ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : truth
"เฮ้ย ตื่นเว้ย ตื่น"
นัยน์ตาทั้งสองข้างของเหล่าฝรั่งมังค่าเบิกชึ้นมา ณ ชายหาดในยามค่ำคืนที่ดวงดาวบนฟ้าสว่างเต็มฟ้าทั่วไปหมด ซาร่าห์ ฌอนน์ ดีจี และอีกสองคนในชุดดำที่ยังไม่รู้นามแน่ชัด พวกเขาได้นั่งยืดขาในสภาพที่ไร้สติอยู่ใต้ต้นมะพร้าวสูงพร้อมกับน้ำแข็งอันเย็นเฉียบที่แช่แข็งพวกเขาทั้งหมดไว้ให้เหลือแต่เพียงหัวเข้าด้วยกัน และในทันใดที่พวกเขาตื่นขึ้นมา ก็พบกับกัน บาส โค้ด และเอิร์ธที่เพิ่งจะกลับคืนเป็นร่างมนุษย์ยืนอยู่ตรงหน้า ไม่เพียงเท่านั้น หนุ่มสาวชาวไทยทั้ง ๗ คน ที่พวกเขาจับมาได้ตื่นขึ้นมายืนรวมตัวคุยกันอยู่ พวกเขาพยายามจะพังน้ำแข็งออก แต่แรงทั้งหมดก็ใช้ไปกับพวกรามเกรียนไปหมดแล้ว
"ah" ฌอนน์ถอนหายใจเบาๆ "so what will you do?"
"I have many question that I will ask for?" เอิร์ธอธิบาย
"ตื่นๆ" กันนั่งยองๆ ลงไปเขย่าตัวซาร่าห์ "ผมไม่อยากมาพูดคุยภาษาประกิดนักหรอก"
"Huh" ในที่สุดซาร่าห์ก็รู้สึกตัวขึ้นมา "What's going on"
"We lose" ดีจีหันมาบอก "Ok?"
"ก่อนอื่น ทำไมพวกคุณต้องจับตัวคนตั้งเยอะขนาดนี้" กันถามเป็นคนแรก "เพื่ออะไรกัน?"
"แล้วทำไมพวกเราต้องตอบล่ะ" ซาร่าห์ยิ้ม "monster"
คำพูดของซาร่าห์ดังเข้าหูเอิร์ธอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเป็นคนที่ไม่ยอมให้คนอื่นมาดูถูกได้ ออร่าก็ปกคลุมรอบตัวเขาและแปลงร่างเป็นเทวพิภพกายสีเขียว เขายื่นมือขวาไปทางด้านข้าง อัญมณีบนกำไลข้อมือพลังเวทย์ของเขาเปล่งแสงสีเหลือง ก่อนที่เอิร์ธจะยิงลำแสงเวทย์สีเหลืองลงไปบนพื้นทรายอย่างรุนแรง จนเกิดกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ นั่นมากพอที่จะทำให้เหล่ามนุษย์ธรรมดาหวาดกลัวในพลังหิมพานต์ และเขาก็ยื่นมือเล็งไปที่เหล่าฝรั่งกับสายตาอันจริงจัง
"Your choice" เอิร์ธบอก "What do you want to talk a monster or human"
"human" ฌอนน์ตอบ "I choose human"
"มันคืองานของเรา" เห็นดังนั้นซาร่าห์จึงตอบคำถามที่คั่งค้างของกัน "เราทำงานให้กับเศรษฐีชาวอเมริกาคนหนึ่งที่จัดตั้งบริษัท แล้วก็ให้เครื่องมือกับเราเอาไว้ใช้หาผู้ที่มีคุณสมบัติพิเศษ"
"คุณสมบัติพิเศษงั้นเหรอ?" โค้ดสงสัย "อะไรกัน"
"I just know he said the energy that will change the world" ฌอนน์บอก "But it make me laugh because he said this energy can found only in Thai"
"แล้วเขาก็บอกว่าปืนที่ชั้นใช้มีส่วนประกอบของพลังงานนั้นด้วย" ซาร่าห์เล่าต่อ "มันถึงมีอานุภาพขนาดนั้นไง"
"หาได้แต่ไทย? ใช่แล้ว พลังหิมพานต์ไง!" สมองของกันคิดได้อย่างรวดเร็ว "พวกคุณต้องการพลังของพวกเรางั้นสิ"
"ใช่ๆ พวกเราก็ชาวหิมพานต์เหมือนกัน" หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาบอก
"เราโดนอีฝรั่งนี่หลอกเหมือนกัน" ชายอีกคนเดินมาบอกต่อ
"เหมือนกับกระสุนของคุณไง" เอิร์ธคิดได้เหมือนกัน "ที่มันมีอำนาจทะลุทะลวงขนาดนั้นเพราะอาบพลังหิมพานต์ไว้ไง!"
