รามเกรียน มูฟวี่ไทเซ็น :Over Heated

ลำดับตอนที่ #6 : beach

"ซ่าาาาาาา"
       เสียงคลื่นทะเลที่พัดขึ้นมากระทบยังหาดทรายในชายฝั่งของพัทยาเรื่อยๆ ในยามค่ำคืนที่แสงเดือนและดาวนั้นสว่างจนส่องให้เห็นใบหน้าอันตกตะลึงของชาวต่างชาติ ๓ คน เมื่อพบกับสิ่งที่พวกเขานั้นควรจะเรียกว่า "สัตว์ประหลาด" บาส โค้ด และเอิร์ธในร่างหิมพานต์ของแต่ละคนยืนประจัญหน้าอยู่ข้างหน้าซาร่าห์ หญิงผมบลอนด์หน้าตาสละสลวยสัญชาติอเมริกัน ฌอนน์ ชายชาวฝรั่งเศสที่ใบหน้ามีหนวดเคราสวยเก๋สีดำ และดีจี เมสติโซร่างอ้วนยักษ์ชาวเม็กซิโก ปกติชาวหิมพานต์จะไม่ค่อยแสดงตัวตนให้คนปกติชมมากนัก แต่ในเมื่อพวกเขาพบว่าเพื่อนของเขาอย่างกันถูกลักพาตัวไปนอนกองกับพื้นในสภาพไร้สติพร้อมกับหนุ่มสาวประมาณ ๗ คน บนหาดทราย ยิ่งทวีคูณความโกรธให้กับบาสและโค้ดผ่านทางสายตาเป็นอย่างมาก
"Who's the hell are you!!!" ดีจีถามอย่างสงสัย "Wait actually, What the hell are you!!!"
"Shut up man!!!, we need to ask you" บาสตะโกนถามต่อ "Why you kidnapped our friend!!!"
"Don't miss understand" ซาร่าห์ยิ้มบอก "He came to us"
"ไอ้พวก..." โค้ดพยายามจะด่า
"แต่ก็จริงไม่ใช่เหรอ?" เอิร์ธหันมายิ้มบอก "ถ้าผู้หญิงระดับนี้ กันมันคงเข้าไปติดกับได้ง่ายๆ อยู่แล้วนี่หว่า"
"So,How we do?" ฌอนน์กระซิบข้างหูซาร่าห์ "3 minute, The sheep will come"
"Sarah" ดีจีกระซิบอีกข้างของซาร่าห์ต่อ "I'm ready to fight with that monsters!!!"
"Ok, Let's rock"
       และแล้วทันใดนั้นเอง ซาร่าห์ก็รีบกระโดดโถมตัวไปบนหาดทรายและใช้มือขวาหยิบปืนสั้นสีเงินที่ถูกยิงกระเด็นไปเมื่อกี้ ละเลงกระสุนใส่พวกเอิร์ธไปทั้งหมด ๕ นัด และในขณะที่ลูกตะกั่วกำลังจะเข้าสู่ตัวเหล่าวัยรุ่น เส้นเวทย์ที่แขนทั้งสองของเอิร์ธก็เปล่งแสงสีเหลือง แล้วจึงยื่นมือทั้งสองข้างไปข้างหน้า สร้างโล่เวทย์มนตร์รูปแปดเหลี่ยมรังผึ้งสีเหลืองขนาดใหญ่ขึ้นมาข้างหน้าเพื่อกันลูกกระสุนทั้งหมดได้ แต่ไม่นานนักมันก็แตกไปดั่งกระจกลงสู่พื้น สร้างความแปลกใจให้กับทั้งหมดเป็นอย่างมาก ในขณะที่ทั้งสามกำลังงงว่าทำไมลูกกระสุนธรรมดาถึงทะลุผ่านโล่เวทย์มนตร์ได้ ดีจีก็ใช้จังหวะนี้วิ่งเข้ามาต่อยขวาใส่หน้าเอิร์ธจนกระเด็นไปไกล ดีจีต่อยหมัดขวาเข้าไปอีกหมัดใส่ทางบาส แต่แล้ว โค้ดก็ก้มตัวลงไปและใช้มือซ้ายจับอกของดีจีไว้ เส้นเวทย์ที่แขนทั้งสองข้างของโค้ดเปล่งแสงสีฟ้า และจัดการแช่แข็งทั่วร่างดีจีเอาไว้ทำให้เขาไม่สามารถขยับได้ ก่อนจะแช่แข็งหมัดขวาของตนไว้เป็นหมัดน้ำแข็งยักษ์และต่อยขวาเสยใส่หน้าดีจีอย่างแรง แต่เขากลับไม่เป็นอะไร และใช้ร่างยักษ์ของเขาทลายน้ำแข็งทั่วร่างของเขาจนแตกไปและเตะขวาใส่หน้าโค้ดจนกระเด็นตามเอิร์ธไป บาสเห็นดังนั้นจึงรีบจะไปช่วย แต่ไม่ทันไรในวินาทีที่เขาหันกลับไป สัญชาตญาณก็สั่งให้เขาใช้นิ้วชี้กดไปที่อัญมณีสีน้ำเงินบนปืนของเขา อัญมณีสีน้ำเงินเข้าปกคลุมทั่วปืนและแตกออกมาเป็นง้าวอัญมณีสีน้ำเงินเล่มยาว ก่อนที่จะหันหลังกลับไปกันบางสิ่งเอาไว้ นั่นก็คือดาบฝรั่งเศสอันแหลมคมในมือฌอนน์ที่กำลังจะแทงไปยังตัวเขา เขาชักดาบกลับมาอีกครั้งและวางท่าเหมือนดั่งนักดาบมืออาชีพ แทงไปที่ตัวบาสสองทีแต่เขากลับใช้ง้าวรับได้ทั้งหมด ฌอนน์ถีบขวาไปที่ท้องบาสจนต้องถอยไปและแทงเฉียดๆ ไปที่แขนขวาของบาสจนเกิดรอยแผลเล็กๆ
"not bad for monkey" ฌอนน์หัวเราะเบาๆ
"thank/ไม่ไหว เจ้าพวกนี้มันนักฆ่ามืออาชีพเลยนี่หว่า/" บาสชมพร้อมกังวลนิดๆ
"Hahahahaha"
       เสียงหัวเราะชั่วร้ายของดีจีดังมาเรื่อยๆ ขณะที่เขากำลังละเลงกำปั้นทั้งสองข้างไปใส่ที่ร่างของโค้ด โค้ดหลบได้เกือบทั้งหมด แต่ในหมัดหนึ่งก็ทำให้โค้ดกระเด็นไปไกลอีกครั้ง จนเลือดเริ่มไหลจากปากโค้ด ดีจีวิ่งมาอีกครั้งและต่อยขวาใส่หน้าโค้ดที่นอนอยู่ โค้ดกลิ้งตัวไปทางขวาเพื่อหลบ และถีบขวาใส่ท้องของดีจีอย่างแรง ก่อนจะต่อยหมัดขวาน้ำแข็งไปสองหมัดที่หน้าของดีจีอย่างแรงจนกระเด็นไป เมื่อคิดว่าแน่นิ่งแล้ว โค้ดจึงค่อยๆ เดินไปหาร่างของดีจีที่ไร้สติ แต่กลับเป็นหลุมพราง ดีจีรีบลุกขึ้นมาและโคชสไลน์ใส่คอโค้ดอย่างแรงจนล้มลงไป ก่อนจะขึ้นมาคร่อมตัวโค้ดและจับล็อคขาทั้งสองข้างของเขาเอาไว้
"อ๊ากกกกกก" โค้ดร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด
"1 2 3..." ดีจียิ้มนับเลขเหมือนกับมวยปล้ำ
"Is that all you have?"
