ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Lost Wing สายเลือดต้องห้าม

    ลำดับตอนที่ #5 : องค์ที่ 5 การปรับตัว 2

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ค. 67


    “ข้าคิดเสมอ ว่าข้าจะลองสอนวิธีการลัดในการสร้างแกนพลังเวทย์กับเจ้า อย่างน้อยหากล้มเหลว ก็ยังได้ลองดูสักครั้ง  แล้วมาดูกันว่ามันจะได้ผลดีสักแค่ไหน”

    คอพิอุสที่แลดูตื่นเต้น  ไม่ต่างจากราฟาเอลโร่แม้แต่น้อย  กล่าวด้วยดวงตาที่ทอเป็นประกาย

    "หาที่นั่งลง แล้วทำสมาธิซะ”

    ราฟาเอลโร่ทำตามอย่างว่าง่ายเขานั่งขัดสมาดลงที่โขดหินใกล้ๆ พลางมองดูคอพิอุสที่ประกบมือเข้าหากัน  แล้วแยกมันออกระหว่างหน้าอก  ช่องว่างระหว่างมือทั้งสอง  นั้นมีแสงสีเขียวบิดเบี้ยวเป็นวงกลมคล้ายลูกบอลสีเขียวมินต์ขนาดพอๆ กับฝ่ามือของเขา

    “ข้าจะส่งพลังในมือเข้าสู่ร่างกายของเจ้า  เพื่อกระตุ้นให้เจ้า  รับรู้ถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในตัว”

    ราฟาเอลโร่หลับตาลงสูดหายใจเข้าลึกที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้  และพยายามปล่อยจิตใจให้ว่าง ก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงแรงกระแทกที่หน้าอก จนจุก  ราฟาเอลโร่งอตัวลงเพราะความเจ็บ และพยายามเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเสียงของคอพิอุสที่ลอยมา
    “เจ็บไหม? ราฟาเอล  ข้าคิดว่าการอัดพลังเข้าไปกระทันหัน  มันน่าจะเจ็บอยู่พอตัว แต่พยายามเพ่งสมาธิไปตรงที่เจ็บนะ แล้วบอกข้าทีว่าเห็นอะไรบ้าง”

    มันไม่ได้ยากเลย  ที่จะเพ่งสมาธิไปยังจุดที่เจ็บ แต่มันกลับเจ็บมากขึ้นนี่สิ  ราฟาเอลโร่สายหน้าเพื่อตอบคำถามของคอพิอุส

    “งั้นหรือ ไม่ได้ผลสินะ น่าจะเร็วไป”

    คอพิอุสใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากอย่างครุ่นคิด แล้วเดินหันหลังบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะหันกลับมาเพราะเสียงของราฟาเอลโร่

    “เห็นแล้วครับ”

    เมื่อคลายความเจ็บ ราฟาเอลโร่ก็สัมผัสได้กับกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ จากจุดที่คอพิอุสส่งพลังเวทเข้ามา มันแผ่ออกจากกึ่งกลางอก ไปเรื่อยๆ คล้ายฟองอากาศขนาดเล็ก  เริ่มจากสีเขียวที่ถูกส่งเข้ามา แล้วแตะเข้ากับฟองอากาศอื่นๆ ในตัวเขา ที่เมื่อโดยแตะก็เริ่มเปร่งสีของตัวเองออกมา ขาวบ้าง ดำบ้าง แดงบ้าง ฯลฯ จนทั่วร่างกายของเขา ไม่เพียงแค่นั้นดูเหมือนราฟาเอลโร่  จะสามารถสัมผัสพลังเวทย์ที่อยู่นอกเหนือจากในร่างกายของเขาได้เช่นกัน

    “ดี ทำได้ดี เจ้าเห็นสีและสามารถแบ่งแยกธาตุได้ใช่ไหม”

    “ใช่ครับแต่เหมือนผมจะเห็นอย่างอื่นด้วยครับ มันเหมือนกับกลุ่มก้อนพลังเวทย์ขนาดใหญ่ ที่มีความหนาแน่นของพลังเวทย์มากกว่า แต่มีแค่ครึ่งเดียวครับ”

    คอพิอุสมีสีหน้าครุ่นคิด

    “ราฟาเอล เจ้าสามารถดึงพลังเวทย์ก้อนอื่นมารวมไว้ที่ก้อนพลังเวทย์นั้นได้ไหม”

    ราฟาเอลโร่รวบรวมอนูพลังเวทย์หลากสีที่กระจายอยู่ทั่วในตัวของเขาตอนนี้ไปยังพลังเวทย์ก้อนใหญ่ที่มีแค่ครึ่งเดียว

    “ได้ครับ”

