คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 สาเหตุ
บทที่ 1 สาเหตุ
ในเวลายามราตรีที่มือมิดพระจันทร์ที่ขึ้นสู่ท้องฟ้าแสงสีขาวสาดสองไปทุกที่ร่างของเด็กชายและชายหนุ่มที่ยืนประจันหน้ากันโดยไร้ซึ้งคำพูดทั้งสองได้แต่ยืนมองกันและกันจนในที่สุดเด็กชายตัวเล็กก็ได้ทำลายความเงียบลง
“นายหนีไม่ได้แล้วละ........คิด” เด็กชายตัวเล็กพูดด้วยท่าทีมั่นใจจนรู้สึกไม่เหมือนเด็กประถมเท่าไร
“เด็กน้อย....นายคิดว่าจะจับผมได้จริงๆเหรอ”
“อือ” เด็กชายตอบเสียงใสจนทำอีกคนเกือบตกตึก
“5555....สุดๆเลย” ชายหนุ่มหัวเราะด้วยความคิดสนุกเขาไม่ได้เจอกับคนที่ทำให้ใจเต้นขนานนี้มานานแล้ว
“นายชื่อไรเด็กน้อย” จอมโจนคิดถามด้วยสายตากคิดสนุก
“เอโดงาวะ โคนัน”
“โคนัน....ไว้เจอกันใหม่นะ” เมื่อจอมโจนคิดพูดเสร็จก็กระโดดหายไปในความมืดทันที่
“ชิ...หนีไปแล้วสินะแต่ก็นะ” โคนันวิ่งไปดูจุดที่คิดกระโดดลงไปก่อนจะพูดกับตัวเองแล้วจึงเดินคอตกกับเขาไปด้านในตึกที่เขาออกมาเพื่อไปหาผู้ปกครอง
“เป็นเด็กที่น่ารักดีนะ....” จอมโจนที่กำลังบินอยู่บนฟ้าพูดกับตัวเองแล้วนึกถึงหน้าของเด็กตัวเล็กที่เขาเพิ่งเจอมาและเกือบทำให้เขาเอาตัวไม่รอด
“ถ้าไม่มีเด็กคนนั้นคงหมดสนุกแน่เลย”
“โคนันคุงไปไหนมาหรอ” รันเดินเขามาหาโคนันเมื่อเห็นว่าเด็กชายเดินลงมาจากชั้นบนของตึก
“ไปดูวิวมาครับ” โคนันทำเสียงแอบๆตอบรันไปแล้วจึงเดินกับเขามาในงานที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายเพราะโดนจอมโจนคิดขโมยอัญมณีไป
“นี้พวกแกกับบ้านกันไปก่อนไปเดียวฉันจะต้องไปที่กรมตำรวจต่อ” ลุงโคโกโร่(นิทรา)เดินเข้ามาพูดกับรันและโคนันพร้อมกับส่งเงินค่ากับบ้านมาให้ก่อนจะเดินไปกับสารวัตรและตำรวจคนอื่นๆ
“ไปเรากับกันเถอะโคนันคุง” เด็กสาวเดินมาจูงมือของโคนันแล้วจึงออกไปเรียกรถแท็กซี่เพื่อกับบ้านเมื่อขึ้นมาบนรถโคนันและรันก็คุยกันไปตลอกทางจนถึงบ้าน
ถึง สํานักงานนักสืบโมริ
“เอาละโคนันคุงไปอาบน้ำก่อนสิ” เมื่อทั้งสอนเดินเข้ามาถึงในสํานักงานนักสืบโมริรันก็พูดให้โคนันไปอาบน้ำให้เสร็จเพื่อนที่จะได้นอนกันแต่จากที่โคนันจะเดินเข้าไปอาบน้ำกับสายหน้า
“พี่รันไปอาบก่อนเถอะครับ” โคนันพูดแล้วเดินไปเปิดทีวีเพื่อหาอะไรดูรอให้รันอาบน้ำให้เสร็จก่อน
“แต่ว่า........ก็ได้งั้นพี่ไปอาบก่อนนะ” รันที่คิดจะให้โคนันไปอาบก่อนแต่เมื่อเห็นว่าโคนันกำลังสนใจข่าวในทีวีก็เลยยอมไปอาบก่อน
‘ข่าวต่อไปเป็นข่าวการให้นักเรียนในบางพื้นที่ย้ายไปเรียงในโรงเรียนอื่นๆเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายจากเหตุแผ่นดินไหวที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้และนี้คือรายชื่อโรงเรียนที่มีความเป็นไปได้มากที่จะต้องย้ายค่ะ..........บลาๆ.........ขอจบการรายงานข่าวแต่เพียงเท่านี้ค่ะ’
เมื่อข่าวจบลงแล้วเมื่อดูมั่นในแล้วว่าไม่มีชื่อของโรงเรียนตนก็กดปิดทีวีแล้วรอเวลาให้รันออกจากห้องน้ำ
.
