รามเกรียนตอนพิเศษ สเปเชี่ยล ตบเกรียน คิต้า~~~

ลำดับตอนที่ #2 : สเปเชี่ยลบทที่ ๒

        ณ ห้องลับสำรับตอนพิเศษ เป็นห้องคอนกรีตสีขาวสี่เหลี่ยมขนาดเล็กกับพรมสีแดง มีผ้าใบกับม่านสีดำอยู่ข้างหลัง จอโทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่ถูกตั้งอยู่บนโต๊ะไม้ข้างหน้าห้อง มีโต๊ะกาแฟกระจกสีำดำอยู่ข้างหน้าโทรทัศน์ ตู้หนังสือที่วางหนังสือกับโมเดลมากมายตั้งอยู่คนละด้านของห้อง และโซฟาสีแดงกลมยาว ซึ่งกัน บาส และโค้ดนั่งอยู่ในชุดนักเรียน
"สวัสดีคร้าบบ" ทั้งสามไหว้พร้อมกัน
"พบกับตอนพิเศษ รามเกรียน สเปเชี่ยล~~~" กันตะโกนเสียงดัง
"นี่มันมาอีกแล้วเหรอวะ?" บาสข้องใจ
"๒๐ ตอนมันผ่านไปไวอะไรขนาดนี้" โค้ดบอกต่อ
"๒๐ ตอนแต่แม่งห้าร้อยคนนะเว้ยเฮ้ย!!!" กันเถียง
"คนเขียนก็ขยันโฆษณาในเฟซนะ" บาสบอก
"แถมช่วงนี้ใกล้เปิดเทอมมันคงไม่มาเขียนให้ทุกวันหรอก" โค้ดบอก
"พวกมึงนี่อยากโดนรึไง?"  เสียงจากฟากฟ้าดังมา
"หามิได้ครับ" บาสกับโค้ดไหว้
"ถ้างั้นก็มาช่วงแรกกันเลยดีกว่า!!!" กันยิ้มบอกเสียงดัง "ฉลอง ๒ เดือนกับยอดวิว ๕๐๐ คน"
"ช่วง ตอบจดหมาย!!!"

ช่วง ตอบจดหมาย

"จดหมายฉบับแรกนะครับ จากคุณภูผาครับ" บาสหยิบจดหมายมาอ่านในมือขวา
"ถามว่า..." โค้ดต่อ
"กันเพศอะไรครับ" บาสยิ้มอ่าน
"เพศเดียวกับพ่องแหละครับ" กันยิ้มตอบ
"เอ่อ..." โค้ดเอ่ย
"มึงพูดแบบนี้ ไม่กลัวเขาน้อยใจหนีไปอ่านเรื่องอื่นรึไง?" บาสถามด้วยหน้าตาไม่สบายใจ
"มึงกลัวไร นี่มันลายมือภูผาชัดๆ" กันบอก
"เพื่อนแท้จริงนะมึง" บาสถาม
"ต่อๆ ฉบับต่อไปจากคุณ ดวงครับ" โค้ดอ่านให้ฟัง
"ว่า..." กันถาม
"อยากทำงานอะไรกันบ้างเอ่ย?" โค้ดยิ้มอ่านให้ฟัง "ผมอยากเป็นนักข่าวครับ"
"ปัญหาระดับชาติเลยนะเนี่ย" บาสยิ้ม "ผมก็วิศวกร ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากไปอยู่เอ็นบีเอนะ"
"ไรเดอร์" กันตอบอย่างมั่นใจ ก่อนที่บาสกับโค้ดจะตบเกรียนเข้าให้ "ผิดเหรอวะ?"
"มึงนี่มัน..." โค้ดถาม "ม.๖ นะมึง"
"ข้ามๆ ฉบับต่อไปจากคุณน้ำดำ" กันยิ้มอ่าน "มีมี่คัพไรครับ...?"
"ตอบไปดิ" บาสย้ำ ขณะที่กันนิ่งเงียบ"
"สวัสดีค่าาาา" มีมี่เดินออกมาจากผ้าม่านอย่างไม่ทันตั้งตัว
"มีมี่?" กันสงสัย
"เข้าสู่ช่วง แขกรับเชิญ~~~"

ช่วง แขกรับเชิญ

"ช่วงนี้นะครับ เราจะสัมภาษณ์แขกรับเชิญครับ" บาสยิ้มบอก
"และวันนี้นะครับ แขกรับเชิญคือ คุณมีมี่!!!" โค้ดบอก
"สวัสดีค่ะ" มีมี่ที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเล็กทางขวาของที่กันกับโค้ดนั่งอยู่ไหว้
"กัน มึงถามดิ" โค้ดย้ำกัน และยื่นกระดาษให้
"เป็นไรไปเหรอ?" มีมี่ถาม
"เอ่อๆ ข้อที่ ๑ " กันลุกลนถาม "คุณได้เกรดเท่าไรครับ เทอมนี้"
"๓.๘ ค่ะ" มีมี่ยิ้มตอบ
"ดอกฟ้ากับหมาวัด" บาสกับโค้ดจ้องกัน
"ข้อที่ ๒ เอ่อ..." กันนิ่งซักระยะหนึ่ง
"กูอ่านเองเว้ย" บาสฉกกระดาษในมือกันมา "คุณรักกับกันตอนไหนครับ"
"ก็ตั้งแต่ครั้งที่กันช่วยชั้นไว้ แล้วก็ตอนไปเที่ยวด้วยกัน" มีมี่ยิ้ม "ตั้งแต่ตอนนั้น เขาต้องเป็นผู้ชายที่ดูแลชั้นนชได้แน่นอน"
"ว้าว" บาสกับโค้ดร้องขณะที่กันก้มหน้าลง
"แล้วข้อที่..." บาสถาม แต่แล้วกันก็ฉกกระดาษมาได้
"คุณชอบกันที่อะไรครับ" กันถามเสียงดัง
"เอ่อ... ก็" มีมี่นิ่งไปซักระยะ "พูดไปคงไม่หมดหรอก"
"เหยดดดดดดดดดด" บาสกับโค้ดร้องขึ้นทั้งคู่
"ขอบใจนะ" กันยิ้มบอก
"ถ้างั้นเข้าสู่ช่วง เกมลงโทษ!!!"