       ซาร่าห์ยังคงกระหน่ำยิงปืนใส่เอิร์ธเรื่อยๆ แต่เอิร์ธก็ยังสามารถวิ่งหลบมันได้ทั้งหมดจนต้องวิ่งมานั่งหลบอยู่ที่ข้างหลังรถของพวกซาร่าห์ เมื่อได้จังหวะ เขาจึงใช้เวลาทั้งหมดให้คุ้มค่า ใช้มือขวาล้วงเอากำไลข้อมือที่ได้จากพล่ากุ้งทั้งสองข้างมาสวมไว้ แต่ทันใดนั้นเอง ซาร่าห์ก็วิ่งอ้อมมาและสาดกระสุนใส่เอิร์ธอีกครั้ง เขายื่นมือทั้งสองข้างไปข้างหน้า อัญมณีสีเหลืองที่กำไลทั้งสองข้างของเขาเปล่งแสงสีเหลือง และสร้างโล่เวทย์มนตร์สีเหลืองขึ้นมากันกระสุนทั้งหมดได้อีกครั้ง ก่อนจะรีบวิ่งมาต่อยขวาใส่หน้าซาร่าห์จนล้มลงไป แต่แล้ว เมื่อเขากำลังจะต่อยหมัดต่อไป สายตาของเขาก็เริ่มลังเลขึ้นมา
"Wow" ซาร่าห์ยิ้มบอก "Don't attack woman?"
       และซาร่าห์ใช้จังหวะนี้ ลุกขึ้นมากระโดดเตะหมุนใช้หน้าเอิร์ธจนต้องถอยไป ตามด้วยวิ่งมาต่อยขวาใส่หน้าเอิร์ธ ๒ ที และจบด้วยการเตะซ้ายใส่หน้าเอิร์ธจนล้มไป
"Great" ซาร่าห์ยิ้มบอก "เก่งดีนี่"
"พูดไทยได้นี่นา" เอิร์ธยิ้มบอก "งั้นขอถามอะไรหน่อยสิ"
"จะบอกให้เอาบุญละกัน อะไรล่ะ?" ซาร่าห์ถามต่อ
"พวกแกต้องการอะไรกันแน่?" เอิร์ธถาม "จับตัวกันไปทำไม แล้วกระสุนนั่นมันอะไรกัน?"
"พวกเราต้องการพวกแกไงล่ะ" ซาร่าห์ยิ้มบอก
"ว่าไงนะ?"
        ซาร่าห์ค่อยๆ เดินไปใช้มือขวาเก็บปืนของเขาที่กระเด็นไปไกล และเล็งมันไปที่ตัวเอิร์ธพร้อมกับรอยยิ้ม แต่ทันใดนั้นเอง อัญมณีสีเหลืองที่กำไลของเอิร์ธก็เปล่งแสงสีเหลืองสดใสในยามค่ำคืน ในขณะที่ซาร่าห์จะลั่นไกปืน เอิร์ธก็ยื่นมือทั้งสองข้างของเขาไปหาซาร่าห์และยิงกระสุนพลังเวทย์สีเหลืองจำนวนมากมายมหาศาลออกมาจากปลายนิ้วทั้งสิบ และทำให้ปืนของซาร่าห์พังทลายไปในที่สุด ในขณะที่ตกตะลึงกับความสามารถของเอิร์ธ เอิร์ธก็รีบวิ่งเข้ามาต่อยเข้าใส่ที่ลิ้นปี่ของซาร่าห์จนนอนสลบไปบนที่พื้นทรายในที่สุด เอิร์ธถอดกำไลข้อมือทั้งสองข้างออกมาใส่กระเป๋ากางเกงอีกครั้งและหอบหายใจเฮือกใหญ่
"ไม่ได้ใช้พลังตั้งนาน แฮ่กๆ" เอิร์ธหอบ "เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกันแฮะ"
"8 9"
