คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter - 1 - พลัดถิ่น
“ฮ้าว.....กี่โมงละเนี่ย” เสียงชายวัยรุ่นคนหนึ่งดังจากใต้ผ้าห่มที่ได้คลุมร่างที่ดูเก้งก้างไว้
วันนี้เป็นเช้าวันเสาร์แรกของการปิดเทอม เท็นท์เด็กหนุ่มหน้าทะเล้นได้งัวเงียลุกจากเตียง แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว แต่ว่า.....
กริ๊ง!!!เสียงกริ่งหน้าบ้านเท็นท์ได้ดังขึ้นจากหญิงรุ่นราวคราวเดียวกัน ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนของเธอจรดกลางหลัง ได้ยืนรออยู่หน้าบ้านหลังจากกดกริ่งเรียก เด็กหนุ่มในบ้าน
ว่านน้ำได้ถูกเชื้อเชิญโดยคนรับใช้ในบ้านของเท็นท์เข้าไปนั่งรอเท็นท์ภายในบ้าน
“เท็นท์ลูก ว่านมาหาน่ะ แล้วก็รีบแต่งตัวซะ เดี๋ยวขึ้นเครื่องไปโตเกียวไม่ทันหรอก” เสียงผู้หญิงวัยกลางคนดังจากหน้าประตูห้องของเท็นท์ ซึ่งตอนนี้เท็นท์กำลังนั่งสัปหงกอยู่ปลายเตียงหลังจากออกจากห้องน้ำแล้ว
“คร้าบแม่...เดี๋ยวผมออกปาย” เสียงยานครางออกเท็นท์ ทำให้คนที่ได้ยินรู้ว่าเพิ่งตื่นมาไม่ถึงชั่วโมง
“เฮ้อ....ใส่ชุดรายดีเนี่ย เอานี่ก็ละกัน” เท็นท์ถามตัวเองหน้ากระจก แล้วเปิดตู้เสื้อผ้า ซึ่งตอนนี้ถูกเท็นท์รื้อเป็นที่เรียบร้อย
“เฮ้....ว่านมีรายป่าว มาซะเช้าเชียว” เท็นท์ถามเด็กสาวจากบันไดขั้นล่างสุด
“ก็ถามเรื่องไปอยู่โตเกียวหน่ะแหละ นายจะไปหมู่บ้านไหนอ่า” ว่านน้ำถามก่อนที่จะเอื้อมมือไปยกแก้วน้ำที่วางรออยู่บนโต๊ะรับแขก
“ก็ที่เอ่อ....แม่ค้าบ!!ที่เราจาไปอยู่นี่หมู่บ้านรายนะคับ” เท็นท์คิดไม่ออก จึงหันไปถามแม่ซึ่งกำลังวุ่นอยู่กับการจัดเตรียมเสื้อผ้า
“ ที่หมู่บ้านชิโนเอะ ” แม่ของเท็นท์ตอบเท็นท์กับว่านน้ำ
“เออ...ที่นั่นหล่ะ ชื่อเรียกยากจังง่ะ” เท็นท์พูดขยายความทั้งที่ไม่จำเป็น
“เดี๋ยวชั้นจะไปหาแก๊งค์เรานะ นายจะไปด้วยมะ” เท็นท์รีบพยักหัว ก่อนที่ว่านน้ำจะถามจบ
.................
