ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : street
แท็กซี่สีน้ำเงิน-ชมพูคันหนึ่งแล่นผ่านรถที่ติดขนัดในยามค่ำคืนของเมืองพัทยา แสงสีกับเสียงเพลงดังขึ้นมาดังเรื่อยๆ ในรถคันนั้นเอง มีกันในเสื้อยืดแขนสั้นสีน้ำเงินเหลืองกับกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลและรองเท้าแตะสีเขียวซึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าคนขับ ส่วนบาสกับโค้ดก็นั่งอยู่ข้างหลังอย่างงๆ
"กัน ไม่กลับโรงแรมวะ?" โค้ดโน้มตัวมาถามกัน
"ไอ่เหี้ย กูไม่มีอารมณ์ว่ะ" กันตอบอย่างหงุดหงิดผิดแปลกจากทุกที
"เป็นไรวะ?" บาสถามต่อ
"ก็แค่โดนฝรั่งชกหน้า แล้วก็เกิดเรื่องเข้าใจผิดกับเพื่อนผู้หญิง แค่นั้นแหละ" กันตอบอย่างห้วนๆ
"แล้วเกี่ยวไรด้วยวะ?" บาสถาม "อย่างมึงก็ไปลัลล้าได้ทุกที่อยู่แล้วนี่หว่า"
"มี่สินะ" โค้ดถามต่อ
"คิดยังไงก็เรื่องของมึง แต่ที่โรงแรมมันมีแต่ไอ้ของติดหรูซึ่งคงพวกเราคงไม่นิยมอยู่แล้ว" รอยยิ้มของกันเริ่มเกิดขึ้น "ที่กูจะมาเนี่ย คือที่นี่ตะหาก"
"หา!!!"
รถแท็กซี่หยุดจอดลงที่ข้างหน้าวอล์คกิ้งสตรีท ถนนแห่งนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศผู้มาแสวงหาแสงสีมากมายเต็มทั่วถนน สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านเหล้า ผับ บาร์ สถานที่อโคจรเรียงรายกัน บางคนก็ออกจากบางร้านมาด้วยสภาพมึนเมาไม่ไหวจะเดิน บาสกับโค้ดได้แต่ยืนอึ้งอยู่ข้างหน้าแท็กซี่ ก่อนที่กันจะเดินออกมาจากรถและกอดคอเพื่อนทั้งสองเอาไว้
"มึงคิดดีแล้วนะ?" บาสถามอย่างแหยงๆ
"มึงยังไม่ ๑๘ นา" โค้ดบอกต่อด้วยสภาพคล้ายบาส
"กูคิดดีแล้วน่า อีกไม่กี่เดือนเอง หยวนๆไป" กันยิ้มบอก
"แล้วมึงจะ... มาทำไรวะ?" โค้ดถามต่อ
"ก็มาเที่ยวไง" กันยิ้มบอก "ถามแปลกๆ นะมึง"
"เที่ยวผับเนี่ยนะสัส?" บาสถาม
"เออดิวะ ไปเต้น ไปดื่มไปเมา วู้วววว!!!" กันตะโกนลั่นเสียงดัง
"กูกลับ" บาสกับโค้ดหันหลังกลับอย่างพร้อมเพรียง
"ไอ่เหี้ย มากับกูก่อนดิ" กันรีบตามทั้งสองไป
"คนเดียวเถอะมึง"
บาสกับโค้ดเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงกันคนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดายภายใต้ผู้คนมากมายซึ่งส่วนใหญ่จะมาเป็นกลุ่มใหญ่ๆมากกว่า กันทำหน้าไม่พอใจอย่างมากและหันหลังกลับไปที่ถนนแห่งนี้อีกครั้ง
"คนเดียวก็ได้วะ"
กันเดินมาเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมายอย่างช้าๆ เนื่องจากนักท่องเที่ยวมากมายที่อัดแน่นทั่วถนนนี้และเก็บเกี่ยวบรรยากาศแสงสีแห่งค่ำคืนรอบตัวให้ได้มากที่สุด และมาหยุดอยู่ที่ข้างหน้าผับแห่งหนึ่งชื่อร้านว่าอิมโซเนีย รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าเขาอย่างรวดเร็วและรีบก้าวเข้าไปผ่านประตูกระจกนั้นอย่างรวดเร็ว โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องเขาอยู่
"Let's Dance!!!"
