ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รักป่วน..เด็กหอep.5
รัป่วน...นายเ็หอ อน 5
หลัาที่พี่ฤษและพี่ริทมารอผมที่หอพัเพื่อไปิน้าวที่โรอาหารพร้อมัน ผมึวน รี ไป้วยเพราะ ผมิว่ารี ไม่รุัใรีนอะพบ เพราะพวเราเพิ่มาเรียนเป็นวันแร พี่ฤษและพี่ริทไ้เินนำหน้าพวผม2นไป ส่วนผมับรีเินามหลัพี่เ้าไปิๆ ระหว่าทาพี่ฤษไ้บอว่าวันนี้เราะไปิน้าวที่โรอาหารรวมันเพราะวันนี้เปิเทอมวันแรที่โรอาหารรวมมีอาหารเยอะ (ลืมบอไปรับโรอาหารโรเรียนที่ผมอยู่มี 3 ที่รับ ที่แรอยู่ในหอพัหิ ที่ 2 อยู่ในหอพัาย และที่สุท้ายที่พวผมะไปมันะอยู่ใ้อาารเรียนรับเพราะเป็นโรอาหารรวม ทั้ายและหิ )
พี่ฤษและพี่ริทเินเร็วมานผมามไม่ทันเพราะผมเ็บเท้ารับเลยไม่ล้าเินเร็วๆ(รีมัน่วยพยุผมอยู่รับ ) อนนั่นในใผมิว่าพี่ฤษับพี่ริทแม่ะรีบเินไปไหนวะ ไม่สสารุเลยๆๆๆๆ ผมเินเหม่อไปสัพัอยู่ีๆ้อเหมือนับัวลอยไ้ แนผมโนยึ้น พอผมหันไปู ที่ไหนไ้ พี่ฤษ ับ พี่ริท มาวแนผมและยผมสูลอยเหนือพื้นเลยรับ ผมใและพูว่าาาา
ผม : เห้ยพวพี่ะทำรัยเนี่ย ปล่อยผมลเี๋ยวนี้ๆๆๆๆ (ทำหน้าลัวๆ เพราะลัว หน้าีหมเลยรับ)
พี่ฤษ : ไม่ปล่อย พวพี่เินไปนถึโรอาหารแล้ว แ่พอหันับมาูน้อยัเินอยู่ในลาสนามยุอี พวพี่หิวๆๆๆๆๆ้อเลยิวิธีให้วิทมาถึโรอาหารให้เร็วที่สุ้อเลยทำั้ี (ทำหน้าวนๆและหัวเราะเสียัมา )
ผม : เห้ยพี่ปล่อยผมล ผมลัว
พี่ริท : ไม่้อลัว ประันั้นหนึ่ อยู่แว้ววววววว (หัวเราะเสียั)
รี : หัวเราะเสียัเหมือนัน
ผม : เอ้า ไอ้เี้ยรี มึ้อเป็นไปับเ้า้วยรึวะ มา่วยุนี่ !!!!!!!!!!!!
รี : ่วย ่วยหรอ ไ้ๆๆๆๆๆๆๆๆ (มันยิ้มแบบมีเล่ห์ใน)
แล้วไอ้ รี มัน้อรอใ้หว่าาผมและมัน้อยผมึ้น ึ่อนนี้ทำให้ผมรู้สึเหมือนโนบูายันเลยรับ มี2 นับแน อีน้อแบา อนนั่นผม่าพวพี่ฤษและพี่ริทรวมทั้ไอ้ รี แบบไม่ยั้เลยรับเพราะผมลัว ^@-@^
พี่ฤษ : มุ่หน้าเ็มที่
พี่ริท ไอ้รี : ไปันเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผม : ไอ้พวเี้ยยยยยยยยยยยยยย ปล่อยุล
แม่พวเ้าไม่ฟัผมเลยรับ แบผมไปนถึโรอาหาร
.โรอาหารรวม............................................
"""""่วย้วย! ่วย้วย! ่วย้วยรับ! มีนเป็นลม""" (พูเสียัมานทำให้ทุนทั้ นร.หิ นร.าย และอาารย์่าหันมาันหม )
ไม่ใ่เสียใรที่ไหนหรอรับ เสียไอ้รี พี่ฤษ พี่ริท นี่เอรับมันร้อลั่นเลยรับ อนนั่นผมรู้สึอายยยยยยยยยยยยยมารับ
อาารย์ : ไหนลูใรเป็นอะไร เอาลมา่อน (แล้วทุน้อวาผมล )
พี่ฤษ : นี่รับอาาร น้อวิทรับ (ทำหน้าแบบใ)
อาาร : ไหนลูเป็นอะไร (แล้วหันมาถามผม)
ผม : ผมไม่ไ้เป็นรัยรับอาาร
อาาร : ้ออาารไ้ยินว่าเธอเป็นลม (ทำหน้า )
ผม : ป่าวรับ ้อไอ้พวพี่เี้ยเ้าแล้ผมรับ ออไอ้ลิลมนี้้วยรับ ผมแ่เ็บเท้าเยๆรับ
อาาร : เอ้าหรอ อาาร้อนึว่าเป็นรัยมาอาาร้อเป็นห่ว (พร้อมเอามือลูบหัวผม)
ผม : ผมไม่เป็นรัยมารับอาาร อบุมานะรับ (ทำหน้าเรใ แล้วผมยิ้มให้)
อาาร : ั้นอาารไปทาน้าว่อนะ ถ้ารุ่นพี่แล้อีรีบมาบออาารนะ
ผม : รับ (แล้วผมหันไปที่ พี่ฤษ พี่ริท และไอ้รี ผมทำหน้าสะใ แล้วยัิ้วให้ 2 ที )
พี่ฤษ พี่ริท ไอ้รี : ทำหน้าหอยรับ
ผม : ั้นเพื่อเป็นารไถ่โทษ พวพี่และไอ้ลิ้อเลี้ย้าวผม 3มื้อ นละมื้อ (หัวเราะ)
พี่ฤษ พี่ริท รี : ทำหน้าหอยพร้อมพูว่า ไ้ราฟฟฟฟฟฟฟฟ
ผม : แล้วพี่ เราะนั่นโ๊ะไหนันเนีย แล้วนัทับพี่้นละอยู่ไหน
พี่ริท : โน้นัย ไม่เหนหรอวะ ไอ้นัทนัู่๋ี่ับแฟนนสวยมันอยู่โน้นัย แล้วไอ้เี้ย้นมันะไปเปน ทำไมวะ
(ภาพที่ผมเห็นพวเ้าูรัันมา หยอล้อัน นั่หัวเราะันอย่ามีวามสุ ผมเลยิในในีุ่วรัใและ หยุใ่ไหมวะ นี่ใ่ไหมวะที่เ้าเรียว่ารั........นาเอันไม่ทันะ้ามวันมันยัทำใหุ้รู้สึมีวามสุและโรเ็บพร้อมันไ้มาถึนานี้เลยหรือวะผมถามัวเอ) @$%^&*()_*&#$%$$%^^%$$#@#$%%$$^^&^%%$##
ผม : อึ้ ทึ้รับ พุไม่ออ ทำไรไม่ถู ไม่มีแรรับ เหมือนะร้อให้ (ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรแ่เสร้ามารับ)
แล้วพี่ฤษับพี่ริท้อรีบเินเ้าไปหาพี่นัทที่โ๊ะ ส่วนไอ้รีมัน่วยพยุผมเินามพวพี่เ้าไปที่โ๊ะเหมือนัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น