One Shot :: Drunk :: #MarkBam #OS_Drunk

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คุยกันเกี่ยวกับ OS เรื่องนี้ ในทวิตเตอร์ได้นะคะ >< #OS_Drunk ขอบคุณค่า


 

CR.SHL

เนื้อเรื่อง

เขาไม่เคยเห็นพี่มาร์คเมาเลย...


 

จะไปเคยเห็นได้ยังไงกันล่ะ อายุยังไม่ถึง พี่มาร์คหรือพี่คนอื่นๆก็ไม่เคยดื่มต่อหน้าน้องๆด้วย หรือจริงๆพี่มาร์คอาจจะคอแข็งพอสมควรล่ะมั้ง นี่ดื่มไปหลายแก้วแล้วนะ ยังไม่มีอาการเลย ถึงหูจะแดงแล้วก็เถอะ ขาวมากก็งี้ล่ะนะ

......

.....

....

“อ่า...ฮึบ! เฮ้ยๆๆ พี่อย่าเพิ่งทิ้งตัวสิฟะ!” แบมแบมพยายามจับแขนข้างที่พาดไหล่เขาไว้แต่ก็ทนแรงทิ้งตัวของอีกคนไม่ได้เลยปล่อยเลยตามเลย

มาร์ครูดตัวลงมาคุกเข่าอยู่ข้างหลังน้อง มือที่เคยกอดไหล่ตอนนี้เลยมากอดเอวเอาไว้ พอเห็นว่าพี่ไม่มีทีท่าจะล้ม แบมแบมจึงเริ่มค้นคีย์การ์ดในกระเป๋าอีกครั้ง

จริงๆก็นึกสนุกอยากจะแกล้งปล่อยอีกคนให้นอนหน้าห้องอย่างนี้เหมือนกัน แต่มันก็ทำได้แค่คิดสนุกๆขำๆไปแค่นั้นล่ะ แต่มันน่าหมั่นไส้จริงๆนะ ก็ใครใช้ให้ดวลแก้วต่อแก้วกับพี่แจ็คสันกันล่ะ

เบียร์ที่นี่ดีกรีน้อยเหมือนของเกาหลีซะที่ไหน ดื่มกันเยอะขนาดนั้น เตือนก็ไม่ฟัง ไอ้เราก็นึกว่าไม่เป็นไรจริงๆเพราะตอนอยู่ร้านก็ไม่ได้มีอาการอะไร แต่ตัวแดงๆ ตาเยิ้มๆผิดปกติ พอถึงโรงแรมเท่านั้นล่ะ ก็กลายมาเป็นอย่างนี้เลย! 

ส่วนพี่แจ็คน่ะหรอ รายนั้นเลยต้องให้ยูคยอมแบกไปที่ห้องเขาแทน เพราะขืนปล่อยคนเมาอยู่ด้วยกันแค่สองคน หายนะมาเยือนแน่ๆ


 

“อยู่ไหน อยู่ไหน คีย์การ์ด โอยย ทำไมไม่มีอ้า...เฮ้ย! ทำอะไรเล่า! ไม่ใช่หมอนพี่มาร์คอย่าเอาหน้าถูแบบนั้นนะ!” ร่างบางหันซ้ายหันขวา จากที่แรกที่คิดว่าอยากจะให้ใครก็ได้เดินผ่านมาทางนี้สักหน่อย อย่างน้อยจะได้มีคนช่วยพยุงคนเมาเข้าห้อง

แต่แบมแบมก็ต้องเปลี่ยนความคิดทันควันเพราะพฤติกรรมบ้าๆของคนพี่ที่คิดว่าก้นเขาเป็นหมอนเนี่ย ถ้ามีใครผ่านมาเห็นล่ะก็.... จะฟาดให้สร่างเมาเลยคอยดู


 

“โอ๊ะ! คีย์การ์ด!”