เสียงดีเจหนุ่มคนหนึ่งดังมาลั่นผับแห่งนี้ เคล้ามากับเสียงเพลงที่รีมิกซ์อย่างสนุกสนานภายในผับแห่งนี้ ที่นี่เต็มไปด้วยแสงไฟฉาดส่องลงมาที่ฟลอร์ซึ่งคับคั่งไปด้วยหนุ่มสาวผู้พร้อมจะโยกย้ายสายสะโพกตามเพลงจนแทบไม่มีทางเดิน กันเดินมาเบียดเสียดนักท่องเที่ยวมากมาย ตรงมายังบาร์เครื่องดื่มหลังสุด
"เอาไรน้อง?" บาร์เทนเดอร์ถามกันอย่างเป็นกันเอง
"เอิ่ม..." กันคิดอยู่นาน "ของไรดีจัดมาเลย"
"จัดให้" บาร์เทนเดอร์ยิ้มตอบและไปจัดเตรียมของมาให้
"บรรยากาศแบบนี้มันช่างเหมาะกับกูจริงๆว่ะ" กันยิ้มพูดคนเดียว "ได้เวลาเต้นแล้วโว้ยยยยย"
"Hey boy"
และทันใดนั้นเอง หญิงสาวชาวต่างชาติคนหนึ่งก็เดินมาข้างๆกัน ดูแล้วน่าจะเป็นคนอเมริกัน หน้าเรียวยาวกับผมสีบลอนด์ทองยาว อยู่ภายใต้เสื้อยืดสีขาวรัดหน้าอกที่ใหญ่กว่าคนไทยกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน เรียวขางามๆ รวมถึงนัยน์ตาสีฟ้าสดใสของเธอทำให้กันถึงกับหลงอยู่นานทีเดียว ก่อนที่แก้วค็อกเทลสีฟ้าจะเสิร์ฟข้างหน้ากัน
"ได้แล้วน้อง" บาร์เทนเดอร์หนุ่มบอก
"ครับ" กันบอกและใช้มือขวาล้วงแบงค์ห้าร้อยมาจ่าย "Hi"
"ฉันชื่อซาร่าห์ เป็นอเมริกันมาเที่ยวไทย" ฝรั่งคนนั้นยิ้มบอกด้วยภาษาไทยกับสำเนียงแปล่งๆ
"พูดไทยเก่งนี่ครับ" กันยิ้มชม "ผมกัน เอ่อ แล้วมีอะไรเหรอครับ"
"ฉันแค่อยากได้คนไทยที่จะพาเที่ยวได้" ซาร่าห์ยิ้มบอกกัน "ไม่ทราบว่า..."
"เอ่อ..." สายตาของซาร่าห์ทำให้กันเหวอไปชั่วครู่
"ตรู๊ดๆๆๆๆ"
กระเป๋ากางเกงขวาของกันสั่นออกมา กันรีบใช้จังหวะใช้มือขวารับมันขึ้นมาดู ก่อนจะพบกับใบหน้ายิ้มแย้มของมีมี่บนหน้าจอโทรศัพท์และเสียงเรียกเข้า กันคิดอยู่นานและกดวางสายลง
"ได้ครับ" กันยิ้มบอกและยื่นมือให้ซาร่าห์ "ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" ซาร่าห์จับมือกันตามคำเชิญ
"แล้ว คุณมี..." กันพยายามจะถาม แต่แล้วเพลงก็เปลี่ยนอีกครั้ง
"นี่เพลงโปรดฉันเลย" ซาร่าห์ยิ้มบอก "มาเต้นกันเถอะ"
"ได้เลย"
กันยิ้มรับและรีบใช้มือขวาคว้าแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดภายในอึกเดียวอย่างรวดเร็ว ซาร่าห์รีบใช้มือขวาจับมือกันพาไปกลางฟลอร์นั้นอย่างรวดเร็ว แรกๆ พวกเขาก็ได้แต่เต้นง่ายๆ เพียงการโยกย้ายตัวไปมา แต่ในเมื่อเสียงเพลงดังขึ้นเรื่อยๆ ความคึกคะนองของวัยรุ่นทำให้กันเริ่มออกลีลามากมาย เขาแหวกมือทั้งสองข้างให้มีพื้นที่พอ และก้มตัวลงไปใช้หัวหมุนตัวอยู่กลางฟลอร์สร้างเสียงร้องให้ทุกคนเป็นอย่างมาก เขาลุกขึ้นมาอีกครั้งและเริ่มใช้มือขวาโอบเอวซาร่าห์
"สุดยอดมากเลย" ซาร่าห์ยิ้มชม
"ขอบคุณ" กันยิ้มบอก "แต่คุณยังไม่ตอบคำถามผมเลยนา"
"คำถามเหรอ?" ซาร่าห์สงสัย
"คุณมีแฟน..."