       ทางด้านโค้ดกับดีจีซึ่งตัวโค้ดตกเป็นรองอยู่มาก เมื่อเขาถูกท่าล็อคแบบมวยปล้ำล็อคขาเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหนได้ หนำซ้ำยังทรมานอีกด้วยต่างหาก แต่โค้ดยังไม่ละทิ้งความหวัง เขาใช้กำลังทั้งหมดเอื้อมมือขวาไปจับที่ตัวของดีเจเอาไว้ เส้นเวทย์ที่แขนขวาของโค้ดเปล่งแสงสีน้ำเงิน จัดการแช่แข็งตัวดีจีเอาไว้จนเหลือแต่หัวได้ในที่สุด เห็นดังนั้น ดีจีจึงใช้กำลังอันมากมายของเขาทลายน้ำแข็งทั่วร่างเอาไว้ได้ แต่หารู้ไม่ ว่าเขาบังเอิญปล่อยโค้ดให้หลุดแล้ว เส้นเวทย์ที่แขนทั้งสองข้างของโค้ดเปล่งแสงสีน้ำเงิน เขาพลิกตัวไปเพื่อหันหน้าไปที่ดีจี ก่อนที่จะแช่แข็งสร้างหมัดน้ำแข็งยักษ์ทั้งสองข้างเอาไว้ ต่อยขวาใส่หน้าดีจีอย่างแรงจนกระเด็นไป เมื่อโค้ดหลุดได้ จีงรีบวิ่งมาหาดีจีอีกครั้ง ดีจีพยายามจะต่อยขวาใส่โค้ด
"หมัด ๐ องศา คู๋"
       แต่โค้ดก้มหลบได้และต่อยขวาเสยหน้าดีจีจนลอยขึ้นไป อาศัยจังหวะนั้น กระโดดตามขึ้นไปและใช้หมัดน้ำแข็งยักษ์ทั้งสองข้างทุบดีจีอย่างแรงจนลงไปนอนกองกับพื้นทรายได้ในที่สุด
"ย๊ากกกกกกกกกก"
       ด้านฌอนน์กับบาส ทั้งคู่กำลังดวลกันอย่างดุเดือด ฌอนน์ใช้ดาบทิ่มแทงบาสอย่างไม่หยุดยั้ง แต่บาสก็ใช้ง้าวของเขากันได้ทั้งหมดเหมือนกัน แต่ในดาบหนึ่ง ฌอนน์ก็ใช้ดาบแทงไปเฉียดที่แขนซ้ายบาสจนเกิดเป็นรอยแผลเล็กๆ ด้วยความโกรธ ทำให้บาสใช้แรงทั้งหมดฟันง้าวไปที่คมดาบจนหักเป็นสองท่อน ก่อนจะถีบขวาไปที่อกของฌอนน์จนถอยไป ใช้นิ้วชี้กดไปที่อัญมณีสีน้ำเงินอีกครั้ง ทำให้ง้าวอัญมณีของเขาแตกออกอย่างแรง จนทำให้คมกว่าเดิม
"ง้าวไพลิน"
       บาสง้างง้าวของเขา และฟันลงไปที่ตัวของฌอนน์ตั้งแต่ไหล่ซ้ายลงไปอย่างแรงจนเกิดเป็นรอยแผลใหญ่ ทำให้ฌอนน์ล้มไปนอนกับพื้นทรายดังเช่นเพื่อนอีกสองคนของเขา ทั้งสามเดินมารวมตัวกันอีกครั้งที่ร่างของกันกับคนอื่นๆ ที่นอนหมดสติอยู่ โค้ดคุกเข่าลงไปข้างกันและใช้มือเขย่าเพื่อให้ตื่น แต่ก็ไม่ได้รับเสียงตอบรับจากกันซักนิด
"เหี้ยนี่ปลุกยากเหมือนเคย" โค้ดยิ้มบอก
"แล้วเอาไงต่อดีเนี่ย?" บาสถาม "โทรแจ้งตำรวจก่อนเถอะ"
"แต่พวกมันคือใครกันแน่เนี่ย?" เอิร์ธถามต่อ "เห็นบอกว่าจะมาจับพวกเราอะไรทำนองเนี้ย แต่ เพื่ออะไร?"