หลังจากใช้ความพยายามหาคีย์การ์ดในกระเป๋าคนเมาจนเจอแล้ว สิ่งที่ยากกว่าคือการพาคนที่เมาแล้วจะนอนเอาท่าเดียวเข้าห้องนี่ล่ะ

แบมแบมพยุงร่างพี่อย่างทุลักทุเล ดีนะที่ไม่หลับคาก้น...เอิ่ม.. คาประตูห้องซะก่อน อย่างน้อยมาร์คก็ยังพยุงตัวเองให้ลุกแล้วเดินได้นิดหน่อย ก่อนจะถูกแบมแบมปล่อยให้ล้มลงไปบนเตียงนอน หนุ่มหล่อมาทั้งชีวิต(แบมแบม : ที่ตอนนี้ไม่เหลือเคล้าหล่ออะไรนั่นแล้ว)

พอเจอความนิ่มของที่นอนก็กลิ้งไปมาแล้วก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะคว้าหมอนใบหนึ่งมากอดไว้ งอตัวขดอยู่กับหมอน แล้วก็หัวเราะต่อ อะไรของเขาน่ะ บ้าบอสุดๆจนแบมขำตามอย่างอดไม่ได้ มันน่าถ่ายรูปอัดคลิปไว้ Blackmail จริงๆ

 

“นอนได้แป๊ปเดียวนะพี่มาร์ค เดี๋ยวก็ต้องไปสนามบินแล้ว” ร่างบางยืนเท้าเอวมอง ก่อนจะเหลือบไปเห็นหมอนอีกใบข้างๆคนเมา กัดริมฝีปากอย่างที่ชอบทำเวลาคิดจะแกล้งใครขึ้นมา ก่อนจะพุ่งตัวไปกลางเตียงแล้วหยิบหมอนขึ้นมาฟาดตามจังหวะที่พูด

“คราว หลัง ห้ามเมา แล้วนะ มันวุ่น วาย รู้มั้ย!!! อ๊ะ!!” ข้อมือข้างที่ถือหมอนถูกยืดเอาไว้จากคนที่นอนอยู่ ก่อนจะถูกแรงกระชากให้ล้มลงไปนอนทับบนตัวคนดึงอย่างพอดิบพอดี

“ไม่ได้เมาซะหน่อย” มาร์คลืมตาขึ้นนิดนึง จ้องร่างบางที่ทำตาโตด้วยความตกใจอยู่เพียงอึดใจ พอเห็นว่าเป็นใครเท่านั้นล่ะ

“หรอ เชื่อจังเลย อื้อ!...ทำอะไร...ไม่เล่นนะ ปล่อยแบมมม อื้อออ” แขนข้างหนึ่งสอดเข้าที่เอวบาง ล็อคเอาไว้ไม่ให้ขยับ มืออีกข้างสางไปที่กลุ่มผมนิ่ม ขยุ้มเบาๆก่อนออกแรงกดให้ศีรษะต่ำลงมารับจุมพิตที่เจือไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ จะขยับหนีก็ไม่ได้เพราะโดนล็อคเอาไว้ทั้งตัว คนพี่ไม่ทำเพียงแค่นั้น

มือใหญ่ขยับนิ้วไปมาแทรกในกลุ่มผมทำให้เขาเผลอเคลิ้มไปกับจูบที่แสนจะเอาแต่ใจ พอร่างกายโอนอ่อน ซึ่งพี่มาร์คก็คงรู้สึกได้ เขาจึงถูกพลิกให้เป็นฝ่ายลงไปนอนข้างล่างแทน


 

“อ๊ะ... พี่มาร์ค...อื้อ...ฮะ....” ริมฝีปากสีแดงสดกดชิมไปเรื่อยตั้งแต่ใบหูลากมาที่ลำคอหอมกรุ่น แบมแบมเอียงหน้าไปอีกทางเหมือนเปิดโอกาสให้ร่างสูงลิ้มลองอย่างเผลอตัว

มือใหญ่ข้างที่ยึดเอวบางไว้ก่อนหน้านี้ ค่อยๆคลายสัมผัสและลูบไล้อย่างแผ่วเบาขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงหน้าอก นิ้วหัวแม่มือสัมผัสยอดอกผ่านเนื้อผ้า สะกิดเบาๆแต่ทว่ากลับทำให้ร่างบางงอตัวเพราะความวาบหวาม

“อื้อ... เดี๋ยวๆ...เดี๋ยวนะ...นี่ทำไม...” ความต้องการของมาร์คสัมผัสมาโดนอย่างไม่ปิดบัง ซ้ำยังขยับถูไถส่วนอ่อนไหวของเขาขึ้นลงอย่างน่าอาย โดยที่เจ้าตัวเหมือนไม่รับรู้ความกระดากของเขา แบมแบมหันหน้าหนีไม่อยากมอง แม้ว่าการถูกกระทำแบบนั้นจะปลุกเร้าเขาเพียงใดก็ตาม

และก่อนจะห้ามตัวเองไม่ได้ เหมือนมีอะไรมาสะกิดใจ ทำให้ร่างเล็กนึกขึ้นมาได้ว่าเดี๋ยวต้องบินกลับเกาหลีแล้ว...ไม่ได้ เคลิ้มไม่ได้เด็ดขาดเลย!
 

