คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter - 4 - เวทย์มนตร์ (สั้นนิดนะคับ)
บึม!!!!......เสียงหนึ่งเกิดขึ้นในหมู่บ้านชิโนเอะ มันดังมาจากหน้าบ้านของแอมป์ มันเป็นเสียงที่ไม่ค่อยดังนัก และตอนนี้กลายเป็นควันสีขาวออกมาจากช่องหน่าต่างบนห้องของเอริกะ
พอดีที่แอมป์เพิ่งไปซื้อของใช้กระจุ๋มกระจิ๋มของหล่อน แอมป์จึงเห็นควันสีขาวอย่างเด่นชัด เธอรีบวิ่งเข้าบ้านด้วยความ....
“อ๊าก!!!....บ้านช้าน....” ตื่นตระหนก... -_-”
“แง้.......ๆม่ายน้าแม่ช้านอุตส่าห์หาซื้อบ้านห้ายช้าน แง้..ๆ...มานเกิดรายขึ้นเนี่ย” แอมแปร์โวยลั่นกลางบ้าน ขณะที่แอมป์กำลังแหวกม่านอากาศอย่างลุกลี้ลุกลน
“เอ่อ....เธอชื่อแอมป์ใช่มั้ย” เสียงสาวน้อยรุ่นเดียวกันดังผ่านม่านสีขาวออกมา
“อืม...เกิดอะไรขึ้นน่ะ เอริกะ” แอมป์เริ่มทำเสียงเข้าสู่ภาวะปกติ
“ขอบคุณนะ...ที่ให้ที่พักกับเรา เห็นทีจะต้องไปซะแล้วหล่ะ” เอริกะพูดพรางเดินลงจากบันไดขั้นสุดท้ายแล้วมุ่งหน้าไปยังประตูทางเข้าบ้านแอมป์ แต่แล้วเอริกะต้องชะงักอย่างรุนแรง จนเธอแทบหงายหลังลงไป
“แอมป์......ป มาแว้ว.....ว เอ....” วันนี้เป็นวันเสาร์ เท็นท์จึงมีเวลาเที่ยวเตรดเตร่ไปเรื่อยๆ เข้าบ้านนั้นออกบ้านนี้ไปเรื่อยๆ จนมาถึงบ้านแอมป์ เจ้าเท็นท์มันเกิดดีใจเป็นพิเศษ แล้วความดีใจยิ่งทวีคูณเมื่อเอริกะ ที่ตอนนี้กำลังยืนประจันหน้ากันด้วยความตกใจ
“แหม!!!....ทีมีเอริกะจังเนี่ย มาเช้าจังนะ เท็นท์” แอมป์พูดแซวเท็นท์อย่างสนุกสนาน
“อือ.....อ แล้วงายอ่า” เท็นท์ตอบไปอย่างกวนส้นทีน...
“ม่ายมีรายอ่ะ ยิ่งพูดกับแกเนี่ย นับวันชั้นยิ่งเป็นบ้าเรื่อยๆอ่านะ โฮะๆๆๆ”
‘แอมป์...แกพูดสบประมาทคนชื่อ เท็นท์มากไปแล้ว เดี๋ยวต้องเจอ.....’
“ตูตะหากหล่ะที่จาบ้ากับแกเนี่ยยายแอมป์” เท็นท์พูดเสียงยานเพิ่มความกวนส้น......ไปอีกระดับ
“พอ.ๆๆ...เกียจเถียงละ พาเอริกะจังไปเดินเล่นด้วยสิ แต่!!!!....ชวนฟาง กับเรยาห์ แล้วก็ว่านไปด้วยละกัน เดี๋ยวแกคิดไม่ดี” แอมป์พูดห้ามอาการซี๊ดของเท็นท์ทันที ที่เห็นว่าเท็นท์มันทำตาวาวเหมือน แมวใกล้ปลาอย่างนั้นเลยทีเดียว
“คร้าบ....คุณผู้ฉิง 5555+ ” เท็นท์ตะโกนมาจากหน้ารั้วบ้านแอมป์พร้อมอุทานเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ในขณะเดียวกันแอมป์ผู้อาฆาตร้ายได้ส่งสายตากัมมันตรังสี บวกกับเชื้อแอนแทรกซ์ที่กำลังพุ่งกล่านอยู่ที่คนๆหนึ่งที่กำลังเดินไปกับเอริกะตอนนี้!!!!!!!!!!!................
‘เท็นท์!!!!!แกตา.................ยย เคะๆๆๆๆ’ เสียงหัวเราะของแอมป์เปลี่ยนไป ณ บัดนี้ [อิอิ....ได้ยินทีขนเข้าแถวเคารพธงชาติเยยอ่า .... * ๐* ]
ณ....สวนสาธารณะ
“เท็นท์......เธอไม่มีมนตราอะไรจริงๆหรอ” เอริกะถามเท็นท์ขณะเดินไปตามทางเดินที่ข้างทางมีดอกทิวลิปและดอกกุหลาบขึ้นปะปนกันอย่างสวยงาม
“เอริกะ....พวกเรารวมทั้งเธอน่ะ เป็นมนุษย์นะ เราไม่ได้มีมนตร์วิเศษ ที่จะเสกอะไรก็ได้หรอกนะ จะมีก็แต่พวกแม่มดหล่ะมั้ง 555+” เท็นท์ตอบคำถามของเอริกะไปพร้อมทั้ง หัวเราะกับคำถามของเธอ
“งั้นมานี่เธอจะได้รู้ซะทีว่าชั้นเป็นใคร” เอริกะดึงมือของเท็นท์แล้วเดินหายเข้าไปในเรือนกระจกที่มีไม้ล้มลุกแล้วต้นไม้ใหญ่ขึ้นปกคลุมไปหมด
เมื่อเอริกะกับเท็นท์มาถึงใจกลางของเรือนกระจกขนาดใหญ่แล้ว ดวงตาของเอริกะจากประกายสีฟ้าเจิดจ้า ได้กลายไปเป็นสีเขียวสดเหมือนใบไม้ที่เพิ่งผลิใบออกมา
“ตาสวยจังนะคับ เปลี่ยนสีอย่างงี้ทำไงอ่ะคับ อยากทำจัง”จากนั้นรอบข้างของเท็นท์ ก็ได้เกิดแสงสีขาวสว่างเจิดจ้าไปทั่วเรือนกระจก
ภาพของพรรณไม้ภายในเรือนกระจกเริ่มเลือนหายไปจากสายตาของเท็นท์ แสงนั้นทำให้เท็นท์ถึงกลับหมดสติ ล้มลงเหมือนคนหมดแรง
...................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น