คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Yanagi Renji & Shiroyume Rinko Series 3 part 4 : แค่อาทิตย์กว่า?
Yanagi Renji & Shiroyume Rinko
Series 3 part 4 : แค่อาทิตย์กว่า?
ณ ชมรมเทนนิสชายโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยริคไค เวลา 16.30 pm.
“ถ้างั้นฉันจะเป็นแฟนนายให้ได้เลยเร็นจิ >[ ]<!!!”
“..! .. อะไรนะ”
“ฉันบอกแล้วไง!ฉันจะเป็นแฟนนายให้ได้ *O*!!”
………………………………………………………
…………………………………………….
“เฮ้ย!!รุ่นพี่ยานางิ!!”
“! … ว่าไงอาคายะ”
เด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงเรียกของใครบางคน เมื่อใบหน้าคมคายเงยมองขึ้นไปก็พบว่าเป็นเจ้าเด็กคู่หูตัวแสบนั่นเอง ยานางิเอ่ยปากถามแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทันที … ก็คำพูดของริงโกะเมื่อวานนี้ทำเอาเด็กหนุ่มอดคิดเป็นตุเป็นตะไม่ได้นี่นา …
“ผมเห็นพี่มาถึงก็เอาแต่เหม่อนี่นา เป็นไรป่าวเนี่ย”
“ไม่เป็นไรหรอก ไปซ้อมต่อได้แล้ว”
“ซ้อมต่อบ้าอะไรเล่า ผมซ้อมกับรุ่นพี่มารุอิจนเหนื่อยแล้วไม่เห็นรึไงตาตี๋!”
คิริฮาระแย้งขึ้นก่อนเบะปากมองคนตรงหน้า ยานางิได้ยินดังนั้นจึงหันกลับมามองรุ่นน้องของตนที่เหงื่อท่วมโชกครั้นพอหันไปมองมารุอิก็พบว่ามีสภาพไม่ต่างกัน
“ซ้อมกับฉันก็ได้ยานางิ ฉันเพิ่งไปวอร์มอัพมา”
แจ็กกัลป์เอ่ยขึ้นก่อนเดินเข้าไปในคอร์ดเทนนิสซึ่งตรงข้ามกับฝั่งที่เสนาธิการหนุ่มยืนอยู่
“อืม .. รบกวนด้วย”
ยานางิได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าคอร์ดไปทันที … แจ็กกัลป์เดาะลูกสักหลาดลงสนามสองสามทีก่อนเสิร์ฟออกไปยังฝั่งตรงข้ามไม่รีรอ
‘เอาคำพูดเธอออกไปจากหัวฉันซักที … ริงโกะ’
…………………………………………………………………………………………………………………
“เร็นจิ ข้อนี้ทำยังไงอ่ะ >O<”
“ถ้างั้นฉันจะเป็นแฟนนายให้ได้เลยเร็นจิ >[ ]<!!!”
“เร็นจิ?”
“ฉันบอกแล้วไง!ฉันจะเป็นแฟนนายให้ได้ *O*!!”
“เร็นจิ!!”
ยานางิเบิกตาด้วยความตกใจเมื่อพลันสติเข้ามาในหัวอีกครั้งและใบหน้าหวานใสของริงโกะยื่นมาใกล้ซะจนจมูกแทบชิดกัน ดวงตากลมโตของเด็กสาวกระพริบปริบๆมองใบหน้าคมคายของเด็กหนุ่ม ยานางิเห็นดังนั้นจึงเอื้อมมือไปดันใบหน้าหวานออกทันทีก่อนดีดหน้าผากมนนั่นตามไปเป็นการทำโทษ
ป๊อก
“อะไรเล่า ก็นายเอาแต่เหม่ออ่ะ T^T”
มือบางลูบป้อยๆที่หน้าผากของตนเองพลางเบะปากทำหน้าราวกับจะร้องไห้
“แล้วคิดว่าใครทำให้ฉันเหม่อล่ะ”
ยานางิเอ่ยปากถามออกไปพลางอ่านโจทย์ในแบบฝึกหัดหนังสือเรียนของร่างตรงหน้าไปด้วย
“นั่นสิ ใครหรอ ‘ v ‘”
ริงโกะจ้องตามาที่ใบหน้าคมคายอีกครา ยานางิได้ยินดังนั้นจึงเงยหน้ากลับมามองเธออีกครั้ง
“ช่างเถอะ ไม่ใช่เธอ” … ซะที่ไหนเล่า อยากจะพูดคำนี้ต่อท้ายจะแย่แล้วท่านเสนาธิการ
“ห้ามไปมีกิ๊กนะ เพราะนายต้องเป็นแฟนฉัน >O<”
ยานางิทำทีไม่สนใจประโยคที่ร่างบางเอ่ยออกมาหากแต่ในหัวกลับคิดไปต่างๆนาๆ …
‘พูดแบบนี้อีกแล้วนะ เธอคิดจะปั่นหัวฉันรึไงยัยบ้า …’
เสนาธิการหนุ่มได้แต่ครุ่นคิดในใจ … ไม่เข้าใจเหมือนกัน ก็แค่มาสอนพิเศษให้แค่อาทิตย์กว่า คนตรงหน้ากลับเริ่มมีอิทธิพลกับตัวเข้าซะได้
“ข้อนี้ทำแบบนี้”
ร่างสูงตัดสินใจเบี่ยงประเด็นเก่าก่อนดันแบบฝึกหัดไปตรงหน้าเด็กสาวแล้วไล้ปากกาตามหัวข้อโจทย์ทันที ริงโกะผงกหัวอย่างสนใจก่อนจ้องไปที่โจทย์ในหนังสือ เด็กหนุ่มมองท่าทีของเธอก่อนกลั้นขำเอาไว้ในใจ … เพราะท่าทางแบบนี้รึเปล่านะที่เป็นอิทธิพลต่อเขาน่ะ?
