♔'

ลำดับตอนที่ #1 : Absconde's HOUSE *2

“ Application ”

          ชื่อ-นามสกุล ; ฮัลลินน์ เทเรสเม่ (Hallynn Teresme)

          เพศ ; หญิง

          อายุ ; 632 ปี

          ส่วนสูง / น้ำหนัก ; 169 ซม. / 47 กก.

          เผ่าพันธุ์ ; พรายน้ำ

          นิสัย ; หากดูเผินๆ ฮัลลินน์ เทเรสเม่ ก็เป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยราวนางฟ้าที่อ่อนโยน ไร้เดียงสา และไร้พิษสง เธอมีฟีโรโมน(?)ที่ดึงดูดใจไม่ว่าหญิงหรือชายเอาไว้ เป็นคนยิ้มสวย นุ่มนวล แต่ก็ดูสง่าในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้แล้วยังดูแลคนเป็น เอาใจคนเก่ง ใส่ใจคนอื่น และรู้จักการรับมือในสถานการณ์ต่างๆดี คงต้องบอกว่าเธอเป็นภรรยาในอุดมคติเลยละ แต่..ถ้าหากใครได้เธอไปเป็นภรรยาจริงๆ เราก็ขอบอกกับคนๆนั้นว่า ‘เสียใจด้วย’

            เพราะแม้เธอจะมีความสามารถทุกด้านประหนึ่งหุ่นยนต์แม่บ้าน(?) แต่ ฮัลลินน์ เทเรสเม่ เป็นคนโรคจิตที่เราจะประมาทไม่ได้เลย(?) หากอยู่ด้วยกันไปสักพักก็จะรู้ถึงกิตติศัพท์เรื่องนี้ของเธอได้เป็นอย่างดี เจ้าตัวขอยืนยันว่าตนไม่ใช่คนขี้แกล้ง แต่แค่เป็นพวกทุ่มเทกับความชอบของตัวเองเท่านั้น(?) ซึ่งไอ้ความชอบที่ว่านี่แหละที่เป็นปัญหา อย่างแรกคือ เธอชอบจับผู้ชายแต่งหญิง ..ดังนั้นอย่าตกใจถ้าหากวันหนึ่งเสื้อผ้าที่หล่อนเตรียมไว้ให้คุณจากชุดสูทสุดเนี้ยบกลับกลายเป็นชุดเมดสาวสุดเซ็กซี่ เพราะมันคือการเตรียมผิดโดยตั้งใจของฮัลลินน์(?) อย่างที่สองคือ เธอชอบชุดคอสตูมต่างๆ แต่เธอจะไม่ใส่เอง ชอบให้คนอื่นใส่ และถ้าคุณไม่ใส่ เธอมีบริการเสริมพิเศษใส่ให้คุณด้วย(?) อย่างที่สามคือ.. อะไรก็ตามที่มันไม่เหมือนปกติ จากสองข้อแรกคุณก็คงพอดูออกได้ไม่ยากแล้วว่าเธอไม่ชอบทำอะไรให้มันเหมือนปกติทั่วไป เพราะเธอมองว่าสิ่งที่มันดูเป็นเรื่องคอมมอนเซ้นส์อย่างการที่ผู้ชายต้องใส่กางเกง ผู้หญิงต้องใส่กระโปรง หรืออะไรต่อมิอะไรมากมายนั้นเป็นเรื่องซ้ำซากจำเจและน่าเบื่อมาก(เธออยู่มา 632 ปี แล้วนี่นะ(?)) เธอจึงอยากทำอะไรที่ทำให้ตัวเองรู้สึกตื่นเต้นและกระชุ่มกระชวย(?)ขึ้นมา เธอบอกว่าไม่งั้นเธออาจเบื่อตายและแก่ตายได้(?) แต่แน่นอนว่าเธอจะไม่ทำกับตัวเอง(อ้าว?) ฉะนั้นแล้วคนรอบข้างเธอนี่แหละที่ต้องรอรับกรรม เธอบอกว่าเธอไม่ขอรับค่าจ้าง เธอขอแค่แต่ละวันนั้นทำให้เธอมีความสุขและฟินได้ทั้งวันก็พอแล้ว(?)