"แสดงว่าพวกมันต้องเอาพลังหิมพานต์ไปประดิษฐ์เป็นอาวุธ" บาสสันนิษฐานต่อ "แล้วต้องการจะยึดครองโลก งั้นเลยเหรอ?"
"เอาล่ะ ทีนี้ทุกอย่างก็กระจ่างหมดแล้ว!" กันชูแขนขึ้นทั้งสองข้างด้วยความดีใจ "ทีนี้ พวกเราก็กลับโรงแรมกันเถอะ"
"Wait!" ดีจีตะโกนเตือน "What's about us?"
"ผมโทรเรียกตำรวจหิมพานต์มาแล้วแหละ เดี๋ยวอีกไม่นานก็คงจะมา" กันยิ้มบอก "เตรียมคำพูดไว้สอบปากคำได้เลย"
"แต่ผมมีคำถามอีกน่ะ" เอิร์ธหันมาถามต่อ "ดูท่าพวกคุณไม่น่าจะใช่คนธรรมดานะ ทำอาชีพอะไรเนี่ย"
"wrestler" ดีจีตอบ
"former spy in France" ฌอนน์ตอบ
"former CIA" ซาร่าห์ตอบ "Now a killer employed"
/นี่พวกกูรอดมาได้นี่โคตรบุญเลยนะเนี่ย/
๑๐ นาที ถัดมา ภายหลังที่ทั้งหมดต่างแยกย้ายกันไปคนละทางกันหมดแล้ว รถกระบะตำรวจโตโยต้าวีโก้ก็แล่นมาถึงที่นี่พร้อมด้วยตำรวจ ๓ นาย ที่ได้ช่วยกันพังทลายน้ำแข็งของโค้ดออกไป และนำกุญแจมือสวมใส่ข้อมือของเหล่าชาวต่างชาติตัวร้ายเพื่อไม่ให้หนีไปได้ พวกเขาได้ควบคุมตัวทั้งหมดเดินไปที่รถตำรวจที่จอดห่างออกไปเพียง ๑๐ ม. แต่แล้ว ในขณะที่พวกเขาเดินไปนั้นเอง จู่ๆ ลำแสงพลังเวทย์สีฟ้าขนาดใหญ่ก็ยิงเข้ามาใส่พวกตำรวจทั้งหมดจนกระเด็นไป
"ใครกัน!!!" ตำรวจนายหนึ่งชักปืนขึ้นมาที่ต้นตอ
"Calm down down"
ที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขาก็คือชายชราชาวอเมริกันคนหนึ่ง เขาไว้ผมกับเคราที่หงอกจนหมดยาวรุงรังเท่าหน้า มีใบหน้ายาวรีที่เต็มไปด้วยรอยย่น ตาสีฟ้าสดใสกับจมูกโด่ง ใส่สูทสีน้ำตาลกับเนคไทสีแดง กางเกงยาวสีดำกับรองเท้าหนังสีน้ำตาล ดูแล้วเป็นผู้ดีมีสกุล เดินถือไม้เท้าที่ทำมาจากทองมาจากทางอีกฝั่ง
"Who are you?" ตำรวจหนุ่มนายนั้นถาม
"Don't know me,boy" ชายชราคนนั้นบอก "Because just a little time I will go"
"Boss?" ซาร่าห์สงสัย
และแล้วทันใดนั้นเอง ชายชราก็เล็งไม้เท้าไปที่เหล่าตำรวจ และอยู่ๆ พลังเวทย์จำนวนมากมายก็ถูกดูดออกมาจากเหล่าตำรวจทั้งหมดเป็นละอองสีฟ้า ก่อนจะเข้ามารวบรวมกันที่ปลายไม้เท้าของชายชรา
"นี่มันอะไรกัน?" ตำรวจถาม "พลังเวทย์กำลังถูกดูดออกไป"
"Everthing is mine"
