คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : (✎) CLASS MATE ' 01 :: First met 100%
01
First met
“ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพัคซูยอง ปี1ห้อง3 ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนนะคะ ตอนนี้ฉันกำลังเป็นเทรนนี่อยู่ที่เอสเอ็ม...ไม่ๆถ้าพูดแบบนี้ไปคงดูเหมือนคนขี้อวดแน่ๆเลย”
ริมฝีปากอิ่มเบ้อย่างขัดอารมณ์ ไม่ว่าเธอจะพยายามพูดแนะนำตัวกี่ครั้งมันก็ออกมาเหลวเป๋วไปซะทุกครั้ง ทำไมการเป็นสาวไฮสคูลปีหนึ่งมันยากกว่าที่เธอคิดซะอีก
การเริ่มต้นอะไรใหม่ๆในชีวิต อย่างการแนะนำตัวตอนเข้าชั้นเรียนใหม่เป็นครั้งแรก มันเป็นสิ่งที่พัค ซูยองคนนี้ไม่ชอบเอาซะเลย...
ร่างบางพยายามฝึกแนะนำตัวเองอยู่หน้ากระจกห้องน้ำโรงเรียน ถ้านับๆตอนนี้ใช้เวลาปาเข้าไปร่วมค่อนชั่วโมงแล้ว นี่เป็นเหตุผลที่เธอยอมถ่างตาลุกขึ้นมาโรงเรียนใหม่ตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ก็เพื่อการนี้โดยเฉพาะ!!
แต่ไม่ว่าจะพูดมันอีกซะกี่รอบก็ไม่ได้เรียกความมั่นใจของเธอได้เลย ให้เธอไปเต้นหน้าเสาธงยังหน้าอายน้อยกว่าแนะนำตัวเลย โอ่ยย...
“พัค ซูยอง เธอต้องตั้งใจมากกว่านี้สิ”มือเรียวตบเบาๆที่ข้างแก้มเพื่อเรียกสติที่ยังไม่ค่อยอยู่กับที่ดี เธอยกข้อมือขึ้นมองนาฬิกาเรือนสีขาวอย่างกังวล
07.45 AM
แย่แล้ว!! เหลือเวลาอีกแค่ไม่นานก็ต้องเข้าชั้นเรียนแล้ว เธอต้องรีบทำเวลา!!
“ฉันพัค..” แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยประโยคแนะนำตัวรอบที่ร้อยแปดสิบแปด…
ปึง!
บานประตูในห้องน้ำห้องหนึ่งที่เธอไม่สังเกตด้วยซ้ำว่ามีคนอยู่ถูกเปิดออกขึ้น สีหน้ายุ่งๆของผู้ชายผมบลอนด์ตัวสูงปรี๊ดกำลังเดินตรงมาทางเธอทั้งๆที่เขายังคงหลับตาอยู่ ทำเอาคนที่ยืนอยู่หน้ากระจกตกใจจนตัวเกร็งไปหมด
ยะ อย่าบอกนะว่าเธอเข้าห้องน้ำผิด?!!
“เสียงเธอน่ารำคาญชะมัด! เอาแต่พูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมาอยู่ได้ ” ผู้ชายตัวสูงตรงหน้าหาววอดพร้อมกับบ่นพึมพำในลำคอ เขาปรือตาขึ้นมามองทางเธอน้อยๆ ร่างสูงในเครื่องแบบสีเหลืองอ่อนกำลังฉายแววหงุดหงิดเหมือนกับยิ่งตอกย้ำว่า เธอสะเพร่ามากแค่ไหนที่เข้าห้องน้ำผิด
แย่แล้ว!!
