คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : KH★☆ :: Kibum ดีแตก(?)ใน
ดีแตก(?)ใน
ค่ำลงแล้ว แสงพระอาทิตย์ที่เคยสอดส่องให้แสงสว่างกับมนุษย์ค่อยๆจางลงเรื่อยๆ แทนที่ด้วยแสงนวลผ่องจากพระจันทร์ยามค่ำคืน เจ้าของห้องสวยสไตล์เรทโทรตกแต่งโต๊ะอาหารให้เต็มไปด้วยกลิ่นกุหลาบช่อใหญ่ สีเหลืองอ่อนๆจากแท่งเทียนที่จุดตามมุมห้องยามทอดสายตามองผ่านไป คนมาเยือนจึงได้แต่เอ่ยชื่นชมและยิ่งหลงเสน่ห์จนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น
“พี่ดงเฮครับ ให้ผมช่วยมั้ยครับ” เสียงทุ้มๆจากเจ้าหนุ่มรุ่นน้อง ร่างกายกำยำเบียดชิดแผ่นหลังบาง จนเนื้อกายแข๊งแรงสัมผัสแนบกับเนื้อนุ่มใต้ร่มผ้า กลิ่นกายหอมหวานเย้ายวนคิมคิบอมให้เข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ นี่!! ไปนั่งรอเลยนะ เดี๋ยวกลิ่นอาหารก็ติดตัวหมดหรอก” คนหน้าบางดูจะอายกับท่าทางของชายหนุ่มไม่น้อย ลีดงเฮเอี้ยวตัวมาข้างหลังแล้วตีแขนแกร่งเบาๆเป็นการดุ แต่ดูท่าคำพูดที่กล่าวออกมานั้น เจ้าหนุ่มรุ่นน้องจะแปลเป็นอย่างอื่นเสียมากกว่า
“พี่กลัวผมไม่หอม.. ตอนเรา..กันหรอครับ” คำพูดขาดหายเป็นช่วงๆส่อแววถึงอะไรๆที่ควรจะเซ็นเซอร์ยิ่งทำให้รุ่นพี่หน้าสวยอายม้วนแก้มแดงเป็นริ้วๆ จนต้องหันหน้าไปตั้งใจทำกับข้าวต่อ ปากก็เอาแต่พึมพำๆเบาๆเสียอย่างนั้น “เด็กบ้า!”
ทั้งที่ใจจริง.. หน้าแดงเพราะแทบจะควบคุมไม่ไหว กระโจนผลักคิบอมลงไปกับพื้นแล้วละเลงลีลารักให้มอดไหม้ทั้งกายใจต่างหาก..
เฮ้อ .. คิบอม นายนี่.. น่าสนใจกว่าที่คิดเลยนะ
“เอ้านี่ มากินได้แล้ว” ดงเฮถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้ววางจานข้าวลงบนโต๊ะทั้งสองจาน แกงกิมจิปลาหมึกวางลงตรงกลางโต๊ะระหว่างคนทั้งสองได้อย่างดี แม้บรรยากาศสลัวจะเหมาะกับอาหารฝรั่งมากกว่า แต่ถึงอย่างนั้น อาหารมื้อค่ำวันนี้ก็สร้างความประทับใจให้แขกหนุ่มได้ดีทีเดียว
“หืม อะไรครับเนี่ย น่ากินจังเลย จะอร่อยเหมือนคนทำรึเปล่าน้า” ถ้อยคำทีเล่นทีจริง สายตาร้อนแรงที่ส่งมาแผดเผาคนถูกมองให้มอดไหม้พลีกายให้เดี๋ยวนั้น ดงเฮผู้แสนใสซื่อในคราบนางฟ้า จึงได้แต่อายแสนอาย
“บ้า!!..ไม่เคยชิม รู้ได้ไงว่าอร่อย” ถึงกระนั้น ก็อดจะหยอดกลับไม่ได้
หึหึ..แค่นี้ยังเบบี๋นะจ๊ะ หนุ่มน้อย
“ก็แล้วให้ชิมมั้ยละครับ..จะได้รู้ว่า อร่อยรึเปล่า” คิบอมรุกหนัก วาจาเร่งรัดให้คนสวยได้ตอบรับเพื่อเป็นสะพานให้เขาได้ทำอย่างใจนึก แต่...
