♔'

ลำดับตอนที่ #12 : Kerathias Story *1

----------- APPLICATION -----------------------------------------------------------

 

{ แปะรูป รูปการ์ตูนนะคะ }

“ ยะ..อย่ากินข้าเลยนะขอรับ!! ”

 

            บทที่ต้องการ . อินเฟอร์

            ชื่อ-นามสกุล . วิลเลียม สเปนเซอร์ (William Spencer) / วิลลี่ (มีคนตั้งให้โดยเจ้าตัวไม่ได้ขอ)

เพศ / อายุ . ชาย / 18 ปี

เผ่าพันธุ์ . ภูติน้ำ

รูปลักษณ์ภายนอก . วิลเลียมเป็นเด็กหนุ่มวัยสิบแปดแต่กลับมีรูปร่างเล็กไม่สมวัยจนถูกแซวว่าน่าจะเป็นคนแคระมากกว่าจะเป็นภูติน้ำ(?) เขามีผิวกายสีขาวเนียนละเอียดไม่ต่างจากหญิงสาว และมีเรือนผมสีเบจอ่อนที่เข้าคู่กับนัยน์ตากลมโตสีเทาอมม่วงได้เป็นอย่างดี

ลักษณะนิสัย . ก่อนอื่นคงต้องบอกว่าวิลเลียมเป็นคนที่มีตัวตนจืดจางมากๆคนหนึ่ง เขาสุภาพ อ่อนโยน เป็นมิตร ใจเย็น เรียบง่าย และไม่เรื่องมาก แต่ปฏิเสธคนอื่นไม่ค่อยเก่งและค่อนข้างซื่อบื้อจนกลายเป็นเป้านิ่ง(?)ถูกแกล้งเอาบ่อยๆ ไม่ได้ถึงกับห่วยแต่เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองในระดับกลางๆและระดับความมั่นใจนี้ก็จะขึ้นๆลงๆตามสถานการณ์(?) คือถ้ามีคนชม เขาก็จะกล้าขึ้นมา แต่ถ้าเจอคนหน้าตาน่ากลัว วิลเลียมก็จะตัวสั่นและไปต่อไม่ถูกไปเลย(?) เขาเป็นคนที่ชอบรักษาน้ำใจคนอื่นไว้ ว่านอนสอนง่าย ป้ำๆเป๋อๆ และใส่ใจทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัว เวลาถูกทักว่าห่วยหรือมีคนมองไม่เห็น(?) วิลเลียมจะทำสีหน้าปลงตกและได้แต่หัวเราะแห้งๆไปเสียทุกครั้ง แต่ถ้าถามว่าเขายอมแพ้หรือยัง บอกได้เลยว่าเขาคนนี้ไม่มีวันยอมแพ้ ภายนอกอาจดูไม่สู้คน แต่ลึกๆแล้วในใจของวิลเลียมนั้นเข้มแข็งมาก เขาเป็นคนขยันขันแข็งและมีความมุมานะพยายามที่สูงมาก วิลเลียมเป็นคนที่ดูออกง่าย แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นคนที่ความรู้สึกไวมาก อะไรผิดปกตินิดๆหน่อยๆก็สามารถรู้สึกได้ มันเป็นข้อดี แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นข้อเสีย เพราะมันทำให้เขากลายเป็นคนที่ตกใจได้ง่าย แต่ก็ด้วยความสามารถพิเศษตรงนี้ก็ทำให้เขามักจะเป็นคนแรกที่มักจะวิ่งไปที่ เกิดเหตุ(?)ก่อนใครทั้งหมด ที่เห็นบ่อยๆก็คงเป็นการที่เขาวิ่งหน้าตาตื่นไปปรามเวลาคนรู้จักทะเลาะกันนั่นแหละ แต่สุดท้ายจะปรามได้สำเร็จหรือไม่มันก็เป็นอีกเรื่องนะ(?) #ไม่อยากพูดเลยว่าสุดท้ายก็มักจะตายตอนโดนทำหน้าตาน่ากลัวใส่ตลอดแหละ

วิลเลียมเป็นคนที่ยิ้มได้ง่ายมากเลย แค่น้ำใจหรือความหวังดีเล็กๆน้อยๆก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เด็กน้อยคนนี้ยิ้มแย้มออกมาได้ วิลเลียมเป็นเด็กหนุ่มที่ไม่ได้มีนิสัยแบบเด็กๆหรอก แต่ก็ไม่สามารถพูดได้เต็มปากนักว่าเป็นผู้ใหญ่ คือเขาไม่ได้มีนิสัยขี้อ้อน ช่างพูดช่างจา หรือเอาแต่ใจ เขาค่อนข้างจะเป็นเหมือนคุณแม่ใจดีด้วยซ้ำ(?) แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองขึ้นๆลงๆและมีคำว่า ‘ห่วย’ ค้ำคออยู่(?)ก็ทำให้เขาไม่สามารถยืดอกได้อย่างสง่าผ่าเผย จนสุดท้ายก็เป็นสภาพครึ่งๆกลางๆระหว่างนิสัยเด็กๆกับนิสัยแบบผู้ใหญ่

ลักษณะการพูดของวิลเลียมจะเป็นประมาณนี้ครับ

“ไม่ได้นะครับ! โธ่.. ก็บอกแล้วไงครับว่าไม่ได้น่ะ”

“หวา! อย่าทะเลาะกันสิขอรับทั้งสองคน!”

