คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Yagyuu Hiroshi & Haku Hakuno Series 5 part 2 : แกล้ง
Yagyuu Hiroshi & Haku Hakuno
Series 5 part 2 : แกล้ง
หลังจากเมื่อคืนที่ยางิวอุ้มพาฮาคุโนะที่สลบอยู่กลับมาบ้านในสภาพเปียกโชกเพราะเขาดันถอดเสื้อตัวเองคลุมร่างบางไว้เนื่องจากว่าไม่สามารถจะกางร่มได้ การกระทำของเขาทำเอาคนทั้งบ้านต้องเบิกตาค้างกันไปนานกว่าห้านาทีเลยทีเดียว
“แม่หนูคนนั้นฟื้นรึยังล่ะฮิโรชิ”
คนเป็นแม่ถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าลูกชายของตนเดินลงมาจากห้องแล้ว
“ยังหรอกครับ ตากฝนนานขนาดนั้นน่ะ”
“เฮ้อ … เวรกรรมจริงๆเลยน้า แม่ขอขึ้นไปดูหน่อยละกัน”
คุณแม่ส่ายหน้าเบาๆพลางเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านทันที เมื่อวานนี้ยางิวให้ฮาคุโนะนอนในห้องของฮิโรโกะซึ่งเป็นน้องสาวของตน … ถึงแม้เขาจะอยากให้ฮาคุโนะอยู่ใกล้ตาตนเองมากกว่านี้ก็ตามทีเถอะแต่ทำไงได้ล่ะฮาคุโนะเป็นผู้หญิงนี่นา
“ฮาคุโนะฟื้นรึยังน่ะฮิโรโกะ”
เด็กหนุ่มร่างสูงเอ่ยถามน้องสาวของตนที่เดินเข้ามาในห้องอาหารทันที ผู้เป็นน้องสาวได้ยินดังนั้นจึงส่ายหน้าแทนคำตอบแล้วเอ่ยปากแซวผู้เป็นพี่ชาย
“ยังเลย แหม ทำไมคะพี่?ชอบพี่สาวคนนั้นหรอ”
คำถามของผู้เป็นน้องสาวทำเอายางิวสำลักขนมปังตอนเช้าทันที ร่างสูงดันแว่นขึ้นสันจมูกแก้เก้อก่อนหยิบทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดปาก ท่าทีของพี่ชายทำเอาฮิโรโกะอดขำไม่ได้ก่อนเดินไปนั่งข้างพี่ชายของตนเพื่อรับประทานอาหารเช้าบ้าง
“อรุณสวัสดิ์”
พ่อซึ่งมาถึงคนสุดท้ายเดินเข้ามาในห้องอาหารก่อนทิ้งน้ำหนักตัวลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับยางิว ชายหนุ่มทอดสายตามองใบหน้าคมคายของลูกตนก่อนเผยยิ้มออกมา ยางิวเห็นดังนั้นจึงอดสงสัยไม่ได้
“มองอะไรครับพ่อ?”
“เมื่อวานแกพาแฟนเข้าบ้านไม่ใช่รึไง”
คำพูดของพ่อทำเอาลูกชายคนโตชะงักไป ฮิโรโกะไม่ได้พูดอะไรแต่แอบขำพี่ชายของตน เวลายางิวเขินจะชอบทำตัวไม่รู้ไม่ชี้แบบนี้นี่แหละ
“ไม่ใช่แฟนครับ”
ยางิวตอบพร้อมตีหน้าเฉยชาไปด้วย เด็กหนุ่มยังคงทำทีว่าสนใจอาหารเช้าตรงหน้าอยู่
“แกก็เป็นซะอย่างนี้ หล่อเสียเปล่าจริงๆ”
“ใช่ พี่น่ะหล่อจะตายแต่ชอบทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอยู่เรื่อยเลย”
น้ำเสียงแสดงความคิดเห็นดังมาจากทั้งน้องสาวทั้งผู้เป็นพ่อรอบด้าน ยางิวได้ยินดังนั้นจึงลุกขึ้นสะพายกระเป๋าแร็กเก็ตขึ้นบ่าแล้วเดินออกไปจากห้องอาหารทันที
‘อยู่ไม่ได้แล้ว …’ เด็กหนุ่มนึกคิดในใจอย่างอดไม่ได้
“เฮ้ยฮิโรชิกลับบ้านมาหาฮาคุโนะจังเร็วๆล่ะ ~!!”
