คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ภาค ราชันเทพเจ้ามนตรา
บทนำ ภาค ราชันเทพเจ้ามนตรา
…
“ทำไม ทำไม ฉันต้องมานั่งทำการบ้านเยอะขนาดนี้ หา”
ชายหนุ่มที่นั่งก้มหน้าจดจ่ออยู่กับหนังสือ หรือการบ้านเป็นกองนั้น บ่นขึ้นอย่างเบื่อหน่าย
เหตุที่เขาต้องมานั่งจดจ่อกับการบ้านอยู่นี้ ก็เพราะไอ้เพื่อนรักของเขานั่นนะสิ มันทิ้งการบ้านไว้ให้เขาทำให้ แล้วมันก็หนีไปเที่ยวกับแฟนตั้งแต่เช้าแล้ว จนถึงตอนดึกแล้วมันก็ยังไม่กลับมาเลย
“ไอ้บ้านี่ ปล่อยให้ฉันนั่งทำการบ้านคนเดียว ดูเถอะ เองกลับมาก่อน ฉันจะล้างแค้นเองให้สมใจเลย”
ชายหนุ่มบ่นกับตัวเองเบาๆ พลันก็ก้มหน้าก้มตาทำการบ้านต่อไป
…
กริ๊ง! กริ๊ง!
เสียงโทรศัพท์ดังลั่น จนทำให้ชายหนุ่มที่นั่งทำการบ้านอยู่นั้นสะดุ้งสุดตัว
“ใครโทรศัพท์มาเนี่ย”
ชายหนุ่มบ่นเบาๆ พลันก็กดรับสาย ทันใดนั้นก็มีเสียงที่เขาไม่อยากจะได้ยินในตอนนี้ได้ดังขึ้น
//สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าตอนนี้พูดได้เปล่าคะ?//
“เห้อ”
ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ พลันก็วางดินสอลงบนหนังสือ แล้วจึงตอบกลับไป
“คุยได้ครับ ไม่ทราบว่ามีอะไรครับ?”
//คือตอนนี้ คุณชลโดนรถชนกลางทางค่ะ//
ปลายสายตอบกลับ
“ว่าไงนะครับ ไอ้ชลมันโดนรถชนหรือครับ?”
ชายหนุ่มถามกลับ
//ใช่แล้วค่ะ เมื่อกี๊ เจ้าหน้าที่ตำรวจพึ่งจะนำตัวของคุณชล เข้าโรงพยาบาลเมื่อกี๊เองคะ//
“งั้นแค่นี้นะครับ”
ชายหนุ่มกล่าวจบ ก็กดตัดสายทันที
“เดี๋ยว โทรศัพท์หาไอ้ยอดมันก่อน”
ชายหนุ่มบ่นเบาๆ แล้วจึงกดโทรศัพท์ไปหาไอ้เพื่อนรักอีกคนทันที
…
ตู๊ด! ตู๊ด!!
รอสักพัก ก็มีเสียงอันคุ้นเคยได้ดังขึ้น
//สวัสดีค่ะ//
เสียงที่ทักทายนั้นไม่ใช่เสียงของไอ้เพื่อนรัก แต่เป็นเสียงของหญิงสาวผู้หนึ่งแทน
“เอ่อ ไม่ทราบว่า ใครหรือครับ?”