.
.
“โคนันคุงห้องน้ำว่างแล้วนะ” เมื่อเวลาผ่านไปสักพักรันก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพูดบอกโคนันว่าห้องน้ำว่างแล้วโคนันรู้ว่าถึงเวลาที่ตนจะต้องไปอาบน้ำได้แล้วจึงลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำร่างเล็กใช้เวลาในการอาบน้ำไม่นานเท่าไรก็เดินออกมาในชุดนอนเมื่อออกมาแล้วไม่เห็นว่ามีใครอยู่จึงรู้ว่ารันได้นอนไปก่อนแล้วจึงคิดว่าตนก็ควรไปนอนได้แล้วจึงเดินเขาห้องของตัวเองเพื่อไปนอนเพราะถ้านอนช้ากว่านี้อาจทำให้นอนไม่พอได้
‘ข่าวต่อไปเป็นข่าวการให้นักเรียนในบางพื้นที่ย้ายไปเรียงในโรงเรียนอื่นๆเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายจากเหตุแผ่นดินไหวที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้และนี้คือรายชื่อโรงเรียนที่มีความเป็นไปได้มากที่จะต้องย้ายค่ะ..........บลาๆ…’ เสียงของทีวีที่เปิดทิ้งไว้ดังขึ้นเรียกความสนใจของเจ้าของห้องที่ทีแรกไม่มีท่าทีว่าจะสนใจแต่เมื่อผู้ประกาศข่าวพูดมาถึงชื่อโรงเรียงที่จะต้องย้ายผู้เป็นเจ้าของห้องก็เริ่มให้ความสนใจข่าวขึ้นมาแต่ก็ได้ไม่นานทีวีก็ถูกกดปิดไปเพราะมีเสียงเรียกเขาจากมือถือของชายหนุ่ม
“มีอะไรหรออาโอโกะ” ชายหนุ่มพูดถามถึงจุดประสงที่ปลายสายโทรมาทันทีที่รับสาย
“นายดูข่าวแล้วสินะ” อาโอโกะไม่ได้ตอบคำถามแต่ถามกับแทน
“อือ...ดูแล้วมีโรงเรียนพวกเราด้วยนิ”
“ใช้...ที่โรงเรียนเลยเรียกพวกเราไปโรงเรียนพรุ่งนี้นะสิ”
“หาพรุ่งนี้มันวันหยุดนะ” เมื่อชายหนุ่มรู้ถึงจุดประสงที่หญิงสาวโทรมาก็อดโอดครวญไม่ได้เพราะต้องเสียเวลาวันหยุดไปกับการไปโรงเรียน
“ก็ใช้นะสิแต่จะทำไงได้ละ....ไคโตะ”
“นั้นสินะชั่งมันเถอะทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว บายนะอาโอโกะ” เมื่อคุยเสร็จไคโตะก็กดตัดสายทันทีเพราะรู้ว่าตนจะต้องตื่นเช้าเพื่อไปโรงเรียนวันพรุ่งนี้เขาจึงควรเขานอนได้แล้วไม่งั้นคงได้ตื่นสายแน่นอน
.
