ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Prince OF Tennis [mix 8 series]

    ลำดับตอนที่ #33 : Yanagi Renji & Shiroyume Rinko Series 3 part 9 : บทสรุปของเลกเชอร์ยานางิ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 181
      0
      8 พ.ค. 56

    Yanagi Renji & Shiroyume Rinko

    Series 3 part 9 :  บทสรุปของเลกเชอร์ยานางิ

          การสอบปลายภาคดำเนินมาจนถึงวันสุดท้าย เร็นจิก็ยังไม่ได้คุยกับริงโกะเหมือนเคย

          แถม พิงกุยังต้องไปเรียนต่อฮอกไกโดอีก

          “มันอะไรกันนักกันหนานะ”

          เร็นจิถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา วันนี้เขาไม่ได้ซ้อมตอนเช้าเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กว่าจะเตี๊ยมกับทุกคนได้ก็ทำเอาเกือบไม่ได้อ่านหนังสือตอนเช้า

          แต่แค่พิงกุกับซานาดะเข้าใจกันก็พอแล้วล่ะ

          แซ่ก แซ่ก แซ่ก !

          “ฮึ้บ ฮึ้บ อิ้ส”

          เสียงแปลกๆจากด้านหลังต้นไม้ที่เขาพิงอยู่ทำเอาเร็นจิต้องหันกลับไปมองทางต้นเสียงทันใด

          “ฟู่ว ดีนะยังมาทันไม่งั้นโดนรุ่นพี่ยางิวตัดคะแนนแน่”

          น้ำเสียงใสแสนคุ้นเคยทำเอาเร็นจิต้องลุกขึ้นยืน ใช่ มันคุ้นมากเสียจนน่าแปลกใจ

          “ว่าไง ยัยตัวแสบ”

          “อะไรใครยัย อ๊ะ ร... รุ่นพี่ยานางิ ? !!

          “มาเข้าทางหลังโรงเรียนทำไม”

          “ก็ …. ถ้าเข้าหน้าประตูก็โดนตัดคะแนนสิ”

          “เข้าทางหลังโรงเรียนโดนทำทัณฑ์บน”

          “เอ๋ ? ! จริงหรอคะ ! O[ ]O

          “ล้อเล่นน่ะ”

          คำตอบของเร็นจิทำเอาเด็กสาวรุ่นน้องหน้ายู่ลงทันใด ถ้าหากเธอกินหัวเร็นจิได้ก็คงจะทำไปแล้ว

          “โหรุ่นพี่อ่ะ !

          “แล้วอ่านหนังสือมารึยัง”

          “หนังสืออะไรอ่ะ”

          “ฉันจะบอกฟุบุคิ”

          “ง่ะ .. .. อย่าฟ้องกัปตันนะคะ!

          เด็กสาวตัวน้อยแทบจะมาเกาะขาเด็กหนุ่มทันใด เร็นจิเหยียดยิ้มพอใจ แกล้งเธอคนนี้ก็เหมือนได้แกล้งอาคายะนั่นแหละ

          และใช่แล้ว ฟุบุคิ เรย์มุ คือกัปตันชมรมเทนนิสหญิงของโรงเรียนสาธิตริคไคแห่งนี้

          “ถ้างั้นไปอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบไป”

          “ขี้เกียจอ่านนี่นา

          “หืม ….

          “อ่านก็ได้ค่ะ อ่านก็ได้ !

          “หึ ….

          “แต่อ่านข้างรุ่นพี่นะ”

          หืม ?”

          “ทริคแก้เคล็ดน่ะค่ะ >O<

          “งั้นหรอ เอาสิ

    …………………………………………………………………………………………………………………

          การสอบปลายภาคจบลง เหลือเพียงแต่เข้าพิธีจบการศึกษาและค่าย U-17 เท่านั้น

          อีกไม่นานเขาจะพ้นจากการเป็นนักเรียนม.3แล้วสินะ ดี !

          “เฮ้อ ….

          เด็กหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะที่กำลังเดินกลับบ้าน วันนี้ไม่มีการซ้อมเนื่องจากชมรมหยุดให้สมาชิกทุกคนไปพักสมองหลังจากตะลุยกับการสอบปลายภาคมาชุดใหญ่แล้ว

          แต่ขณะที่เขากำลังเดินกลับบ้านนั้น เด็กสาวแสนคุ้นเคยกลับรออยู่ที่ประตูโรงเรียนอยู่แล้ว

          “ริงโกะ

          “อ๊ะ เร็นจิ!