“ไม่ได้พี่มาร์ค!! ปล่อยเลยนะ ไม่เอา ตอนนี้ไม่ได้!” .............................

 

.................................

.................................

กว่าจะหลุดออกมาจากอ้อมกอดอีกคนได้ช่างยากเย็น.... ใช้วิทยายุทธ์อะไรอย่าถามเลย เอาเป็นว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว แบมแบมมองร่างกายตัวเองแล้วถึงกับกุมขมับ ส่วนอ่อนไหวถูกปลุกขึ้นมาจนได้ เวลาไม่ได้มีมากมายอะไร ยังจะทำอีกนะ! พอนึกถึงตรงนี้ก็คันไม้คันมืออยากจะฟาดคนเมาซะจริง


 

“แบมแบม เปิดประตูน่า” เสียงทุ้มดังเอื่อยๆดังขึ้น ทำให้รู้ว่าร่างสูงยืนอยู่อีกฝั่งของประตู ลุกได้ละเหรอห๊ะ! เมื่อกี้จะนอนๆท่าเดียวคืออะไร

“หายเมาแล้วหรอ”

“ก็บอกแล้วว่าไม่ได้เมา หึหึ”

“นี่แกล้งหรอ นิสัยไม่ดีแบมเหนื่อยนะลากพี่เข้าห้องเนี่ย!”

“เปิดประตูแบมแบม ปล่อยเอาไว้อย่างนั้นมันไม่สบายตัวนะ แล้วเดี๋ยวจะไม่ได้ป่วยเอา” ว่าจะลืมแล้วเชียวนะ ทำไมน่าหมั่นไส้อย่างนี้ อย่ามาทำเสียงหล่อนะ

“แบมทำเองได้น่ะ” ร่างบางมองลงต่ำ ปลายนิ้วสัมผัสลูบไล้ไปที่ความต้องการของตัวเองที่บวมเป่งอยู่ภายใต้กางเกง เฉตามองต่ำ ปากอิ่มถูกยื่นออกมาเหมือนเวลาไม่พอใจอะไรสักอย่าง คิ้วขมวดอย่างครุ่นคิด

“งั้นหรอ? ทำเองได้ ไม่ต้องให้พี่ช่วยแล้ว?”

“นั่นมันตอนเด็กๆแล้วนะ!”

“หรอ งั้นเมื่อวาน แล้วก็สองวันก่อน แล้วอาทิตย์ก่อน....แล้....”

“บ...บ้า! หยุดพูดเลยนะ จากนี้ไปผมจะทำเองแล้ว!”

“อืม...ก็ตามใจนะ” ร่างสูงยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องน้ำอย่างใจเย็น นับหนึ่งยังไม่ถึงสามในใจก็ได้ยินเสียง ‘กริ๊ก’ ริมฝีปากแดงก็ยกยิ้ม ส่ายหน้าขำเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าไป

...

..

.

Dying to be Ana, @finexxxx

ลุงไม่สบายหรอ?....

GOT7xxxxx @GOT7inxxxxx

แฟนแอคบอกว่าเหมือนมาร์คจะไม่สบายนะคะ ก้มหน้าก้มตาไม่พูดกะใครเลยจ้า

Girls Girls Girls!!!! @gggggggg

พี่มาร์คป่วย TvT เป็นไยนั่น หายไวๆนะคะโอปป้า @/mtuan93

2♀♡♄13 @__xxxx

ใครไม่สบายกันแน่คะเนี่ย ไม่สบายแต่ยังดูแลน้องไม่ห่างเลย ฮอลลล รัก pic.twitter.com/gTrfl3xD9ou #MarkBam #รักแบมมากไหมถามใจมาร์คดู

Xxxxxxx @jjjjjjj

จับก้นน้องทำไมมมมมม 5555555555 pic.twitter.com/oRfd7zpWou #รักแบมมากไหมถามใจมาร์คดู #Markbam

...


