I love my friend

เนื้อเรื่อง

            “หยุดนะ!..คานาโกะ..ปล่อยฉ๊านนน...ช่วยด้วยยยย...”เสียงของ ชินโจ มากิ คุณหนูตระกูล ชินโจ ผู้มีใบหน้าสวยราวกับนางฟ้า ลูกสาวคนเดียวของท่านประธานชินโจ ชินกิ

                ร้องขอความช่วยเหลือจากพนักงานในบริษัทด้วยท่าทางน่าสงสาร ขณะกำลังโดน มิยาฮาระ คานาโกะ ลูกสาวของท่านประธานมิยาฮาระ คันโซ ลากมายังห้องทำงาน แต่ก็ไม่มีใครใจกล้าพอที่จะเข้ามาช่วย เพราะสายตาของคนที่ลากมานั้นส่งมาอย่างอาฆาต ราวกับว่า..ใครเข้ามาช่วย ตาย...

                ห้องทำงานของ สาวสวย รองประธานบริษัท ชินโจ มากิ ที่ในห้องแบ่งออกเป็นสองส่วน คือห้องทำงาน และห้องนอนที่รวมห้องน้ำ เพราะบางครั้งมีงานด่วนจึงต้องค้างที่บริษัท

                 “เงียบน่า คนยิ่งอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่” สายสวยร่างบางที่สูงกว่าเล็กน้อยเอ่ยพลางลากอีกฝ่ายมายังห้องนอน เตียงนอนนุ่มๆ ยุบไปตามแรงกระแทกของสาวสวยทั้งสอง

            “จะทำอะไรน่ะ ลุกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ” มากิรีบดันร่างอีกฝ่ายขึ้น เมื่อโดนคานาโกะนอนทับร่างเธอ หน้าอกอวบอิ่มบดเบียดกับของอีกฝ่าย ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ พลันหน้าสวยของนางฟ้าก็แดงระเรื่อ

            “หยุดดิ้นสักทีได้ไหม” เสียงบ่นอย่างรำคาญเอ่ยเสียงเรียบ มือเรียวเริ่มจัดการถอดเครื่องแต่งกายของนางฟ้าออกจนหมด

                จมูกโด่งซุกไซร้ต้นคอเรียวขาว ปลายนิ้วก็ลงแรงกดเบาๆที่หน้าอก

            “ก..ก็..เธอ..อือ..หยุด..ช..ใช้..ฉ..ฉัน..อืม..ป..เป็นที่..ระบาย..อา..รมณ์..สักทีสิ..อืม..”เสียงที่พยายามเอ่ยอย่างยากเย็น หายใจหอบหนักขึ้น เพราะความเสียวซ่านจากปลายนิ้วทำให้ต้องครางเสียงสั่นๆ ออกมา

            “ไม่..ยังไงเธอก็เป็นที่ระบายของฉันมาตั้งแต่เราเรียนม.ปลายแล้วนี่นา..และต่อไปเธอก็ยังเป็น” คานาโกะเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะประกบปากเรียวของมากิ เรียวลิ้นร้อนๆแทรกเข้าตวัดเบาๆกับเรียวลิ้นของมากิ ซึ่งมากิก็ตอบสนองกลับ โดยการเกี่ยวรัดตอบอย่างดูดดื่ม

                เธอไม่เคยที่จะปฏิเสธเรียวลิ้นนุ่มนี้ได้เลยสักครั้ง สัมผัสจากเรียวลิ้นที่มีฤทธิ์ดังยาเสพติด เมื่อได้ลิ้มลองแล้ว ต้องกลับมาลองอีกครั้ง และอีกครั้ง

                ร่างกายตอบสนองในทุกๆสัมผัสที่คานาโกะมอบให้ ยิ่งเรียวนิ้วลงแรงนวดคลึงหนักเท่าไร เสียงร้องอย่างเสียวซ่านก็เล็ดลอดออกมา

