บ่วงนายเวร

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
" หมายถึงกลไกแห่งวิบากกรรมงั้นหรือโยม?" ภิกษุหนุ่มยิ้มเย็น ก่อนจะตอบกีรณาว่า... 

" ก่อนอื่น อาตมาต้องบอกโยมเสียก่อนว่า ไม่มีประโยชน์อันใดเลย ที่โยมจะได้รับจากการค้นหาความเป็นมาในอดีต เหตุเพราะมันผ่านพ้นไปนานแล้ว ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำได้แค่มองดูในฐานะผู้ชมเพียงเท่านั้น" 

" แต่ถ้าเรารู้ เราก็ชดใช้เจ้ากรรมนายเวรได้ตรงจุดกว่าไม่ใช่หรือเจ้าคะ? " กีรณายังคงมีข้อสงสัย เธอพนมมือถามสุทัตโตภิกขุด้วยความเลื่อมใสศรัทธา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า อดีตคนรักที่เคยเกเรและไม่เป็นโล้เป็นพายอะไรเลยนั้น จะบรรลุเนื้อหาในทางธรรมได้ลึกซึ้งถึงเพียงนี้... 

" จะว่าใช่ มันก็ใช่ แต่กลไกของวิบากกรรมเขาก็ทำหน้าที่ของเขาตามปกติอยู่แล้วนะโยม การที่โยมได้เกิดมาในชาติภพใหม่ และมีชีวิตในแบบที่เป็นอยู่ นั่นคือการชดใช้กรรมอย่างหนึ่งแล้วนะ" ภิกษุหนุ่มยกแก้วน้ำอุ่นขึ้นมาจิบ ก่อนจะสนทนาธรรมกับเธอต่อ

" การได้มาเกิดใหม่ ไม่ใช่การมาเพื่อชดใช้กรรมเพียงอย่างเดียว หากแต่เป็นการให้โอกาสแก้ตัวใหม่ ทำดีต่อกัน และไม่ทำผิดซ้ำในเรื่องเดิมๆ ซึ่งโอกาสก็ไม่มีให้บ่อยนัก เพราะถ้าได้เกิดใหม่มาแล้วยังทำผิดซ้ำในเรื่องเดิม มันก็คงไม่ได้ประโยชน์อะไร สู้ไปให้โอกาสคนอื่นคงจะดีกว่า "

" แล้วทำไมคนเราถึงจำเรื่องราวในอดีตชาติไม่ได้เลยล่ะเจ้าคะ? " กรีณายังคงมีคำถามต่อ เธอยังค้างคาใจในการกระทำของนลินี ที่ปฏิบัติต่อเธอราวกับเคยเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันมาทุกชาติภพ... ​

" เรื่องราวในอดีตชาติ เปรียบไปก็เหมือนกับการจดบันทึกของเราในแต่ละวัน แต่ใช้วิธีจดลงซ้ำๆในกระดาษเพียงหน้าเดียว ผ่านไป 3 วัน เราก็อ่านบันทึกที่เขียนไว้ในวันแรกไม่ออกแล้ว ถูกไหม? "

จากใจนักเขียน

เรื่องนี้จะเป็นแนวภพชาติ, ย้อนอดีตผ่านความทรงจำ และสอดแทรกความรู้เรื่องธรรมมะอีกเล็กน้อย ถ้าชอบอ่านเรื่องราวแบบนี้ อย่าลืมกดหัวใจ หรือช่วยกันคอมเม้นต์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ❤️