            ความแสบของเธอยังไม่หมดแค่นี้(?) เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงสีหน้าอื่นนอกจากรอยยิ้มนางฟ้า(?) ฉะนั้นแล้วการเดาใจและเดาอารมณ์เธอจึงทำได้ยากมาก เธอกำลังจินตนาการอะไรในหัวบ้างไม่มีทางรู้ได้เลย แต่ที่สำคัญมันอยู่ที่ว่า..เธอเป็นคนปากแข็งและทำสีหน้าใสซื่อได้เนียนมากๆ ! และไม่ใช่แค่สีหน้าใสซื่อที่ทำได้เนียนมากๆ เธอยังเป็นคนประเภทที่เรียกว่าเนียนตัวแม่ในหลายๆเรื่องอีกด้วย ระวังตัวไว้ดีๆนะ(?) เพราะหากคุณประมาทไปนิดเดียว.. คุณก็อาจกลายเป็นตุ๊กตาของฮัลลินน์ได้ภายในวินาทีนั้นเลย ซึ่งเราไม่ขอรับประกันอะไรทั้งนั้น(?)

            แต่ฮัลลินน์ก็ไร้เดียงสาจริงๆนะ เพราะถ้าเป็นเรื่องแปลกใหม่ เธอจะทำตาโตเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นอย่างปิดไม่มิดและไม่คิดจะปิด บางครั้งเธอจึงมักแสดงด้านเด็กๆออกมาโดยไม่รู้ตัวได้เหมือนกัน

          ประวัติ ;  -

          ชอบ ; เรื่องแปลกใหม่ งานแฮนด์เมด

          เกลียด ; ความปกติธรรมดา

          กลัว ; การสูญเสีย

          พลังพิเศษ ; -

เพิ่มเติม ; ปัจจุบันมีบุคคลไม่ขอออกนามมาไซโคเธอเรื่องรักร่วมเพศอยู่(?) / คติประจำใจของฮัลลินน์คือ “ดอกไม้ที่เด็ดมาเชยชมได้ง่ายๆไม่เรียกว่าดอกไม้งามหรอกนะคะ”

บทที่ต้องการ ; บุคลากรในคฤหาสน์

สัมภาษณ์ออริ

"อ่า... ส... สวัสดีนะคะ" สาวน้อยท่าทางขี้อายเดินมาทักคุณอย่างกล้าๆ กลัวๆ "หนูชื่อเวนี่นะคะ... แล้ว... พี่ชื่ออะไรเหรอคะ"

            :: “สวัสดีจ้ะสาวน้อย” ฮัลลินน์ยิ้มหวานพร้อมกับย่อตัวลงมาอยู่ในระดับความสูงเดียวกันเด็กสาว “พี่ชื่อฮัลลินน์ เทเรสเม่ แต่เรียกพี่ว่าฮัลล์เฉยๆก็ได้นะ”

เวนี่ฉีกยิ้มขลาดๆ ออกมา สาวน้อยเกาแก้มแก้เก้อ "เอ่อ... พอดี หนะ...หนูเป็นผู้ช่วยแม่ครัวของร้านๆ หนึ่งน่ะค่ะ" เธอว่า  "คือ...แม่ครัวลองปรุงอาหารสูตรใหม่ดู... จะลองชิมดูหน่อยไหมคะ" เธอยื่นให้ดูตะกร้าที่บรรจุอาหารคาวเอาไว้ พลางเม้มปากน้อยๆ เป็นการลุ้นในคำตอบของคุณ ดวงตากลมโตเป็นประกายออดอ้อนเล็กๆ

            :: “แหมๆ อาหารสูตรใหม่งั้นหรอ..” เมื่อฮัลลินน์เห็นเด็กสาวตัวเล็กทำท่าทางน่ารักแบบนั้นออกมาก็อดนึกเอ็นดูไม่ได้ แววตาเต็มไปด้วยประกายอาทรพร้อมๆกับยื่นมือเรียวออกไปลูบหัวคนตรงหน้าอย่างเบามือ

"อาหารที่หนูแนะนำมาให้พี่ลองชิมนี่ดีมากเลยนะคะ" เธอยิ้มอายๆ ให้คำรับรอง "คนก่อนที่ลองทานไปถึงกับหัวใจวายตายเลยล่ะค่ะ...  กว่าหนูจะจัดการเรื่องศพได้ก็ลำบากแทบแย่" เธอหัวเราะแหยๆ

            :: “เห.. ดีขนาดนั้นเชียว?” ฮัลลินน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงคงเดิมราวกับไม่สะทกสะท้านใดๆ “แต่ถ้าดีจนหนูเวนี่ต้องจัดการศพในตอนท้าย พี่ว่าพี่ไม่ทานดีกว่า เดี๋ยวลำบากหนูเอาเปล่าๆ”

