ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความสามารถของสาวผมแดง
“ถึงแล้วสินะ........” ทั้ง4 เดินมาถึงชายป่าเอสเคป ซึ่งเป็นที่ซ่อนลับของเหล่าแมงมุม
ฉัวะ...........!!!!!!! เสียงดาบแหวกอากาศดังลั่นขนาดที่ทุกคนหันมามอง ภาพที่ทั้ง3 เห็นคือคุเรถือดาบเปื้อนเลือด และศพเป็นชิ้นๆเละอยู่ตรงหน้า.....
“เฮ้อ...........เกือบไปแล้ว.....พรางจิตซะ.....” คุเรถอนหายใจพลางเอามือลูบดาบ เลือดที่เกรอะกรังเมื่อสักครู่หายไปในพริบตา....ทั้ง3อึ้งกับความสามารถของคุเร...พรางจิต..พวกเขาไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด คุเรรู้ได้ยังไง???
“ฝีมือไม่ตกเลยนะคุเร.........ศัตรูพลางจิตขนาดนั้นยังรู้....แต่ชั้นว่าเธอลงมือหนักไปหน่อยนะ” คิรัวร์ทำหน้าขยะแขยงกับภาพตรงหน้า ถึงแม้คิรัวร์จะฆ่าคนมานักต่อนัก แต่ไม่เคยทำให้ศพเป็นชิ้นๆหรอกนะ
“เธอ....มีความสามารถขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันน่ะคุเร...??” คุราปิก้ายังไม่หายจากอาการตื่นตะลึง
“โธ่......คุราปิก้า อย่าดูคนภายนอกสิ เห็นคุเรอย่างนี้ ฮันเตอร์ชั้นสูงเชียวนะ” คิรัวร์บอกสรรพคุณของคุเร...เหมือนกับอยู่กับคุเรมานานหยั่งงั้นแหละ
“อ้าว.......แล้วนายบอกว่าเจอคุเรที่สนามสอบฮันเตอร์” คุราปิก้ายังงงๆอยู่..อะไรกันเนี่ย
“โอ๊ย.....!!! หายงงได้แล้ว คิรัวร์บอกว่าเจอในสนามสอบ ไม่ได้บอกว่าเจอในฐานะผู้เข้าสอบซักหน่อย ชั้นเป็นกรรมการการสอบฮันเตอร์น่ะ” คุเรพูดตัดรังควาน คุเรเดินไปยังประตูทางเข้ารัง แอ๊ดดด...............
“ไง..........มาให้ฆ่าถึงที่เลยนะ ชั้น คุโรโร่ ลูซิเฟอร์ ยินดีที่ได้รู้จัก” เสียงที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน ดังกึกก้องทั่วปราสาทร้าง
“ไอ้หมา.........ออกมาเจอกันตัวๆดีกว่าน่า” คิรัวร์ท้า
“พวกแกน่ะ........ไม่ต้องถึงชั้นหรอกมั้ง.......” พูดจบคุโรโร่ก็ดีดนิ้ว 1 ครั้ง หญิงปริศนา เดินออกมาจากมุมมืด
“ฟิน...!!!!” ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน ร่างน่ะฟินจริงๆ แต่ยังมีจิตใจอยู่รึเปล่า
“55 ต้องสู้กับพวกพ้องตัวเองแล้วรู้สึกยังไงน่ะ” คุราปิก้าเงยหน้าขึ้นไปหาตัวต้นเสียง คุโรโร่ยืนอยู่บนระเบียงชั้น 2 ในมือถือ Skill Hunter!!!! ฟินถูกคุโรโร่ควบคุมโดยสมบูรณ์ ระหว่างที่พวกคุราปิก้ายังไม่ทันตั้งตัว ฟินพุ่งเข้าโจมตีคุราปิก้า โดยที่คุราปิก้าหลบไปได้แบบเส้นยาแดงผ่าแปด แต่ถึงแม้จะหลบได้ แต่แขนของเค้าก็มีเลือดออกมาเป็นทางยาวซะแล้ว
“โฮลี่เชน.......” คุราปิก้าใช้โซ่จากนิ้วก้อยมารักษา (เห็นอย่างนี้แล้ว รู้สึกว่าเลโอลีโอหมดประโยชน์เหมือนกัน)
“อ้าว..........เลือดออกซะแล้ว..........ไม่อดทนเอาซะเลยน้า” คุโรโร่ยิ้มเยาะ
“ฟิน....!!!!!” คุราปิก้าตะโกน “ตื่นสิฟิน ฟิน ได้ยินมั้ย ฟิน!!!” คุเรเดินออกมาผลักคุราปิก้าออกไป
“คุราปิก้า....พาคิรัวร์กับกอร์นไปหาฟิน ทางนี้ชั้นจัดการเอง”
“เอ๋.......!!!” ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน (อีกแล้ว)
“นี่ไม่ใช่ฟิน ตอนนี้ฟินตัวจริงอยู่ไหนไม่รู้ รีบไปหาเร็วเข้า” คุเรตะโกนไล่ ทุกคนทำตามแต่โดยดี ‘ไม่ใช่ฟินตัวจริง ยัยนั่นเป็นใครกันนะ’ คุเรรอจนทุกคนลงไปในคุกใต้ดินหมดแล้วจึงลดดาบลง...