“พี่ฮิโรชิ รอด้วยสิคะ!”
ยางิวรีบก้าวเท้าเดินออกมาจากบ้านทันที ร่างสูงทำทีว่าไม่ได้ยินเสียงของพ่อแต่ก็เดินช้าลงเพื่อรอน้องสาวซึ่งเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันหากแต่เธออยู่ปี 2 เท่านั้น … ก็น้องสาวเขาน่ารักนี่นาเกิดโดนแซวจะได้ไล่ไปไกลๆได้ทัน เห็นแบบนี้เขาก็หวงน้องสาวเหมือนกันนะ
“พี่ฮิโรชิ พี่ชอบพี่สาวฮาคุโนะมั้ย?”
“ถ้าถามอีกพี่จะไม่รอเธอ”
“โหย พี่อ่ะ!ดันอยู่ได้แว่นน่ะดั้งก็มีแบ่งมาให้คนอื่นเค้ามั้ง >O<*”
เด็กหนุ่มร่างสูงเอ่ยพลางดันแว่นขึ้นสันจมูกไปด้วย ผู้เป็นน้องสาวได้ยินดังนั้นจึงมุ่ยหน้าแล้วเอ่ยแซวท่าทางของพี่ชายตนเองแทนด้วยความหมั่นไส้ … ยางิวก็เป็นซะอย่างนี้ล่ะน้า
…………………………………………………………………………………………………………………
“หืม … อากุกับซานาดะไม่อยู่งั้นหรอ”
หลังจากเลิกเรียนเสร็จเด็กหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะลงมาซ้อมเทนนิสที่ชมรม หากแต่เขาไม่เห็นผู้จัดการชมรมและรองกัปตันทั้งที่เมื่อเช้าก็ยังเห็นทั้งคู่อยู่กันดีแม้จะแทบไม่มองหน้ากันเลยก็ตาม
แหงสิ … ก็ตอนเช้าพิงกุกับซานาดะเพิ่งทะเลาะกันไปเองนี่นา
“ปุริ ~ ยูคิมูระบอกว่าอากุจังตกบันได ซานาดะเลยไปเฝ้าน่ะ”
และก็เป็นนิโอที่ตอบคำถามของยางิวหลังจากที่ยางิวเดินมาวางกระเป๋าแร็กเก็ตบนเก้าอี้ยาว พักหลังมานี้ทำไมนิโอถึงมาซ้อมก่อนเขาตลอดเลยนะ?
“งั้นหรอ … อากุเป็นอะไรมากรึเปล่า”
“นายนี่ถามเหมือนยานางิเลยนะยางิว”
“หืม … ?”
“ยานางิก็ถามยูคิมูระแบบนั้นเหมือนกันล่ะ”
“แล้วนายรู้ได้ยังไงน่ะนิโอคุง”
“ก็แอบฟังอยู่นี่ไง ปุริ ~”
นิโอเอ่ยขึ้นก่อนพยักเพยิดหน้าไปทางเก้าอี้ด้านข้างที่มียานางิและยูคิมูระนั่งอยู่ ยางิวได้ยินดังนั้นจึงถอนหายใจออกมาหน่ายๆแล้วเดินแบกแร็กเก็ตเข้าคอร์ดเทนนิสไปทันที
“ปุริ ยางิว ~ รอด้วยสิ”
หลังจากเข้าซ้อมกับนิโอที่เป็นคู่หูของตนเสร็จร่างสูงก็เดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ยาวของชมรมทันทีด้วยความเหนื่อย นับวันนิโอก็ยิ่งเก่งขึ้น … เขาจะยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาดแม้จะชนะมาหลายรอบแล้วก็ตาม
“ใครเอ่ย”
“… !! ….”