“ ขอโทษค่ะ!! จะรีบออกไปเดี๋ยวนี้!!” ร่างบางพูดอย่างลุกลี้ลุกลน ทำเรื่องตั้งแต่วันแรกเลยนะพัคซูยอง!! เธอรีบก้มเก็บกระเป๋าพร้อมจะใส่เกียร์หมาวิ่ง แต่แล้วมือของร่างสูงก็ดันดึงชายแขนเสื้อของซูยองเอาไว้ ทำเอาเธอต้องหันกลับไปมองทางเขาอย่างงงๆ
“ลองพูดให้มันเป็นธรรมชาติดูสิ! ไม่ยากหรอก” เจ้าของเสียงทุ้มแนะเธอ ก่อนจะยกมือขยี้ตาเพื่อให้ตัวเองตื่น เขาคงต้องเป็นรุ่นพี่ที่นี่แหงๆ ตัวเขาทั้งสูงและใบหน้าก็ดูดีชะมัด ร่างบางได้แต่คิดในใจ จะว่าไปใบหน้าของเขามันก็ดูคุ้นๆยังไงชอบกลแฮะ แต่ช่างเถอะ
“ขอบคุณค่ะรุ่นพี่ ” ร่างบางโค้งขอบคุณแทบจะร้อยเก้าสิบองศา ยังไงเขาก็เป็นรุ่นพี่ของเธอนี่นา
“เรียกฉันว่าโอป้าก็พอ...ตั้งใจเรียนละกันนะน้องสาว ฉันไปล่ะ” ร่างสูงคลี่รอยยิ้มกวนๆจนเห็นลักยิ้มที่ข้างแก้มบางๆ ก่อนจะยืนมือมายีเรือนผมดำขลับของซูยองอย่างเอ็นดู พอยีหัวเธอจนหนำใจแล้วเขาก็เดินออกไป
“ขอบคุณมากค่ะโอป้า” เธอพูดไล่หลังร่างสูงที่เดินออกไปตามภาษานักเรียนใหม่ที่ดันเข้ามากลางเทอมอย่างนอบน้อม แม้ซูยองจะไม่ค่อยชอบที่ถูกคนแปลกหน้ามายีหัว แต่เธอก็ต้องยอม “โอ๊ยหัวใจเกือบวาย...” ร่างบางทาเอามือทาบอกอย่างโล่งใจพอประตูห้องน้ำถูกปิด สงสัยเธอคงจะตื่นเต้นมากไปกับการเปิดเทอมวันแรกไปหน่อยเลยซะเพร่าได้ถึงขนาดนี้
เธอควรจะออกไปได้แล้วก่อนที่จะมีใครมา
ทันที่ที่ร่างบางเดินออกมา เธอก็รีบพลันสายตาไปมองเจ้าป้ายห้องน้ำอย่างเจ็บใจ นี่เธอคิดว่าดูดีแล้วนะ แต่ดันกลายเป็นว่าเข้าผิดซะงั้น
‘ห้องน้ำหญิง’
เดี๋ยวนะ!?
ซูยองรีบขยี้ตาแล้วหันไปมองยังป้ายที่ติดอยู่บนประตูห้องน้ำอีกครั้ง เธอก็เข้าถูกตั้งแต่แรกแล้วนี่นา
งั้นรุ่นพี่คนเมื่อตะกี้ก็เข้าห้องน้ำผิดหน่ะสิ
แล้วเขายังมีหน้ามาทำหงุดหงิดใส่เธอราวกับเธอผิดเนี่ยนะ เชื่อเขาเลย!!
เธอยังจำได้แม่นว่าหมอนั่นว่าเสียงเธอน่ารำคาญ ซูยองขมวดคิ้วแน่นอย่างเจ็บใจ ก่อนจะสั่นหน้าเพื่อสลัดความโกรธออกไป เธอจะหงุดหงิดไม่ได้ วันนี้เป็นวันที่ดี! ร่างบางจัดเรือนผมสีดำสนิทให้เข้าที่เข้าทาง เอาล่ะ เพื่อนๆ พัคซูยองมาแล้ว!!
ร่างบางเหลือบที่มองนาฬิกาข้อมือ
08.05 AM
สะสายแล้ววว!!