ในที่สุด ปลายไม้เท้าก็ถูกเปิดออกให้ และแท่งเหล็กที่ดูแล้วคล้ายกับปากกระบอกปืนก็ถูกดึงออกมาจากในไม้เท้า ก่อนที่ทั้งไม้เท้าจะเปล่งแสงสีฟ้า และยิงลำแสงพลังเวทย์สีฟ้ารัศมี ๑ ม. ใส่พวกตำรวจทั้งหมดอย่างรุนแรง ทำให้พวกเขากระเด็นไปไกลและสลบไปในที่สุด ชายชราเดินมาหาทางซาร่าห์ และดึงด้ามไม้เท้าออกปรากฎเป็นดาบคมเดียวที่ทำจากเงินและฟันมันลงไปยังกุญแจข้อมือจนแยกเป็นสองท่อนในทีสุด ก่อนจะลงมือฟันไปยังนักโทษคนอื่นๆ เพื่อให้เป็นอิสรภาพ
"Why you here?" ซาร่าห์ถามเป็นคนแรก
"I just travel in the city" ชายชรายิ้มบอก "And see how you are inexpert"
"They have a mystic power" ดีจีรีบมาแก้ตัว "Belive me"
"But you just lose a teenange!!!" ชายชราเริ่มโกรธ "The most important is experience!!! that my way!"
"Sorry instead my frien sir" ฌอนน์รีบเข้ามาขอโทษ
"mind mind" ชายชราเริ่มหายโกรธ "I forgive all of you but there aren't the second chance,you know?"
"sir" ทั้งหมดตอบอย่างพร้อมเพรียง
"the azure wolf company and the super natural teenage" ชายชรารำพึง "how the amusing haha"
นัยน์ตาทั้งสองข้างของเหล่าฝรั่งมังค่าเบิกชึ้นมา ณ ชายหาดในยามค่ำคืนที่ดวงดาวบนฟ้าสว่างเต็มฟ้าทั่วไปหมด ซาร่าห์ ฌอนน์ ดีจี และอีกสองคนในชุดดำที่ยังไม่รู้นามแน่ชัด พวกเขาได้นั่งยืดขาในสภาพที่ไร้สติอยู่ใต้ต้นมะพร้าวสูงพร้อมกับน้ำแข็งอันเย็นเฉียบที่แช่แข็งพวกเขาทั้งหมดไว้ให้เหลือแต่เพียงหัวเข้าด้วยกัน และในทันใดที่พวกเขาตื่นขึ้นมา ก็พบกับกัน บาส โค้ด และเอิร์ธที่เพิ่งจะกลับคืนเป็นร่างมนุษย์ยืนอยู่ตรงหน้า ไม่เพียงเท่านั้น หนุ่มสาวชาวไทยทั้ง ๗ คน ที่พวกเขาจับมาได้ตื่นขึ้นมายืนรวมตัวคุยกันอยู่ พวกเขาพยายามจะพังน้ำแข็งออก แต่แรงทั้งหมดก็ใช้ไปกับพวกรามเกรียนไปหมดแล้ว
"ah" ฌอนน์ถอนหายใจเบาๆ "so what will you do?"
"I have many question that I will ask for?" เอิร์ธอธิบาย
"ตื่นๆ" กันนั่งยองๆ ลงไปเขย่าตัวซาร่าห์ "ผมไม่อยากมาพูดคุยภาษาประกิดนักหรอก"
"Huh" ในที่สุดซาร่าห์ก็รู้สึกตัวขึ้นมา "What's going on"
"We lose" ดีจีหันมาบอก "Ok?"
"ก่อนอื่น ทำไมพวกคุณต้องจับตัวคนตั้งเยอะขนาดนี้" กันถามเป็นคนแรก "เพื่ออะไรกัน?"
