ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความลับที่ถูกปิดตาย
คุเรและคุราปิก้ายืนรออยู่ที่ห้องโถงจนคิรัวร์ กอร์น และฟินเดินมาสมทบ แล้วทั้ง 5 ก็เดินขึ้นบันไดไป ฝ่าฟันด่านต่างๆจนกระทั่งขึ้นไปถึงหอคอยยอดบนสุด........
“......ผ่านประตูนี้ไป........ก็จะเจอไอ้หมอนั่นแล้วสิ” คิรัวร์พูดทั้งๆที่ยังหอบอยู่....
“อือ ก็เข้าไปสิ ยืนรอทำไมอ่ะ” กอร์นเดินนำหน้าไปที่ประตู แล้วเปิดออก...
สิ่งทีทั้ง 5 พบ คือห้องที่ว่างเปล่า มีหีบเก่าๆตั้งไว้อยู่ตรงกลางห้อง ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตใดๆนอกจากคนทั้ง 5
“มันเป็นกับดักรึเปล่า เปิดดีมั้ย” คุราปิก้าถามความเห็น....
“ไม่ใช่กับดักหรอก.....ดูที่หีบสิ ฝุ่นเครอะ รอบห้องนี้ก็มีแต่ฝุ่น เห็นได้ชัดว่าไม่มีคนเข้ามานานแล้ว ฉะนั้นไม่ใช่กับดักหรอก” คุเรวิเคราะห์
คุราปิก้าค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆหีบ ดึงผ้าคลุมออกถึงได้เห็นว่า.....หีบนั้นมีลวดลายแกะสลัก.....เหมือนเสื้อที่คุราปิก้าและคุเรใส่อยู่ไม่ผิดเพี้ยน....
“คุเร...” คุราปิก้ามือสั่น แล้วหันไปพูดกับคุเร
“คุเร........นี่มัน........Cult secret..” คุราปิก้าพูดตะกุกตะกัก
“ชั้นเห็นอย่างที่นายเห็นนั่นแหละคุราปิก้า คำถามคือมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.......หัวหน้าเผ่า....พ่อของนาย ทำลายมันไปแล้วนี่” คุเรตัวสั่นโดยไม่ตั้งใจ
“เฮ้!!!! จะมีใครบอกได้รึเปล่าล่ะ ว่าไอ้หีบนี่มันคืออะไรกัน” คิรัวร์เริ่มหงุดหงิด 2 คนนี่จะสร้างโลกส่วนตัวกันรึไง
หลังจากที่คิรัวร์โวย ทั้ง 5 ก็นั่งล้อมวงกัน คุราปิก้าเริ่มเล่า
“เมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนที่ชั้นยังอายุแค่ 7 ขวบ พ่อชั้นเล่าให้ฟังว่า หัวหน้าเผ่ารุ่นแรกได้เก็บความลับอย่างหนึ่งไว้ในสิ่งที่มีชื่อว่า Cult secret ไม่มีวิธีเปิดได้นอกจากจะใช้ดวงตาของคนเผ่านคูลท์ใส่เข้าไปในช่องนั้น” คุราปิก้าชี้ให้ทุกคนเห็นรูกลมๆที่มีลักษณะคล้ายรูกุญแจ
“ซึ่ง...........(เมื่อคุราปิก้าเริ่มพูดต่อ ทุกคนละสายตาจากหีบกลับมาที่คุราปิก้า) ซึ่งไม่ใช่ดวงตาของทุกคนที่สามารถเปิดได้......มีเพียงสองคนที่สามารถเปิดได้.......เล่ากันว่าสิ่งที่อยู่ในคูลท์ซีเคร็ทคือสิ่งที่ร้ายแรง....แต่ชั้นเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร...”
“แล้วสองคนนั้นเป็นใครกันล่ะ.........แล้วจะรู้ได้ไงว่าตาของใครที่ใช้เปิด....” คิรัวร์ถาม
“ของชั้นเอง............ชั้นก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่ฆ่าชั้นซะตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเอาตาของชั้นไป” คุราปิก้าทำสีหน้าครุ่นคิด....