.
.
เมื่อตอนเช้ามาถึงไคโตะที่ตื่นขึ้นมาในเวลาเช้าได้ในวันหยุดก็เพื่อที่จะไปโรงเรียนในวันอาทิตย์ถึงเจ้าตัวจะไม่อยากตื่นขนานไหนแต่กับโดนเพื่อนสาวโทรมาปลุกแต่เช้าเพื่อกันไคโตะไม่ตื่นเจ้าตัวจึงนอนต่อไม่ได้อย่างที่คิดไวเพราะไคโตะคิดว่าใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้วค่อยไปแต่อาโอโกะที่เป็นเพื่อนกันมานานกับรู้จึงโทรมาปลุกแต่ไก่โห่เจ้าตัวจึงต้องลุกมาอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียนแต่เช้า
“เพราะอาโอโกะแท้ๆเลย” ไคโตะที่เดินไปบ่นไป
“นายบ่นไรฉันหะไคโตะ” อาโอโกะที่เดินมาจากด้านหลังของไคโตะพูดขึ้นจนทำให้ไคโตะสะดุ้งสุดตัว
“ปะ...เปล่า555” ไคโตะได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งไปให้เพราะรู้ว่าตัวเองคงต้องโดนอาโอโกะบ่นแน่ๆ
“หึ...ถ้าฉันไม่โทรมาปลุกนายก็คงคิดว่าเดียวไปช้าๆเอาละสิใช้ไหมไคโตะ.....บลาๆๆ” อาโอโกะบ่นใส่ไคโตะไปตลอดทางที่เดินไปโรงเรียนจนพวกเขาเดินถึงห้องเมื่อถึงห้องเรียนไคโตะก็วิ่งไปนั่งที่ตัวเองทันทีเพราะรู้ว่าถ้ายืนอยู่ต่อเดียวต้องโดนบ่นต่อแน่
พอเวลาผ่านไปสักพักนักเรียนก็ดูจะมากันเต็มโรงเรียนแล้วรวมถึงห้องของเขาด้วยทังทียังไม่ได้ยินเสียงออดของโรงเรียนเลยแต่แล้วทุกคนก็เริ่มรู้สึกว่าควรให้ความสนกับหน้าห้องเรียนได้แล้วเพราะมีชายสูงวัยเดินเข้ามาแล้วและชายสูงวัยท่านนี้ก็ไม่ใช้ใครอื่นคือครูประจำชั้นของห้อง 2-B
“เอาละมากันครบแล้วนะ” ครูที่เดินเข้ามาในห้องเรียนแล้วมองดดูว่าเห็นว่าเด็กมากนั่งที่กันครบแล้วจึงเริ่มพูดถึงจุดประสงที่เรียกนักเรียนมาในวันหยุดแบบนี้
“พวกเธอคงรู้ข่าวที่โรงเรียนเราอยู่ในพื้นที่เซียงเกิดแผนดินไหวแล้วสินะ” เมื่อครูพูดไปสักพักก็เว้นให้นักเรียนได้ตอบ
“ครับ/ค่ะ”
“อือ....เพราะแบบนี้พวกเธอเลยต้องย้ายไปเรียนที่อื่นก่อน.....วันนี้ที่โรงเรียนเรียกให้นักเรียนมาก็เพราะจะบอกให้นักเรียนรู้ว่าต้องย้ายไปเรียนที่ไหน....” เมื่อครูประจำชั้นพูดถึงต้องนี้ทุกคนในห้องก็เงียบและตั้งใจฟังอย่างดีจนคนเป็นครูรู้สึกว่าทำไมเวลาเรียนถึงไม่ตั้งใจแบบนี้เลย
“ต้องไปที่ไหนครับเร็วๆสิครับ” เมื่อเห็นว่าครูไม่พูดต่อสักทีนักเรียนในห้องก็เริ่มเร่งให้ครูพูดเร็วๆ