            “อือ..อืม..อื้อ..”อากาศที่กักไว้เริ่มหมดลง มือเรียวดันคนที่อยู่บนตัวให้ออกห่าง ก่อนจะสูดอากาศเข้าจนเต็มปอด ใบหน้าแดงก่ำเพราะหอบเหนื่อย

            “หยุด..นะ..อือ..ถ้า..ธ..เธอ..ม..ไม่..อือ..ต้องการ..ฉ..ฉัน..จากใจ..ข..ของเธอ..อืม..”เสียงร้องครางอย่างเสียวซ่านปนเสียงเอ่ยอย่างน้อยใจดังขึ้น

                 ปลายนิ้วค่อยๆ ลูบไล้ลงจากหน้าอกอวบอิ่ม มาถึงเนินเนื้อที่ปกคลุมด้วยปุยขน มือเรียวลูบไล้เรียวขาขาวๆ บางครั้งก็บีบเน้นที่ต้นขาด้านใน ยิ่งทำให้ร่างของมากิสั่นเทิ้มด้วยความเสียวซ่าน เรียวขาขาวถูกจับแยกออก ปลายนิ้วเลื่อนลงสัมผัสกับความชื่นแฉะจากร่องสวาท

            “ฉันต้องการเธอเสมอ..มากิ..มีแต่เธอเท่านั้นที่ไม่ต้องการฉัน”คานาโกะเอ่ยเสียงสั่นเครือ และหยุดการกระทำต่างๆ

                น้ำตาไหลลงอาบใบหน้าเรียวยิ่งทำให้คนที่นอนอยู่ใจหล่นวูบ รีบลุกขึ้นโอบไหล่บางทันที เรียวปากพร่ำขอโทษอีกฝ่ายที่ตนเป็นสาเหตุในการร้องไห้ครั้งนี้ของคานาโกะ

            “หยุดร้องนะ คานาโกะ ฉันขอโทษ ต่อไปฉันจะไม่พูดแบบนี้อีกแล้ว ฉันสัญญา......”มากิพูดยังไม่ทันจบเรียวปากก็ประกบปากปิดเสียง ซึ่งเธอก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างไร

                ยิ่งเรียวลิ้นนุ่มๆ เข้าควานหาความหอมหวานในปากนานเท่าไร เธอก็เหมือนจะละลายไปพร้อมๆ กับลิ้นนุ่มๆ ที่ดูดเลียลิ้นของกันและกัน ก่อนจะผละออกเมื่อเธอหายใจติดขัด

            “คานาโกะ วันพรุ่งนี้ฉันอยากให้เธอพาฉันไปที่ๆ เราเจอกันครั้งแรกได้ไหม นะ น๊า”มากิกอดอีกฝ่ายทันทีที่เป็นอิสระจากเรียวปากแสนหอมหวานของคานาโกะ

            “ทำไมจู่ๆ ก็อยากไปน่ะ ไม่สบายเหรอเปล่า”คานาโกะเอ่ยพลางวางมือบนหน้าผากของมากิ ซึ่งเธอก็ส่ายหน้าเบาๆ เป็นคำตอบ

            “เปล่า..แค่อยากไปรำลึกว่าคนใจร้ายทำอะไรกับฉันไว้บางเท่านั้นเอง”มากิพูดเองอายเอง ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อจนถึงใบหู

            “เหรอ..งั้นก็รำลึกกันวันนี้เลยดีกว่า..จะเอาให้เหมือนครั้งแรกเลย..คอยดูสิ”คานาโกะพูดพร้อมกับจับร่างอีกฝ่ายตึงกับเตียงนอนนุ่มๆ

            “อย่า...คานาโกะ..อือ..อืม..”มากิร้องอย่างเสียวซ่านเมื่อเรียวลิ้นนุ่มตวัดเล่นกับจุกยอดอก ยิ่งแล้วใหญ่เมื่อฟันขาวสวยครูดเบาๆ กับจุกที่แข็งเป็นไตท้าสัมผัสจากฟันขาว