"แล้วทำไมพวกเราต้องตอบล่ะ" ซาร่าห์ยิ้ม "monster"
คำพูดของซาร่าห์ดังเข้าหูเอิร์ธอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเป็นคนที่ไม่ยอมให้คนอื่นมาดูถูกได้ ออร่าก็ปกคลุมรอบตัวเขาและแปลงร่างเป็นเทวพิภพกายสีเขียว เขายื่นมือขวาไปทางด้านข้าง อัญมณีบนกำไลข้อมือพลังเวทย์ของเขาเปล่งแสงสีเหลือง ก่อนที่เอิร์ธจะยิงลำแสงเวทย์สีเหลืองลงไปบนพื้นทรายอย่างรุนแรง จนเกิดกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ นั่นมากพอที่จะทำให้เหล่ามนุษย์ธรรมดาหวาดกลัวในพลังหิมพานต์ และเขาก็ยื่นมือเล็งไปที่เหล่าฝรั่งกับสายตาอันจริงจัง
"Your choice" เอิร์ธบอก "What do you want to talk a monster or human"
"human" ฌอนน์ตอบ "I choose human"
"มันคืองานของเรา" เห็นดังนั้นซาร่าห์จึงตอบคำถามที่คั่งค้างของกัน "เราทำงานให้กับเศรษฐีชาวอเมริกาคนหนึ่งที่จัดตั้งบริษัท แล้วก็ให้เครื่องมือกับเราเอาไว้ใช้หาผู้ที่มีคุณสมบัติพิเศษ"
"คุณสมบัติพิเศษงั้นเหรอ?" โค้ดสงสัย "อะไรกัน"
"I just know he said the energy that will change the world" ฌอนน์บอก "But it make me laugh because he said this energy can found only in Thai"
"แล้วเขาก็บอกว่าปืนที่ชั้นใช้มีส่วนประกอบของพลังงานนั้นด้วย" ซาร่าห์เล่าต่อ "มันถึงมีอานุภาพขนาดนั้นไง"
"หาได้แต่ไทย? ใช่แล้ว พลังหิมพานต์ไง!" สมองของกันคิดได้อย่างรวดเร็ว "พวกคุณต้องการพลังของพวกเรางั้นสิ"
"ใช่ๆ พวกเราก็ชาวหิมพานต์เหมือนกัน" หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาบอก
"เราโดนอีฝรั่งนี่หลอกเหมือนกัน" ชายอีกคนเดินมาบอกต่อ
"เหมือนกับกระสุนของคุณไง" เอิร์ธคิดได้เหมือนกัน "ที่มันมีอำนาจทะลุทะลวงขนาดนั้นเพราะอาบพลังหิมพานต์ไว้ไง!"
"แสดงว่าพวกมันต้องเอาพลังหิมพานต์ไปประดิษฐ์เป็นอาวุธ" บาสสันนิษฐานต่อ "แล้วต้องการจะยึดครองโลก งั้นเลยเหรอ?"
"เอาล่ะ ทีนี้ทุกอย่างก็กระจ่างหมดแล้ว!" กันชูแขนขึ้นทั้งสองข้างด้วยความดีใจ "ทีนี้ พวกเราก็กลับโรงแรมกันเถอะ"
"Wait!" ดีจีตะโกนเตือน "What's about us?"