ซ่า
จังหวะที่ยางิวกำลังยกขวดน้ำขึ้นดื่มจรดริมฝีปากนั้น นิโอก็เดินมาปิดตาเขาทันที ยางิวที่สะดุ้งตกใจเผลอบีบขวดน้ำในจังหวะที่กำลังกระดกดื่มเต็มแรงทำเอาน้ำในขวดกระเด็นออกมาโดนหน้าเขาเต็มๆ
“นิ … โอ … คุง”
ยางิวเอ่ยเสียงเย็นพลางยกมือขึ้นลูบหน้าของตนไปด้วย ยานางิ ยูคิมูระและมารุอิกับแจ็กกัลป์ที่ซ้อมกันอยู่ที่คอร์ดหันกลับมามองที่คู่หูทั้งสองทันที
“เป็นอะไรรึเปล่าน่ะยางิว?!”
“โอเคป่าว?!”
และก็เป็นยูคิมูระและมารุอิที่ตะโกนถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก”
ยางิวส่ายหน้าพลางเอ่ยตอบกลับไปแม้ในใจจะรู้สึกโมโหมากก็ตามที
“เรื่องใจเย็นต้องยกให้หมอนี่เลยแฮะ”
แจ็กกัลป์เอ่ยขึ้นพลางมองไปที่ยางิวก่อนมองนิโอตัวต้นเหตุ
“เฮ้ โกรธจริงอ่ะยางิว?”
เมื่อเห็นเพื่อนคู่หูเอาแต่นั่งเช็ดหน้านิโอจึงเอื้อมมือไปสะกิดไหล่สุภาพบุรุษด้วยความเป็นห่วง
“นายคิดว่าฉันควรจะโกรธมั้ยล่ะ”
ยางิวเอ่ยขึ้นพลางก้มหน้าถอดแว่นออกมาเช็ดไปด้วย
“ขอโทษ … ก็เห็นนายดูเครียดๆนี่นา เลยจะทำให้หัวเราะ”
นิโอเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่ว ความขี้เล่นอันตรธานหายไปทันทีเมื่อรู้ว่ายางิวโกรธเขา … ไม่ให้โกรธได้ไงก็เล่นทำสุภาพบุรุษเสียหน้าต่อคนทั้งชมรมเลยนี่นา ถึงจะมาซ้อมกันแค่ 6 คนก็เถอะ
“ถึงจะเล่นนายก็ควรรู้เวลาบ้างนะนิโอคุง”
ยางิวยังคงเอ่ยออกมาด้วยความขุ่น มือใหญ่ยกแว่นขึ้นสวมอีกครั้งก่อนเงยหน้าขึ้นมา พักนี้เขาเป็นอะไรกับน้ำนะเมื่อวานก็เปียกวันนี้ก็เปียก … แม้จะไม่เท่าเมื่อวานก็เถอะ
“เออน่า ก็ขอโทษแล้วไง… ดีกันนะยางิว”
นิโอเอ่ยขึ้นก่อนชูนิ้วก้อยไปตรงหน้ายางิว สุภาพบุรุษเพ่งมองนิ้วนั่นก่อนหันมองเจ้าของของมัน
“นะยางิว น้า ~”
“เฮ้อ … ก็ได้ๆ”
ยางิวถอนหายใจออกมาก่อนพยักหน้ารับหากแต่ร่างสูงกลับไม่ได้เกี่ยวก้อยกับคู่หูของตนด้วย
“ไม่ยอมเกี่ยวก้อย ….”