“เอาล่ะ นาย!! ฟินอยู่ไหน”
“เฮ้......!! มาขอให้บอกซะเฉยๆหยั่งงี้....ไม่ได้หรอกน้า~” คุโรโร่ยิ้มเจ้าเล่ห์
“ต้องการอะไร......” คุเรถาม น้ำเสียงที่แต่เดิมเป็นน้ำเสียงราบเรียบ ค่อยๆเดือดดาลขึ้นมาแล้ว
“ที่ชั้นอยากได้เหรอ.........อะไรกันน้า.......ความสามารถของเธอล่ะมั้ง”
“ไม่มีทาง........” คุเรถือดาบเน็นพุ่งเข้าหาคุโรโร่ แต่ฟิน(ตัวปลอม)เข้ามาขวางไว้
“เพลิงสังหาร!!!” ฟิน(ตัวปลอม)พูดอะไรบางอย่าง ลูกไฟนับร้อยพุ่งจากมือฟินไปหาคุเร!!!
“ฟิน..........เฮ้........ฟินได้ยินมั้ย.......ฟินอยู่ไหนน่ะ” คิรัวร์ตะโกนเรียก หลังจากที่แยกกับคุราปิก้ากับกอร์นหา
“....นั่นใครนะ.............” ‘เสียงฟินนี่’ คิรัวร์คิด พลางมองหาต้นเสียง...แต่เสียงมาจากข้างกำแพง!!! ฟินอยู่ในกำแพง......
“ชั้นเองฟิน........คิรัวร์........เธออยู่ในกำแพงใช่มั้ยน่ะ” คิรัวร์หันหน้าไปพูดกับกำแพงที่เค้าคิดว่าเป็นต้นเสียง (เหมือนคนบ้าแฮะ พูดกับกำแพงอ่ะ)
“มะ......ไม่รู้........ชั้นไม่รู้...” ถึงฟินจะบอกว่าไม่รู้ก็เถอะ แต่ต้นเสียงมาจากในนี้แน่นอน
“กอร์น...................เฮ้...............กอร์น................อยู่แถวนี้มั้ยเนี่ยห๊า!!!!!!!!!” คิรัวร์ตะโกนเรียกหากอร์น
“อารายคิรัวร์ ตูมมมม!!!!!!!!!” ร่างของกอร์นหล่นลงมาจากเพดาน!!!