"ผมโทรเรียกตำรวจหิมพานต์มาแล้วแหละ เดี๋ยวอีกไม่นานก็คงจะมา" กันยิ้มบอก "เตรียมคำพูดไว้สอบปากคำได้เลย"
"แต่ผมมีคำถามอีกน่ะ" เอิร์ธหันมาถามต่อ "ดูท่าพวกคุณไม่น่าจะใช่คนธรรมดานะ ทำอาชีพอะไรเนี่ย"
"wrestler" ดีจีตอบ
"former spy in France" ฌอนน์ตอบ
"former CIA" ซาร่าห์ตอบ "Now a killer employed"
/นี่พวกกูรอดมาได้นี่โคตรบุญเลยนะเนี่ย/
๑๐ นาที ถัดมา ภายหลังที่ทั้งหมดต่างแยกย้ายกันไปคนละทางกันหมดแล้ว รถกระบะตำรวจโตโยต้าวีโก้ก็แล่นมาถึงที่นี่พร้อมด้วยตำรวจ ๓ นาย ที่ได้ช่วยกันพังทลายน้ำแข็งของโค้ดออกไป และนำกุญแจมือสวมใส่ข้อมือของเหล่าชาวต่างชาติตัวร้ายเพื่อไม่ให้หนีไปได้ พวกเขาได้ควบคุมตัวทั้งหมดเดินไปที่รถตำรวจที่จอดห่างออกไปเพียง ๑๐ ม. แต่แล้ว ในขณะที่พวกเขาเดินไปนั้นเอง จู่ๆ ลำแสงพลังเวทย์สีฟ้าขนาดใหญ่ก็ยิงเข้ามาใส่พวกตำรวจทั้งหมดจนกระเด็นไป
"ใครกัน!!!" ตำรวจนายหนึ่งชักปืนขึ้นมาที่ต้นตอ
"Calm down down"
ที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขาก็คือชายชราชาวอเมริกันคนหนึ่ง เขาไว้ผมกับเคราที่หงอกจนหมดยาวรุงรังเท่าหน้า มีใบหน้ายาวรีที่เต็มไปด้วยรอยย่น ตาสีฟ้าสดใสกับจมูกโด่ง ใส่สูทสีน้ำตาลกับเนคไทสีแดง กางเกงยาวสีดำกับรองเท้าหนังสีน้ำตาล ดูแล้วเป็นผู้ดีมีสกุล เดินถือไม้เท้าที่ทำมาจากทองมาจากทางอีกฝั่ง
"Who are you?" ตำรวจหนุ่มนายนั้นถาม
"Don't know me,boy" ชายชราคนนั้นบอก "Because just a little time I will go"
"Boss?" ซาร่าห์สงสัย
และแล้วทันใดนั้นเอง ชายชราก็เล็งไม้เท้าไปที่เหล่าตำรวจ และอยู่ๆ พลังเวทย์จำนวนมากมายก็ถูกดูดออกมาจากเหล่าตำรวจทั้งหมดเป็นละอองสีฟ้า ก่อนจะเข้ามารวบรวมกันที่ปลายไม้เท้าของชายชรา
"นี่มันอะไรกัน?" ตำรวจถาม "พลังเวทย์กำลังถูกดูดออกไป"
"Everthing is mine"
ในที่สุด ปลายไม้เท้าก็ถูกเปิดออกให้ และแท่งเหล็กที่ดูแล้วคล้ายกับปากกระบอกปืนก็ถูกดึงออกมาจากในไม้เท้า ก่อนที่ทั้งไม้เท้าจะเปล่งแสงสีฟ้า และยิงลำแสงพลังเวทย์สีฟ้ารัศมี ๑ ม. ใส่พวกตำรวจทั้งหมดอย่างรุนแรง ทำให้พวกเขากระเด็นไปไกลและสลบไปในที่สุด ชายชราเดินมาหาทางซาร่าห์ และดึงด้ามไม้เท้าออกปรากฎเป็นดาบคมเดียวที่ทำจากเงินและฟันมันลงไปยังกุญแจข้อมือจนแยกเป็นสองท่อนในทีสุด ก่อนจะลงมือฟันไปยังนักโทษคนอื่นๆ เพื่อให้เป็นอิสรภาพ
"Why you here?" ซาร่าห์ถามเป็นคนแรก
"I just travel in the city" ชายชรายิ้มบอก "And see how you are inexpert"
"They have a mystic power" ดีจีรีบมาแก้ตัว "Belive me"
"But you just lose a teenange!!!" ชายชราเริ่มโกรธ "The most important is experience!!! that my way!"
"Sorry instead my frien sir" ฌอนน์รีบเข้ามาขอโทษ
"mind mind" ชายชราเริ่มหายโกรธ "I forgive all of you but there aren't the second chance,you know?"
"sir" ทั้งหมดตอบอย่างพร้อมเพรียง
"the azure wolf company and the super natural teenage" ชายชรารำพึง "how the amusing haha"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น