ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    . F I E L D ▲▼

    ลำดับตอนที่ #7 : DHAMPIR ' Quest 1

    • อัปเดตล่าสุด 25 มี.ค. 58







    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
     

    Quest # 1 ‘ The Hunt

     

     

    ที่นี่เองสิน้า..”

     

    แจ็ครำพึงออกมาเบาๆพลางมองภาพรวมของหมู่บ้านเบื้องล่างจากกิ่งไม้ใหญ่ที่เขากำลังนั่งอยู่ในเวลานี้ หลังจากที่ได้รับคำสั่งจากนายใหญ่ เขาก็มุ่งหน้ามาที่นี่ในทันที แต่เขาเลือกที่จะนั่งสังเกตการณ์และเก็บข้อมูลจากด้านบนนี้แทนที่จะฝ่าเข้าไปในหมู่บ้านนั่นโดยตรง

     

    เพราะในเวลาแบบนี้ คนส่วนใหญ่ก็เลือกที่จะอยู่ในบ้าน และยิ่งในช่วงที่มีข่าวแวมไพร์กำลังออกอาละวาดแบบนี้ การเดินไปถามโต้งๆหารายละเอียดยิ่งเป็นทางเลือกที่ผิดถนัด

     

    นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนกวาดมองรอบๆไปจนกระทั่งเขาได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังแว่วมากับสายลม

     

    ชายหนุ่มหันขวับไปมองด้านหลังแต่ก็พบเพียงต้นไม้ใหญ่ขึ้นอย่างหนาแน่น แต่อะไรบางอย่างในตัวของแจ็คกลับร้องบอกเขาว่านั่นไม่ใช่แค่เสียงที่เกิดจากสายลม

     

    เขากระโดดลงมาถึงพื้นอย่างนุ่มนวลเพื่อพยายามเก็บเสียงไว้ให้ได้มากที่สุด เพราะเขารู้ดีว่าตัวเองเป็นเพียงแดมเปียร์ประเภท Deep Blue เท่านั้น หากอีกฝ่ายเจอตัวเขาก่อน เขาก็คงอยู่ในสภาพที่น่าลำบากไม่น้อยเลย

     

    แจ็คค่อยๆเดินไปยังบริเวณที่เขาเชื่อว่าได้ยินเสียงแว่วมา บอกเลยว่ามันเป็นสัญชาตญาณส่วนบุคคลล้วนๆ

     

    แต่ไม่รู้ว่าพระเจ้าเข้าข้างเขาหรืออะไรกันแน่ที่ทำให้เขาเจอเหยื่อของเขาไวขนาดนี้

     

    แวมไพร์ตนนั้นกำลังง่วนอยู่กับการจัดการหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งจนไม่ทันสังเกตเลยว่าเขากำลังซ่อนตัวอยู่ด้านหลังต้นไม้ต้นหนึ่งซึ่งไม่ได้ไกลจากเจ้าตัวสักเท่าไหร่เลย แจ็คยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับกระชับหน้าไม้ในมือของตนให้มั่นพร้อมยิงเป้าหมาย

     

    หลังจากกะระยะเล็กน้อย เขาก็เหนี่ยวไกหน้าไม้และยิงลูกศรออกไป

     

    ลูกศรที่เขายิงออกไปนั้นโดนตัวแวมไพร์จริง แต่ไม่ได้โดนจุดสำคัญ มันหันขวับมาด้านหลังแล้วเห็นเขาเข้าพอดี นัยน์ตาสีแดงของมันวาวโรจน์ไปด้วยความโกรธก่อนจะพุ่งตัวมาทางคนที่ยิงมัน

     

    และสุดท้ายมันก็ลงไปนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นห่างจากตัวแจ็คไม่กี่คืบ

     

    เพราะชายหนุ่มที่ไหวตัวทันยิงหน้าไม้ออกไปอีกครั้งทันทีที่มันกระโจนมาหา ซึ่งครั้งนี้นั้นโดนขั้วหัวใจพอดิบพอดี

     

    เจ้าของเรือนผมสีฟ้าอ่อนเฉกเช่นนัยน์ตามองร่างไร้วิญญาณนั้นแล้วก็ถอนหายใจออกมาแผ่วเบาอย่างโล่งอกที่ตนทำงานสำเร็จไปชิ้นหนึ่งแล้ว

     

    แต่แม้ตอนนี้หัวใจในอกด้านซ้ายจะยังเต้นระรัวไม่หาย ดวงหน้าอ่อนเยาว์ก็ระบายยิ้มซุกซน แถมยังแลบลิ้นออกมาน้อยๆราวกับจะเยาะเย้ยอีกตนที่โดนเขาจัดการไปเสียด้วย

     

    จะโชคช่วยหรืออะไรก็ช่าง สุดท้ายมันก็สำเร็จเหมือนกันแหละน่า

     

     









    B E R L I N ❀


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×