หลงบ่วงวิวาห์ (ตีพิมพ์สนพ.ดอกหญ้า 2000)

“ผม...นายภูธนิก สิทธิสายชล มีความในใจอยากจะเผยแก่นางจิรัชยา สิทธิสายชลดังนี้...หนึ่ง...ที่ผมบอกว่าเธอจืดชืดนั้น ความจริงแล้วผมอยากจะสารภาพว่าเธอสวยและเซ็กซี่มาก”

“สอง...ที่ผมบอกว่าปรารถนาเธอแค่ครั้งเดียวนั้น ความจริงแล้วผมปรารถนาเธอทุกวัน”

          “และสาม...ข้อสุดท้าย ที่ผมบอกว่าผมเกลียดเธอนั้น ความจริงแล้วผมรักเธอครับ” เมื่ออ่านมันจบลงเขาก็เก็บกระดาษแผ่นนั้นไปก่อนจะหยิบแหวนวงหนึ่งออกมายื่นให้เธอ

........................................................

          กว่าจะค้นพบหัวใจของตัวเองพวกเขาก็ต้องหลงวนอยู่ในบ่วงลวงรัก ที่ล่อหลอกให้หัวใจหลงทาง แต่เพราะรักย่อมเป็นรัก แม้จะต้องพบเจอกับอุปสรรค์มากมายสักเพียงใด รักก็จะยังคงเป็นรักอยู่นั่นเอง...






นามปากกา...ญาณนันต์