สาวน้อยดูเหมือนจะไม่ได้ยินคำตอบของคุณ มือเล็กบอบบางเอื้อมไปหยิบถาดอาหารในตะกร้า แล้วยื่นให้คุณอย่างยัดเยียด "ยังไงก็ช่วยลองชิมอาหารจานนี้หน่อยนะคะ... ถ้าวันนี้หนูแจกอาหารไม่หมดล่ะก็....หนะ...หนูโดนทำโทษหนักแน่ๆ เลยค่ะ..." เวนี่เสียงสั่นเล็กน้อย

           :: “โอ๋เอ๋ๆ ไม่ร้องนะจ๊ะเด็กดี” ฮัลลินน์กล่าวพร้อมยื่นมือออกไปลูบหัวเด็กสาวอีกครั้ง ซึ่งเธอไม่ได้ทั้งตอบตกลงหรือปฏิเสธคำขอร้องของเวนี่

"อ๊ะ ! ตะ..ตายแล้ว" เวนี่อุทานอย่างนึกขึ้นได้ ใบหน้าหวานซีดเผือด "คะ คุณแม่ครัว... ระ...เรียกตัวหนูแล้วล่ะค่ะ ! หนะ...หนูต้องไปแล้ว ลาก่อนนะคะ...!" สาวน้อยว่าอย่างร้อนรน ก่อนจะวิ่งจากไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองคุณอีกเลย

          :: “จ้า โชคดีนะจ๊ะ” หญิงสาวกล่าวทิ้งท้ายพร้อมรอยยิ้มเช่นนั้นก่อนจะค่อยๆยืนเต็มความสูง เธอมองเด็กสาวที่วิ่งออกไปจนลับสายตาพลางพึมพำแผ่วเบา “พวกที่อายุน้อยๆนี่..ร่าเริงกันดีจังเลยนะ” แล้วปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะ “ฮุฮุฮุ” ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายเดินจากไปจากตรงนั้นบ้าง

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีค่า ไรท์ชื่อแบงค์พันนะคะ แล้วตัวเองล่ะ ชื่ออะไรเอ่ย ?

:: เรียกว่า คราม ละกันนะคะ ;)

คิดยังไงถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ ?

:: อ่า.. ก็น่าสนใจมากๆนะคะ ติดใจพล็อต > <

ขอบคุณที่ส่งลูกมาให้พันพิจารณาน้า ขอบคุณจริงๆค่ะ !

:: ไม่เป็นไรค่ะ ฝากพิจารณาลูกด้วยนะคะ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ Application ”

          ชื่อ-นามสกุล ; อัลลินน์ เทเรสเม่ (Allynn Teresme)

          เพศ ; หญิง

          อายุ ; 532 ปี

          ส่วนสูง / น้ำหนัก ; 169.5 ซม. / 47 กก.

          เผ่าพันธุ์ ; พรายน้ำ

          นิสัย ; อัลลินน์ เทเรสเม่ เป็นพรายน้ำที่มีนิสัยตรงข้ามกับพี่สาวตัวเองอย่างเห็นได้ชัด แม้อายุจะต่างกันแค่ร้อยปี(?) แต่ใครหลายคนก็ไม่อยากนึกเชื่อว่าทั้งสองจะเป็นพี่น้องกัน เพราะอัลลินน์เป็นคนไม่ค่อยยิ้ม และออกแนวห้าวๆเหมือนเด็กผู้ชาย แต่อัลลินน์ไม่ใช่คนยิ้มยากหรอกนะ แค่ไม่ได้ยิ้มตลอดเวลาจนดูเหมือนคนบ้าอย่างพี่สาวเท่านั้นเอง เป็นคนพูดในปริมาณแบบคนปกติ คือไม่ได้พูดมาก แต่ก็ไม่ได้พูดน้อย และนอกจากนี้แล้วอัลลินน์ก็ยังเป็นคนตรงๆที่แสดงทุกความรู้สึกออกมาทางสีหน้า กล้าหาญและไม่ยอมคน เป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ในระดับกลางๆ แต่ด้วยความที่เป็นคนไม่เข้าหาคนอื่นก่อน คนที่รู้จักกันครั้งแรกจึงมักมองว่าเธอหยิ่ง แต่ถ้ารู้จักกันไปเรื่อยๆคุณจะพบว่าเธอเองก็ใส่ใจคนรอบข้างไม่แพ้พี่สาวเลย และเธอนี่แหละที่ต้องเป็นคนคอยตามเก็บวีรกรรมของพี่สาวตัวเองอยู่เสมอ อย่าตกใจถ้าอยู่ๆคุณเดินผ่านไปแล้วเห็นเธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เธอถึงกับเคยพูดไว้ว่า “ถ้าถอนหายใจแล้วชีวิตจะสั้นขึ้นปีนึง ฉันว่าป่านนี้ฉันน่าจะไปลงนรกได้แล้วละ” อัลลินน์ไม่ใช่คนขี้บ่นโดยกำเนิด แต่ถ้าคุณทำตัวมีพิรุธหรือไปก่อวีรกรรมมาหมาดๆ อัลลินน์ก็จะจู้จี้จุกจิกกับคุณเป็นพิเศษ เธอเป็นคนชอบความเรียบง่ายธรรมดาซึ่งต่างจากพี่สาวเป็นอย่างมาก เธอละสงสัยนักหนาว่ากะอีแค่ความสงบเรียบร้อยธรรมดาๆ ทำไมภายในคฤหาสน์หลังนี้ถึงได้หายากซะเหลือเกิน บางทีเธอก็นึกปลงตกกับเรื่องภายในคฤหาสน์นี้เหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ทำเป็นหูทวนลมกับเรื่องวุ่นวายทั้งหลายไม่ได้ เธอเป็นคนที่ห้าวๆเหมือนเด็กผู้ชาย แต่ไม่ได้ถึงขนาดเรียกว่าม้าดีดกะโหลก เธอออกจะสงบเสงี่ยมด้วยซ้ำ(?) เพียงแต่การพูดจาและบุคลิกมันเหมือนเด็กผู้ชายไปหน่อยเท่านั้นเอง(?)