มือใหญ่เขียนสมการขึ้นมาพร้อมกับวิธีทำประกอบก่อนจะเอ่ยวิธีการต่างๆไปพร้อมกับยกตัวอย่างสูตรที่เขาย่อมาให้เป็นการประกอบการสอนให้เด็กสาวเข้าใจง่ายขึ้นเพื่อนำไปใช้ในการสอบจริง
“เพราะฉะนั้นข้อนี้ตอบ …”
“ข้อนี้ก็เลยตอบข้อ c สินะ *O*!”
“…… อืม”
เด็กสาวโพล่งขึ้นขัดประโยคที่ร่างสูงกำลังจะพูด ยานางิทอดสายตามองเธอก่อนพยักหน้ารับเบาๆเป็นการตอบแทน
“เห็นมั้ย ฉันเริ่มเข้าใจแล้ว >O<”
“สอนมาอาทิตย์นึงเธอพึ่งจะเข้าใจรึไง”
“ก … ก็ของแบบนี้มันต้องใช้เวลานี่นา (. .)”
ยานางิเอ่ยพลางมองหน้าเด็กสาว ริงโกะได้ยินดังนั้นก็หงอลงไปทันที เด็กหนุ่มเผยยิ้มบางแทนการหัวเราะออกมาก่อนมือใหญ่จะเก็บดินสอ ปากกาเข้ากระเป๋าใบเล็กของตนเอง
“อ้าว นายจะกลับแล้วหรอ”
“ก็นี่มันหกโมงแล้ว”
ริงโกะแย้งขึ้นทันทีหลังจากเห็นว่าร่างสูงตรงหน้าเก็บข้าวของใส่กระเป๋าแร็กเก็ตใบใหญ่ที่วางอยู่ข้างตัว … เธอรู้สึกว่ามันแปปเดียวเองนะเนี่ย? ริงโกะหันกลับไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังในบ้านตนซึ่งมันก็เป็นอย่างที่ยานางิบอกจริงๆว่าตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว
“ต … แต่อย่าเพิ่งกลับได้มั้ยอ่ะ ฉันอยากอยู่กับนายต่อ TAT”
“หืม ? อยากอยู่กับฉัน ?”
“ก็ … อยู่กับเร็นจิแล้วสนุกดีนี่นาแถมยังอุ่นใจด้วย > <”
คำพูดของเด็กสาวเรียกสายตาจากเด็กหนุ่มได้อีกครั้ง เธอจะรู้มั้ยเนี่ยว่าเขาไม่ชอบให้เธอพูดแบบนี้น่ะ … มันไม่ดีต่อหัวสมองและความคิดของร่างสูงเอาซะเลย
“ฉันไม่ใช่คนอบอุ่นขนาดนั้นหรอกนะ”
ร่างสูงเอ่ยขึ้นมาเปรยๆก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเปิดประตูห้องนั่งเล่นเดินออกไปทันที
หมับ !
