1001 Night | ألف ليلة وليلة { KAIxHUN }

ลำดับตอนที่ #2 : 00

One Thousand One Nights 
ألف ليلة وليلة

{ KAI x SEHUN }  

“ พันหนึ่งราตรี  ” 

INTRO 

            ทะเลทรายทอดตัวยาวสุดลูกหูลูกตา แสงแดดที่แผดเผาจนแสบร้อนไปทั่วผิวหนัง เม็ดเหงื่อผุดพรายออกมาแล้วระเหยกลายเป็นไอไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ วนเวียนอยู่แบบนี้เป็นวัฏจักรซ้ำแล้วซ้ำเล่า เซฮุนไม่รู้ว่าตนเองเดินมาไกลเท่าไหร่แล้ว เขาเหนื่อยเสียจนแทบจะไม่อยากก้าวเท้าต่อ แต่ถ้าหากไม่ฝืนทนเดินต่อไป จะมีทางใดอีกเล่านอกจากยอมกลับไปเป็นทาสให้เขาทุบตี ร่างกายซูบผอมจนเห็นแนวซี่โครง ผิวที่เคยขาวนวลในตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลฟกช้ำ โซ่ตรวนที่ถ่วงขาทั้งสองข้างนั้นหนักอึ้ง เซฮุนรู้สึกว่ามันหนักขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเดินก็ยิ่งยากที่จะก้าวเท้าต่อ 

“ น้ำ ”  ร่างผอมซูบบ่นพึมพำ แววตาหม่นหมองดูเลื่อนลอยเต็มที สติที่เคยมีในตอนนี้เลือนลางและบางเบาเสียจนเซฮุนแทบจะประคองเอาไว้ไม่ไหว เวลานี้เขาอยากจะโถมตัวลงกับผืนทรายมากกว่าอะไรทั้งหมด ลำคอแห้งเป็นผุยผง เขาไม่ได้ดื่มน้ำเป็นเวลามากกว่าสองวันแล้ว 

           เซฮุนออกเดินทางในตอนกลางคืน ชายหนุ่มไม่ได้คาดคำนึงเลยว่าการเดินทางจะยาวนานกินเวลาข้ามวันข้ามคืนแบบนี้ น้ำที่เคยบรรจุเอาไว้เต็มถุงหนังหมดไปต้งแต่คืนก่อน เขาหลงทางและสับสน  ไกลแค่ไหนที่เขาเดินเท้ามาก็ไม่อาจทราบได้ แต่ในใจเซฮุนก็หวังว่ามันจะไกลพอที่จะหลบหนีจากนายทาสหน้าเลือดคนนั้นได้ 
 

“ มะ ไม่ไหวแล้ว.. ”  ชายหนุ่มครวญ ขณะที่ทรุดตัวลงกับผืนทราย แสงแดดสาดส่องลงมาอย่างไร้ปราณี ความร้อนและอุณหภูมิของผืนทรายยามเที่ยงวันเหมือนจะหลอมชายหนุ่มร่างผอมให้หลอมละลาย

“ เหนื่อยเหลือเกิน..  ” เซฮุนผู้น่าสงสารทิ้งตัวลงนอนคุดคู้กลางทะเลทรายอันเวิ้งว้างและร้อนระอุอย่างคนที่ยอมจำนนต่อโชคชะตา ดวงตาหม่นแสงปรือปิดลงอย่างไร้หนทางสู้ ชายหนุ่มได้แต่หวังว่าความตายที่รอเขาอยู่นั้นจะไม่ทุกข์ทรมาน 

ไม่มีอีกแล้ว อิสรภาพที่เฝ้าถวิลหา .. 

แสงสว่างที่เคยมีถูกแทนที่ด้วยความมืด ..

             ในห้วงความคิดที่ไม่รู้ว่าเป็นหรือตายนั้น เซฮุนมองเห็นตัวเขาเองยืนอยู่กลางทะเลทรายยามค่ำคืน เงาสีดำบินโฉบเหนือหัวของเขาไป เสียงหวีดวิ้วของสายลมดังแว่วตัวเขาที่ยืนอยู่ตรงนั้นมองตามเงาทะมึนจนสบเขากับดวงตาคู่หนึ่งที่จ้องมองมา


เหยี่ยวสีน้ำตาลเข้มบินโฉบเข้าหาตัวเขา นัยน์ตาสีเหลืองอำพันนั้นแฝงไว้ด้วยแววดุดันและแข็งกร้าว ทว่าในชั่วขณะที่เขาได้สบตากับมัน เซฮุนกลับสัมผัสได้ถึงความอ้างว้างและโดดเดี่ยว  เจ้าเหยี่ยวตัวนั้นพุ่งทะยานหายเข้าไปในอกของเขา ความรู้สึกอุ่นวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ฉับพลันนั้นเอง สายฝนสีเลือดก็ชะโลมลงมา สีเลือดชุบย้อมผืนทรายจนกลายเป็นสีแดงก่ำ ชายหนุ่มหวีดร้องด้วยความกลัว ผิวกายขาวเปรอะด้วยเลือดสีเข้ม ซ้ำร้ายในมือของเขามีกริชอยู่อันหนึ่ง และในอ้อมแขนของเขาก็มีร่างที่นอนแน่นิ่งไร้ซึ่งลมหายใจ ชุดสีขาวของร่างนั้นอาบด้วยเลือดสีแดงเข้ม เลือดที่ไหลทะลักออกมาราวกับจะไม่มีวันหยุด ใบหน้าคมเข้มนั้นซีดเซียวอย่างไม่ควรจะเป็น เซฮุนมองกริชในมือกับร่างที่นอนนิ่งในอ้อมแขนด้วยความสับสน ก่อนที่แสงสว่างจะสว่างวาบขึ้นและทุกสิ่งในห้วงนิมิตนั้นจะเลือนหายไป เพราะใครบางคนปลุกเขาให้ตื่นขึ้น..

“ ยังไม่ถึงเวลาที่ควรจะตาย..  ”  ใบหน้านั้นคุนตาเสียเหลือเกิน .. 

นัยน์ตาคมเข้ม และผิวสีแทนที่ยิ่งขับให้รูปหน้านั้นหล่อเหลามากยิ่งขึ้น.. 

เซฮุนครุ่นคิดเพียงเสี้ยววิแล้วจึงพบกับความจริงที่ว่า .. 

ชายคนนี้.. คือคนเดียวกับที่นอนนิ่งในอ้อมแขนของเขาในความฝันเมื่อครู่นี้เอง !

TBC
 

Wolinr.

- ตอนนี้ขอพลับอัพไล่ให้ทันงานเดิมก่อนนะคะ
ยังไงก็อุ่นใจได้ว่าบทความนี้มีหลักแหล่งแล้วเนอะ 555
ตอนต่อไปจะตามมาเร็วๆนี้ค่ะ 

ใครจะสกรีมแท็กในทวิตเตอร์ เชิญ

#พรตคฮ 


 

PORCELAIN  THEMEs