“นายมาจากทางไหนน่ะ.........” คิรัวร์ตกใจกับเพดาน ที่เมื่อกี้เกือบพังลงมาทับเค้า
“ก็อยู่ชั้นบน แล้วได้ยินเสียงนายข้างล่าง เลยพังลงมา หาบันไดไม่เจอน่ะ ว่าแต่เรียกทำไม??” ‘แรงเยอะเป็นบ้า เพราะงี้ถึงต้องเรียกไง’
“ฟินอยู่ในนี้........” คิรัวร์ชี้ไปที่กำแพง ตำแหน่งที่ฟินอยู่ “เลยอยากให้นายพังมัน”
“อือ......ด้าย........” กอร์นตั้งท่าพร้อม แต่คิรัวร์เข้าไปห้าม
“จะบ้าเหรอ พังเข้าไปตอนนี้ก็โดนฟินสิ..........ฟิน.......เฮ้ ได้ยินมั้ย........ถอยหลังไป 2-3 ก้าวใหญ่ๆนะ ได้ยินแล้วตอบด้วย..” คิรัวร์ตะโกนบอกฟินที่อยู่ในกำแพง
“อือ.........ได้ยินแล้ว.............” ฟินตะโกนตอบกลับมา คิรัวร์พยักหน้าเป็นสัญญาณบอกให้กอร์นลงมือ
โครม!!!!!!!!! กำแพงหน้า1ฟุตเมื่อครู่.........เป็นรูบะเฮิ่มต่อหน้าต่อตา แล้วฟินก็เป็นอิสระ ทั้งหมดเดินออกจากคุกใต้ดิน เพื่อไปหาคุราปิก้า.........
กลับมาทางด้านคุเร...........
คุเรหลบเพลิงสังหารได้อย่างง่ายดาย......
“อืม.........ธรรมดาๆคงทำอะไรเธอไม่ได้สินะ.....งั้น...” คุโรโร่ดีดนิ้วอีกครั้ง ฟิน(ตัวปลอม)เมื่อครู่กลายเป็นคุเรอีกคนหนึ่ง!!!
“คุเร.........หาฟินไม่เจอเลย.....” คุราปิก้ากลับออกมาจากคุกใต้ดิน ตะลึงกลับภาพที่เห็นตรงหน้า.......หาฟินก็ไม่เจอ.......แถมตอนนี้....ยังเจอคุเรตั้ง 2 คน
“...........คุ.........คุเร..........” คุราปิก้ากระอึกกระอัก
“คุราปิก้า..........” คุเรลดอาวุธแล้ววิ่งไปกอดคุราปิก้า พร้อมกับร้องไห้!!!!!
คุราปิก้าชี้ดาบคู่ไปที่คอของคุเร........
“จะหายไปดีๆ..........หรือจะไปแบบเป็นศพ.......” (ประโยคนี้คุ้นๆมั้ยเนี่ย)
คุเรตัวปลอมหายไปแต่โดยดี เพราะรู้ดีว่า จะมางัดอาวุธตอนนี้ไม่ทันซะแล้ว
คุเร(ตัวจริง)เดินไปหาคุราปิก้า
“นายรู้ได้ยังไงว่านั่นเป็นตัวปลอม........” คุเรถาม
“คุเรตัวจริงไม่มีทางมากอดชั้นแล้วร้องไห้หรอก......เธอน่ะ....ถึก.............” คุเรกระแทกศอกเข้าที่ท้องของคุราปิก้าก่อนที่คุราปิก้าจะพูดจบ.......
แปะ........แปะ.........แปะ..........
บุรุษกางเขนที่ยืนอยู่ระเบียงชั้นสองปรบมือ........
“ผ่านๆด่านแรก ชั้นจะรออยู่ชั้นบนสุดนะ........ขึ้นไปหาให้ได้แล้วกัน” แล้วคุโรโร่ก็หายตัวไป
****************************************
จบอีกตอนนึงแล้วน้า >_<~~
ฟิคนี้จะอัพเร็วกว่านิยายอีกเรื่องที่เราแต่งนะคะ เพราะเรื่องนี้แต่งดองไว้นานแล้ว เลยมีสแปร์เอาไว้ 55+
แต่เรื่องนั้นแต่งสด ก็ใช้เวลานานเล็กน้อย >w<~~
ฟิคนี้ไม่มีโหวตไม่มีโพสเลยอ่า ไม่หนุกหลอ TT^T~~~
ช่วยกันทำมาหากินหน่อยน้อ ขอบคุณค่ะ ><~~!!!!
ฉัวะ...........!!!!!!! เสียงดาบแหวกอากาศดังลั่นขนาดที่ทุกคนหันมามอง ภาพที่ทั้ง3 เห็นคือคุเรถือดาบเปื้อนเลือด และศพเป็นชิ้นๆเละอยู่ตรงหน้า.....
