คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SilverHeart_หัวใจสีเงิน
เรื่อนี้มันเิึ้นสมัยที่ผมเรียนอยู่ั้นมัธยมปลาย มีเ็ผู้หินหนึ่ั่หลุออมาานิยาย เธอมีผมสีเินสวยามและยัเป็นนัอโรเรียนเสีย้วย
และที่ทำให้เธอัไปว่านั้น ลับเป็นเพราะว่าเธอเป็นลูสาวอผู้อำนวยาร์ล่ะมั้นะแถมเธอยัเรียนีอี้วย ส่วนัวผมนั้นมาารอบรัวที่มีานะปานลาและยัไม่่อยเ่นอี้วย ผมอบไว้ผมปรหน้าอาเป็นเพราะอน่อนึ้นมัธยมปลายนั้น ผมเยโนแล้บ่อยมาาเพื่อน ร่วมห้อที่ โรเรียนมัธยม้น นอนนี้ ผมไม่่อยมีวามมั่นใในัวเอเท่าไหร่ และผมยัป่วยเป็นโรึมเศร้าอี้วย ึ่็้อพึ่ิแพทย์มาเลยทีเียวใน่วนั้น
ผมทีู่ืๆและไม่่อยน่าบเท่าไหร่นั้น
ลับลายเป็นเพื่อนสนิทอเธอ มันเิึ้นอนมัธยมปลายปีสาม อน่อนที่ะเลือั้ประธานนัเรียนนั้น อยู่ๆ็มีนเ้ามาุยับผม ใ่แล้ว... เธอนั่นเอ ผมที่ไม่่อยมีนบเท่าไหร่นั้น เธอลับเ้ามาวนผมเพื่อที่ะัั้ะสภานัเรียนึ้นและบอว่าะให้ผมเ้ามาเป็นรอประธาน ผมที่ิอยู่แล้วว่ามันน่ารำาึบอไปว่า
"ไม่ล่ะ มันน่ารำา"เธอทำหน้าไม่พอใแล้วลาผมออาห้อไปที่าฟ้า แล้วึยื่น้อเสนอให้ับผม
"นาย้อเ้ามาเป็นรอประธานนัเรียนแล้วั้นะให้อะไร็ามที่นาย้อารหนึ่อย่า"
ผมรุ่นิอยู่ัพัแล้ว็อบลไป มันอาะ่ายไปหน่อยที่ผมอบลแ่้อเสนอแบบนี้มัน็ไม่เลวนะ
"ั้น่อนอื่นั้น้อัผมให้นาย่อน"เธอพูแล้วยิ้มออมาอย่าสใส
ผมสะุ้แล้วอุทานออมา "ห๊ะ"
านั้นเธอ็ให้สมาิในห้อับัวผมไว้ึ่อาะมรแ่ ผู้หิ็ริ แ่ทำไมแรเยอะอย่าับอะไรเลย หรือเป็นเพราะผมไม่่อยไ้ออำลัายันนะ
"เห....รอประธานเนี่ยผอมแห้ัเลยนะ"เธอพูะที่ำลัับแนอผม ยัยเลาัวแสบเอ้ย เธอ็แห้พอๆับั้นแหละน่า
ผมแ่ิอยู่ในใแ่เธอลับมอหน้าผมแบบไม่พอใเท่าไหร่เหมือนว่าเธอรู้แฮะว่าผมิอะไรอยู่ และแล้วประธาน็ลมือัผมอผมนมันสั้นและไม่ปิหน้าาอี่อไป ทุนผะออและ็พูออมาว่า
"รอประธานเนี่ย หล่อนานี้เลยหรอ"
มันทำให้ผมแปลใแล้วบอว่า
"เอ่อ.... อระหน่อยไ้มั้ย"
ผมหยิบระออมาูแล้ว็้อแปลใ ผมไม่ไ้เห็นใบหน้าอัวเอมานานเท่าไหร่แล้วนะ สามปีหรือไ
ผมลับรู้สึีึ้นมาอีนินึ แ่ยัไอบาอผม็ยัล้ำอยู่ี หลัานั้นผม็ทำหน้าที่รอประธานนผมูีึ้น และมีวามมั่นมาใึ้น อนที่ผมไปโรพยาบาล หมอยับอว่า ุไม่้อมาที่นี่แล้ว็ไ้นะ ุหานีแล้ว ผมลับยิ้มออมาทั้น้ำา
ผมลายเป็นแบบนปิไ้แล้ว และเวลา็ผ่านเลยไปนระทั่อีไม่ี่สัปาห์เรา็ะบั้นมัธยมปลายันแล้วและถึอนที่ะไปทัศน์ศึษาันแล้ว ใ่ อย่าทีุ่เาใ่มั้ยล่ะ ผมไ้นั่้าประธานอนไปทัศน์ศึษาน่ะพวเราประธานนัเรียนแม้ะ้อทำานอรไปทัศน์ศึษา็ามแ่เรา็สนุันมานระทั่หลัาที่เราลับาทัศน์ศึษาันแล้ว และถึโรเรียนในอนเย็น ผม็เินลับบ้าน้วนันับทุนในสภานัเรียน และพวเรา็แยันไปามทานระทั่เหลือผมับประธาน
"นี่..." เธอพูภายใ้วามเียบนั้น
"อะไรหรอรับ...ประธาน"
"นี่นาย... เราอยู่ันสอนแล้วนะ"
"อ่ารับ... ุมีล"
"เรียมีลเยๆ สิ่"
"็ไ้ มีล"
เธอยิ้มออมา้วยวามพอใแล้วหันหน้ามาทาผม
"เร็ส์ ือว่า...."