แต่ทันใดนั้นเอง กันก็ล้มลงหลับไปกลางฟลอร์ท่ามกลางผู้คนมากมาย สร้างความประหลาดใจอย่างมากให้กับผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ ซาร่าห์ค่อยๆ ก้มตัวลงไปกอดคอลุกขึ้นมายืนอีกครั้ง
"เขาแค่เมา เต้นต่อได้เลย" ซาร่าห์ยิ้มบอก ก่อนที่ทั้งหมดจะไปเต้นอีกครั้ง
"ยังครับ?" กันละเมอถาม
"เสียใจนะ คุณก็หล่ออยู่หรอก" ซาร่าห์ยิ้มบอก "แต่งานมันคนละเรื่องกับเรื่องส่วนตัว หึๆ"
ซาร่าห์กอดคอกันเดินมาเรื่อยๆ จนออกมาถึงข้างหน้าวอล์คกิ้งสตรีท และแล้ว รถตู้สีเงินคันหนึ่งก็แล่นมาจอดข้างหน้าซาร่าห์กับกัน ประตูหลังเปิดออก ซาร่าห์รีบพากันขึ้นไปนั่งด้วยกันในนั้นกับรอยยิ้มมีเลศนัย รถตู้ออกแล่นออกไปจากวอล์คกิ้งสตรีทไปอย่างรวดเร็ว ภายในรถคันนั้น ด้านหลังมีหนุ่มสาวชาวไทยรวมถึงกันกับซาร่าห์ประมาณเกือบ ๘ คน ทุกคนอยู่ในสภาพหลับ ส่วนที่ด้านหน้ามีคนขับชาวเม็กซิโกกับคนที่นั่งข้างคนขับดูท่าจะเป็นคนฝรั่งเศส
"Wow" ชาวฝรั่งเศสยิ้มชม "Today you can got 8 people!!!"
"I know" ซาร่าห์ยิ้มบอก "A rusty Thai are so fool,you know"
"Want more?" ชาวเม็กซิโกถามขึ้นมา
"not enough" ซาร่าห์ยิ้มบอก "Let's return to the base"
เมื่อได้ยินดังนั้น คนขับก็เร่งคันเร่งขับผ่านรถต่างๆ มากมายไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางแสงจันทร์จนมาถึงที่หาดแห่งหนึ่ง ลมทะเลพัดมาแผ่วๆ ทำให้ใบต้นมะพร้าวพัดตามไปด้วย รถตู้คันนั้นแล่นมาจอดบนพื้นทรายสวยงาม หาดแห่งนี้ดูจะไร้ผู้คนเนื่องจากอยู่บริเวณหน้าผาทำให้มีพื้นหาดน้อยมาก และแล้ว ชาวต่างชาติสามคนในรถคันนั้นก็เดินลงมา ชายสองคนเปิดประตูออกมาและช่วยกันยกตัวชายหนุ่มผู้โชคร้ายมากองกันบนพื้นทรายแห่งนี้เต็มทั่วไปหมด
"5 minute" ชายชาวเม็กซิกันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู
"Hey this girl is cute" ชายชาวฝรั่งเศสเดินมาดูที่หญิงสาวน่ารักคนหนึ่ง "It make me ahhh"
"Sean" ชายชาวเม็กซิกันตะโกนเตือนชายฝรังเศส
"Probelm, DG" ฌอนน์ถาม
"Quikly" ดีจียิ้มตอบ
"Hahahaha" ฌอนน์หัวเราะเสียงดัง "com'on baby"
"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!!!"