ช่วง เกมลงโทษ

"เกมในวันนี้ของเราคืออะไรครับ" โค้ดถาม
"วันนี้คือเกมเป่ายิ้งฉุบตีมือครับ" บาสบอก
"พวกมึงไม่มีไรทำแล้วใช่มะ" กันบอก
"น่าสนุกออก" มีมี่ยิ้มบอก
"งั้นเริ่มกันเล้ยยยยยยย"
        ทั้งสี่เป่ายิ้งฉุบ รอบแรกกัน บาส กับโค้ดวางมือ รอบที่สองมีมี่วางต่อ รอบที่สามกันวางมือซ้าย และกันก็ตบลงไปอย่างแรง แต่แล้ว คนที่เขาตบได้ กลับเป็นมีมี่
"อูย เจ็บๆ" มีมี่ร้อง
"ชิบหายล่ะ" กันบอก
"ช่วง พันนิชเชอร์!!!"

ช่วง พันนิชเชอร์

        บาส โค้ด กับมีมี่มาอยู่ที่ห้องๆหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องคอนกรีตสีขาวกับพื้นพรมสีดำ มีไฟนีออนติดอยู่ด้านบน และที่ผนังหน้าห้องมีช่องขนาดใหญ่ซึ่งติดกับห้องถัดไป ซึ่งเป็นห้องว่างที่ทาสีเป็นรูปป่า
"เกมลงโทษในวันนี้คือ กังนัมสไตล์~~~" บาสกับโค้ดพูดพร้อมกัน
"แล้วมันเป็นยังไงอ่ะ" มีมี่ถาม
"เคยดูกังนัมสไตล์มั้ยครับ?" โค้ดถามบาส
"โด่ ใครๆก็เคย" บาสบอก
http://www.youtube.com/watch?v=9bZkp7q19f0

"และเนื่องจากมีผู้ขอใช้สิทธิลงโทษแทนคุณมีมี่" บาสยิ้มบอก
"เชิญพบกับเขาได้เลย!!!" โค้ดบอก
             ก่อนที่กันที่เหลือแต่กางเกงนักเรียนกับหัวม้าที่เขาเคยใส่ตอนงานคอนเสิร์ตก็เดินมาในห้องข้างใน และเสียงเพลงกังนัมสไตล์ก็ดังขึ้น และกันก็เต้นกังนัมสไตล์อย่างบ้าคลั่ง
"อบ อบ อบ อบ โอปป้ากังนัมสไตล์"
"กติกาง่ายๆครับ แค่ยิงเพนท์บอลใส่เจ้ามาทะลึ่งที่เต้นกังนัมสไตล์นั่นจนกว่าจะจบเพลง" บาสอธิบาย
"ไม่โหดไปหน่อยเหรอ" มีมี่ถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่หรอก" โค้ดบอก
"ถ้างั้นก็เริ่มกันเลยครับ"
              บาสเดินมาพร้อมกับปืนเพนท์บอล ๓ กระบอกในมือขวา และนำมันให้โค้ดกับมีมี่ ก่อนที่ทั้งสามจะยิงไปที่กัน บางลูกก็โดนบางลูกก็ไม่โดน แต่สร้างความบอบช้ำแก่กันเป็นอย่างมาก
"ว๊ากกกกกก"
              กันร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เพลงจะจบลงพร้อมกับกันที่สลบลงไปนอนกองกับพื้น มีมี่รีบไปดูด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่บาสกับโค้ดจะเก็บปืน และไปที่ห้องเดิมอีกครั้ง
"วันนี้เรามีข่าวจะแจ้งครับ" โค้ดบอก "เรื่องอีเวนท์ ระดับความนิยมของตัวละคร"
"ง่ายๆครับ แค่โหวตมาทางคอมเม้นนะครับ" บาสบอก "ว่าตัวละครไหนโดนใจคุณมากที่สุด คอมเม้นมาที่ตอนนี้เลยครับ"
"เราจะประกาศระดับความนิยมในตอนพิเศษตอนที่ ๓ ครับ" โค้ดบอก "อย่าลืมมาโหวตล่ะ"
"คนเขียนจะได้มีกำลังใจน้า" เสียงจากฟากฟ้าดังมา
"แล้วพบกันใหม่ครับ ในรามเกรียนตอนพิเศษสเปเชี่ยล ตบเกรียนคิต้า~~~"