คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 04
::J-Hope Part. ::
ฟุ๊บ!!! ตึง..
ผมได้ยินเสียงดังมาจากในห้อง จึงรีบวิ่งไปดู
"!!!!!" ผมตกใจมากกับภาพที่เห็น.. ชูก้านอนนิ่งอยู่บนพื้น ผมรีบเข้าไปประคองชูก้า ตัวเขาร้อนมาก.. แถมยังสั่นอีกตังหาก
ผมประคองชูก้าให้ขึ้นมานอนบนเตียงอย่างเบามือ.. ให้ตายสิ.. ผมรุนแรงเกินไปงั้นสิ.. ไอ่โจปนะไอ่โจป!
"ฮยอง.." ผมสะกิดแขนชูก้าเบาๆ.. ชูก้าค่อยๆลืมตาขึ้นมามองผมอย่างช้าๆ..
"หะ.. หือ.. " เขาค่อยๆตอบผม น้ำเสียงแหบพร้า ผมแทบจะไม่ได้ยิน
"นอนรอผมอยู่นี่นะ" ผมสั่งชูก้าก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนู และหยิบกะละมัง แล้วก็เดินเข้าไปใส่น้ำในกะละมังในห้องน้ำ
ผมเดินถือกะละมังเดินมาทางเตียง ก่อนจะบิดผ้าขนหนูให้หมาดๆ แล้วค่อยๆเช็ดลงบนร่างบางอย่างเบามือ..
ผมเหลือบมองชูก้าที่ตอนนี้นอนจ้องผมด้วยนัยตาเศร้าหมอง.. เขาคง แอบอ่านจดหมายนั่นด้วยสินะ..
"ฮยอง.. เดี๋ยวผมไปอุ่นข้าวมาให้..แล้วกินยานะ" ผมบอกชูก้าก่อนจะเดินเข้าไปในครัว.. จัดการอุ่นอาหารให้เสร็จสรรพ แล้วยกมาให้ชูก้า
"กินไหวไหม ? " ผมถามพลางส่งสายตาเป็นห่วงไปให้คนตรงหน้า..
".." เขาไม่ตอบ.. ไม่มีแรงจะตอบแล้วสินะ.. เห้ออ~ ไม่เป็นไรเดี๋ยวคนหล่อป้อน(?)
"มาครับ เดี๋ยวผมป้อน~" ผมบอกเสียงหวาน.. แล้วตักข้าว ผมเป่าเบาๆ แล้วเลื่อนช้อนไปตรงหน้าคนป่วย..
เขามองหน้าผมนิดหน่อยก่อนจะค่อยๆงับช้อนทีผมป้อน น่ารักอ่ะ นี่ขนาดป่วยนะ~
หลังจากกินมาได้ซักพัก
"อิ่มแล้ว.." เขาตอบผมถึงเสียงจะดีขึ้นมาหน่อยก็เถอะ แต่มันก็แหบอยู่ดี.. ผมยืนแก้วน้ำกับยาให้คนตรงหน้า เขารับมันไปอย่างว่าง่าย.. พอก้มมองจำนวนเม็ดยาที่ผมให้ไป.. เขาก็ยื่นคืนให้แล้วมองผมประมาณว่า 'เยอะไป.. ไม่กินได้ป่ะ' ผมก็ส่ายหน้าเบาๆแทนคำตอบ เค้าทำหน้ายู่นิดๆกินจะค่อยๆกิน พอกินเสร็จเขาก็นอนลงมุดในผ้าห่ม
"มีอะไรเรียกผมนะ.." ผมปล่อยให้ชูก้านอนพักและยกถาดข้าวไปเก็บ..
@6.40 PM
ผมนั่งอ่านหนังสือบนโต้ะ ข้างๆเตียงอย่างเงียบๆ เขาหลับไปนานเหมือนแฮะ.. ผมค่อยๆเอามือทาบหน้าผากของชูก้าอย่างเบามือ.. ไข้ลดลงนิดนึงละ.. นอนพักเดี๋ยวก็คงจะดีขึ้น.. ผมสรุปเอาเอง เรียบร้อย..
ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจสองสามทีก่อนจะเดินไปหา อะไรกินที่โต้ะ พรืด ผมรู้สึกเหมือนเดินเหยียบอะไรบางอย่าง บนพื้นจึงก้มลงไปดู.. อ่า.. ใช่สิ วันนี้วีนัดผมตอนทุ่มนึงนี่หว่า.. แต่.. เรื่องของผมกับเขามันจบไปแล้ว.. และผมจะไม่รื้อฟื้นมันอีกเด็ดขาด.. เพราะตอนนี้คนเดียวที่ผมและหวงมากเขาก็อยู่กับผมแล้วด้วย
คิดได้แบบนั้นผมจึงทำการฉีกกระดาษจดหมายทิ้งแล้วปาลงขยะ ~ เฮ้ออ ที่ชูก้าเป็นแบบนี้ก็เพราะผมนะ จะให้ผมทิ้งเค้าได้ยังไง.. ~
ผมเดินไปหาที่เตียง.. แต่บังเอิญเขาก็นอนมองมาทางผมพอดี สายตาอ้อนๆ แบ้วๆ นั่นทำเอาผมแทบละลาย งืออ ผมแพ้ลูกอ้อนแบบนี้ว่ะ.. ผมใช้นิ้วไล้ตามแก้มนั้นเบาๆ นุ่มอ่า
จุ๊บ <3 ~
ผมบรรจงหอมแก้มชูก้าเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว เขาทำหน้าเหลอหลามองผม หน้าเขาแดงของเป็นเพราพิษไข้แล้วก็เขินด้วยสินะ
"นะ..นายไม่ไปไหน..เหรอ" เขาถามผมพรางมองผมเหมือนอยากรู้คำตอบ..
"ผมจะไปไหนได้ยังไงล่ะ ฮยองยิ่งน่าห่วงอยู่ผมไม่อยากทิ้งฮยอง.." ผมสบตาชูก้าด้วยสายตาจริงจัง..
"ตะ..แต่" เขาแอบอ่านจดหมายนั่นจริงๆสินะ..
"ผม จะ อยู่ กับ ฮยอง~" ผมพูดพรางยิ้มบางๆให้กับคนตรงหน้า ชูก้ามองผมซึ่งแฝงด้วยความดีใจมาให้ ก่อนจะค่อยๆ หลับตาพริ้มเบาๆ
ผมมองพรางยิ้มให้กับคนตรงหน้า ผมสัญญาว่าผมจะรักษาเขาไว้ให้ดีที่สุด..
หลับฝันดีนะครับ ชูก้าฮยอง :))
ความคิดเห็น