            “มากิ ฉันอาจทำรุนแรงหน่อยนะ เพราะฉะนั้นเตรียมใจไว้ด้วยล่ะ”คานาโกะกระซิบแผ่วเบาที่ใบหู ก่อนจะดันนิ้วแทรกเข้าร่องสวาทอย่างรวดเร็วทีเดียวถึงสองนิ้ว แล้วกระแทกเสียดสีอย่างรวดเร็วและรุนแรง

            “อะ..อะ..อ๊า..ค..คานาโกะ..อา..”เสียงร้องอย่างเสียวซ่านของมากิทำให้เรียวนิ้วเพิ่มแรงกระแทกเสียดสีมากขึ้น เรียวขาแยกออกกว้าง สะโพกกลมกลึงยกรับปลายนิ้วทั้งสองอย่างทรมาน ความเสียวซ่านที่ได้รับถูกระบายออกโดยการจิกเล็บลงบนหลังของอีกฝ่าย

            “อะไร..มากิ..แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วเหรอ..”เรียวนิ้วยังขยับเพิ่มแรงกระแทกเสียดสีอยู่อย่างนั้น เรียวปากก็เลื่อนขึ้นกระซิบที่หูอย่างเย้ายวน ทำให้ใบหน้าของสาวสวยด้านล่างแดงหนักกว่าเดิม เรียวปากเม้มแน่นกันเสียงร้องออกมา ทำให้เรียวยิ้วเพิ่มการเสียดสีมากขึ้น

            “อะ..อะ..อา..คานาโกะ..อะ..อา..”เสียงร้องที่กลั้นไว้เล็ดลอดออกมา เมื่อทนความเสียวซ่านจากช่วงล่างไม่ไหว อาการหอบถี่มากขึ้น เรียวนิ้วก็ยิ่งเพิ่มความแรงในการกระแทกและเสียดสีมากขึ้น

            “อะ..อะ..อา..คา..นา..โกะ..อะ..อะ..อะ..อ่าาา...”มากิร้องออกมาสุดเสียง ร่างกายบีบรัดเรียวนิ้วทั้งสองของคานาโกะแน่น ปลดปล่อยของเหลวอุ่นออกมาให้อีกคนได้ดูดกลืนอย่างหอมหวาน

            “ด..เดี๋ยว..อา..คานาโกะ..อะ..อ่า..”มากิร้องอย่างเสียวซ่านเมื่อเรียวนิ้วที่ล่าถอยกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกันสามนิ้วกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรง

                การเสียดสีที่รุนแรงทำให้มากิต้องขยับตัวหนีจากแรงกระแทกที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

            “มากิ..อย่าหนีสิ..เดี๋ยวก็จะเสร็จแล้ว..ทนหน่อยนะ..”เสียงเอ่ยเบาๆ ข้างหูยิ่งทำให้มากิขยับตัวหนี เรียวแขนบางรั้งเอวบางให้รับสัมผัสจากนิ้ว ริมฝีปากเข้าประกบอย่างแผ่วเบา แต่การตอบรับกลับเร่าร้อนดูดดื่ม ก่อนจะถอนเรียวปากออกเมื่อร่างข้างใต้หายใจติดขัด

            “อะ..อา..อะ..อะ..อา..คานาโกะ..อะ..อา..อ่าาาา..”เสียงกรีดร้องเรียกชื่อของอีกคนดังขึ้นสุดเสียง ร่างกายเกร็งรัดเรียวนิ้วทั้งสามแน่น ปลดปล่อยของเหลวอุ่นให้อีกฝ่ายได้ลิ้มชิมความหวานอีกครั้ง ร่างกายของมากิกระตุกเบาๆ สองสามทีก่อนจะนอนหอบพร่าอย่างอ่อนแรง

            “มากิ..ยังจำรสสัมผัสจากฉันตลอดเลยนะ”คานาโกะดึงร่างบางที่นอนหอบเข้ามากอดจากด้านหลัง มือเรียวก็ลูบไล้หน้าท้องแบนราบ

            “พ..พูดบ้าๆน่ะ คานาโกะ..”เสียงงอลๆ ดังจากในอ้อมกอด ยิ่งทำให้เรียวแขนกระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย

            “ฉันพูดจริงๆ น่ะ ไม่ว่าฉันจะทำรุนแรงกับมากิยังไง มากิก็ยังตอบรับสัมผัสจากฉันทุกทีเลยนิ น่ารักอ่ะ ฉันชักชอบแล้วสิ”คานาโกะบอกเหตุผลก่อนจะซบลงกับไหล่บางของอีกคน

            “ชักจะชอบเหรอ..งั้นที่ผ่านมาเธอก็ยังเห็นฉันเป็นที่ระบายอารมณ์ตลอดเลยสินะ..”เสียงพูดประชดประชันแฝงความน้อยใจเอ่ยออกจากเรียวปากบางมือเล็กๆพยายามแกะมือของอีกฝ่ายออก แล้วลุกขึ้นนั่งที่ปลายเตียง

            “อะไร เดี๋ยวนี้หัดพูดประชดประชันด้วย น่ารักเชียวน่ะ ที่รัก..”คานาโกะตามไปกอดอีกฝ่ายจากด้านหลัง ก่อนจะดึงลงมานอนอีกครั้ง

            “ม..เมื่อกี้..คานาโกะเรียกฉันว่า..ทะ..ที่รักเหรอ..” “อื้ม..ที่รักน่าจับหม่ำอีกรอบจัง”มากิพูดตะกุกตะกักถาม ก่อนจะได้รับคำตอบยืนยันพร้อมกับจูบเบาๆที่ริมฝีปาก พลันใบหน้าสวยก็แดงระเรื่อขึ้นทันที่

            “แล้วเธอรักฉันไหมล่ะ ที่พูดว่า ที่รักน่ะ พูดจากใจจริงเหรอ”มากิแกล้งทำเสียงงอลถามอีกฝ่ายที่ยังยิ้มหน้าระรื่นอยู่ข้างหลัง

            “หรือจะให้พิสูจน์อีกรอบล่ะค่ะ ที่รัก หืม...”คานาโกะพูดพลางนวดคลึงหน้าอกอวบอิ่มเรียกอารมณ์ให้อีกคนได้ร้องห้ามกันยกใหญ่

            “อะ..อย่าน่ะ..พ..พอแล้ว..เหนื่อยและก็..เจ็บ...ด้วยอ่ะ..”มากิร้องห้ามยกใหญ่ พลางบอกเหตุผลอย่างเขินอาย ใบหน้าแดงก่ำ

            “ค่ะ ที่รัก..เดี๋ยวฉันมีประชุมไปก่อนน่ะ..เดี๋ยวกลับมาหาตอนเย็นๆ นะค่ะ..”คานาโกะมองเวลาที่นาฬิกาดิจิตอลบนหัวเตียงก่อนจะลุกจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่

            “เอ่อ..แล้วยัยนารุกะนั่นเข้าร่วมประชุมด้วยหรือเปล่าน่ะ”มากิถามอย่างคาดคั้น

            “อืม..ไปสิ ทำไมเหรอ..”คานาโกะตอบอย่างสงสัย

            “งั้น..ฉันจะเข้าประชุมด้วย..”มากิตอบเสียงเด็ดขาด ก่อนจะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า เดินมาคล้องแขนอีกคน

            “มากิหึงฉันเหรอ”คานาโกะถาม เมื่อเห็นพฤติกรรมของอีกฝ่าย ที่รีบแต่งตัวแล้วเดินมาคล้องแขน

            “ไม่หึงได้ไงอ่ะ..ก็..แฟนทั้งคน..ไม่ปล่อยไปให้ใครง่ายๆ หรอก”มากิตอบอย่างเขินอายก่อนจะเดินลากอีกคนที่สูงกว่าเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องประชุม ท่ามกลางสายตาที่งุนงงของเหล่าพนักงาน

            ‘เมื่อสามชั่วโมงก่อนยังกลับจะฆ่ากันตาย แต่ดูตอนนี้สิหวานกันซะน้ำตาลยังยอมแพ้’ …

 

THE……..END……….