“เพราะต้องรอทั้ง 2 คนที่มีดวงตาที่สามารถเปิดหีบได้มาอยู่พร้อมกันจะได้ฆ่าง่ายๆน่ะสิ” เสียงของคุโรโร่ ลูซิเฟอร์ ดังลอดออกมาจากมุมมืด
คุโรโร่ค่อยๆเดินออกมา
“แกหมายความว่ายังไง.........” ดวงตาของคุราปิก้าเปลี่ยนเป็นเนตรสีเพลิง
“ชั้นหมายความว่า ผู้หญิงคนนั้น คือคนที่มีดวงตาที่เปิดหีบได้......นอกจากแก...” คุโรโร่ชี้นิ้วไปทางคุเร......ทุกคนหันไปมองคุเรเป็นตาเดียว......
“งั้นทำไม.....ทำไมถึงไม่ฆ่าเราซะตั้งแต่ตอนนั้น” คุราปิก้าสงสัย
“นั่นก็เพราะต้องรอให้พวกแกอายุ 17 ปีน่ะสิ” ฟินควักดาบออกมาทางคุราปิก้า.. “และนี่ก็ถึงเวลาแล้ว”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน.....” กอร์นถาม....หน้าตาเหลอหลา
“ชั้นเป็นหลานของหัวหน้าเผ่ารุ่นที่ 2 ....เป็นน้องสาวของ......คุโรโร่ ลูซิเฟอร์” ฟินชี้นิ้วไปทางคุโรโร่..ตลอดเวลา...คุราปิก้าคิด......ตลอดเวลา เค้าอาศัยอยู่กับคนที่เกี่ยวพันธ์ทางสายเลือดกับคุโรโร่....คนที่เค้าไม่แม้แต่จะอยากเห็นหน้า....คุราปิก้าถูกฟินทรยศ
“ถูกต้อง.......ที่คือสาเหตุที่ชั้นต้องใช้นกไปล่อคุเรออกมาจากปราสาทวันนั้น....ไม่งั้นมีหวังโดนระเบิดตาย......ซะก่อน......และที่ชั้นให้คุราปิก้าไปอยู่กับฟิน นั่นก็เพราะต้องการให้นายรอดตายมาจนถึงอายุ 17 ปี.....” คุโรโร่ซึ่งตอนนี้สีหน้าไม่ต่างอะไรกับปีศาจพูด
“ถ้าฟิน......เป็นหลานของหัวหน้าเผ่ารุ่นที่ 2 ......แล้วแกเป็นพี่ของฟิน......งั้นแกก็เป็นคูลท์เหมือนกันน่ะสิ” คุราปิก้าถามด้วยน้ำเสียงที่ตกตะลึง
“ถูกต้องแล้ว ความรู้สึกช้าจริงนะ.....” คุโรโร่ค่อยๆเดินไปหาคุเร..........
“แล้วทำไมนายถึงไม่มีเนตรสีเพลิง...” คุราปิก้าถาม
“ชั้นน่ะไม่มีเพราะได้ตาของแม่ แต่ฟินน่ะมี....” คุโรโร่ชี้ไปทางฟิน
“ฟินเหรอ........ทำไมชั้นไม่เคยเห็นล่ะ” คุราปิก้าหันไปมองฟิน
“ชั้นไม่โง่ทำให้นายรู้หรอก ใส่คอนแทคสีดำไว้น่ะ” ฟินยิ้มเจ้าเลห์
“แต่ว่า.......หีบนั่น.......ถะ.....ถูก.....ถูกทำลาย.....ปะ.......ไปแล้วนี่......” คุเรเข้าทรุด.....
“ไม่หรอก นั่นเป็นของที่ชั้นเอาไปวางไว้เองแหละ หีบนี้ ทำลายไม่ได้หรอก” ฟินตอบ
“แกทำอย่างนี้ทำไม เผ่าคูลท์ก็บ้านของแก แกทำลายเผ่าทำไม” คุราปิก้าน้ำเสียงเดือดดาลมากขึ้น น้ำตาใสๆไหลออกมาจากเนตรสีเพลิงอันงดงาม
“เพราะเผ่าคูลท์ไม่เคยให้อะไรชั้นเลย เผ่าเคยให้อะไรชั้นบ้าง.....ปู่เกลียดแม่ ปู่ขับไล่แม่ออกจากเผ่า แค่เพียงเพราะแม่เป็นคนเผ่าชาร์.....แม่รักพ่อมาก แม่ตรอมใจ......พวกแกไม่รู้ล่ะสิ ว่าในหีบนั้นน่ะมันมีอะไร..........มันคือ Cult desire ไงล่ะ”
“Cult desire งั้นเหรอ.....สมบัติในตำนานคูลท์ที่เชื่อกันว่าไม่มีอยู่จริงนี่........มันอยู่ในหีบนี่ได้ไงล่ะ” กอร์นถาม
“นายรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกันล่ะ” คิรัวร์กระซิบถามกอร์น
“อ๋อ !!! พ่อชั้นเคยบอกสมัยชั้นยังเด็กๆน่ะ”
“สรุปนี่ชั้นเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่มั้ยเนี่ย!!!” คิรัวร์เริ่มมีน้ำโห
“แล้ว Cult desire มันคืออะไรกันล่ะ” คุเรถามหลังจากเงียบไปนาน
“มันคือสิ่งที่จะตอบสนองความต้องการของคนที่เปิดมันได้ไงล่ะ.......” ฟินตอบ น้ำตาเริ่มคลออยู่รอบๆดวงตา....