ชายหนุ่มถามกลับ
// เอรีนค่ะ//
“ผมเอกนะครับ”
เอกพูดต่อ
//ค่ะคุณเอก มีอะไรคะ?//
“คือขอสาย ไอ้ยอดหน่อยครับ”
//ได้ค่ะ//
ปลายสายเงียบไปสักพัก ก็มีเสียงกวนๆดังขึ้นแทน
//มีอะไรหรือ เอก?//
“เองช่วยไปที่โรงพยาบาลหน่อย พอดีว่าไอ้ชลมันโดนรถชนน่ะ”
//หา ไอ้ชลมันโดนรถชนหรือ? เดี๋ยวข้าจะไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้แหละ//
ปลายสายพูดจบ ก็กดตัดสายไปทันที
“อ่า ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”
เอกกล่าวจบ ก็เอาการบ้านเก็บไว้บนโต๊ะเขียนหนังสืออย่างเรียบร้อย แล้วจึงเข้าไปในห้องส่วนตัวของเขา เพื่อชำระร่างกายทันที
5 นาทีต่อมา
ชายหนุ่มร่างสูงประมาณ 187 เซนติเมตร ร่างกายกำยำ ดวงตาสีทองนั้นเผยความมั่นใจในตัวเองอยู่ตลอดเวลา ผมสั้น ผิวดำ ชุดสีทองนั้นตัดกับผิวของเขาให้กลายเป็นสีทองได้อย่างหน้าอัศจรรย์ ได้เดินออกมาจากห้อง
“แค่นี้ ก็เสร็จ ไปหาไอ้ชลมันดีกว่า”
ชายหนุ่มว่าจบ ก็ขับรถเก๋งสีดำคู่ใจของเขามุ่งสู่โรงพยาบาลทันที
เมื่อขับรถมาถึงโรงพยาบาลที่ไอ้เพื่อนรักของเขากำลังรักษาตัวอยู่ เอกก็เดินลงจากรถ แล้วโบกมือให้พนักงานเพื่อขอกุญแจ
หลังจากได้กุญแจและหมายเลขห้องของไอ้เพื่อนรักแล้ว เอกจึงเดินไปที่ลิฟท์ แล้วกดไปที่ชั้น 25 ทันที
ติ๊ง!
เสียงสัญญาณที่บ่งบอกว่าลิฟท์ขึ้นมาถึงแล้วได้ดังขึ้น พร้อมกับเอกที่ก้าวลงจากลิฟท์ไปยังห้อง 701 ที่ไอ้เพื่อนรักกำลังนอนรักษาตัวอยู่
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เอกเคาะประตูอยู่สักพัก ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านใน พร้อมกับประตูที่ถูกเปิดออก
“สวัสดีไอ้ยอด”
เอกเร่อมบทพูดก่อน
“สวัสดีไอ้เอก เองนี่ไม่ได้เจอกันหลายปี รู้สึกว่าเองจะโตขึ้นเยอะเลยนะ”
ยอดตอบกลับ พลันก็ผายมือเชิญให้เอกไปนั่งบนเก้าอี้ที่ได้เตรียมจัดไว้
เอกจึงไปนั่ง พร้อมกับยอดที่ปิดประตูก็ตามมานั่งเช่นกัน
“อาการของไอ้ชลมันเป็นยังไงบ้า?ง”
เอกถาม
“ก็ดีขึ้นแล้วนะ แต่ต้องพักอีกสัก 1-2 คืน ถึงจะออกจากโรงพยาบาลได้”
ยอดตอบกลับ
“แล้วมันอยู่ที่ไหนล่ะ?”
ยอดจึงชี้มือไปที่ประตูบานหนึ่ง แล้วอธิบายว่า
“ไอ้ชลมันอยู่ในนั้นแหละ แต่เราไม่สามารถเข้าไปได้ เพราะรอบๆตัวของมันมีแต่สายน้ำเกลืออยู่ ขืนเข้าไปทำให้มันตกใจแล้วละก็ อาการจะหนักกว่าเดิมอีก”
“เออ นึกถึงตอนนั้นแล้วสยองเหมือนกัน ตอนที่มันโดนยิงตอนนั้น มันเข้าโรงพยาบาล ทีนี้เราไปทำให้มันตกใจในระหว่างที่มันกำลังนอนรักษาตัวอยู่ มันจึงลุกมาเตะพวกเราคนละทีเลยเนอะ”
เอกพูดอย่างขำๆ
“ก็เพราะแกนั่นแหละ ไปทำให้มันตกใจ โดยการเอาตุ๊กแกไปล่อมันขนาดนั้น แถมตัวเป็นๆซะด้วย”
ยอดแขวะ เอกนิดๆ
“แหม ก็ไม่นึกเลยว่า มันจะเป็นขนาดนั้นนี่”
เอกตอบ
จากนั้นทั้งสองก็นั่งคุยกันในเรื่องต่างๆต่อจนดึก ทั้งสองจึงเข้านอน
เช้าวันต่อมา ทั้งสองก็ตื่นมา แล้วก็มานั่งรอไอ้เพื่อนรักที่กำลังรักษาตัวอยู่
“วันนี้ มันจะออกจากห้องเมื่อไหร่?”