“เฮ้อ...........เกือบไปแล้ว.....พรางจิตซะ.....” คุเรถอนหายใจพลางเอามือลูบดาบ เลือดที่เกรอะกรังเมื่อสักครู่หายไปในพริบตา....ทั้ง3อึ้งกับความสามารถของคุเร...พรางจิต..พวกเขาไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด คุเรรู้ได้ยังไง???
“ฝีมือไม่ตกเลยนะคุเร.........ศัตรูพลางจิตขนาดนั้นยังรู้....แต่ชั้นว่าเธอลงมือหนักไปหน่อยนะ” คิรัวร์ทำหน้าขยะแขยงกับภาพตรงหน้า ถึงแม้คิรัวร์จะฆ่าคนมานักต่อนัก แต่ไม่เคยทำให้ศพเป็นชิ้นๆหรอกนะ
“เธอ....มีความสามารถขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันน่ะคุเร...??” คุราปิก้ายังไม่หายจากอาการตื่นตะลึง
“โธ่......คุราปิก้า อย่าดูคนภายนอกสิ เห็นคุเรอย่างนี้ ฮันเตอร์ชั้นสูงเชียวนะ” คิรัวร์บอกสรรพคุณของคุเร...เหมือนกับอยู่กับคุเรมานานหยั่งงั้นแหละ
“อ้าว.......แล้วนายบอกว่าเจอคุเรที่สนามสอบฮันเตอร์” คุราปิก้ายังงงๆอยู่..อะไรกันเนี่ย
“โอ๊ย.....!!! หายงงได้แล้ว คิรัวร์บอกว่าเจอในสนามสอบ ไม่ได้บอกว่าเจอในฐานะผู้เข้าสอบซักหน่อย ชั้นเป็นกรรมการการสอบฮันเตอร์น่ะ” คุเรพูดตัดรังควาน คุเรเดินไปยังประตูทางเข้ารัง แอ๊ดดด...............
“ไง..........มาให้ฆ่าถึงที่เลยนะ ชั้น คุโรโร่ ลูซิเฟอร์ ยินดีที่ได้รู้จัก” เสียงที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน ดังกึกก้องทั่วปราสาทร้าง
“ไอ้หมา.........ออกมาเจอกันตัวๆดีกว่าน่า” คิรัวร์ท้า
“พวกแกน่ะ........ไม่ต้องถึงชั้นหรอกมั้ง.......” พูดจบคุโรโร่ก็ดีดนิ้ว 1 ครั้ง หญิงปริศนา เดินออกมาจากมุมมืด
“ฟิน...!!!!” ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน ร่างน่ะฟินจริงๆ แต่ยังมีจิตใจอยู่รึเปล่า
“55 ต้องสู้กับพวกพ้องตัวเองแล้วรู้สึกยังไงน่ะ” คุราปิก้าเงยหน้าขึ้นไปหาตัวต้นเสียง คุโรโร่ยืนอยู่บนระเบียงชั้น 2 ในมือถือ Skill Hunter!!!! ฟินถูกคุโรโร่ควบคุมโดยสมบูรณ์ ระหว่างที่พวกคุราปิก้ายังไม่ทันตั้งตัว ฟินพุ่งเข้าโจมตีคุราปิก้า โดยที่คุราปิก้าหลบไปได้แบบเส้นยาแดงผ่าแปด แต่ถึงแม้จะหลบได้ แต่แขนของเค้าก็มีเลือดออกมาเป็นทางยาวซะแล้ว
“โฮลี่เชน.......” คุราปิก้าใช้โซ่จากนิ้วก้อยมารักษา (เห็นอย่างนี้แล้ว รู้สึกว่าเลโอลีโอหมดประโยชน์เหมือนกัน)
“อ้าว..........เลือดออกซะแล้ว..........ไม่อดทนเอาซะเลยน้า” คุโรโร่ยิ้มเยาะ
“ฟิน....!!!!!” คุราปิก้าตะโกน “ตื่นสิฟิน ฟิน ได้ยินมั้ย ฟิน!!!” คุเรเดินออกมาผลักคุราปิก้าออกไป
“คุราปิก้า....พาคิรัวร์กับกอร์นไปหาฟิน ทางนี้ชั้นจัดการเอง”
“เอ๋.......!!!” ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน (อีกแล้ว)
“นี่ไม่ใช่ฟิน ตอนนี้ฟินตัวจริงอยู่ไหนไม่รู้ รีบไปหาเร็วเข้า” คุเรตะโกนไล่ ทุกคนทำตามแต่โดยดี ‘ไม่ใช่ฟินตัวจริง ยัยนั่นเป็นใครกันนะ’ คุเรรอจนทุกคนลงไปในคุกใต้ดินหมดแล้วจึงลดดาบลง...