“หืม..คิบอม แกงจะเย็นแล้ว หว่าๆๆๆ” ดวงตากลมโตเหลือบมองกิมจิในถ้วยแล้วใช้ช้อนคนไปมา ไอควันร้อนดูท่า
จะไม่สามารถ กลบเกลื่อนความร้อนของคิบอมได้เลย
แต่สายตาหวานทอดมองมาหน่อยๆ คนเครื่องร้อนก็สงบลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“อร่อยนะครับ” ลิ้นหนาลิ้มรสแกงกิมจิฝีมือคนสวย มื้อนี้จึงเจริญอาหารทานข้าวไปสองจาน
“กินดีๆสิ ข้าวติดแล้วนะ” นิ้วเรียวปาดขอบปากหนาเบาๆ ก่อนจะหันหลังให้นำถ้วยจานไปล้างให้สะอาด หลบสายตาร้อนแรงเร่าร้อนนั่น..
อ่า.. ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ อย่าเพิ่งหมดไฟก่อนละ.. พ่อหนุ่มไฟแรง
- - --- --------- ต่อค่ะ- --------------
“พี่ดงเฮ อยู่ห้องนี้คนเดียวหรอครับ”
“ก็ใช่ ทำไมหรอ”
“เปล่าหรอกครับ ถามดู แค่อยากมาอยู่..ด้วยคน”
ความหมายที่แฝงความนัยมากับสัมผัสอุ่นร้อน ฝ่ามือหนาประคองเอวคอดพลิกร่างบางให้หันมาสบตาคม หัวใจเจ้าหนุ่มรุ่นน้องสั่นแรงจนเสียงดัง ตึกตึก ตึกตึก ลีดงเฮถูกใจไม่น้อย เขาเอง..ก็เริ่มอยากจะก่อกองไฟในกายแกร่งแล้วเหมือนกัน
“ก็..ผ่านคืนนี้ไปก่อนสิ” คนหน้าหวานเขย่งปลายเท้ากระซิบชิดริมหู สัญญาณเริ่มเกมส์ร้อนที่เขาทั้งสองคนรอมานาน คงได้เริ่มต้นกันเสียที
“ยั่วผมหรอครับ” มือหนาจับหมับเข้าที่นิ้วเรียว คนสวยแอบใสทำหน้าไม่เข้าใจ แต่มือยังคงไล้ผ่านจนยุทธศาสตร์ของคิบอมอยู่ไม่ขาด ลูบขึ้น ลูบลง กดน้ำหนักคลึงเบาๆจนซิปปริ
ใหญ่..ใช่เล่นนะเนี่ย
“อ๊า จะทำไรครับเนี่ย”
“ทำอะไรดีน้า..ทำลูกมะ” ตาหวานช้อนขึ้นสบอย่างมีความหมาย แรงผลักจากมือทั้งสองข้างไล่คิบอมให้เดินไปเรื่อย..และล้มลงบนเตียงหลังใหญ่อย่างนุ่มนวล
“ไม่กลัวหรอครับ”
“กลัว?..กลัวอะไรล่ะ” ดงเฮถามแต่มือก็แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มจนเผยแผ่นอกล่ำน่าซุกซบอยู่ตรงหน้า คนเรียบร้อย หวานใส ซื่อบริสุทธิ์ ขึ้นคร่อมร่างสูงเต็มอัตรา
เครื่องมันร้อน เลยแรงไปหน่อย อะจ๊าก ก !!
เนื่องจากเป็น ฉาก ฉ.ฉิ่งไล่ช้าง เลยต้องไปอ่าน ที่อื่นนะจ๊ะ ^^
“อ๊ะ..คนบ้า ไม่ต้องมากอดเลยนะ” ดงเฮนอนหันหลังให้คิบอม พลางทำเสียงกระเง้ากระงอด
ไม่คิดว่าคนขี้เล่นจะเจนจัดขนาดนี้ ฮึ่ม..เจ็บใจชะมัด!!
“อย่างอนสิครับ ผมรู้น่าว่าดงเฮชอบ” แขนแกร่งโอบเอวบางเข้ามาใกล้ แผ่นอกกว้างแนบเนื้อนิ่มเรียกริ้วแดงให้แต่งแต้มแก้มนวลระเรื่อ
“ชอบเชิบอะไร คนซาดิสต์!!”