เอกถาม
ยอดถอนหายใจเบาๆ พลันก็กล่าว
“มันจะออกซัก 8:30 น. นะ พยาบาลสาวบอกไว้อย่างนี้”
“งั้นก็นั่งรอมันก่อน แล้วมันออกมาเมื่อไหร่ เราค่อยไปกินข้าวพร้อมกันดีไหม”
เอกออกความเห็น
“ดี”
ยอดตอบ
จากนั้นทั้งสองก็นั่งคุยกันต่อ จนถึง 8:30 น.
แอ๊ด!
เสียงประตูเปิดออก พร้อมกับ มีชายหนุ่มผู้หนึ่ง ก้าวออกมาจากห้อง
ชายหนุ่มผู้นี้ สูงประมาณ 189 เซนติเมตร ใบหน้าแฝงความเย็นชาเอาไว้ ใส่ชุดสบายๆ ดวงตาสีเงินนั้นมีประกายแห่งความมั่นใจสูง
โดยที่ด้านหลังของชายหนุ่มนั้น มีพยาบาลสาวตามมาติดๆ
ยอด และ เอก จึงลุกจากเก้าอี้ แล้วเข้ามาหาไอ้เพื่อนรักที่พึ่งจะออกมาจากห้องรักษาตัวเมื่อกี๊ พลันก็
เอ่ยถาม
“เป็นไงบ้าง ชล?”
“ก็ดีขึ้นแล้ว”
ชลตอบกลับ
“งั้นเราจะกลับเมื่อไหร่ล่ะ?”
เอกถาม
“เดี๋ยวรอหมอก่อน”
ชลตอบ
“ว่าแต่แกโดนรถชลได้ไงหรือ?”
ยอดถาม
“ก็ไอ่ตอนที่ฉันกำลังจะข้ามถนนน่ะสิ่ ฉันเดินข้ามถนนไปอย่างดี อยู่ดีดีก็มีรถวิ่งมาด้วยความเร็วสูง ฉันก็เลยโดนมันชนเข้าเต็มที่เลย ฮะฮะ”
ชลตอบ
“นี่ใช่คุณชลไหมคะ?”
เสียงสาวพยาบาลดังขึ้นตัดบทสนทนาของทั้งสาม
“ใช่แล้วครับ”
ชลตอบ
“คือ คุณชลสามารถออกจากโรงพยาบาลได้เลย ไม่ทราบว่าต้องการจะออกจากโรงพยาบาลเลยไหมคะ?”
สาวพยาบาลถาม
“ครับ ผมต้องการออกจากโรงพยาบาลตอนนี้เลยครับ”
ชลตอบ
“งั้นรอตรงนี้สักพักนะคะ”
พยาบาลสาวบอก
“ครับ”
ชลตอบกลับ
พยาบาลสาวหายไปสักพัก ก็กลับมาพร้อมกับถุงใส่ยา แล้วบอกกับชลว่า
“นี่คือยาแก้ปวด คุณชลต้องกินไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ปวดแผลนะคะ”
“ครับ”
ชลตอบ
“ขอให้เดินทางกลับบ้านอย่างมีความสุขนะคะ”
พยาบาลสาวโอยพร
“สาทุ”
ทั้งสองเอ่ยแซวชล จนชลต้องไล่เตะกันคนละที ถึงจะหยุด
“พอล่ะ ไปขึ้นรถกันดีกว่า”
เอกตัดบท
กว่าทั้งสามจะกลับถึงบ้าน ก็เย็นพอดี
“ชล นายไปนอนก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันกับไอ้ยอดจะนั่งแช็ต facebook ก่อนแล้วจะตามไป”
เอกบอกเพื่อน
“อืม”
ชลรับคำ แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ชำระร่างกายเรียบร้อย ก็เข้านอน
ส่วนทั้งสอง()
“ไอ้ยอด เองนั่งแช็ตเฟสกับใครหรือ?”
เอกถาม
“ข้าก็นั่งแช็ตกับสาวนั่นน่ะสิ”
ยอดตอบ
“แล้วแกจะกลับบ้านเมื่อไหร่”
“ก็คง ตอนงั้น”
ยอดตอบกลับมาแบบกวนๆ จึงโดนกระทืบไปหนึ่งที
“อ๊าก เจ็บนะ”
“ชั่งหัวแก”
เอกตอบกลับ พลันก็นั่งแช็ต facebook ต่อไป
“ฉันกลับก่อนนะ”
ยอดบอก
“ไปเถอะ”
เอกตอบ พลันก็เดินออกไปส่งไอ้เพื่อนรักที่รถ
ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ
ความคิดเห็น