รามเกรียน มูฟวี่ไทเซ็น :Over Heated

ลำดับตอนที่ #4 : hunting

       เสียงลูกกระสุนปืนที่พุ่งเข้าหาชายผู้โชคร้ายดังกึกก้องไปทั่วผับดิฟเฟอร์ เปลี่ยนความรื่นเริงของเหล่าหนุ่มสาวเป็นความหวาดกลัว ผู้คนส่วนมากรีบมุดไปใต้โต๊ะเพื่อความปลอดภัย แต่โต๊ะของพวกเหล่าทหารรับจ้างไม่สามารถทำได้ เนื่องจากปืนที่พึ่งยิงกระสุนออกไปเมื่อไม่นานนี้กำลังจ่อหน้าพวกเขาอยู่ ทั้งหมดต่างรู้สึกประหลาดใจ แต่ความเป็นทหารนั้นยังคงไม่อาจทำให้เขาหวั่นกลัว แวนดอลเห็นดังนั้น จึงวางกระเป๋าที่ได้เมื่อกี้ไว้บนโต๊ะและเลื่อนมันไปให้ชายในชุดดำทั้งสาม
"It's very simple,right?" ชายคนนั้นยิ้มบอก
"Colby" แวนดอลกระซิบเบาๆเข้าหูของโคโลเนล
"Alright"
       และในทันใดนั้นเอง เมื่อเขาได้ยินคำสั่งของเพื่อนรัก โคโลเนลจึงใช้กำลังทั้งหมดของเขายกโต๊ะอันหนักอึ้งข้างหน้าเข้าปะทะชายในชุดดำทั้งสามคนข้างหน้าเพื่อถ่วงเวลาไว้ซักแป๊บ และให้ไหวพริบในตัวพวกเขาทั้งห้าทำงานอย่างรวดเร็ว มาริที่อยู่ริมซ้ายสุดของโต๊ะได้จังหวะเหมาะ จึงกระโดดพุ่งตัวเข้าเตะตัดขวาใส่หน้าชายคนแรกและกระโดดจับศอกคางอีกคนจนล้มลงไปทั้งสอง อีกคนเห็นดังนั้นจึงรีบชักปืนออกมา แต่เกรฟที่อยู่ริมขวาสุดก็วิ่งมาทางข้างหลังชายชุดดำ ก่อนจะใช้ศิลปะการต่อสู้ที่เขาได้ฝึกฝนมามากมายล็อกคอมันไว้และหักมันจนแน่นิ่งลงไปนอนกับพื้น แวนดอลกับแรปป้าเห็นว่าพวกมันได้หมดสภาพไปหมดแล้วจึงเดินออกมาจากโต๊ะ แวนดอลย่อตัวใช้มือขวาไปเก็บกระเป๋าเหล็กหรือภารกิจของพวกเขามา ในความเป็นจริงพวกเขาจะปล่อยให้สถานการณ์เป็นอย่างไรก็ได้ แต่เมื่อความทรนงของเหล่าหมาป่าเงินคงไม่ยอมให้ใครมาดูถูกกันง่ายๆ ก่อนที่ทั้งหมดยิ้มให้อย่างสะใจในชัยชนะนี้
"Let's go" แวนดอลยิ้มบอกเพื่อนๆ ของเขา
"But what's it happen?" มาริถามอย่างสงสัย "It's so strange"
"Don't worry" แรปป้ายิ้มบอก "Our mission, Complete"
"ปัง!!!"
       แต่แล้ว เสียงกระสุนปืนก็ดังมาอีกครั้ง ทั้งหมดหันไปหาต้นเสียงที่ประตูหน้าและพบกับชายชุดดำอีก ๕ คน ที่เดินมาพร้อมกับปืนสั้นครบมือ แต่ต่างจากสามคนก่อนตรงที่พวกเขาเป็นชาวต่างชาติทั้งผิวขาวและนิโกรอีกคน พวกชายชุดดำหันไปมองกับทั้งห้า และรีบกรูวิ่งมาพร้อมกับห่ากระสุนที่ยิงออกมาอย่างรวดเร็วจากปากกระบอกปืน ทีมทหารกล้ารีบวิ่งหนีตายออกไปทางประตูหลังและพยายามหลบเลี่ยงกระสุนนั้นจนออกมาข้างหลังบาร์ได้ แรปป้ารีบวิ่งนำพวกเขาออกไปที่ถนนใหญ่อย่างรวดเร็ว กางแขนออกทั้งสองข้างทำท่าโบกมือออกไปกลางถนน ก่อนที่รถแท็กซี่สีเหลืองเขียวคันหนึ่งที่แล่นผ่านมาจะหยุดจอดให้แรปป้าอย่างฉิวเฉียด ขณะที่คนขับแท็กซี่กำลังงงอยู่ แรปป้ารีบวิ่งมาที่ประตูคนขับและเปิดมันออกมาอย่างรวดเร็ว
"borrow it for awhile" แรปป้ายิ้มบอกกำคนขับ
"หา?" คนขับชราคนนั้นทำท่างงๆ ไปซักพัก
"Rap, they come!!!" เกรฟรีบตะโกนเตือนแรปป้า
"Get out"
       แรปป้าเปลี่ยนสีหน้าและจับคนขับแท็กซี่ผู้หน้าสงสารออกไปนอกรถอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ชายชุดดำกำลังเข้าใกล้ประชั้นชิดพร้อมกับกระสุนมากมายที่ยิงออกไปโดนสิ่งของมากมาย แวนดอลเดินไปเปิดประตูข้างคนขับและขึ้นไปอย่างไว ส่วนมาริกับโคโลเนลได้เข้าไปที่ประตูหลัง เกรฟรีบจะเข้าไปนั่งติดๆ แต่ทว่ากระสุนลูกหนึ่งที่พุ่งใส่ตัวรถกลับทำให้เขาหยุดชะงักไป เพราะมันทะลวงเข้าไปไกลกว่ากระสุนทั่วไปเกือบเท่าตัว สร้างความฉงนให้กับเกรฟอย่างมาก
"Idiot Russian!!!"