“ไม่เอา นายต้องอยู่กับฉันก่อน T^T”
ริงโกะจรลีไปกอดร่างสูงจากด้านหลังทันทีใบหน้าหวานซุกเข้าที่แผ่นหลังกว้างของยานางิ เจ้าของร่างที่ถูกกอดชะงักไป … ก่อนใบหน้าคมคายจะหันรีไปมองเธอเล็กน้อย
“ทำอะไรของเธอน่ะ ปล่อยฉัน”
“ไม่เอา!เร็นจิต้องอยู่กับฉันก่อน พี่กับแม่ยังไม่กลับมาเลยน้า T^T”
“ปกติเธอก็อยู่ได้ไม่ใช่รึไง”
“ฉันไม่ปกติไงฉันเลยอยู่ไม่ได้ TOT”
“เธอเป็นบ้ารึไงล่ะ - - …”
“ฉันเป็นบ้าไปแล้ว เพราะฉันชอบนายไง! >O<”
เด็กสาวโพล่งประโยคสุดช็อกขึ้นมาทำเอาเด็กหนุ่มเบิกตากว้างอีกครา ร่างสูงชะงักไปชั่วครู่ทันใด ริงโกะที่กอดยานางิอยู่จึงผละกอดออกแล้วเดินไปตรงหน้าเด็กหนุ่มทันที เธอเอียงคอมองท่าทีของเขาเล็กน้อย
“เป็นอะไรอ่ะเร็นจิ?”
“เปล่า ฉันจะกลับแล้ว”
ยานางิส่ายหน้าแล้วดันร่างบางออกไปที่ทางด้านข้างอย่างเบามือก่อนร่างสูงจะเดินออกไปจากบ้านทันที … เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไมต้องมารู้สึกแปลกๆแบบนี้ด้วยน่ะ ก็แค่อาทิตย์เดียวกับอีกสามวันที่อยู่ด้วยกันเด็กสาวคนนี้จะมีอิทธิพลมากถึงขั้นทำให้หัวใจของเขาสั่นคลอนเลยรึไงนะ
แอ๊ด
“เร็นจิ วันหยุดไปเที่ยวกันน้า >O<!!”
หากแต่เด็กสาวก็ยังคงรังควาญเขาด้วยการเปิดประตูบ้านออกมาแล้วตะโกนเสียงดังลั่น
“ฉันติด ….”
“ถ้าไม่ตอบตกลงจะไม่รักด้วย!=3=”
ปัง
ยานางิกำลังจะเอ่ยปฏิเสธออกไปเพราะวันหยุดที่ชมรมของเขาก็มีซ้อมเช่นกัน หากแต่ประโยคสุดท้ายของเด็กสาวกลับทำเอาเด็กหนุ่มอดจะหันมามองไม่ได้แม้เธอจะปิดประตูเข้าบ้านไปแล้วก็ตาม
“มัดมือชกชัดๆเลยนะ”
เด็กหนุ่มพึมพำกับตนเองก่อนเผยยิ้มบางแล้วหันหลังเดินออกไปตามเส้นทางกลับบ้านของตนทันที
กริ๊ง ๆ เอี๊ยด
“เจ้าน้องชาย กลับด้วยกันมั้ย”
ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังเดินกลับบ้านอยู่นั้นก็พลันมีเสียงกริ่งของจักรยานดังขึ้นก่อนปรากฏจักรยานสีส้มดุจสีดวงอาทิตย์และร่างบางของเด็กสาวที่แสนคุ้นตาข้างตน
“พี่มายุ ทำไมกลับบ้านช้าล่ะครับ”
ผู้เป็นน้องชายเอ่ยถามพี่สาวของตนทันทีด้วยความเป็นห่วง น้ำเสียงของยานางิออกจะดุพี่สาวข้างตนเล็กน้อยด้วย … ก็แน่สิพี่สาวเขาเป็นผู้หญิงนี่นากลับบ้านดึกๆคนเดียวดีที่ไหนล่ะ
“แบบว่า … เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังที่บ้านละกันนะ”
“หืม ?”
“ถามมากน่า ขึ้นมาเร็ว”
“เดี๋ยวผมจะขี่เอง พี่จะได้ไม่หนัก”
“แหม เร็นจินี่น่ารักจริงๆ ~”
มือบางของพี่สาวเอื้อมไปหยิกแขนน้องชายของตนอย่างหมั่นไส้ เด็กหนุ่มแหยหน้าตามแรงยืดที่แก้มก่อนรับจักรยานไว้แล้วขึ้นไปขี่ทันทีที่พี่สาวของตนลงไป
“พี่ครับ …”
“หือ ?”
จังหวะที่เด็กสาวหย่อนก้นทิ้งน้ำหนักตัวลงไปนั้นน้ำเสียงของเด็กหนุ่มก็เอ่ยถามขึ้นมาซะก่อน มายุจัดท่าทางการนั่งของตนก่อนเงยหน้ามองแผ่นหลังของน้องชายตนที่อยู่ด้านหน้าทันที
“ถ้าเกิดความรู้สึกดีกับคนที่อยู่ด้วยกันมาแค่อาทิตย์กว่า … มันจะแปลกมั้ยครับ?”