    “ดี งั้นกลุ่มก้อนพลังเวทย์ขนาดใหญ่ที่เจ้าเห็น คงเป็นแกนพลังเวทย์ของเจ้าที่รวมตัวกันได้แค่ครึ่งเดียว”

    ยิ่งรวบรวม ก็ยิ่งคุ้นชิน เหมือนมันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขาเอง ความเร็วก็ยิ่งเพิ่งขึ้น ราฟาเอลโร่รวบรวมแกนพลังเวทอยู่สักพัก ก่อนที่ไปสัมผัสเข้ากับอะไรบ้างอย่าง ความเจ็บปวดนั้นแล่นไปทั่วร่างกายของเขาทันทีที่แตะโดน ราฟาเอลโร่ก็ง้อตัวลงด้วยความเจ็บปวกนั้น  พร้อมกับสีหน้าที่ซีดเผือก

    “เป็นอะไรรึเปล่าราฟาเอล”

    คอพิอุสที่อยู่ใกล้สังเกตุเห็นอาการที่เกิดขึ้นทันที

    “ผมเห็นแกนพลังเวทอีกอันที่ผมแตะไม่ได้ อันนี้มันมีสีดำ  และถูกออร่าอะไรสักอย่างปกครุมอยู่ครับ”

    แกนพลังเวทที่แผ่ไอสีดำรอบตัวเอง ลอยอยู่ใจกลางลูกบอลใสที่ครอบรอบตัวมันอยู่  ราฟาเอลโร่แตะไปที่ออร่าที่ปิดล้อมแกนพลังเวทย์นั้นอีกครั้ง  และครั้งนี้ก็ไม่ได้ต่างออกไป ความเจ็บปวดนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายเขาอย่างรวดเร็ว

    “ถ้าแตะไม่ได้ก็อย่าฝืน รวบรวมพลังเวทไปที่แกนเวทย์อีกอันยังได้นิ”

    คอพิอุสกล่าวพร้อมกับลูบหัวของราฟาเอลโร่

    “ราฟาเอลโร่ ได้ยินข้าไหม”

    เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่อาจทราบได้  เสียงของคอพิอุสแววผ่านประสาทการรับรู้เสียงของราฟาเอลโร่ การตั้งสมาธิในการรวบรวมแกนพลังเวทย์นั้น  ทำให้ประสาทการรับรู้ส่วนอื่นของเขาทื่อลง 

    “ข้าว่าวันนี้เราพอแค่นี้เถอะ นี้ก็ค่ำมากแล้ว”

    ราฟาเอลโร่ที่ลืมตาขึ้นและพบคอพิอุสที่ย่อตัวอยู่ในระดับสายตาของเขา  และกำลังส่งยิ้มให้เขาอยู่  ก่อนที่จะขยี้หัวของราฟาเอลโร่เบาๆ

    “เจ้าทำได้ดีมาก หิวรึยัง”

    ราฟาเอลโร่ส่ายหน้าอย่างไรเรียวแรง การรวบรวมแกนพลังเวทย์น้ันทำให้เขาเพลียกว่าที่คิด

    “แต่ข้าหิว และเจ้าก็ต้องกินอะไรสักหน่อย”

    ราฟาเอลโร่ที่ตอนนี้กำลังแช่อยู่ในอ่างไม้โอ๊ตเนื้อดี ที่ปูพื้นอ่างด้วยหินภูเขาไฟเวทย์  ที่ช่วยเพิ่มอุณหภูมิให้กับน้ำ (หินภูเขาไฟเวทย์ เป็นหินเวทมนต์ที่แบ่งคุณภาพได้ตามความบริสุทธิ์ของเนื้อหิน มีความสามารถในการแผ่ความร้อน ยิ่งบริสุทธิ์มากก็ยิ่งสามารถแผ่ความร้อนได้ดียิ่งขึ้น)  #สบายจัง#  ราฟาเอลโร่ที่แช่อยู่ในอ่างน้ำ  นึกขึ้นกับตัวเอง  นี่เป็นครั้งแรกที่ได้แช่ในอ่างอาบน้ำแบบนี้  เพราะราคาของหินภูเขาไฟเวทย์นั้นมีราคาสูงมาก ควบคู่กับกลิ่นของสมุนไพรที่ใส่ลงมาในอ่างอาบน้ำ  ยิ่งทำให้รู้สึกสบายตัว และผ่อนคลายมากขึ้น  ราฟาเอลโร่แช่ตัวพลางนึกถึงบทเรียนที่เรียนกับคอพิอุส