..


.


 

"เป็นไรอีกอ่ะ" หลังจากเก็บของในห้องตัวเองเสร็จ มาร์คก็เดินมาหาเพื่อที่จะชวนไปทานข้าวเช้า ตัวเล็กของเขานอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง พอหันมาเห็นก็เบ่ะปากใส่กัน สะบัดหน้ากลับไปทำเหมือนไม่พอใจ แต่ก็ยอมขยับให้อีกคนขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน

"หมั่นไส้ไง" 

"เรื่อง?" มาร์คนอนตะแคงพิงกับหมอนที่วางพาดตรงตัวเตียง เพื่อให้แบมคุยกับเขาได้แบบไม่ต้องเปลี่ยนท่า

"มีแต่คนชื่นชมบอกว่าพี่ป่วย แต่ก็ยังดูแลผมอีก เหอะ"

"ทำไมคิดว่าป่วยอ่ะ" ยิ้มขำ ยกคิ้วขึ้นอย่างนึงอย่างแปลกใจ ทำเอาคนมองหมั่นไส้เข้าไปอีก ทำหน้ายังไงก็หล่อสินะ 

"ไม่รู้สิ ก็ที่สนามบินพี่ดูเงียบๆมั้ง ไม่พูดแล้วยังปิดหน้าเห็นแต่ตาอีก ป่วยที่ไหน แฮงค์เบียร์ชัดๆ" พูดไปอย่างนั้นแหละ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนๆนี้ห่วงเขาแค่ไหน ดูแลเขาดีแค่ไหน เพียงแค่บางครั้ง ในสถานะที่เรายืนอยู่ตรงนี้ ตอนนี้ เขาก็ไม่สามารถออกไปมากกว่าที่ทำอยู่ได้

ว่าแล้วก็วาดมือไปตามใบหน้าหล่อเหลา ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากแดงจัดของคนตรงหน้า เผลอลูบไปที่รอบแผลที่ตัวเขาไม่ได้ตั้งใจจะ...กัด... 

ภาพเหตุการณ์ในห้องน้ำโรงแรมย้อนกลับเข้ามาในหัว ทำให้เลือดฝาดปลั่งขึ้นที่แก้มอย่างช่วยไม่ได้ มุดหน้าลงกับหมอน มาร์คยิ้มอ่อนโยน วางมือลงที่กลุ่มผมนุ่มแผ่วเบา

"จะนอนหรอ เดี๋ยวหิวนะ ไปกินก่อนมั้ย" พอแบมหันตะแคงหน้ากลับมา มือใหญ่ก็เกลี่ยผมที่บังหน้าให้

"ไม่ครับ แบมอยากนอนก่อน"

"งั้นก็ตามใจ" ร่างสูงพยักหน้ารับ พอทำท่าจะลุกออกไปก็เพื่อให้แบมแบมได้พักผ่อนเต็มที่ก็ถูกรั้งเอาไว้ก่อน คนน้องยกตัวขึ้นมาหอมแก้มขาวก่อนกระซิบเบาๆ

"รักพี่นะ"

"..............รักเหมือนกัน" จุมพิตตอบที่หน้าผากมนส่งอีกคนเข้าสู่นิทรา..


End of This Part...

ก่อนอื่น ขอบคุณที่กดเข้ามาอ่านกันนะคะ ห่างหายจากการเขียนฟิคมานานมากเลย นานมากจนติดจะอ่านมากกว่าเขียนซะแล้ว อ่านไปอาจจะรู้สึกฝืดๆไปสักหน่อยนะคะ

จริงๆมีตอนที่อยากเขียนต่อคือ เรื่องราวครั้งแรกของกิจกรรมที่เกิดขึ้นในห้องน้ำโรงแรม ยังไงช่วยติดตามด้วยนะคะ

เชื่อว่าเกือบทุกคนต้องมีทวิตแน่นอน ถ้าไม่สะดวกคอมเม้นท์ในนี้ ขอคอมเม้นท์ในทวิตก็ได้ค่ะ

รบกวนติดแท็ค #OS_Drunk ให้ด้วยนะคะ 

ขอบคุณมากๆเลย :3