          ประวัติ ;  -

          ชอบ ; น้ำชาอุ่นๆ ท้องฟ้า ความเรียบง่าย

          เกลียด ; วันที่ความชื้นสูง (#ไม่ใช่ว่าหล่อนเป็นพรายน้ำเรอะ?)

          กลัว ; การสูญเสีย

          พลังพิเศษ ; -

เพิ่มเติม ; อัลลินน์เป็นคนที่ดูแลเด็กตัวเล็กๆที่ยังพูดไม่ค่อยคล่องไม่ค่อยเป็น เพราะเธอจะประหม่า เธอไม่ได้เกลียดเด็ก เธอรักเด็กด้วยซ้ำ แต่แค่จะทำตัวไม่ถูก / ถ้าหาตัวอัลลินน์ไม่เจอ ให้เงยหน้ามองหลังคาค่ะ เดี๋ยวจะเจอเอง เพราะอัลลินน์ชอบปีนขึ้นไปอยู่บนหลังคา / เธอเป็นคนที่ความรู้สึกค่อนข้างไว เพราะเธอต้องตื่นตัวคอยจัดการวีรกรรมของพี่สาว(?)

บทที่ต้องการ ; บุคลากรในคฤหาสน์

สัมภาษณ์ออริ

"อ่า... ส... สวัสดีนะคะ" สาวน้อยท่าทางขี้อายเดินมาทักคุณอย่างกล้าๆ กลัวๆ "หนูชื่อเวนี่นะคะ... แล้ว... พี่ชื่ออะไรเหรอคะ"

            :: “พี่ชื่อ อัลลินน์ เทเรสเม่ น่ะ” อัลลินน์กล่าวตอบพลางมองเด็กสาวด้วยสีหน้างงๆ ไม่ใช่แค่อีกฝ่ายที่กล้าๆกลัวๆหรอก อัลลินน์เองก็ยังปรับตัวไม่ถูกดีนักเช่นกัน เพราะปกติจะไม่ค่อยมีคนเดินมาทักเธอแบบนี้ สงสัยเด็กคนนี้จะมีปัญหาอะไรอยู่แน่ๆ “มีอะไรรึเปล่า?”

เวนี่ฉีกยิ้มขลาดๆ ออกมา สาวน้อยเกาแก้มแก้เก้อ "เอ่อ... พอดี หนะ...หนูเป็นผู้ช่วยแม่ครัวของร้านๆ หนึ่งน่ะค่ะ" เธอว่า  "คือ...แม่ครัวลองปรุงอาหารสูตรใหม่ดู... จะลองชิมดูหน่อยไหมคะ" เธอยื่นให้ดูตะกร้าที่บรรจุอาหารคาวเอาไว้ พลางเม้มปากน้อยๆ เป็นการลุ้นในคำตอบของคุณ ดวงตากลมโตเป็นประกายออดอ้อนเล็กๆ

            :: “อ่า..แค่ชิมเท่านั้นใช่มั๊ย?” อัลลินน์กล่าวอย่างอ่อนใจออกมาเมื่อเจอดาเมจเข้าไป(?) ปกติแล้วเธอไม่ใช่คนใจอ่อนถ้าเป็นคนในคฤหาสน์หรือคนที่คุ้นเคยกันดี แต่คนตรงหน้าตรงนี้เป็นเด็กจากไหนก็ไม่รู้ เธอจึงค่อนข้างจะภูมิต้านทานต่ำด้วยเมื่อต้องมาเผชิญหน้า(?)

