเรียนทันที และเหล่มองคนๆนั้นอยู่ว่าเค้าจะทำหน้าอย่างไร และตามคาดเค้าเพียงแต่ทำหน้านิ่งแล้วมองอาจารย์ที่หน้าชั้นเรียนต่อ และไม่นานผมก็เข้าไปอยู่ในห้วงนิทรา ก่อนที่เสียงออดพักกลางวันจะดังขึ้น ผมสะดุ้งตื่นแล้วค่อยๆเอนตัวพิงกับเก้าอี้ปรือตามองไปรอบๆพลางบิดขี้เกียจเพื่อผ่อนคลาย

"เชี่ยเฮนรี่ตื่นได้แล้วมึง!"

ผมหันไปมองไอ้เพื่อนตัวดีของผมที่ใครๆก็เรียกมันว่าเฮียคริสแต่สำหรับผมน่ะหรอ....หึๆไอ้เหี้ยคริส- - ในคาบที่แล้วมันเองก็หลับข้างผมมันตื่นก่อนผมแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง ผมคิดว่านะ- -'' ผมหันหน้าไปมองโต๊ะตัวนั้นที่อย่เหยื้องๆ ไม่ห่างมาก คริสมองตามที่ผมมองก่อนจะตบบ่า


"เห้ยมึงมองไรอยู่ว้ะ? อ่อออออหรือว่า...มึงมองไอ้ทอมนั่นใช่มั้ยฮะๆๆๆ"คริสหัวเราะออกมาจนผมขมวดคิ้วใส่่


"พูดอะไรของมึงว้ะ เลอะเทอะ! เค้าชื่อแอมเบอร์ไอฟาย- -"


"ไอ้สัสแค่นี้เหวี่ยงกูหรอ? เออ..ว่าแต่มึงเห็นไอ้ยอลบ้างป่ะ?"


"มึงเห็นมันอยู่ป่ะหละ?"


"กวนตีน- - มึงอยากแดกตีนเป็นข้าวกลางวันหรอ ไอ้เฮนรี่?"คริสเตะขาผม ผมหัวเราะออกมาละไม่นานก็เห็นคนตัวสูงหน้าเอ๋อเหลอหลาเข้ามาในห้อง


"ไงพวกกกกกกกกกกกกกกก!!!"ชาลยอลเดินมาโบกไม้โบกมือเข้ามาในห้องก่อนจะวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะข้างๆผม


"ตายยากจังมึงกุพึ่งพูดถึงมังกับเฮนรี่อยู่เลย"คริสเอ่ยก่อนจะหัวเราะออกมา


"บร้ะ!! พวกมึงคิดถึงคนหล่ออย่างกูช้ะล่ะ-.,-"ชาลยอลเสยผมโชว์  คริสปาสมุดใส่หน้าชาลยอลที่เฉียดหัวผมไปนิดเดียว ผมมองทั้งคู่อย่างเซงนิดๆแต่ในใจผมหัาเราะลั่นแล้ว แต่ตอนนี้....ผมปวดฉี่มากเลย....


"เห้ยพวกมึงเดี๋ยวกูมากูไปเข้าห้องน้ำแปป"


 ผมลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องไปผมเดินมองนู่นมองนี่ไปเรื่อย แล้วผมเห็นผู้หญิงผมสั้นคนนึงที่ถ้าผมไม่มองกระโปรงผมคงนึกว่าเพื่อนชาย.... ใช่ครับคนนั้นคือแอมเบอร์ คนที่ผมมองเค้าในคาบที่แล้วก่อนจะหลับไป ผมหยุดยืนมองเค้าที่ยืนเหม่อออกไปนอกหน้าต่างคนเดียว แล้วตอนนี้ผมกำลังคิดอยู่ว่าจะเดินเข้าห้องน้ำไปหรือจะหยุดมองเค้าต่อไปดี.... ผมเลือกข้อแรกครับ ผมกำลังจะหันเดินเข้าห้องน้ำแต่แล้วก็ได้ยินเสียงใสของเด็กผู้หญิงตะโกนลั่นจนฉี่ผมปริ..... คือผมตกใจ= = ผมหันไปมองต้นเสียงทันที

"พี่แอมมมมมมมมมมมมมมม มายืนตรงนี้ทำไมคนเดียวค่ะเนี่ย??" 

