คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ::Chapter 4:: (20%)
Chapter 4
ภายในห้องพักผู้ป่วย บนเตียงสีขาวสะอาดตามีหญิงวัยกลางคนนอนหลับอยู่ข้างๆ มีเสาน้ำเกลือและยาอะไรที่อีกอย่างที่ต้องให้ทางน้ำเกลือ เสียงประตูเปิดเบาๆ ไม่ได้เรียกให้คนที่นอนอยู่ตื่นขึ้นมารับรู้อะไรนัก ขายาวพาตัวเองมาหยุดที่ข้างเตียงก่อนจะนั่งลงที่เก้ากี้ที่วางไว้
“แม่ครับ... หายไวไวนะครับแม่”มือหนาและหลายจากการทำงานหนักกุมมือคนเป็นแม่หลวมๆ ก่อนที่จะฟุบลงไปกับเตียง
“ฮัน...ฮัน น้ำ”ฮันคยองลุกขึ้นรินน้ำให้แม่ก่อนจะประคองให้ลุกขึ้นนั่ง หญิงกลางคนรีบยกดื่มอย่างกระหายก่อนที่เธอจะเห็นคนที่นั่งข้างๆ
“ขอบใจนะ แล้วฮันล่ะ ฮันคยองลูกชั้นน่ะ”
“นี่ครับ...”ฮันคยองเปิดกระเป๋าแล้วหยิบตุ๊กตาเก่าๆ ออกให้ แม่ของเค้ายิ้มก่อนจะรับมากอดไว้ในอ้อมอก ดวงตาคมมองแม่ตัวเองแล้วคิดถึงคำพูดของเจียฟง แม่ก็ฟั่นเฟืองถ้าวันไหนกลับมาบ้านแล้วไม่เจอแม่อีกจะทำยังไง
“แม่ ถ้าฮันจะไปทำงานที่มันไม่ดีแม่จะว่าอะไรฮันไหม”
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะฮัน”หญิงกลางคนเอ่ยปลอบตุ๊กตาที่นอนยิ้มยิ้มอยู่ก่อนจะลูบหัวเบาๆ
“แม่ครับ”
“อ้าว ฮันว่าไงจ๊ะมองหน้าแม่แบบนี้มีเรื่องอะไรรึเปล่า”แต่อยู่ๆ เธอก็หันมาพูดกับฮันคยองราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ถ้าผมไปทำงานไม่ดี แม่จะว่าอะไรผมรึเปล่าครับแม่”
“แล้วแต่ใจลูกเถอะ ถึงมันจะไม่ดีแต่ถ้าลูกอยากทำแม่ก็จะไม่ว่า”
“แต่มันอันตราย...”
“ฮัน ลูกแม่โตแล้วนะแม่รู้ว่าลูกแม่เป็นคนเก่ง แม่รู้ว่าฮันต้องทำได้ดี”รอยยิ้มที่เรียกให้ฮันคยองยิ้มตามเผยขึ้นที่ใบหน้าของหญิงกลางคนก่อนที่เธอจะกลับไปพูดกับตุ๊กตาต่อ
____________________________________________
ทักทายสไตล์โมจิจัง
กลับมาอัพแล้วค่า... (-__-') อยากจะบอกว่าทำงานกว่าจะเสร็จที
เล่นหมดแรงกันไปข้างหนึ่งเลย เฮ้อ.... เหนื่อยจัง (-0-')
วันนี้อัพให้แค่นี้นะ เพราะตอนนี้เหนื่อยมากๆ ถ้าเขียนตกหรือผิดตรงไหน
ก็ขอโทษด้วยนะ ไว้ว่างๆ จะมารีไรท์ให้อ่านกันใหม่จ้า
คิดถึงแฟนฟิคของโมจิจัง >w<
250310 19.37 น.
Loma_ p
ความคิดเห็น