"อาหารที่หนูแนะนำมาให้พี่ลองชิมนี่ดีมากเลยนะคะ" เธอยิ้มอายๆ ให้คำรับรอง "คนก่อนที่ลองทานไปถึงกับหัวใจวายตายเลยล่ะค่ะ...  กว่าหนูจะจัดการเรื่องศพได้ก็ลำบากแทบแย่" เธอหัวเราะแหยๆ

            :: “เฮ้ยๆ แบบนั้นมันไม่เรียกว่าดีแล้วนะ” อัลลินน์เอ่ยพลางค่อยๆถอยห่างออกมาจากตัวเวนี่ ใบหน้าของเธอตอนนี้กำลังแสดงสีหน้าตกใจอย่างชัดเจน “เวนี่สินะ.. เธอควรจะเอามันไปทิ้งมากกว่าเอามาให้คนต่อไปอย่างฉันชิมนะ”

สาว น้อยดูเหมือนจะไม่ได้ยินคำตอบของคุณ มือเล็กบอบบางเอื้อมไปหยิบถาดอาหารในตะกร้า แล้วยื่นให้คุณอย่างยัดเยียด "ยังไงก็ช่วยลองชิมอาหารจานนี้หน่อยนะคะ... ถ้าวันนี้หนูแจกอาหารไม่หมดล่ะก็....หนะ...หนูโดนทำโทษหนักแน่ๆ เลยค่ะ..." เวนี่เสียงสั่นเล็กน้อย

           :: “ยะ..อย่าเพิ่งเสียงสั่นแบบนั้นสิ! คือ..เอ่อ..ช่วยพาฉันไปหาแม่ครัวที่ว่านั่นก่อนได้รึเปล่าละ?” อัลลินน์กล่าว ตอนนี้เธอละนึกหงุดหงิดตัวเองจริงๆที่ดันมามีซอฟต์สปอตกับเด็กตรงหน้าซะได้ แต่จะให้ทำไงได้ในเมื่อตัวเธอเองก็ยังไม่อยากหัวใจวาย ถึงแม้งานปัจจุบันจะหนักกว่าจนหัวใจวายดูเบาลงไปมากก็เถอะ(?) แต่อย่างน้อยมันก็ยังไม่ถึงตายแบบนี้ เธอยังไม่ได้เขียนพินัยกรรมเลยนะ(?)

"อ๊ะ ! ตะ..ตายแล้ว" เวนี่อุทานอย่างนึกขึ้นได้ ใบหน้าหวานซีดเผือด "คะ คุณแม่ครัว... ระ...เรียกตัวหนูแล้วล่ะค่ะ ! หนะ...หนูต้องไปแล้ว ลาก่อนนะคะ...!" สาวน้อยว่าอย่างร้อนรน ก่อนจะวิ่งจากไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองคุณอีกเลย

          :: “อ้าว? จะรีบไปไหนละเนี่ย” อัลลินน์มองตามเวนี่ไปจนลับสายตา “พอจะให้พาไปก็หนีไปเลยแฮะ สรุปมันยังไงกันแน่?” เธอพึมพำกับตัวเองพลางเกาท้ายทอยอย่างไม่เข้าใจ แต่ใจหนึ่งก็นึกโล่งใจที่เธอยังไม่ต้องหัวใจวายตายเพราะอาหารอะไรนั่น อย่างน้อยๆก็ยังยื้อเวลาอยู่ที่คฤหาสน์นั่นกับทุกคนต่อได้อีกสักพัก เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ เรียวปากก็โค้งเป็นรอยยิ้มอ่อนโยน

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีค่า ไรท์ชื่อแบงค์พันนะคะ แล้วตัวเองล่ะ ชื่ออะไรเอ่ย ?

:: คราม เองค่ะ ;)

คิดยังไงถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ ?

:: อย่างที่บอกไปแล้วในใบสมัครใบก่อน เพราะว่ารู้สึกติดใจพล็อตมากๆค่ะ !

ขอบคุณที่ส่งลูกมาให้พันพิจารณาน้า ขอบคุณจริงๆค่ะ !

:: ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ปั่นใบสมัครก็สนุกดี ^ ^