“ไม่ใช่เด็กแล้วนะ ไปซ้อมต่อกันเถอะ”
สุภาพบุรุษดันแว่นขึ้นก่อนลุกยืนเต็มความสูงแล้วเดินเข้าไปในคอร์ดเพื่อซ้อมต่อทันที
“ท่าทางแบบนี้ … ยางิวคงต้องคิดอะไรอยู่ในหัวแน่ๆ….”
นิโอพึมพำก่อนร่างสูงจะเดินตามคู่หูของตนไปบ้าง … พูดอีกก็ถูกอีกนะสิบแปดมงกุฏ
…………………………………………………………………………………………………………………
แอ๊ด … ปัง
“กลับมาแล้วครับ”
เมื่อเลิกซ้อมที่ชมรมเสร็จเด็กหนุ่มก็ตรงกลับบ้านทันที … วันนี้เขารีบกลับสุดๆเลยนะ ก็อยากรู้นี่นาว่าฮาคุโนะน่ะฟื้นรึยัง
“อ๊ะ ฮิโรชิคุง”
และจังหวะที่เด็กหนุ่มกำลังเก็บรองเท้านักเรียนขึ้นชั้นตามเดิมก็ปรากฏเสียงใสดังกระทบเข้าหูของตนซะก่อน ยางิวทอดสายตามองทางต้นเสียงทันที
“ฮาคุโนะ ไม่เป็นไรแล้วหรอ?”
“ไม่เป็นไรแล้ว… หวา!”
เด็กหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แลดูชื่นใจขึ้นมาเล็กน้อยก่อนร่างสูงจะเดินเข้าไปหาร่างบางที่ยืนอยู่หน้าห้องอาหาร … ‘ให้เดานะพ่อกับแม่แล้วก็ฮิโรโกะต้องอยู่ในนั้นแน่’ เมื่อฉุกคิดได้ดังนั้นยางิวจึงดึงมือของฮาคุโนะให้ออกห่างจากหน้าห้องอาหารไปทันที … และการกระทำของร่างสูงเรียกเสียงสบถจากคนในห้องอาหารนั่นได้ถึงสามคนเลยทีเดียว
“ท … ทำไมต้องมาตรงนี้ล่ะฮิโรชิคุง?”
“ไม่มีอะไรหรอก แล้วเธอกินข้าวรึยัง”
“กินแล้วล่ะจ้ะ ฉันกำลังจะขึ้นไปอาบน้ำน่ะ”
ฮาคุโนะเอ่ยตอบพร้อมกับเผยยิ้มบาง ยางิวได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้ารับ
“เดี๋ยวฉัน … เอากระเป๋าไปเก็บให้เอามั้ย”
เด็กสาวถามขึ้นเมื่อเห็นว่ายางิวกำลังจะเดินไปเก็บกระเป๋าของตนบนห้อง ร่างสูงหันกลับมามองเธอก่อนส่ายหน้า … ให้ผู้หญิงเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บให้เนี่ยนะ ไม่มีวันซะล่ะเขาไม่มีทางใช้แรงงานผู้หญิงแน่
“ไม่เป็นไร”
ยางิวเอ่ยตอบก่อนเดินขึ้นบันไดไปทันที ฮาคุโนะเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งตามร่างสูงไป
“ฮ … ฮิโรชิคุง รอด้วยสิ > <;”
ตึก ตึก ตึก ตึก
“พ่อคะ พี่ฮิโรชิกับพี่สาวขึ้นไปข้างบนกันแล้ว”
ฮิโรโกะที่แอบมองทั้งคู่อยู่ที่มุมประตูห้องนั้นหันกลับไปรายงานพ่อของตนทันที ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นจึงเผยยิ้มกว้างแล้วหันกลับไปกระดกน้ำองุ่นในแก้วจนหมดรวดเดียว
“เห็นมั้ย พ่อบอกแล้ว”
“จ้าๆ แม่เห็นแล้วล่ะ ลูกเราก็เหลือเกินจริงๆ”
ผู้เป็นแม่พยักหน้ารัวๆแล้วเอ่ยคำตอบรับสามีของตนเองพลางรินน้ำองุ่นลงไปในแก้วของชายหนุ่มให้ใหม่ ฮิโรโกะเดินออกมาจากมุมประตูแล้วไปนั่งกินข้าวกับพ่อแม่ของตนต่อ … เธอเชียร์พี่ชายของตนให้มีแฟนเร็วๆก็เพราะถูกใจพี่สาวคนใหม่ของบ้านนี่แหละ
ทางด้านฮาคุโนะและยางิว …
“เธออยู่ห้องไหน?”
ยางิวถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงชั้นสอง ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปในห้องของตนเองก่อนวางกระเป๋าแร็กเก็ตบนเตียง ฮาคุโนะเดินตามเข้ามาก่อนกวาดสายตามองไปรอบห้องของเด็กหนุ่มทันที
‘ห้องของฮิโรชิคุง … เป็นระเบียบจัง’ เด็กสาวครุ่นคิด
“ฮาคุโนะ?”
“ห .. หะ? อะไรหรอ”
ฮาคุโนะสะดุ้งทันทีเมื่อเด็กหนุ่มเรียกชื่อของเธอ ยางิวทอดสายตามองร่างบาง
“ฉันถามเธอว่าเธออยู่ห้องไหน”
“ห … ห้อง c จ้ะ”
“ห้องเดียวกับยูคิมูระงั้นหรอ”
ยางิวพึมพำหลังได้ยินคำตอบจากปากของเด็กสาวร่างบางตรงหน้า
“เอ๋ ? อะไรหรอ”
“เปล่าหรอก”
ยางิวส่ายหน้าก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทันที เด็กหนุ่มทอดสายตาใต้กระจกแว่นมองไปที่ฮาคุโนะ เด็กสาวสะดุ้งก่อนเธอจะเลิ่กลั่กกับสายตาของคนตรงหน้า
“อ อะไรหรอฮิโรชิคุง?”
“ฉันจะอาบน้ำน่ะสิ เธอจะดูฉันเปลี่ยนเสื้อผ้ารึไง”
เด็กหนุ่มเอ่ยพลางมองร่างบางยิ้มๆ ฮาคุโนะหน้าแดงระเรื่อก่อนเธอจะรีบก้มหัวโค้งให้เด็กหนุ่มทันทีอย่างลืมตัว
“s … sorry ! เอ้ย ข … ขอโทษจ้ะ!”
ตึก ตึก ตึก
แอ๊ด ปัง
เด็กสาวเอ่ยไว้แค่นั้นก่อนวิ่งออกไปนอกห้องทันทีโดยไม่ลืมปิดประตูให้ร่างสูงด้วย
“ย … ยางิวคุง … ขี้แกล้งนี่นา”
“ไม่ได้แกล้งซักหน่อยนะ”
“… !! …..”
ฮาคุโนะพึมพำอยู่หน้าห้องหากแต่มันกลับดังพอจะให้ร่างสูงข้างในนั้นได้ยิน เด็กสาวสะดุ้งโหยงแล้ววิ่งเข้าห้องของฮิโรโกะซึ่งเธอถูกอนุญาตให้พักที่ห้องนี้แทนทันที
ยางิว ฮิโรชิ … สุภาพบุรุษแกล้งสาวได้ยังไงกัน
To be continued
.....................…………………………………………………………………………………………………………………
ไรท์ชอบคู่นี้อ่ะ!(?)ชอบคู่นี้จริงๆนะ >O< แต่งไปนี่เพลินเลย orzllll พอแต่งคู่นี้ทีไรเพลินทุกที
สาววายที่ไหนอย่ามาจิ้นเกย์ในฟิคของไรท์คนนี้นะคะ ไรท์ไม่สนับสนุนคู่วายเรื่องนี้ค่ะ
ถ้าอยากอ่านวายนะคะ ฟิครีบอร์นโน่นเลย ขอไรท์ก็ได้นะ มีเยอะ(?) 55555
ความคิดเห็น