          “มานี่”

          เร็นจิเอ่ยเรียกชื่อเด็กสาวเบาๆก่อนจะรีบเดินไปคว้ามือเธอมาแล้วดึงออกไปจากที่ตรงนั้นทันที ริงโกะเป็นนักเรียนจากโรงเรียนสตรีคงจะไม่ดีแน่ถ้าให้มายืนคุยกับผู้ชายหน้าโรงเรียนสหะแบบนี้

          “เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ”

          “ก็แค่ อยากมาหาเร็นจินี่นาจะได้มาคุยกันด้วย”

          อืม .. งั้นหรอ”

          ใต้ต้นไม้ใหญ่ลับสายตาผู้คน .. แววตาของริงโกะราวกับจะบอกอะไรบางอย่างแต่เธอกลับไม่ยอมปริปากออกมา เร็นจิเชื่อว่าเธอต้องการสื่อว่าเธออยากพูดนะแต่เธอพูดไม่ได้

          “นี่เร็นจิ นายว่าการถูกรักเนี่ยน่าดีใจมั้ย”

          “หืม ….

          จู่ๆคำถามจากร่างบางตรงหน้าก็ฝ่าความเงียบมากระทบโสตประสาทของเร็นจิจนได้

          “ก็แค่ถาม ตอบๆมาเถอะน่า”

          “แล้วตอนนี้เธอไม่ได้ถูกรักอยู่รึไง

          หากแต่เร็นจิกลับจ้องหน้าเธอนิ่งพลางเอ่ยคำตอบออกไป

          “เร็นจิ ?”

          ฟึ่บ !

          “ฉันรักเธอนะ .. ริงโกะ”

          ร่างสูงคว้าเธอมากอดแน่นพลางฝังใบหน้าคมคายลงกับไหล่มน .. ไม่เคยอ้อนวอนใครขนาดนี้มาก่อน

          “เร็นจิ ฉัน

          “ฉันรู้แล้วล่ะนะ

          “เอ๋”

          “เธอกับคุณชิคิน่ะ”

          เร็นจิเอ่ยเสียงแผ่วพลางผละออกมาจากร่างบาง เด็กหนุ่มเผยยิ้มบางออกมาพลางยกมือเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าหวาน

          “เร็นจิ ฉันชอบเร็นจินะ !

          “ฉันรู้แล้ว”

          “ฉันรักเร็นจินะ !

          “อืม ….

          ฉันรู้แล้วล่ะนะริงโกะ

          ฉันเข้าใจแล้ว

    …………………………………………………………………………………………………………………

          เร็นจินั่งเหม่ออยู่บนเก้าอี้ในห้องนอนของตนเอง การสอบปลายภาคที่จบลงไปไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอะไรเลยแม้แต่น้อย

          ตอนนี้มีแต่ความรู้สึกชาไปทั่วร่าง แทบไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น

          “ดีแล้วล่ะ”

          เสนาธิการหนุ่มเอ่ยพึมพำกับตนเองเบาๆหลังกระพริบตาเรียกสติตนเองให้กลับมาเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงลุกขึ้นก่อนทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรอกนะ แบบนี้น่ะดีแล้ว

          อยากรู้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเสนาธิการยานางิ เร็นจิคนนี้

          ย้อนกลับไปเมื่อเวลาตอนนั้น .. ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่

          “เร็นจิ ฉันชอบเร็นจินะ !

          “ฉันรู้แล้ว”

          “ฉันรักเร็นจินะ !

          “อืม

          “ต่อให้ฉันเป็นแฟนกับพี่โทวะฉันก็จะรักเร็นจิแบบนี้ !

          ……อืม”

          “เป็นเพื่อนกันตลอดไปนะเร็นจิ !

          ริงโกะโผเข้าสู่อ้อมกอดของคนตัวสูงทันใด เร็นจิชั่งใจเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจยกมือขึ้นลูบหัวปลอบโยนเธออย่างเบามือ

          ริงโกะยังคงเข้าใจว่าเร็นจิรักเธอแบบเพื่อน เธอเลยเป็นแฟนกับโทวะ

          ที่เธอบอกจะเป็นแฟนกับเร็นจิ ก็เพียงเพราะเสื้อเท่านั้น

          “ฉันก็รักเธอนะ ริงโกะ”

          รัก …. อยากจะรักเธอ ตลอดไป

          เรียวนิ้วที่คีย์ค้างข้อความไว้เริ่มลังเลจะส่งไป      

          ติ๊ด

          ทว่า เร็นจิก็กดส่งไปจนได้

          แววตาคมคายไล้สายตาอ่านข้อความนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขารู้สึกแย่น้อยๆนะที่ต้องส่งข้อความแบบนี้ออกไปแต่ทำไงได้นะ ถ้าเพื่อให้ริงโกะเชื่อว่าเขายังสบายดี

          แบบนี้ก็ไม่มีอะไรต้องลังเลจะคิดแล้วไม่ใช่หรอ

          รักกันนานๆนะ ข้อความนี้ ที่เร็นจิส่งไปหาเธอ

          “ดูแลเธอด้วยนะครับ .. คุณชิคิ”

          เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่วเบากับตนเอง ไม่ได้สิ้นหวังหรอกนะ ยินดีด้วยต่างหากล่ะ

          อ๊ะ แต่ว่าเร็นจิ งานนิทรรศการหนังสือ ยังไม่จบซักหน่อยนะ

    To be continued

    …………………………………………………………………………………………………………………...................

    THE★ FARRY
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×