"บรื๊นนนนนน"
       แต่ไม่ทันไร เรือยอร์ชลำปานกลางสีขาวก็แล่นมาจากทะเล มันคงจะดูเป็นเรื่องธรรมดา แต่มันไม่ธรรมดาตรงที่ตรงหัวเรือนั้นมีปืนกลใหญ่ตั้งอยู่ และก่อนที่มันจะมาจอดที่ชายฝั่ง ชายสองคนในชุดดำก็วิ่งออกมาและเล็งปืนไปทางบาส โค้ด กับเอิร์ธ สิ่งที่พวกเขาคิดมีเพียงอย่างเดียวคือ พวกเขาต้องโดนยิงจนพรุนเป็นแน่ เป็นเช่นนั้น ชายคนหนึ่งลั่นไกปืนไปที่ทั้งสามอย่างรวดเร็ว ลูกตะกั่วหลายร้อยลูกพุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว เอิร์ธยื่นมือทั้งสองข้างไปข้างหน้าอีกครั้ง เส้นเวทย์ที่แขนทั้งสองข้างของเขาเปล่งแสงสีเหลือง และสร้างโล่เวทย์ขึ้นมากันกระสุนทั้งหมดได้ แต่มันไม่ทนนัก เพราะกระสุนยังคงยิงไม่ยั้ง โล่ค่อยๆ แตกไปทีละนิดทีละน้อย ทั้งสามได้แต่สิ้นหวัง โค้ดพยายามจะเสริมโล่อีกที แต่เขาได้ใช้พลังจนหมดแล้ว
"ไอ่พวกเหี้ยเอ๊ย!!!" เอิร์ธตะโกนด่าเสียงดัง
"ด่ากูเหรอสัส?"
      ต้นเสียงมาจากข้างบนฟ้า ทั้งสามหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะพบกับเงาของลิงตัวหนึ่งที่บดบังดวงจันทร์อยู่ ลิงตัวนั้นยื่นแขนทั้งสองข้างไปด้านหลัง เส้นเวทย์ที่แขนทั้งสองข้างของเขาเปล่งแสงสีเขียว และตั้งท่าเตะซ้ายพร้อมที่จะเตะลงมายังเรือนั้น ก่อนที่พายุจะถูกปล่อยออกมาจากฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา
"ลูกเตะเหมันต์ฟาดปฐพี!!!"
      ไม่ใช่ใครที่ไหนที่จะตะโกนพูดท่าไม้ตายออกมาได้ รอยยิ้มเริ่มปรากฎบนหน้าบาสกับโค้ด พวกเขาพบกับกัน เพื่อนรักแล้ว เมื่อเขากระโดดเตะลงมาด้วยแรงลมรุนแรงมหาศาลจากฝ่ามือลงมาที่ชายคนที่ยิงปืนใส่เพื่อนๆ จนพื้นเรือถึงกับทรุด ชายอีกคนพยายามจะเข้ามาพร้อมกับชักปืนกลสีเทาเงินขึ้นมาใส่กัน กันเหลือบไปมอง เส้นเวทย์ที่ขาทั้งสองข้างของเขาเปล่งแสงสีเขียวกลางความมืด สายลมถูกปล่อยขึ้นมาจากฝ่าเท้าซ้ายของกันเหมือนกับที่แขน
"ลูกเตะวายุพาราโบลา!!!"
       กันกระโดดเตะหมุนกลับหลังหันขวาใส่หน้าของชายในชุดดำอย่างแรงด้วยพายุที่ถูกปล่อยออกมาจากฝ่าเท้าขวาของเขา ชายคนนั้นถูกเตะจนกระเด็นตกลงน้ำทะเลไป
"ฝรั่งแม่งไว้ใจไม่ได้"