ผมก็นึกว่าใคร รุ่นน้องที่ห่างกันปีเดียวของผม 'คริสตัล' ที่ติดแอมเบอร์อย่างงอมแงม ผมเห็นผมยังรำคานแทนแอมเลยครับ แต่แอมเบอร์เค้าไม่มีท่าทีแบบนั้นเค้ากับเอามือลูบหัวคริสตัลอย่างอ่อนโยน ผมตัดสินใจที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุุระส่วนตัวของผม

"อ่า.....โล่งโคตร"ผมเอ่ยออกมาเมื่อปลดปล่อยสิ่งที่จะปริออกมาเมื่อครู่เพราะเสียงของคริสตัล ในขณะที่ผมยืนทำธุระอยู่ที่โถ ผมก็ได้ยินเสียงบอกล่ำลาของทั้งคู่และไม่กี่วิต่อมาผมก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้องน้ำผมเลยหันไปมอง ก่อนที่ผมจะสะดุ้งสุดตัวรีบเก็บสิ่งนั้นเข้าไปในกางเกงทันที

"เห้ยย!!!" ผมตะโกนออกมาลั่นห้องน้ำ สิ่งที่ทำให้ผมตกใจคือ...ถ้าเป็นผู้ชายด้วยกันผมก็ไม่ตกใจหรอกนะแต่คนที่เข้ามาคือแอมเบอร์!.....แอมเบอร์เข้ามาในห้องน้ำชาย!!!

"อ่าว...เข้าห้องน้ำผิดหรอเนี่ย...ขอโทษที ถือซะว่าเราไม่เห็นอะไรของนายนะ"แอมเบอร์ มองหน้าผมแล้วเอ่ยเสียงเฉือยๆ เค้าดูไม่ตกใจที่เจอผมแต่ต่างจากผมที่ตกใจที่เจอเค้า แต่ใช่ว่าเค้าจะเดินออกไปจากห้องน้ำ แอมเบอร์เดินมาที่อ่างล้างมือแล้วเปิดก๊อกน้ำล้างน้าล้างมือก่อนจะส่องกระจก ส่วนผมมองหน้าเค้าอย่าง กลัวๆผมรีบรูดซิบกางเกงให้เรียบร้อยก่อนจะเดินมาที่อ่างล้างหน้าแล้วเปิดก๊อกน้ำล้างมือ  แอมเบอร์มองหน้าผม จนผมค่อยๆหันไปมองน้าเค้ากลับอย่าง งงๆ

"นายชื่ออะไร? เราชื่อแอมเบอร์"แอมเบอร์ยื่นมือขาวๆมาให้ผมเพื่อที่จะเป็นการทักทาย


"อ...เอ่ออ เราชื่อเฮนรี่"ผมจับมือขาวของแอมเบอร์ก่อนจะเชคเเฮนเบาๆ


"ยินดีที่ได้รู้จัก นายเฮนรี่"แอมเบอร์ยิ้มให้ผมจนเห็นเขี้ยวสองซีกของเค้า ความรู้สึกผมในตอนนี้ 1.มือนุ่มโคตร 2.รอยยิ้มของเค้าทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ


"อื้มเช่นกัน..."ผมตอบกลับไปสั้นๆ


"นายใช่คนที่มองหน้าเราตอนคาบที่แล้วรึป่าว???"แอมเบอร์ชี้หน้าผมก่อนจะเลิกคิ้วสวยขึ้น 

  เอาแล้วไงจะตอบไปว่าอะไรดีหละ- -.....

"อ่า....ใช่ๆ"ผมพยักหน้าแล้วเกาท้ายทอยแก้เขินไป จู่ๆแอมเบอร์ก็หัวเราะออกมาทันทีจนผมยิ่ง งงเข้าไปใหญ่


"เธอขำอะไรเราเนี่ย- -??"ในเมื่อสงสัยก็ต้องถามใช่มั้ยหละครับ


"ป่าวหรอกเราเห็นนายตลกดีตั้งแต่ที่เราเดินเข้าห้องน้ำมาน่ะ ฮะๆๆๆๆๆๆ"แอมเบอร์หัวเราะออกมาหนักกว่าเดิม จนผมอยากจะเอาหัวโขกกับอ่างล้างหน้าอยู่แล้ว ผู้หญิงที่ไหนจะเดินเข้ามาในห้องน้ำชายหน้าตาเฉยหละ...ถึงจะเหมือนผู้ชายก็เถอะ