แต่ทันใดน้นเองกระสุนพลังเวทย์สีเหลืองก็ระดมยิงมาจากด้านบนหน้าผาลงมาใส่ทั้งฌอนน์และดีจีจนกระเด็นไป ซาร่าห์ชักปืนออกมาและยิงใส่ชายคนนั้น แต่แล้ว โล่น้ำแข็งรูปสามเหลี่ยมก็ถูกสร้างขึ้นกันกระสุนทั้งหมด และปืนนั้นก็ถูกกระสุนอัญมณีสีเขียวยิงใส่จนกระเด็นตกพื้นไป ทั้งสามมองขึ้นไปและพบกับเอิร์ธ บาส และโค้ดในร่างหิมพานต์ยืนเรียงกันภายใต้แสงจันทร์บนหน้าผา สร้างความประหลาดใจให้กับทั้งสามอย่างมาก
"กัน ไม่กลับโรงแรมวะ?" โค้ดโน้มตัวมาถามกัน
"ไอ่เหี้ย กูไม่มีอารมณ์ว่ะ" กันตอบอย่างหงุดหงิดผิดแปลกจากทุกที
"เป็นไรวะ?" บาสถามต่อ
"ก็แค่โดนฝรั่งชกหน้า แล้วก็เกิดเรื่องเข้าใจผิดกับเพื่อนผู้หญิง แค่นั้นแหละ" กันตอบอย่างห้วนๆ
"แล้วเกี่ยวไรด้วยวะ?" บาสถาม "อย่างมึงก็ไปลัลล้าได้ทุกที่อยู่แล้วนี่หว่า"
"มี่สินะ" โค้ดถามต่อ
"คิดยังไงก็เรื่องของมึง แต่ที่โรงแรมมันมีแต่ไอ้ของติดหรูซึ่งคงพวกเราคงไม่นิยมอยู่แล้ว" รอยยิ้มของกันเริ่มเกิดขึ้น "ที่กูจะมาเนี่ย คือที่นี่ตะหาก"
"หา!!!"
รถแท็กซี่หยุดจอดลงที่ข้างหน้าวอล์คกิ้งสตรีท ถนนแห่งนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศผู้มาแสวงหาแสงสีมากมายเต็มทั่วถนน สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านเหล้า ผับ บาร์ สถานที่อโคจรเรียงรายกัน บางคนก็ออกจากบางร้านมาด้วยสภาพมึนเมาไม่ไหวจะเดิน บาสกับโค้ดได้แต่ยืนอึ้งอยู่ข้างหน้าแท็กซี่ ก่อนที่กันจะเดินออกมาจากรถและกอดคอเพื่อนทั้งสองเอาไว้
"มึงคิดดีแล้วนะ?" บาสถามอย่างแหยงๆ
"มึงยังไม่ ๑๘ นา" โค้ดบอกต่อด้วยสภาพคล้ายบาส
"กูคิดดีแล้วน่า อีกไม่กี่เดือนเอง หยวนๆไป" กันยิ้มบอก
"แล้วมึงจะ... มาทำไรวะ?" โค้ดถามต่อ
"ก็มาเที่ยวไง" กันยิ้มบอก "ถามแปลกๆ นะมึง"
"เที่ยวผับเนี่ยนะสัส?" บาสถาม
"เออดิวะ ไปเต้น ไปดื่มไปเมา วู้วววว!!!" กันตะโกนลั่นเสียงดัง
"กูกลับ" บาสกับโค้ดหันหลังกลับอย่างพร้อมเพรียง
"ไอ่เหี้ย มากับกูก่อนดิ" กันรีบตามทั้งสองไป
"คนเดียวเถอะมึง"
บาสกับโค้ดเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงกันคนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดายภายใต้ผู้คนมากมายซึ่งส่วนใหญ่จะมาเป็นกลุ่มใหญ่ๆมากกว่า กันทำหน้าไม่พอใจอย่างมากและหันหลังกลับไปที่ถนนแห่งนี้อีกครั้ง
"คนเดียวก็ได้วะ"
กันเดินมาเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมายอย่างช้าๆ เนื่องจากนักท่องเที่ยวมากมายที่อัดแน่นทั่วถนนนี้และเก็บเกี่ยวบรรยากาศแสงสีแห่งค่ำคืนรอบตัวให้ได้มากที่สุด และมาหยุดอยู่ที่ข้างหน้าผับแห่งหนึ่งชื่อร้านว่าอิมโซเนีย รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าเขาอย่างรวดเร็วและรีบก้าวเข้าไปผ่านประตูกระจกนั้นอย่างรวดเร็ว โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องเขาอยู่
"Let's Dance!!!"