“ชั้นอยากได้แม่คืนมา......ถึงแม้จะต้องฆ่าคนทั้งเผ่า แต่มันก็สาสมแล้วที่เผ่าทำกับแม่”
“พอเถอะฟิน!!!! (คุโรโร่กล่าวเสียงเฉียบขาด) เอาล่ะๆ นี่ก็มาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว.........ขอดว....” คุโรโร่พูดไม่ทันจบ......คุเรก็ชักดาบออกมา แล้วแทงไปที่หน้าอกตัวเอง......
“คุเร...เร.......เร...........เร.......” เสียงของคุราปิก้าที่ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนร่วมเผ่าดังกึกก้องไปทั่วปราสาท แต่ทุกๆคนที่อยู่ในห้องนั้นก็ช็อคเหมือนกัน คุราปิก้ารีบวิ่งไปหาคุเรที่มีลมหายใจแผ่วๆพร้อมกับเลือดสีแดงสดเหมือนดวงตาและผมของเธอค่อยๆไหลรินออกจากร่างกายช้าๆ
“แค่นี้คุโรโร่ก็เปิดหีบไม่ได้แล้วใช่มั้ยล่ะ” คุเรยิ้มทั้งน้ำตาที่ไหลอาบหน้า และสิ้นใจลงต่อหน้าต่อตาคุราปิก้า ความลับที่ถูกปกปิดอยู่ใน Cult secret นั้น ไม่สามารถเปิดได้อีกตลอดกาล
“......ผ่านประตูนี้ไป........ก็จะเจอไอ้หมอนั่นแล้วสิ” คิรัวร์พูดทั้งๆที่ยังหอบอยู่....
“อือ ก็เข้าไปสิ ยืนรอทำไมอ่ะ” กอร์นเดินนำหน้าไปที่ประตู แล้วเปิดออก...
สิ่งทีทั้ง 5 พบ คือห้องที่ว่างเปล่า มีหีบเก่าๆตั้งไว้อยู่ตรงกลางห้อง ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตใดๆนอกจากคนทั้ง 5
“มันเป็นกับดักรึเปล่า เปิดดีมั้ย” คุราปิก้าถามความเห็น....
“ไม่ใช่กับดักหรอก.....ดูที่หีบสิ ฝุ่นเครอะ รอบห้องนี้ก็มีแต่ฝุ่น เห็นได้ชัดว่าไม่มีคนเข้ามานานแล้ว ฉะนั้นไม่ใช่กับดักหรอก” คุเรวิเคราะห์
คุราปิก้าค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆหีบ ดึงผ้าคลุมออกถึงได้เห็นว่า.....หีบนั้นมีลวดลายแกะสลัก.....เหมือนเสื้อที่คุราปิก้าและคุเรใส่อยู่ไม่ผิดเพี้ยน....
