Raw Diary

เราอยากเริ่มเขียนไดอารี่แบบจริงจังซักที เพราะความคิดในสมองมันเยอะไปหมด ถ้าไม่เขียนออกมา ความคิดชุดเก่าจะถูกถีบออกด้วยความคิดชุดใหม่ไปเรื่อยๆ แล้วเราจะลืม เราไม่อยากลืมเรื่องราวเหล่านั้นเลย มันเป็นความทรงจำที่หล่อหลอมให้เรากลายเป็นเราทุกวันนี้ บางความทรงจำ บางความคิด บางการตกผลึกมันดีมาก ทำให้เราพัฒนาตังเองขึ้นไปอีกขั้น แต่พอไม่ได้เขียนออกมา เราก็จะจำได้แค่ความรู้สึก แต่เราจำเรื่องราวของมันได้เลือนลางจริงๆ เราเป็นคนความจำสั้น เพราะความเราเร็วเกินไป ทำให้ยุ่งเหยิง โฟกัสไม่ได้ การเขียนมันจะทำให้เราได้กลับมาทบทวนตัวเอง เราเคยเขียนเมื่อนานมาแล้ว แต่ก็จบลงแค่ประโยคแรกๆ เพราะความอดทนในการเรีบลเรียงเรื่องราวของเรามีไม่มากพอ คราวนี้เราจะลองทำดูอีกทีในวัย 25 ปี มันไม่น่าจะช้าไปนะ