“น่า..อย่าโกรธผมเลยนะครับ นะ นะๆๆๆ” คิบอมคนขี้เล่นออดอ้อนน่ารักจนคนใจแข็งไม่จริงใจอ่อนยวบยาบ ริมฝีปากหนากดจูบซอกคอหอมช้าๆ ดงเฮนิ่งไปเมื่อเขารับรู้ได้ถึงความหมายที่คนตัวโตกำลังบอกผ่าน
“ผมฟันพี่แล้ว..อย่าทิ้งผมนะครับ” คำพูดชวนตลกออกจากปากหนุ่มรุ่นน้องอีกครั้ง ดงเฮหันกลับไปมองด้วยความสงสัยเพราะไม่เข้าใจที่คิบอมเอ่ย
“ก็..ถ้าพี่ทิ้งผมไปมีคนใหม่ ผมจะ ฟัน ฟัน ฟัน ให้พี่ลุกไปไหนไม่ได้เลย หึหึ”
ยิ่งพูด หน้าขาวๆก็ยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าคราวนี้ดงเฮคิดถูกหรือคิดผิด แต่ที่แน่ๆ…
เขาได้ฟันสมใจ
~ใสซื่อ(?) Vs.ดีแตก(?)ใน~
ร่างบางหอบสังขารอันระโหยโรยแรงไปยังโต๊ะประจำช้าๆ ไอ้เพื่อนตัวดีที่หันมาหัวเราะคิกคักหน้าสลอนตั้งแต่เขายังไม่ถึงที่ดี
“แหมๆ ร้อนแรงเชียวนะ เดินเซเชียว” วาจาหยอกล้อต้อนรับคนแอ๊บใส ดงเฮยู่หน้าใส่อย่างหงุดหงิด
“แล้วมันเรื่องอะไรของพวกมึงห๊ะ!!”
“มาทำตวาด พวกกูรู้ทันก็บอก คึคึ.. ไงมึง น้องคิบอมอะไรนั่น เป็นไงมั่งวะ”
มินโฮถามตามประสาผู้ชาย ก็คนมันอยากรู้ อีกอย่างดงเฮถึงจะเชี่ยวชาญขนาดไหน ก็ไม่เคยเห็นมันได้กับใครแล้วเดินเซจะล้มมิล้มแหล่แบบนี้มาก่อน
“เสร็จ!”
เสียงหวานตอบสั้นๆห้วนๆ ไม่อยากขยายความเท่าไหร่นัก
“อะไรที่เสร็จ?” มินจียังคงถามต่อด้วยความอยากรู้ คำพูดกำกวมชวนเสือกเนี่ย มันกระตุ้นดีนักแหละ
“นี่พวกมึงเลิกถามกูได้ละ น่ารำคาญ” ดงเฮบอกปัดพลางหลบหน้าหนี
“เอ้า เร็วๆเด้ เพื่อนฝูงอ่ะ บอกกันหน่อยนิดนึง” มินโฮกับมินจีอ้อมหน้าอ้อมหลังไม่ปล่อยให้จำเลยเบี่ยงเบนประเด็นได้
“กูเสร็จมัน พอใจยัง!!!!”
“ฮ่า ๆ ๆๆๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกก สะใจว่ะ กูว่าแล้ว”
มินโอหันไปหัวเราะเสียงดังกับมินจีอย่างสนุกสนาน ดงเฮได้แต่ทำหน้าตึงใส่
“กูว่าแล้ว”มันจะหมายความว่าอะไร๊..ถ้าไม่ใช่ ไอ้สองคนนี้แม่งไปแอบดูกู!!! - -*
เบื่อจริงๆ ไอ้เพื่อนเวร!!
- ---------------------------------------------------------------------
จบลงแล้วนะคะ กับSF คู่คิเฮตอนแรกที่เอาลงมาประเดิมให้อ่านต้อนรับเปิดฟิคใหม่กัน คึคึ
เป็นไงกันเอ่ย ชอบมั้ยจ้า? ถ้าชอบก็เม้นบอกกันหน่อยน้า ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจอัพบ่อยๆ คึคึ
ก็อย่างที่บอกนะจ้า.. ว่าฉ.ฉิ่งไล่ช้างมันเยอะ ใครรับไม่ได้ ก็อ่านข้ามๆไปนะจ๊ะ
ตอนต่อไป เป็นคู่ไหน จะใช้คู่ HH รึเปล่า? ฝากติดตามด้วยค่า ^^
รัก...เสื่อมวันละนิดแต่รักนนานๆนะจ๊ะ :D
ความคิดเห็น