“พังอีกแล้วหรอเนี่ย ข้าเพิ่งซ่อมมันไปเมื่อสองชั่วโมงก่อนเองนะ..”

“ถึงส่วนสูงจะไม่มาก แต่ข้าอายุสิบแปดแล้วนะ..”

“ว้าว.. ดอกไม้นี่สวยจังเลยนะขอรับ”

“ขะ..ขอบคุณขอรับ /////”

“ขอรับ.. รู้ตัวดีครับว่าข้ามันห่วย T^T”

“ขะ..ขะ..ขอรับ! รับทราบขอรับ! อย่ากินข้าเลยนะขอรับบบบ!” #เวลากลัว

ประวัติคร่าวๆ . วิลเลียมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านสเปนเซอร์ แต่กลับต้องอยู่ร่วมกับญาติเป็นขโยง(?)จากการตัดไม้ทำลายป่าและการทำให้แหล่งน้ำสกปรกของมนุษย์(?) อาจจะบอกว่าชีวิตของวิลเลียมไม่เคยสงบเลยก็ว่าได้ เพราะการต้องอยู่กับญาติๆเป็นจำนวนมากนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แล้วไหนจะยังความซุ่มซ่ามของเขาอีก เรียกได้ว่าวิลเลียมบอกลาความสงบสุขในชีวิตไปตั้งแต่วันนั้นแล้วละ #ซึ่งปัจจุบันก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าจะสงบลงเมื่อไหร่เช่นกัน

ชอบ / เกลียด / กลัว . #ขอรวบเป็นย่อหน้าไปเลยนะครับ

วิลเลียมเป็นพวกกลัวคนที่ทำหน้าตาไม่เป็นมิตร เจ้าตัวบอกว่ามันทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังจะโดนกิน(?) ทำให้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ เขาจะตัวสั่นงกๆแต่ก็ลุกลี้ลุกลนและแข็งทื่อไปไหนไม่ได้(สรุปว่าจะลุกลี้ลุกลนหรือแข็งทื่อกัน?) แต่ก็ไม่ได้รังเกียจพวกเขาหรอกนะ นอกจากนี้แล้วก็เป็นคนกลัวผีกับฟ้าผ่าด้วย ส่วนสิ่งที่วิลเลียมเกลียดมากที่สุดก็คือ การที่พวกพ้องของตนโดนดูถูกและการที่ธรรมชาติโดนทำลาย นอกจากนี้ก็เกลียดพวกอาหารรสจัด แล้วก็ของขมๆ แต่สิ่งที่วิลเลียมชอบมากสุดก็คงจะเป็นรอยยิ้มนั่นแหละ นอกจากนี้แล้วก็ยังเป็นพวกรักเด็ก ธรรมชาติและสิ่งมีชีวิตต่างๆด้วย (แต่ก็ขอยกเว้นสิ่งมีชีวิตหน้าตาน่ากลัวเอาไว้ด้วยนะ)

ความสามารถพิเศษ . ควบคุมของเหลวได้

เพิ่มเติม . วิลเลียมมักจะสร้อยคอที่มีจี้รูปหยดน้ำเอาไว้เสมอ ไม่ได้ใส่หรอกครับ แค่พกไว้แทนเครื่องรางชิ้นสำคัญ

คุยกับออริ

“สวัสดี ...เจ้าชื่ออะไรหรือ แนะนำตัวให้ข้ารู้จักได้รึเปล่าเล่า”

:: “อะ..เอ่อ..ข้าชื่อวิลเลียมขอรับ วิลเลียม สเปนเซอร์”

“ตอนเด็กๆ เจ้ามีความฝันไหม เจ้าเคยคิดรึเปล่าว่าโตขึ้นเจ้าอยากจะเป็นอะไร... พ่อมดแม่มด ? อัศวิน ? ราชา ? มหาปราชญ์ ? หรือนอกเหนือจากนี้ ?”

:: “ความฝันในวัยเด็กหรือขอรับ?” เด็กหนุ่มทวนคำถามเบาๆพลางทำท่าคิด “พูดแล้วก็น่าอาย.. ข้าตอนเด็กๆอยากเป็นเจ้าชายน่ะครับ แหะๆ”

“คำถามสุดท้ายก่อนที่ข้าจะจากเจ้าไป... เจ้ากลัว ‘คำสาป’ ไหม”

:: “คะ..คำสาปรึขอรับ?! ยะ..อย่าพูดอะไรน่ากลัวแบบนั้นสิขอรับ ข้าน่ะกลัวของแบบนั้นมากๆเลย!”

“หวังว่าเราจะได้พบกันอีก... แล้วเจอกันเจ้าหนู”

:: “เอ๊ะ..อ่า.. แล้วเจอกันใหม่นะขอรับ” วิลเลียมเอ่ยยิ้มๆพร้อมกับโค้งศีรษะแทนการอำลา

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีฮ้ะ ทางนี้ชื่อเนียร์นะ แล้วตัวเองชื่ออะไรหว่า :: ครามอีกเช่นเคยครับผม แหะๆ

เนียร์อาจมีการปรับแก้ลูกของคุณเล็กๆ น้อยๆ นะเออ ; u ;  :: ได้ครับ ! ตามสบายเลยนะครับ!

ขอบคุณที่มาสมัครเรื่องนี้นะคะ :: ด้วยความยินดีครับ ;D
 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------