“คุเร...” คุราปิก้ามือสั่น แล้วหันไปพูดกับคุเร
“คุเร........นี่มัน........Cult secret..” คุราปิก้าพูดตะกุกตะกัก
“ชั้นเห็นอย่างที่นายเห็นนั่นแหละคุราปิก้า คำถามคือมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.......หัวหน้าเผ่า....พ่อของนาย ทำลายมันไปแล้วนี่” คุเรตัวสั่นโดยไม่ตั้งใจ
“เฮ้!!!! จะมีใครบอกได้รึเปล่าล่ะ ว่าไอ้หีบนี่มันคืออะไรกัน” คิรัวร์เริ่มหงุดหงิด 2 คนนี่จะสร้างโลกส่วนตัวกันรึไง
หลังจากที่คิรัวร์โวย ทั้ง 5 ก็นั่งล้อมวงกัน คุราปิก้าเริ่มเล่า
“เมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนที่ชั้นยังอายุแค่ 7 ขวบ พ่อชั้นเล่าให้ฟังว่า หัวหน้าเผ่ารุ่นแรกได้เก็บความลับอย่างหนึ่งไว้ในสิ่งที่มีชื่อว่า Cult secret ไม่มีวิธีเปิดได้นอกจากจะใช้ดวงตาของคนเผ่านคูลท์ใส่เข้าไปในช่องนั้น” คุราปิก้าชี้ให้ทุกคนเห็นรูกลมๆที่มีลักษณะคล้ายรูกุญแจ
“ซึ่ง...........(เมื่อคุราปิก้าเริ่มพูดต่อ ทุกคนละสายตาจากหีบกลับมาที่คุราปิก้า) ซึ่งไม่ใช่ดวงตาของทุกคนที่สามารถเปิดได้......มีเพียงสองคนที่สามารถเปิดได้.......เล่ากันว่าสิ่งที่อยู่ในคูลท์ซีเคร็ทคือสิ่งที่ร้ายแรง....แต่ชั้นเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร...”
“แล้วสองคนนั้นเป็นใครกันล่ะ.........แล้วจะรู้ได้ไงว่าตาของใครที่ใช้เปิด....” คิรัวร์ถาม
“ของชั้นเอง............ชั้นก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่ฆ่าชั้นซะตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเอาตาของชั้นไป” คุราปิก้าทำสีหน้าครุ่นคิด....
“เพราะต้องรอทั้ง 2 คนที่มีดวงตาที่สามารถเปิดหีบได้มาอยู่พร้อมกันจะได้ฆ่าง่ายๆน่ะสิ” เสียงของคุโรโร่ ลูซิเฟอร์ ดังลอดออกมาจากมุมมืด
คุโรโร่ค่อยๆเดินออกมา
“แกหมายความว่ายังไง.........” ดวงตาของคุราปิก้าเปลี่ยนเป็นเนตรสีเพลิง
“ชั้นหมายความว่า ผู้หญิงคนนั้น คือคนที่มีดวงตาที่เปิดหีบได้......นอกจากแก...” คุโรโร่ชี้นิ้วไปทางคุเร......ทุกคนหันไปมองคุเรเป็นตาเดียว......
“งั้นทำไม.....ทำไมถึงไม่ฆ่าเราซะตั้งแต่ตอนนั้น” คุราปิก้าสงสัย
“นั่นก็เพราะต้องรอให้พวกแกอายุ 17 ปีน่ะสิ” ฟินควักดาบออกมาทางคุราปิก้า.. “และนี่ก็ถึงเวลาแล้ว”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน.....” กอร์นถาม....หน้าตาเหลอหลา
“ชั้นเป็นหลานของหัวหน้าเผ่ารุ่นที่ 2 ....เป็นน้องสาวของ......คุโรโร่ ลูซิเฟอร์” ฟินชี้นิ้วไปทางคุโรโร่..ตลอดเวลา...คุราปิก้าคิด......ตลอดเวลา เค้าอาศัยอยู่กับคนที่เกี่ยวพันธ์ทางสายเลือดกับคุโรโร่....คนที่เค้าไม่แม้แต่จะอยากเห็นหน้า....คุราปิก้าถูกฟินทรยศ
“ถูกต้อง.......ที่คือสาเหตุที่ชั้นต้องใช้นกไปล่อคุเรออกมาจากปราสาทวันนั้น....ไม่งั้นมีหวังโดนระเบิดตาย......ซะก่อน......และที่ชั้นให้คุราปิก้าไปอยู่กับฟิน นั่นก็เพราะต้องการให้นายรอดตายมาจนถึงอายุ 17 ปี.....” คุโรโร่ซึ่งตอนนี้สีหน้าไม่ต่างอะไรกับปีศาจพูด
“ถ้าฟิน......เป็นหลานของหัวหน้าเผ่ารุ่นที่ 2 ......แล้วแกเป็นพี่ของฟิน......งั้นแกก็เป็นคูลท์เหมือนกันน่ะสิ” คุราปิก้าถามด้วยน้ำเสียงที่ตกตะลึง
“ถูกต้องแล้ว ความรู้สึกช้าจริงนะ.....” คุโรโร่ค่อยๆเดินไปหาคุเร..........