"ก..ก็ดูเธอสิอยู่ๆก็เดินเข้าห้องน้ำชายมาซะดื้อๆ"ผมพูดสวนเสียงขำของแอมไป


"ก็บอกแล้วไงว่าเข้าผิด ขนาดไอ้ฮุนกับไอ้จงอินยังไม่ตกใจเลย"แอมเบอร์หัวเราะออกมานิดๆ บอกตามตรงครั้งนี้ครั้งแรกที่เห็นแอมเค้าหัวเราะขนาดนี้


"เราไปก่อนละ เดี๋ยวพวกไอ้ฮุนมันบ่น แล้วเจอกันนะบาย..."แอมเบอร์แตะไหล่ผมแล้ววิ่งออกไปทันที ผมได้แต่ยืนเกาหัวตั้งแต่ห้องน้ำถึงห้องเรียน 



 'ให้ตายเถอะไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้เลยให้ตายสิ!'
 

60%

ผมเดินกลับห้องเรียนของตัวเอง ตอนนี้นักเรียนคนอื่นเริ่มทยอยเข้ามานั่งในห้องแล้ว ผมนั่งลงที่โต๊ะตัวเองก่อนที่จะมองไอ้คริสที่นั่งล่นไอโฟนแล้วเสียหูฟังอยู่ส่วนไอ้ชานยอลนั่งอ่านหนังสือ....การ์ตูน เมหือนจะเป็นเด็กเรียนเลยว่ามั้ยครับ- - ส่วนผมก็ฟุบลงกับโต๊ะก่อนจะได้ยินเสียง ของคนในห้องบ่นจนผมรู้สึกปวดหู และแล้วผมก็หันไปมองคนที่เข้ามาในห้องใหม่อีกสองคนคือ จงอินกับเซฮุน เซฮุนดินถือของที่ดูแล้วไม่น่าจะเป็นของเค้าและเมื่อผมมองดีๆถึงรู้ว่าเป็นของคนที่เข้ามาในห้องน้ำชาย เมื่อกี้ พวกเค้าเดินมานั่งที่โต๊ะของตัวเอง เซฮุนเดินไปที่โต๊ะของแอมเบอร์ก่อนจะนั่งยองๆให้ตัวเสมอกับโต๊ะเล็กน้อย ก่อนจะหาของในเ้ก้ะของแอมเบอร์ จงอินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น

"เห้ยมึง แอมมันไปไหนว้ะ กูเห็นมันบอกจะมาเข้าห้องน้ำ นานไปนะมึงว่าป่ะ?"จงอินเงยหน้าจากโทรศัพท์เพื่อสื่อสารกับเพื่อนอีกคนของเค้า

"เค้าหยุดคุยกับน้องตัลรึป่าวเดี๋ยวเค้าก็มา แหม....มึงสองคนชอบทำให้กูคิดว่าพวกมึงเป็นอะไรกันบ่อยแล้วนะไอ้สัส"เซฮุนตอบผู้เป็นเพื่อนทั้งๆที่ยังหาของในเก้ะอยู่ จงอินเอาเท้าถีบเซฮุนนิดๆก่อนจะกดโทรศัพท์ต่อ แล้วผมก็เห็นแอมเบอร์ย่องเข้ามาข้างหลังของเซฮุน จงอินเงยหน้าขึ้นมองแอมเบอร์ ส่วนแอมเบอร์ส่งสัญญาณว่าให้เงียบไว้ แอมเบอร์ใช้มือเล็กๆของเค้าผลักหัวเซฮุนเบาๆ แต่หัวของเซฮุนดันไปโขกกับโต๊ะจนโต๊ะเอนเกือบล้มไปทางจงอินแต่ดีที่จงอินรีบจับไว้ทัน

"โอ๊ยเชี่ย!!! แอมมึงทำไรเนี่ยกูเจ็บนะไ้อ้สัส- -"เซฮุนหันมาว่าแอมเบอร์ แอมเบอร์ได้แต่ทำหน้านิ่งแล้วจับโต๊ะมาตั้งไว้ที่เดิมก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ 

เอ๊ะ....อันนี้มันน่าหัวเราะมากกว่าอีกนะ ทำไมแอมเบอร์คุยกับผมกลับหัวเราะออกมาจนผมกลัวหละ???

ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย แอมเบอร์หันมามองทางผมก่อนจะยกมือให้ผมเป็นการทักทาย ผมพยักหน้าแล้วยกมือตอบรับเค้าก่อนจะมุดหน้าลงกับแขน คริสมองไปทางแอมก่อนจะมองมาทางผม แล้วยกยิ้มหัวเราะในลำคอเบาๆ ชานยอลเปิดกระเป๋าเรียนตัวเองหยิบขนมออกมาแล้วโยนให้คริส

"ขอบใจเว่ยพวก"คริสตอบก่อนจะแกะขนมกิน เอื้อมมือไปหยิบขนมมากินบ้าง ส่วนไอ้ยอลก็อ่านหนังสือการ์ตูนต่อไป ผมเปิดกระเป๋าหยิบชีสในคาบเรียนต่อไปขึ้นมาเพื่อที่จะทำต่อ

"มึง เอาชีสของอาจารย์ กรกมล มาป่ะว้ะ?"ผมหันไปถามไอ้ยอลที่อ่านหนังสือการ์ตูนอยู่คำตอบที่ได้คือ.....

"ขึ้นหิ้งอยู่.."

"แล้วมึงอ่ะคริส??"ผมหันไปถามคริสต่อ คริสหยิบชีสขึ้นมาดู

"ยังไม่เสร็จว่ะ กูก็หาคนลอกอยู่" ผมถอนหายใจ ก่อนจะมองหารอบๆว่าจะขอใครดี ผมควรจะขอ'วิคตอเรีย'ดีมั้ย? หรือว่าจะเพือนใหม่อย่าง'แอมเบอร์'ดี?? 

 และแล้วคำตอบก็ส่งมาถึงโต๊ะผม ชีสของวิคตอเรีย ผมเงยหน้ามองผู้หญิงที่สวยสะดุดตาที่หันหลังมายิ้มให้ผม

"เอาของเราไปก่อนก็ได้เฮนรี่"

"ขอบใจนะ วิคตอเรีย "ผมยิ้มให้ก่อนจะรับมาลอก วิคตอเรียยิ้มให้ผมแล้วหันกลับไปที่โต๊ะของตัวเองเพื่อรออาจารย์เข้า

"เห้ย! กูต่อนะเฮนรี่"คริสเอ่ยก่อนจะหันไปคุยกับสาวข้างๆมัน ผมพยักหน้างกๆแล้วรีบเขียนต่ออย่างรีบๆ
 

70%

ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงของจงอินเข้ากระแทกหูของผมอย่างไม่ได้ตั้งใจผมเงี้ยหูฟังเค้าพูด

"เห้ย แอมมึงเอางานมาลอกบ้างดิว้ะเดี๋ยวจารด่ากูอีกนะเว่ย มึงอยากให้ที่รักมึงโดนด่าอ่อ?? มึงยอมอ่อที่รัก???"จงอินเอามือกอดคอแอมเบอร์เข้ามาใกล้ๆ แอมเบอร์หันไปมองด้วยสายตารำคาญคนร่างสูงข้างๆ

"แล้วตามึงบอดอ่อ เห็นมั้ยกุทำไรอยู่?"แอมเบอร์ตบหัวจงอินไปที ก่อนที่แขนยาวๆของเซฮุนจะมาซ้ำอีกรอบแล้วกลับไปลอกงานที่แอมทำต่อ จงอินจับหัวตัวเองแล้วเบ้ปากทำงอนเป็นเด็กๆ แอมเบอร์เองก็ไม่คิดที่จะเอาแขนของจงอินออกจากคอ เค้ายังคงที่จะเขียนงานต่อให้เสร็จ ผมกลับมาจดจ่อกับงานของตัวเองอีกครั้งความรู้สึกผมในตอนนี้ผมเหม็นขี้หน้าจงอินขึ้นมาซะเฉยๆและบอกไม่ถูก ผมถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ให้ตายเถอะผมเขียนผิดอีกแล้ว ผมมองหาน้ำยาลบคำผิดข้างตัวแต่ก็ไม่มีใครมีสักคนแม้แต่วิคตอเรียเองก็ไม่มี ผมมองซ้ายมองขวา แต่แล้วผมก็เห็นแอมเบอร์ควงแท่งน้ำยาลบคำผิดก่อนจะเปิดฝาแล้วลบสิ่งที่ตัวเองเขียนผิด ผมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเปล่งเสียงเบาๆอย่างกล้าๆกลัวไปสู่อีกคน

"แอม....แอมเบอร์ ย๊า...แอมเบอร์!"ได้ผลครับแต่ไม่ใช่แอมเบอร์ที่หันแต่เป็นจงอินที่กอดคอซบไหล่แอมเบอร์อยู่ เค้าหันมามองผมด้วยสายตาเยิ้มเพราะความง่วง  สีหน้าของผมพอเห็นหน้าเค้าผมรู้สึกหงุดหงิดทันที จงอินเขย่าไหล่แอมเบอร์ให้หันมามองผม