     “ระดับของพลังเวทย์จะถูกแบ่งตามการเปลี่ยนสีของแกนพลังเวทย์  ซึ่งเริ่มจากการรวบรวมอนูพลังเวทที่กระจัดกระจาย  ให้มาอยู่รวบกันเป็นแกนพลังเวทย์   ซึ่งแกนพลังเวทย์ที่พึ่งร่วมตัวกันจะมีสิ่งเจือปนอยู่ค่อยข้างมาก ดังนั้นสีเริ่มแรกจะเป็นสีเทาค่อนไปทางดำ เมื่อพลังเวทย์เริ่มบริสุทธิ์ขึ้นจากการร่วมตัวที่เพิ่มขึ้นของอนูพลังเวทย์  และขจัดสิ่งเจือปนออกไปแล้ว  มันก็จะเปลี่ยนจากสีเทาดำ เป็นสีม่วง เป็นสีแดง เป็นส้ม เหลือง เงิน ขาว เป็นขั้นพิสุทธิ์ และสุดท้ายจะเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นเอกภาพตามลักษณะของผู้ใช้   ส่วนการที่แกนพลังเวทของเจ้ามีสองอัน อาจจะเป็นเพราะเจ้ายังมีพลังพิเศษอีกรูปแบบที่ติดตัวมา  และยังไม่แสดงออกมา  ซึ่งไฮดที่มีความสามารถพิเศษมากกว่าหนึ่งอย่างนั้นหายากมาก  หรืออาจเป็นอีกอย่าง”

     “อะไรหรือครับ”

    ฟาราเอลกล่าวถามด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความสงสัยใคร่รู้

     “เจ้าอาจจะเป็นภาชนะ สำหรับกักขังที่เรียกว่า จอก”

    หลังจากอาบน้ำเสร็จ ราฟาเอลโร่ก็สวมชุดนอนเอลฟ์ที่เกรนเดลนำมาให้  ชุดที่เป็นแค่เพียง  กางเกง หลวมๆ และเสื้อตัวใหญ่ที่มีเชือกร้อยอยู่ตรงอก แต่มันกลับนุ่มลื่น เบาสบายจนเหมือนไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนร่างกาย ราฟาเอลโร่ทิ้งตัวลงบนที่นอนเตียง ที่เหมือนจะสามารถดูดกลืนวิญญาณของเขาได้ เพราะราฟาเอลโร่หลับทันทีหลังจากการพลิกตัวไม่กี่ครั้ง

     และแล้วเช้าวันรุ้งขึ้นก็มาถึง พร้อมกับแสงสว่างที่ส่องลอดผ่านกระจก 5 บานรอบตัวห้อง ที่มีความสูงจรดเพดาน เกรนเดลใช้เวทย์ลมม้วนผ้าม่านขึ้นไปพันไว้บนเพดานที่สลักลวดลายบอกเล่าเรื่องราวของเผ่าเอลฟ์ไว้อย่างสวยงาม

    “ตื่นเถิดขอรับ ตั้งแต่วันนี้ท่านต้องเริ่มเรียนการอ่านเขียน และเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย และข้าก็เป็นจะผู้ดูแลของท่านนับตั้งแต่วันนี้”

    เกรดเดลกล่าวอย่างยิ้มแย้ม แต่การฝึกฝนเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายไม่ได้อ่อนหวานเลย  เมื่อเทียบกับหน้าตาของเกรนเดล การลุกนั่ง ชิดอัพ ยกและดึง ทุกอย่างต้องทำซ๊ำเป็นร้อยรอบ และจบด้วยการวิ่ง  ไปตามแนวหุบเขา  ป่าลึก  ที่ควบคู่กับการเรียนรู้เส้นทางต่างๆ แบ่งแยกทิศ พร้อมกับต้องจดจำเส้นทางให้ได้   เกรนเดลฝึกราฟาเอลโร่ทั้งการแกะรอย  อ่านรอยเท้า   อ่านกระแสลม  และการดักซุ่ม 

     จนกระทั้งสถานที่สุดท้ายที่เกรนเดลได้พาราฟาเอลโร่มาเยือนก่อนจะกลับ ก็ทำให้เขานิ่งค้างกับภาพของความสวยงามตรงหน้า ทุกอย่างถูกสร้างจากหินอ่อนพันปี (หินอ่อนพันปีเป็นหินมีเนื้อทองคำแทรกและกลายเป็นลายหินอ่อน เนื้อหินแข็งยากต่อการนำมาใช้งาน ยากต่อการพบเจอ จะมีแค่เอลฟ์และล้างเผ่าพันธุ์เท่านั้นที่ใช้) ตึกและบ้านเรื่อนที่เป็นระเบียบ สะอาดตา เอลฟ์ทุกคนที่เดินขวักไขว่ไปมาด้วยชุดที่แสนจะธรรมดา แต่กลับดูงดงาม และองอาด


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×