เสียงดีเจหนุ่มคนหนึ่งดังมาลั่นผับแห่งนี้ เคล้ามากับเสียงเพลงที่รีมิกซ์อย่างสนุกสนานภายในผับแห่งนี้ ที่นี่เต็มไปด้วยแสงไฟฉาดส่องลงมาที่ฟลอร์ซึ่งคับคั่งไปด้วยหนุ่มสาวผู้พร้อมจะโยกย้ายสายสะโพกตามเพลงจนแทบไม่มีทางเดิน กันเดินมาเบียดเสียดนักท่องเที่ยวมากมาย ตรงมายังบาร์เครื่องดื่มหลังสุด
"เอาไรน้อง?" บาร์เทนเดอร์ถามกันอย่างเป็นกันเอง
"เอิ่ม..." กันคิดอยู่นาน "ของไรดีจัดมาเลย"
"จัดให้" บาร์เทนเดอร์ยิ้มตอบและไปจัดเตรียมของมาให้
"บรรยากาศแบบนี้มันช่างเหมาะกับกูจริงๆว่ะ" กันยิ้มพูดคนเดียว "ได้เวลาเต้นแล้วโว้ยยยยย"
"Hey boy"
และทันใดนั้นเอง หญิงสาวชาวต่างชาติคนหนึ่งก็เดินมาข้างๆกัน ดูแล้วน่าจะเป็นคนอเมริกัน หน้าเรียวยาวกับผมสีบลอนด์ทองยาว อยู่ภายใต้เสื้อยืดสีขาวรัดหน้าอกที่ใหญ่กว่าคนไทยกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน เรียวขางามๆ รวมถึงนัยน์ตาสีฟ้าสดใสของเธอทำให้กันถึงกับหลงอยู่นานทีเดียว ก่อนที่แก้วค็อกเทลสีฟ้าจะเสิร์ฟข้างหน้ากัน
"ได้แล้วน้อง" บาร์เทนเดอร์หนุ่มบอก
"ครับ" กันบอกและใช้มือขวาล้วงแบงค์ห้าร้อยมาจ่าย "Hi"
"ฉันชื่อซาร่าห์ เป็นอเมริกันมาเที่ยวไทย" ฝรั่งคนนั้นยิ้มบอกด้วยภาษาไทยกับสำเนียงแปล่งๆ
"พูดไทยเก่งนี่ครับ" กันยิ้มชม "ผมกัน เอ่อ แล้วมีอะไรเหรอครับ"
"ฉันแค่อยากได้คนไทยที่จะพาเที่ยวได้" ซาร่าห์ยิ้มบอกกัน "ไม่ทราบว่า..."
"เอ่อ..." สายตาของซาร่าห์ทำให้กันเหวอไปชั่วครู่
"ตรู๊ดๆๆๆๆ"
กระเป๋ากางเกงขวาของกันสั่นออกมา กันรีบใช้จังหวะใช้มือขวารับมันขึ้นมาดู ก่อนจะพบกับใบหน้ายิ้มแย้มของมีมี่บนหน้าจอโทรศัพท์และเสียงเรียกเข้า กันคิดอยู่นานและกดวางสายลง
"ได้ครับ" กันยิ้มบอกและยื่นมือให้ซาร่าห์ "ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" ซาร่าห์จับมือกันตามคำเชิญ
"แล้ว คุณมี..." กันพยายามจะถาม แต่แล้วเพลงก็เปลี่ยนอีกครั้ง
"นี่เพลงโปรดฉันเลย" ซาร่าห์ยิ้มบอก "มาเต้นกันเถอะ"
"ได้เลย"
กันยิ้มรับและรีบใช้มือขวาคว้าแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดภายในอึกเดียวอย่างรวดเร็ว ซาร่าห์รีบใช้มือขวาจับมือกันพาไปกลางฟลอร์นั้นอย่างรวดเร็ว แรกๆ พวกเขาก็ได้แต่เต้นง่ายๆ เพียงการโยกย้ายตัวไปมา แต่ในเมื่อเสียงเพลงดังขึ้นเรื่อยๆ ความคึกคะนองของวัยรุ่นทำให้กันเริ่มออกลีลามากมาย เขาแหวกมือทั้งสองข้างให้มีพื้นที่พอ และก้มตัวลงไปใช้หัวหมุนตัวอยู่กลางฟลอร์สร้างเสียงร้องให้ทุกคนเป็นอย่างมาก เขาลุกขึ้นมาอีกครั้งและเริ่มใช้มือขวาโอบเอวซาร่าห์
"สุดยอดมากเลย" ซาร่าห์ยิ้มชม
"ขอบคุณ" กันยิ้มบอก "แต่คุณยังไม่ตอบคำถามผมเลยนา"
"คำถามเหรอ?" ซาร่าห์สงสัย
"คุณมีแฟน..."