“อาๆ.....พวกเธอจะต้องไปเรียนที่โรงเรียนเทตัน” เมื่อครูพูดจบทั้งห้องก็เริ่มมีเสียงพูดคุย
“พอๆเงียบก่อนครูยังพูดไม่จบ”
“ในวันพรุ่งนี้ให้พวกเธอออกเดินทางกันได้เลยนะโรงเรียนได้บอกทางนั้นแล้วว่าจะให้พวกเธอมาเริ่มเรียนในวันอังคารเพราะแบบนี้ในวันพรุ่งนี้ในพวกเธอไปหาที่พักในเมืองกันเองแล้วเตรียมตัวไปเรียนในอีกวัน”
“ครูครับโรงเรียนไม่ได้หาที่พักให้หรอครับ” เมื่อได้ยินว่าต้องหาที่พักเองก็มีคนถามทันที่เพราะถ้าเป็นปกติจะต้องหาที่พักให้
“อือ...เพราะมันมีปัญหาหลายอย่างเลยต้องให้ไปหากันเอง.....” ครูตอบคำถามของนักเรียนตามที่รู้แต่ไม่ทันจะตอบอะไรเพิ่มก็มีเด็กถามคำถามต่อ
“คือโรงเรียนเทตันนี้รวมหมดเลยหรอครับหรือแค่มัธยมครับ”
“เรียนอยู่ชั้นไหนก็ไปเรียนกับนักเรียนชั้นนั้นของที่เทตันพอไปถึงเดียวที่โรงเรียนเขาก็บอกเองละ”
“มีใครจะถามอะไรอีกไหม” เงียบ....
“ถ้าไม่มีวันนี้ไม่มีไรแล้วกับบ้านได้เลย” เมื่อครูเห็นว่าไม่มีใครถามแล้วจึงเดินออกจากห้องไปพร้อมบอกให้นักเรียนกับบ้านได้
พอครูออกจากห้องไปได้สักพักในห้องก็กับสู่ความวุ่นวายอีกครั้งเสียงดังของการพูดคุยดังขึ้นบางคนก็เริ่มออกจากห้องบางคนก็ถามเพื่อนว่าจะไปกี่โมงพักที่ไหนต่างๆซึ่งไม่ต่างจากไคโตะที่ตอนนี้อาโอโกะเดินเขามาถามเขาแล้วว่าจะไปกี่โมงดี
“ไคโตะจะไปกี่โมงดีละ” อาโอโกะเดินเข้ามาถามยิ้มๆให้กับไคโตะ
“อือ...ออกจากที่นี้สัก 7.00 ถึงที่หมายก็น่าจะ 8.00 แล้วออกไปหาที่พักเสร็จแล้วก็ไปซื่อของก็น่าจะพอดีละเพื่อเวลาเหลือไปเดินดูโรงเรียนเทตันด้วย ok ไหม” ไคโตะตอบที่เดียวทุกเรื่องที่อาโอโกะจะเธอเลยได้แต่พยักหน้ารับและเมื่ออย่างตกลงกันได้แล้วไคโตะและอาโอโกะก็เดินออกจากห้องเรียนไปเพื่อกับบ้าน
“บายไคโตะเจอกันพรุ่งนี้เจ็ดโมงที่สถานีรถไฟนะ” อาโอโกะเดินแยกไปอีกทางพร้อมตะโกนบอกไคโตะอีกที
“อือรู้แล้วๆ”
มุมห้องกับคนแต่ง(อีกแล้ว)
ตอนนี้กำลังติดโคนัน(ทั้งที่ไปดูเพื่อคิดคดีแต่พอดูไปดูมาอยากแต่งฟิก)
เลยเกิดฟิดนี้ขึ้นมาไงก็เสร็จตอนเเรกได้แล้วแต่อ่านแล้วงงเอง
เปิดเรื่องใหม่ก็จะพยายามไม่ดองเรื่องเก่อ
5555+
ความคิดเห็น