“บ้าสิ แปลกที่ไหนล่ะไม่แปลกหรอกน่า”
ยานางิปั่นจักรยานออกไปพลางเอ่ยคำถามที่คาใจตนมากว่าสามวันให้พี่สาวของตนได้รับรู้ทันที คนถูกถามหัวเราะออกมาเบาๆก่อนส่ายหน้าแล้วเอ่ยคำตอบออกไป … น้องชายได้ยินดังนั้นก็รู้สึกโล่งใจลงไปไม่น้อย
“งั้นหรอครับ”
“ไปแอบชอบสาวที่ไหนล่ะ สาวที่ไปสอนพิเศษให้น่ะหรอ”
คำถามของเด็กสาววัยมัธยมปลายที่นั่งอยู่หลังยานางิทำเอาเจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อย
“ไม่ใช่เรื่องของพี่น่า”
“ใช่จริงๆด้วยสินะ ไอ้น้องปากแข็งเอ้ย”
มือบางของพี่สาวเอื้อมไปตบหัวน้องชายของตนเบาๆอย่างหมั่นไส้ ยานางิกุมหัวของตนเล็กน้อยก่อนวางมือบนแฮนด์แล้วขี่จักรยานต่อไปตามเส้นทาง
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะเร็นจิ”
“หืม?”
“พี่รู้น่าว่านายคิดอะไรอยู่”
“สมเป็นพี่ผมจริงนะ”
“ฮ่าๆ แน่นอนสิยะฉันฉลาดกว่านายอีกเจ้าน้องชาย”
“เอาตัวรอดจากซาดาฮารุให้ได้ก่อนเถอะครับ”
ยานางิเอ่ยออกมาพลางเหลือบสายตาไปมองพี่สาวตนที่นั่งอยู่ด้านหลังเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มขำ เด็กสาวได้ยินดังนั้นจึงขมวดคิ้วค้อนให้น้องชายของตนทันที มือบางยกขึ้นไปดึงหูของร่างสูงข้างหน้าอย่างแรง
“หุบปากไปเลยอย่าไปพูดชื่อไอ้เด็กบ้านั่นนะ นี่แน่ะ”
“โอ้ย .. จากการคำนวณมันบอกนี่นา”
เด็กหนุ่มร้องออกมาก่อนดึงมือพี่สาวของตนออกแล้วเอ่ยเหตุผลประกอบไปทันที … ก็แหม … ขอแซวเรื่องที่อินูอิตามตื้อหน่อยละกันถึงแม้ในใจยานางิจะแอบหวงพี่สาวตัวเองอยู่ก็เถอะ
“เร็นจิ ถามไรหน่อย … พ … พี่ตัวหนักมั้ยอ่ะ?”
ผู้เป็นพี่สาวเอ่ยถามออกไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ เธอไม่ค่อยมั่นใจน้ำหนักของตนเองนี่นา
“หนักสิ”
ยานางิได้ยินดังนั้นก็อดจะแกล้งต่อไปไม่ได้ ร่างสูงเอ่ยปากตอบพี่ของตนออกไปแม้มันจะไม่เป็นความจริงเลยก็ตามทีเถอะ … เพราะเขาเป็นนักกีฬาผู้หญิงน้ำหนักแค่นี้เลยไม่สะเทือนซักนิด
รวมทั้งริงโกะด้วยนะ …!
“เชอะ ไอ้น้องบ้าขอให้สาวไม่รับรัก!”
“พี่ตัวเบามากเลยล่ะ …”
เด็กหนุ่มรีบเปลี่ยนคำตอบในทันทีหลังจากได้ยินคำสาปแช่งจากพี่สาวของตน … แค่นี้ความหวังก็ริบหรี่อยู่แล้วนะ ยังต้องให้มันดับไปเลยรึไง
“ไม่ทันแล้วเว้ย >O<”
“พี่ครับ ถอนคำพูดเถอะนะ …”
เสนาธิการของริคไค … ทำไมรู้ตัวเร็วจัง ~
To be continued
......................…………………………………………………………………………………………………………………
มั่วพี่สาวรุ่นพี่ยานางิอีกแล้ว >O< ไม่ว่ากันเนอะเพิ่มอรรถรส(?) 55555
พักหลังนี้จะอัพน้อยลงนะเออ ไม่ค่อยว่างเลยจ้า ปัญหาเยอะไม่น้อยทีเดียว
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ :'3
ความคิดเห็น