แต่ทันใดนั้นเอง กันก็ล้มลงหลับไปกลางฟลอร์ท่ามกลางผู้คนมากมาย สร้างความประหลาดใจอย่างมากให้กับผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ ซาร่าห์ค่อยๆ ก้มตัวลงไปกอดคอลุกขึ้นมายืนอีกครั้ง
"เขาแค่เมา เต้นต่อได้เลย" ซาร่าห์ยิ้มบอก ก่อนที่ทั้งหมดจะไปเต้นอีกครั้ง
"ยังครับ?" กันละเมอถาม
"เสียใจนะ คุณก็หล่ออยู่หรอก" ซาร่าห์ยิ้มบอก "แต่งานมันคนละเรื่องกับเรื่องส่วนตัว หึๆ"
ซาร่าห์กอดคอกันเดินมาเรื่อยๆ จนออกมาถึงข้างหน้าวอล์คกิ้งสตรีท และแล้ว รถตู้สีเงินคันหนึ่งก็แล่นมาจอดข้างหน้าซาร่าห์กับกัน ประตูหลังเปิดออก ซาร่าห์รีบพากันขึ้นไปนั่งด้วยกันในนั้นกับรอยยิ้มมีเลศนัย รถตู้ออกแล่นออกไปจากวอล์คกิ้งสตรีทไปอย่างรวดเร็ว ภายในรถคันนั้น ด้านหลังมีหนุ่มสาวชาวไทยรวมถึงกันกับซาร่าห์ประมาณเกือบ ๘ คน ทุกคนอยู่ในสภาพหลับ ส่วนที่ด้านหน้ามีคนขับชาวเม็กซิโกกับคนที่นั่งข้างคนขับดูท่าจะเป็นคนฝรั่งเศส
"Wow" ชาวฝรั่งเศสยิ้มชม "Today you can got 8 people!!!"
"I know" ซาร่าห์ยิ้มบอก "A rusty Thai are so fool,you know"
"Want more?" ชาวเม็กซิโกถามขึ้นมา
"not enough" ซาร่าห์ยิ้มบอก "Let's return to the base"
เมื่อได้ยินดังนั้น คนขับก็เร่งคันเร่งขับผ่านรถต่างๆ มากมายไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางแสงจันทร์จนมาถึงที่หาดแห่งหนึ่ง ลมทะเลพัดมาแผ่วๆ ทำให้ใบต้นมะพร้าวพัดตามไปด้วย รถตู้คันนั้นแล่นมาจอดบนพื้นทรายสวยงาม หาดแห่งนี้ดูจะไร้ผู้คนเนื่องจากอยู่บริเวณหน้าผาทำให้มีพื้นหาดน้อยมาก และแล้ว ชาวต่างชาติสามคนในรถคันนั้นก็เดินลงมา ชายสองคนเปิดประตูออกมาและช่วยกันยกตัวชายหนุ่มผู้โชคร้ายมากองกันบนพื้นทรายแห่งนี้เต็มทั่วไปหมด
"5 minute" ชายชาวเม็กซิกันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู
"Hey this girl is cute" ชายชาวฝรั่งเศสเดินมาดูที่หญิงสาวน่ารักคนหนึ่ง "It make me ahhh"
"Sean" ชายชาวเม็กซิกันตะโกนเตือนชายฝรังเศส
"Probelm, DG" ฌอนน์ถาม
"Quikly" ดีจียิ้มตอบ
"Hahahaha" ฌอนน์หัวเราะเสียงดัง "com'on baby"
"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!!!"
แต่ทันใดน้นเองกระสุนพลังเวทย์สีเหลืองก็ระดมยิงมาจากด้านบนหน้าผาลงมาใส่ทั้งฌอนน์และดีจีจนกระเด็นไป ซาร่าห์ชักปืนออกมาและยิงใส่ชายคนนั้น แต่แล้ว โล่น้ำแข็งรูปสามเหลี่ยมก็ถูกสร้างขึ้นกันกระสุนทั้งหมด และปืนนั้นก็ถูกกระสุนอัญมณีสีเขียวยิงใส่จนกระเด็นตกพื้นไป ทั้งสามมองขึ้นไปและพบกับเอิร์ธ บาส และโค้ดในร่างหิมพานต์ยืนเรียงกันภายใต้แสงจันทร์บนหน้าผา สร้างความประหลาดใจให้กับทั้งสามอย่างมาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น