“แล้วทำไมนายถึงไม่มีเนตรสีเพลิง...” คุราปิก้าถาม
“ชั้นน่ะไม่มีเพราะได้ตาของแม่ แต่ฟินน่ะมี....” คุโรโร่ชี้ไปทางฟิน
“ฟินเหรอ........ทำไมชั้นไม่เคยเห็นล่ะ” คุราปิก้าหันไปมองฟิน
“ชั้นไม่โง่ทำให้นายรู้หรอก ใส่คอนแทคสีดำไว้น่ะ” ฟินยิ้มเจ้าเลห์
“แต่ว่า.......หีบนั่น.......ถะ.....ถูก.....ถูกทำลาย.....ปะ.......ไปแล้วนี่......” คุเรเข้าทรุด.....
“ไม่หรอก นั่นเป็นของที่ชั้นเอาไปวางไว้เองแหละ หีบนี้ ทำลายไม่ได้หรอก” ฟินตอบ
“แกทำอย่างนี้ทำไม เผ่าคูลท์ก็บ้านของแก แกทำลายเผ่าทำไม” คุราปิก้าน้ำเสียงเดือดดาลมากขึ้น น้ำตาใสๆไหลออกมาจากเนตรสีเพลิงอันงดงาม
“เพราะเผ่าคูลท์ไม่เคยให้อะไรชั้นเลย เผ่าเคยให้อะไรชั้นบ้าง.....ปู่เกลียดแม่ ปู่ขับไล่แม่ออกจากเผ่า แค่เพียงเพราะแม่เป็นคนเผ่าชาร์.....แม่รักพ่อมาก แม่ตรอมใจ......พวกแกไม่รู้ล่ะสิ ว่าในหีบนั้นน่ะมันมีอะไร..........มันคือ Cult desire ไงล่ะ”
“Cult desire งั้นเหรอ.....สมบัติในตำนานคูลท์ที่เชื่อกันว่าไม่มีอยู่จริงนี่........มันอยู่ในหีบนี่ได้ไงล่ะ” กอร์นถาม
“นายรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกันล่ะ” คิรัวร์กระซิบถามกอร์น
“อ๋อ !!! พ่อชั้นเคยบอกสมัยชั้นยังเด็กๆน่ะ”
“สรุปนี่ชั้นเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่มั้ยเนี่ย!!!” คิรัวร์เริ่มมีน้ำโห
“แล้ว Cult desire มันคืออะไรกันล่ะ” คุเรถามหลังจากเงียบไปนาน
“มันคือสิ่งที่จะตอบสนองความต้องการของคนที่เปิดมันได้ไงล่ะ.......” ฟินตอบ น้ำตาเริ่มคลออยู่รอบๆดวงตา....
“ชั้นอยากได้แม่คืนมา......ถึงแม้จะต้องฆ่าคนทั้งเผ่า แต่มันก็สาสมแล้วที่เผ่าทำกับแม่”
“พอเถอะฟิน!!!! (คุโรโร่กล่าวเสียงเฉียบขาด) เอาล่ะๆ นี่ก็มาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว.........ขอดว....” คุโรโร่พูดไม่ทันจบ......คุเรก็ชักดาบออกมา แล้วแทงไปที่หน้าอกตัวเอง......
“คุเร...เร.......เร...........เร.......” เสียงของคุราปิก้าที่ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนร่วมเผ่าดังกึกก้องไปทั่วปราสาท แต่ทุกๆคนที่อยู่ในห้องนั้นก็ช็อคเหมือนกัน คุราปิก้ารีบวิ่งไปหาคุเรที่มีลมหายใจแผ่วๆพร้อมกับเลือดสีแดงสดเหมือนดวงตาและผมของเธอค่อยๆไหลรินออกจากร่างกายช้าๆ
“แค่นี้คุโรโร่ก็เปิดหีบไม่ได้แล้วใช่มั้ยล่ะ” คุเรยิ้มทั้งน้ำตาที่ไหลอาบหน้า และสิ้นใจลงต่อหน้าต่อตาคุราปิก้า ความลับที่ถูกปกปิดอยู่ใน Cult secret นั้น ไม่สามารถเปิดได้อีกตลอดกาล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น