       โคโลเนลรีบฉุดเกรฟเข้าไปในรถอย่างรวดเร็วและปิดประตูฉับไว แรปป้าเปลี่ยนเกียร์อย่างคล่องแคล่วและพุ่งออกไปผ่านถนนยามค่ำคืนในที่สุด ทั้งหมดทำถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ไม่ทันจะได้พักหายใจ เสียงกระสุนปืนก็ดังมาอีกครั้ง แวนดอลมองไปที่กระจกหลังและพบกับรถกระบะอีซูซุดีแม็กซ์สีขาวที่แล่นตามหลังมาติดๆ บนกระบะมีชายชุดดำชุดเดิม​ ๔ คน กำลังละเลงสาดกระสุนใส่พวกเขาอย่างรุนแรง แรปป้าเห็นดังนั้น จึงเปลี่ยนเป็นเกียร์ ๕ และเร่งความเร็วสูงสุด ๑๘๐ กม. เมื่อเจอรถคันข้างหน้าก็หักเลี้ยวแซงได้อย่างพลิ้วไหว แวนดอลไปสำรวจสถานการณ์ข้างหลังอีกครั้งและเห็นรถคันนั้นอยู่ไกลจนพ้นระยะกระสุนแล้วก็ทำหน้าโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ทันใดนั้นเอง กระสุนลูกหนึ่งก็ปะทะเข้าใส่ตัวท้ายรถได้ สร้างความแปลกใจให้กับทั้งหมดอย่างมาก แรปป้าเห็นซอยเล็กๆ ซอยหนึ่งใกล้ๆ จึงรีบหักเลี้ยวเข้าไปหลบข้างในนั้นอย่างหวุดหวิด ทั้งหมดต่างมองหน้ากันเหมือนจะขอความช่วยเหลืออะไรบางอย่าง
"We need to go"
       ในเวลาต่อมา ทั้งหมดเดินมาตามท้องถนนยามค่ำคืนของพัทยา แต่มีแว่นดำกับหมวกอยู่ที่ใบหน้าของทั้งหมดเพื่อแฝงตัวให้เหมือนกับคนทั่วไป ก่อนที่แวนดอลจะแวะเข้าไปที่เซเว่นบนถนนแห่งหนึ่งและหยิบกระทิงแดงขวดหนึ่งมาจ่ายเงิน กลับออกมาพร้อมกับใช้มือขวาซดมันไปอึกใหญ่เพื่อให้หายเหนื่อยและยื่นมันให้กับเกรฟต่อ
"Ok"
       เกรฟดื่มเข้าไปอีกอึกตามแวนดอล แรปป้ายื่นมือขวามาเหมือนจะขอดื่มต่อ แต่แวนดอลกลับใช้มือขวายึดมันไปซดอึกใหญ่อีกเหมือนเดิมและปาเข้าไปในถังขยะอย่างแม่นยำ
"You know a marl boy"
       เสียงเพลงดังมาจากกระเป๋ากางเกงแวนดอล เขาใช้มือขวาหยิบมันออกมารับพร้อมกับความสงสัยจากทีมเขาที่ส่งผ่านสายตา ก่อนที่เขาจะวางมันไปอย่างรุนแรงเหมือนกับโกรธอะไรบางอย่าง
"What?" มาริถามอย่างสงสัย
"Burn"
       ณ ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง กระเบื้องกับกำแพงสีขาวของโรงพยาบาลนั้นมีผู้ป่วยมากมายนอนบนเตียงอย่างเจ็บปวด ทีมของแวนดอลรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและหยุดที่เตียงผู้ป่วยคนหนึ่ง ซึ่งสวมหมวกกันน็อคสีดำและนอนแน่นิ่งบนเตียง คงจะมีเพียงเบิร์นเท่านั้นที่ทำแบบนี้ได้ ตัวของเขาเต็มไปด้วยผ้าพันแผลตั้งแต่ที่ตัวจนถึงน่องมากมาย
"Damn It!!!"