"อะไรหรือรับ.."
"ือ... ั้นอบนายน่ะ"
"อ๋อหรอรับ ... เอ๋!!! ม...หมายวามว่าไหรอรับ"ผมอบ้วยวามลุลน
"็แบบที่บอไปไั้นอบนายน่ะ"
"...ั้แ่อนไหนั้นหรือรับ"
"แรพบเลยล่ะ"
"ผม.....็..." ปื้นๆ มีเสียแรอรถมาััหวะอเราทั้สอน และะโนว่า
"เบรแ!!!!!!! หลบไป!!!!!!!"
แ่้วยวามเร็วอรถนั้นพวผมหลบไม่ทันันเสียแล้วถึะเือบโนอัายับำแพ็าม....
หลัาที่ผมไ้สิอีรั้ ผม็อยู่ในโรพยาบาลแล้วและยัมีแผลเป็นนาให่ที่อและอีหลายุบนร่าายผม็าม อาารอผม็ีึ้นเรื่อยๆๆ
นระทั่ผมออาโรบาลไ้ และผมยัทันเ้าพิธีบารศึษาอี้วยแ่ผมลับไ้ไปเป็นนที่ยืนพูแทนที่ประธาน ผมยัสสัยไม่หายนระทั่พิธีบ และมีเสียาลำโพออมาว่า "นาย เร็ส์ วินส์ พบผู้อำนวยารที่ห้อผู้อำนวยาร์่ะ" ผมิว่าอาะเอประธานที่นั่น็ไ้หรือบาทีเธออาะยัไม่หายี็ไ้ ผมเปืประูไม้นาให่แล้วเินเ้าห้อผ฿อำนวยาร์ไป ผมเห็นผู้อำนวยาร์มอูบรรยาาศในโรเรียนาหน้า่าที่ห้ออเา
เาหันลับมาแล้วพูึ้นว่า "มาแล้วั้นหรือ"
เาเินไปที่โ๊ะอเาแล้วหยิบรอบรูปึ้นมา แล้วยื่นให้ผม ในรอบรูปนั้นมีรูปอประธานอยู่แล้วเริ่มเล่าเรื่อออมา
"ั้นน่ะ เยเป็นนที่มีวามสุมาๆมา่อน
นระทั่วันที่ภรรยาอันาไปและอวัที่เธอทิ้ไว้ให้็ือ ลูสาวยัไล่ะ แ่ั้น็้อเสียอวัาภรรยาั้นไปนไ้..."
พอเาเล่าบ น้ำาอผม็ไหลออมา
ประธาน...ายแล้วั้นหรือ
"นาย็เือบไม่รอเหมือนันนะ แ่ัน็เ็นไปแล้วแหละว่าะมอบ ิ้นส่วนร่าายอลูสาวั้นให้นายน่ะ หัวในั่นน่ะ ูแลีๆล่ะ"
ผมับหน้าอและหัวใอผมมัน็เ้นแรมา ผมร้อไห้ออมาอย่าหนันท่านเินมาอผมแล้วร้อไห้เหมือนันแล้วบอ้วยน้ำเสียที่สั่นรือว่า
"ันน่ะ ไม่เหลือใรอีแล้ว ลูสาวที่เยเป็นรอบรัวนสุท้ายั้น็เสียไปแล้ว
หลัาที่ั้นออไปั้นะยมรทุอย่าให้เธอรวมถึโรเรียนที่ั้นสร้าไว้้วย รับมันเอาไว้ล่ะ"
แม้เวลามันะผ่านไปนานแล้ว แ่ผม็ยัไม่เยลืมเรื่อราวนี้เลย
แอ้......
"ผ.อ. ะ หนูนำเอสารมาส่่ะ "
"อบใมา.. เธอไปไ้แล้วล่ะ"
"เอ่อ...หนูอถามอะไรหน่อยไ้มั้ยะ..."
"ไ้สิ่...เรื่ออะไรั้นหรือ"
"นที่อยู่ในรูปนี่ใรหรอะ"
"นี่น่ะ...นรัอั้นเอ แ่เธอาไปนานแล้วล่ะ"
"อโทษนะะ"
"ไม่เป็นไรหรอ"
"ั้นหนูอัว่อนนะะ"
"ไปีมาีล่ะ"
เ็สาวที่รับหน้าที่ประธานนัเรียนไ้เินออไปาห้อ และทิ้ให้ายหนุ่มที่เป็น ผู้อำนวยาร์ ยืนมอ บรรยาาศอโรเรียนนี้่อไป
"เธอน่ะ ยัอยู่ในใั้นลอไปนะ"
เาพูออมาแล้วเอามือับที่หน้าออเา
และหัวใอเานั้น ยัเ้นแรนเารู้สึไ้เลย.....
ความคิดเห็น