พัค ซูยองรีบกระชับสายเป้สะพายก่อนจะออกตัววิ่งไปที่ห้องเรียนของเธออย่างด่วนจี๋ เธอสายอีกแล้ววว T^T
ปึง!
“ขอโทษที่มาช้า ฉันชื่อพัค ซูยอง เป็นเทรนนี่ที่เอสเอ็ม เพิ่งย้ายมาใหม่ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ...” ร่างบางพูดรัวทันทีที่เปิดประตูเข้ามา ทั้งห้องต่างเงียบสนิททันทีที่ซูยองพ่นประวัติของเธอไปเสร็จสรรพ ทั้งอาจารย์และเพื่อนร่วมชั้นดูตกใจเล็กๆในท่าทีเร่งรีบของเธอ
“อ่าวซูยองมาพอดี...ทีนี้ก็รู้จักเพื่อนใหม่กันครบแล้วนะ เทอมนี้มีเพื่อนใหม่ย้ายมาสองคน ช่วยดูแลพวกเขาดีๆด้วย อนาคตของโรงเรียนเราช่างสดใสซะจริงๆ คนนึงก็ไอดอลมาจากบีเอพี ส่วนอีกคนก็เทรนนี่อนาคตไกล ดีจริงๆเลย อ่อ! ซูยองไปนั่งตรงโต๊ะว่างที่จัดไว้ได้เลยนะ ข้างๆจุนฮงหน่ะ ” อาจารย์ผู้ชายร่างท้วมพูดขึ้นมาทำลายบรรยากาศแสนเงียบที่ซูยองเป็นคนสร้างไว้ให้ผ่อนความอึดอัดลง
“ค่ะ” ซูยองขานรับก่อนจะเดินกวาดสายตาหาที่นั่งว่างๆไปตามโต๊ะที่ได้ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับเธอ นั่นไงที่นั่งของเธออยู่ท้ายห้องเลยด้วยซ้ำเธอรีบเดินไปเพื่อจะวางกระเป๋าและนั่งเรียนอย่างตั้งใจ
แต่ร่างบางก็ชักงัก เธอถลึงตาโตแทบจะทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆเธอเป็นใคร...
“ไง น้อง-สาว!” เสียงทักทายจากบุรุษร่างสูงที่นั่งโต๊ะติดกับเธอ เจ้าของเรือนผมเฉดบลอนด์อ่อนกำลังยกมือทักทายเธออย่างกับคนรู้จักมักจี่กันมานาน รอยยิ้มก่อกวนสุดติ่งถูกฉีกออกมาอย่างยียวนจนดวงตาทั้งสองข้างของเขาหยีเป็นรูปสระอิ
“โอป้า..ไม่สิ! รุ่นพี่..ไม่ๆ นะนาย!!” ซูยองพูดติดๆขัดๆอย่างตกใจสุดขีด
จะไม่ให้ตกใจได้ไง ก็ไอ้คนที่หลอกให้เธอเรียกว่าโอป้าเมื่อเช้า ดันกลายมาเป็นเพื่อนร่วมห้องของเธอได้
“นั่งสิ! เอ้าโอป้าสั่งเธออยู่นะ!! ”
โอ๊ยย..นี่มันเป็นการเริ่มต้นชีวิตไฮสคูลที่เลวร้ายของเธอชัดๆ!!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
โย่ว สวัสดีผู้หลงเข้ามาใหม่
มาอัพให้ได้อ่านกันแล้วน้า
ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรท์ต่อไปด้วยนะคะ
ติชมได้เลย
คนหลงเข้ามาอ่านเกินคาด
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อีพีนี้พี่จุนฮงเรากวนโอ๊ยมาก
คิกก สงสารนุ้งจอยจุงง
สงครามยังไม่จบนะจ๊ะ นี่เพิ่งเริ่มต้น อิอิ
ความคิดเห็น