คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Pink Spy : EP 0 : 100% (เรียกน้ำจิ้ม)
บทนำ
"ฮัลโหล"
"ว่าไง?"
"แกอยู่ไหน?!"
"อยู่หน้าร้านแล้วเว้ย!! . . .หันมาดิ ฉันอยู่นี่"
ร้านเบเกอรี่หน้าโรงเรียนมัธยมนานาชาติดาเรีย รูเฟอร์(DR School)
"กว่าจะมาได้นะ" ผู้ชายผมสีช็อคโกแลตกล่าวทักทายบุคคลที่ตัวเองนัดไว้
"มาช้าดีกว่าไม่มานะเว้ย~~" ผู้ชายผมสีดำสนิทตอบผู้เป็นเพื่อน
=_=*
"พอดีฉันติดธุระก็เลยมาช้าไปนิดนึง" ผู้ชายผมสีดำตบบ่าเพื่อนเบาๆ
"ธุระที่ว่าคือพาสาวๆไปเที่ยวใช่ไหม!!!"
"ไอ้แอล! ธุระพวกนั้นใครว่าไม่สำคัญ มันสำคัญสำหรับฉันนะเว่ย . . .ว่าแต่แกเรียกฉันมามีอะไร?"
"ไอ้ไวน์! แกจำงานที่หัวหน้าบอกว่าให้ฉันไปตามหาหลานสาวท่านรัฐมนตรีได้ใช่ไหม? . . .ตอนนี้งานชิ้นนั้นเป็นของแกว่ะ"
"ว้ายย!! ขอโทษค่ะ!!!" ><!!!
"เฮ้ย!!!" O~O!!!
"โอ๊ะ! OoO ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"
"นี่มันอะไรเนี่ย!!! . . ."
"กาแฟค่ะ" _ _*
"ห๊า!!! กาแฟ!!!" >O<
"ใช่ค่ะ เดี๋ยวฉัน. . ."
"เอาออกไป!!! เอามันออกไปจากตัวฉันนะ!" ไวน์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับว่ากาแฟที่หกใส่เสื้อของเขาคือแมลงสาบอย่างนั้นล่ะ
"นี่คุณใจเย็นๆหน่อยสิ! มันก็แค่กาแฟ" พนักงานเสิร์ฟสาวผมสีน้ำตาลบ่นเพราะท่าทางโวยวายเกินเหตุของเขา (ได้ข่าวว่าเป็นฝีมือเธอนะ : [writer])
'คนบ้าอะไรก็แค่กาแฟหกใส่เสื้อนอกหน่อยเดียวทำเป็นโวยวายอย่างกับมีกิ้งกือซักพันเจ็ดสิบไต่หัวอยู่ น่ารำคาญชะมัดเลย ชิ!'
"แกก็ถอดเสื้อซะสิ!" -_-*" ผู้ชายชื่อแอลที่นั่งเงียบมองดูเพื่อนตัวเองโวยวายอยู่นานพูดขึ้น ไม่นานไวน์ก็ถอดเสื้อทิ้งลงพื้นโดยไม่ต้องคิด แถมยังเอาเท้าเขี่ยอีกนะนั่น...อะไรมันจะขนาดนั้น
"นี่เธอ!!" ไวน์พูดกับสาวเสิร์ฟต้นเรื่อง
". . . . . ."
"ฉันเรียกเธอไม่ได้ยินเหรอ?"
"ได้ยิน! . . .แต่ไม่อยากตอบ มีอะไรไหม?" สาวเสิร์ฟก้มลงไปหยิบเสื้อนอกแขนยาวสีขาวที่พื้นใกล้ๆตัวก่อนเงยหน้ามาสบตากับคู่กรณี
'บ้าจริง! ผู้ชายคนนี้นอกจากจะขี้โวยวาย ยังปากเสียอีก'
"ไปตามเจ้าของร้านมา ฉันจะเอาเรื่องเธอ!!!"
"ไอ้ไวน์ใจเย็นๆ" แอลพูดขึ้นเสียงเรียบแต่ก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย น่าประทับใจในความเป็นเพื่อนจริงๆ (ประชด)
"ฉันนี่แหละเจ้าของร้าน!"
". . . . . . ."
"มีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ . . .ว่ามาสิ ว่าไงล่ะคะคุณลูกค้า!!!" ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรจ้องหน้าอยู่ได้ คิดเหรอว่าฉันจะยอม คิดจะเล่นเกมจ้องตากับฉันคิดผิดซะแล้วล่ะ! จะว่าไปหน้าตารูปร่างหมอนี่ไม่ใช่เล่นๆเลยนะ ส่วนสูงซัก 185 เห็นจะได้ ใบหน้ายาวเรียวรับกับผมสีดำสนิทซอยเปิดหูโชว์ต่างหูสีเงินเม็ดเล็กๆ ปล่อยผมให้ลงมาปรกหน้าบ้างดูดีสุดๆ เสื้อคอปกสีชมพูอ่อนกางเกงยีนส์สีดำ เข็มขัดสีขาวรองเท้าผ้าใบสีขาว ฉันเริ่มได้กลิ่นไอความเจ้าชู้ เสเพล จากหมอนี่ลอยออกมาตะหงิดๆแล้วล่ะสิ! ...สงสัยจะเป็นเพลย์บอยตัวพ่อซะล่ะมั้งเนี่ย...
"เธอต้องชดใช้!"
"ยังไงล่ะ?" ผู้ชายคนนั้นมองเหมือนสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่มีมารทยาทเอาซะเลย!!!
"เอาเบอร์เธอมา" หา?...จากสายตาเอาเรื่องเปลี่ยนเป็นยิ้มกรุ้มกริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน??
"อะไรนะ?!! O-o ฝันไปเถอะ!" บ้าๆๆๆ หมอนี่มันบ้า บ้าแน่ๆ กวนประสาทชะมัดเลย!
"ทำไม?! …ฉันก็แค่เห็นว่าเธอหน้าตาน่ารักดี หุ่นก็บางๆ สูงซัก 165 ได้ล่ะมั้ง! ผมสีน้ำตาลทอง คิ้วเข้มๆ ตากลมๆ ถึงจะไม่โตมาก แต่ตาเธอก็สวยดีนะ ^^"
"พูดบ้าอะไรของนาย!!!" ฉันชักจะยัวะแล้วนะ! -~-"
"เวลาเธอเขินน่ารักดีนะ . . .เสียอย่างเดียว . . . เธอทำให้ฉันนึกถึงป้าขี้บ่น" ใครว่าฉันเขินล่ะ
"O-O!!" พูดแบบนี้ไม่อยากตายดีใช่ไหม!!! ฮึ่ย~!!
"ไอ้บ้า!! นายมันบ้า! . . .นี่คุณ! คุณที่นั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ ช่วยพาเพื่อนคุณกลับโรงพยาบาลบ้าด้วยนะ หนีออกมาแบบนี้มันไม่ดี เที่ยวไปสร้างความรำคาญให้คนอื่นเขา!!!"
'ฉันก็คิดเหมือนเธอ' (แอล)
"ป้า!!! ป้าหาว่าใครบ้า!" เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงๆ
"นี่นาย! ถ้าสมองยังมีการพัฒนาอยู่ก็อย่าเรียกฉันว่าป้า!!!"
"แล้วป้า เอ๊ย! เธอชื่ออะไรล่ะ" กลับมาเจ้าชู้อีกแล้ว
"ไม่บอก กลับไปได้แล้วไป!!!"
"ไม่กลับถ้าเธอไม่บอก"
-v-** อยากงับหัวนายจังเลย
กริ๊ง กริ๊ง~~~
"พี่พั้นช์คะ คุณน้าโทรมาค่ะ" จะโทรมาทำไมตอนนี้! กำลังจะได้ฆ่าคนอยู่แล้วเชียว!
"โอ๊ะ!! ชื่อพั้นช์เหรอ น่ารักจัง ^-^" ยังมายิ้มหวานอีก จะตายยังไม่รู้ตัว เธอก็อีกคนยัยส้มโอแม่จะตัดเงินเดือนเลยคอยดูนะ (ส้มโอคือพนักงานในร้านที่บอกให้ไปรับโทรศัพท์ : [writer])
"ไอ้ไวน์กลับเหอะ" แอลเรียกไวน์แบบเซ็งๆ
"เออ กลับก็กลับ . . .คุณป้าพั้นช์คนสวย ^^ ผมกลับแล้วนะ บ๊ายบาย -3- จุ๊บๆ" แหวะ! จุ๊บส้น Teen นายสิ!!!(แอบหยาบนะนางเอกเรา : [writer])
ความคิดเห็น