เท็นท์กับว่านน้ำได้เดินเท้าไปยังบ้านหลังตรงข้ามกับบ้านของเท็นท์ซึ่งเป็นบ้านของแอมป์ เด็กหนุ่มวัยเดียวกันผู้รักสวยรักงาม แต่ตอนนี้แอมป์ไม่อยู่บ้าน เพราะต้องรีบไปจองตั๋วเครื่องบิน
บ้านหลังต่อไปในทัวร์เดินเท้าคือ บ้านหลังที่ถัดจากบ้านแอมป์ไปสองหลังเป็นบ้านของเรยาห์กับฟาง สองสาวหล่อของแก๊งค์ ซึ่งได้มาเช่าบ้านพักอยู่ที่นั่นมาเกือบสองปีได้ เพราะพ่อกับแม่ของทั้งสองต้องไปทำงานต่างประเทศ แล้ววันนี้ฟาง กับ เรยาห์ก็ได้ขึ้นเครื่องไปตามสายการบินที่พ่อกับแม่ของทั้งสองได้จองให้เสียแล้ว
จากนั้นเท็นท์กับว่านน้ำได้เดินไปที่บ้านตรงข้าม เจอตัวสองสาว ปานวาด กับแน็ปปี้ กำลังรอเปียโนคุณหนูสายเสมอที่กำลังจัดเตรียมของไปโตเกียวเช่นกัน
“เฮ้.....ปาน แน็ป” เท็นท์เรียกสองสาวที่นั่งรอเปียโนอยู่ในสวนหย่อมบ้านเปียโน
“อ้าวพวกเธอมาทำไรกันเนี่ย ยังไม่ไปกันอีกหรอ” ปานวาดพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเพื่อนกลัวเพื่อนจะตกเครื่อง
“เน่...ปานเค้าเครื่องจะออกตอนสิบโมงครึ่งนู่นนะ” ว่านน้ำตอบไปอย่างเหน็ดเหนื่อยจากการเดินเท้าจากบ้านเท็นท์มาบ้านเปียโน
“อ่าวหยอ...พวกเราสามคนจะไปตอนแปดโมงเนี่ย นี่ก้อเจ็ดโมงครึ่งละเนี่ย เปียโนจาจัดอารายหนักหนาเนี่ย” แน็ปปี้เริ่มหงุดหงิดเพราะมารอเปียโนตั้งแต่ 7 โมง
“มาแร้วคร่า....พร้อมเดินทางค่ะ อ้าวเท็นท์ ว่านได้ข่าวว่าไปเครื่องเดียวกันหรอ” เปียโนเดินออกมาอย่างนางแบบ พร้อมกับถามเท็นท์กับว่าน
“อือ...พ่อกะแม่เราไปก่อนตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วละหล่ะ” ว่านน้ำตอบเปียโนไปด้วยน้ำเสียงที่ดูกระฉับกระเฉงกว่าเมื่อกี้
“งั้นเอาเป็นว่า....เราไปเจอกันที่โตเกียวก็ละกันนะ แก๊งค์ demon’s curse จงเจริญ !!...ไปล่ะ เดี๋ยวตกเครื่องไม่ได้ไปกันพอดี” เปียโน ปานวาด แน็ปปี้ รีบวิ่งแจ้นพุ่งไปที่รถแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปที่สนามบิน หลังจากจับมือแล้วตะโกนชื่อแก๊งค์กันเสร็จ ปล่อยให้ว่านกับเท็นท์พากันเดินกลับบ้านเท็นท์กันเอง
“เฮ้อ...ทามมายเวลามานช้าขนาดนี้เนี่ย” เท็นท์ล้มตัวลงนอนที่โซฟาในบ้านตัวเอง หลังจากกลับมาจากการทัวร์เดินเท้ากับว่าน
“แม่นายชอบอ่านนิตยสารนี่ด้วยหรอ ” ว่านน้ำถามเท็นท์หลังจาดหยิบนิตยสารลี้ลับของโลกมาอ่านคร่าเวลา
“อือ...แต่ว่ามันก็หนุกดีนะ เออนี่..ลองดูที่หัวข้อเอ่อ......พลังวิเศษสิ” เท็นท์ให้ความเรื่องหนังสือพร้อมกับ บอกให้ว่านน้ำลองอ่านหัวข้อที่เท็นท์ชอบ
“เออ....อ่านแล้วสนุกดีนะ ว่าแต่พลังชีวมวลเป็นงายอ่า” ว่านน้ำเริ่มงงกับบทความที่วกไปวนมา
“อ้าวว่าน เท็นท์ ป่ะเราจะไปสนามบินกันเลยนะ” แม่เท็นท์ท้วงให้เด็กทั้งสอง
“ปายกันเลยค้าบ” เท็นท์รีบสึกหายจากเหน็ดเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
......พวกเราเหล่า demon’s curse จะก่อองค์กรที่โตเกียวหล่ะ อิอิ ....+_+ ( เจ้าเท็นท์นี่เล่นซะบ้าเลยแฮะ.... )
...............................................................................................................................................................
ความคิดเห็น