"หื้ม?? มีอะไรหรอ?"แอมเบอร์เิิลิกคิ้ว

"เราขอยืมลิกควิดหน่อยสิ"แอมเบอร์พยักหน้าก่อนจะยื่นแขนเรียวมาให้ผม คริสรับมาให้ก่อนจะส่งต่อให้ผมอีกที

"ไปรู้จักกันตอนไหนร้ายไม่เบานะมึง หึๆ"คริสหัวเราะเบาๆ

"เงียบปากไปเลยมึงอ่ะ"ผมตอบคริสกลับไปก่อนจะใช้ลิกควิดลบคำที่ผมเขียนผิดทั้งหลายแหล่ ชานยอลนั่งกินขนมอย่างสบายใจ ก่อนจะหันไปส่งยิ้มหวานให้สาวๆรอบห้อง แน่นอนครับเสียงกรี๊ดกร๊าดเบาๆก็ดังขึ้นมา

"มึงคุยกับเค้าแล้วเ็ป็นไงบ้างว้ะ??"ชานยอลยื่นหน้ามาใกล้ผม ผมยักไหล่

"ปกติหนิแต่..เค้าเข้ามาไม่ถูกเวลาเท่าไหร่ว่ะ"

"ห๊ะ! ยังไงๆๆๆ"คริสรัวคำถามใส่ผมก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้แบบเดียวกับชานยอล

"โอ๊ะ! พวกมึงก็ไอเหี้ยเบียดทำป๊ามึงหรอ...ก็แค่เค้าเข้ามาตอนกูฉี่อยู่ไอสัส!"ผมตอบไปอย่างหัวเสียเพราะการกระทำของพวกมัน

"เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เมื่อกี้มึงว่าไงนะเค้าเข้าไปทำความรู้จักกับมึงตอนเยี่ยวอ่อไอสัส??*.*"ชานยอลทุบโต๊ะเบาๆแล้วมองหน้าผมอย่างจะขอความจริงอีกรอบ ส่วนคริสเองก็หัวเราะออกมา

"เค้าคงเห็นของๆมึงแล้วหละฮะๆๆ อันเล็กนิดเดียวปากกายังใหญ่กว่า ฮะๆๆๆๆๆ" คริสหยิบปากกามาเปรียบเทียบก่อนจะแท๊กมือกับชานยอลอย่างสะใจ 

"พ่องงงงงง ของมึงสิเล็กกว่าปากกาไอสัส"ผมหันไปจับหัวคริสโขกกับโต๊ะเบาๆ ชานยอลขำออกมาอย่างบ้าคลั่ง

"แล้วมึงอ่ะ?? คำไหนที่มึงรู้สึกว่า....ที่ประมาณแบบเค้าพูดทีแล้วมึงวูบเลยอ่ะ คือกูก็อธิบายไม่ถูกว่ะมึงเข้าใจกูป่ะ??"ชานยอลเกาหัว ผมพยักหน้าและนึกคำพูดที่เค้าคนนั้นพูด ก่อนที่ใบหน้าที่คลี่ยิ้มจนเห็นเขี้ยวทั้งสองซีกของเค้าก็คือ


"ยินดีที่ได้รู้จักเฮนรี่ :D"



_______________________________________________________________

Talk

เป็นไงบ้างค่ะตอนแรกฮ่าๆๆๆยังแต่งไม่เสร็จเบยยยยย
คือเรนแต่ง.....มากฮ่าๆ
เรนจะมาลงให้ต่อนะค่ะแต่ขอเม้นเป็นกำลังใจหน่อยได้รึป่าวเอ่ยยย
จะตั้งใจต่อเต็มที่เบยเย้ ไฟร์ทติ้งงงง!!!!
____________________________

จบแบ้ววววววว ตอนแรกฮ่าๆๆ ขอโทษที่มาต่อช้านะค่ะ
คือเป็นไงบ้าง จงอินแลดูติดแอมเบอร์มากเลยเนอะ- - จนเซฮุนเองยังคิดไปด้วยเลย555
ว่าแต่.....เฮนรี่หละ-..- อยู่ๆก็เหม็นขี้หน้าจงอินซะแล้วววว
ไรเตอร์ขอกำลังใจได้มั้ยค่ะ เรนจะสู้ต่อไปปปเพื่อเฮนรี่(?)เกี่ยวมั้ย- -
รักคนอ่านนะจุ้บบบ