“เอาล่ะ นาย!! ฟินอยู่ไหน”
“เฮ้......!! มาขอให้บอกซะเฉยๆหยั่งงี้....ไม่ได้หรอกน้า~” คุโรโร่ยิ้มเจ้าเล่ห์
“ต้องการอะไร......” คุเรถาม น้ำเสียงที่แต่เดิมเป็นน้ำเสียงราบเรียบ ค่อยๆเดือดดาลขึ้นมาแล้ว
“ที่ชั้นอยากได้เหรอ.........อะไรกันน้า.......ความสามารถของเธอล่ะมั้ง”
“ไม่มีทาง........” คุเรถือดาบเน็นพุ่งเข้าหาคุโรโร่ แต่ฟิน(ตัวปลอม)เข้ามาขวางไว้
“เพลิงสังหาร!!!” ฟิน(ตัวปลอม)พูดอะไรบางอย่าง ลูกไฟนับร้อยพุ่งจากมือฟินไปหาคุเร!!!
“ฟิน..........เฮ้........ฟินได้ยินมั้ย.......ฟินอยู่ไหนน่ะ” คิรัวร์ตะโกนเรียก หลังจากที่แยกกับคุราปิก้ากับกอร์นหา
“....นั่นใครนะ.............” ‘เสียงฟินนี่’ คิรัวร์คิด พลางมองหาต้นเสียง...แต่เสียงมาจากข้างกำแพง!!! ฟินอยู่ในกำแพง......
“ชั้นเองฟิน........คิรัวร์........เธออยู่ในกำแพงใช่มั้ยน่ะ” คิรัวร์หันหน้าไปพูดกับกำแพงที่เค้าคิดว่าเป็นต้นเสียง (เหมือนคนบ้าแฮะ พูดกับกำแพงอ่ะ)
“มะ......ไม่รู้........ชั้นไม่รู้...” ถึงฟินจะบอกว่าไม่รู้ก็เถอะ แต่ต้นเสียงมาจากในนี้แน่นอน
“กอร์น...................เฮ้...............กอร์น................อยู่แถวนี้มั้ยเนี่ยห๊า!!!!!!!!!” คิรัวร์ตะโกนเรียกหากอร์น
“อารายคิรัวร์ ตูมมมม!!!!!!!!!” ร่างของกอร์นหล่นลงมาจากเพดาน!!!
“นายมาจากทางไหนน่ะ.........” คิรัวร์ตกใจกับเพดาน ที่เมื่อกี้เกือบพังลงมาทับเค้า
“ก็อยู่ชั้นบน แล้วได้ยินเสียงนายข้างล่าง เลยพังลงมา หาบันไดไม่เจอน่ะ ว่าแต่เรียกทำไม??” ‘แรงเยอะเป็นบ้า เพราะงี้ถึงต้องเรียกไง’
“ฟินอยู่ในนี้........” คิรัวร์ชี้ไปที่กำแพง ตำแหน่งที่ฟินอยู่ “เลยอยากให้นายพังมัน”
“อือ......ด้าย........” กอร์นตั้งท่าพร้อม แต่คิรัวร์เข้าไปห้าม
“จะบ้าเหรอ พังเข้าไปตอนนี้ก็โดนฟินสิ..........ฟิน.......เฮ้ ได้ยินมั้ย........ถอยหลังไป 2-3 ก้าวใหญ่ๆนะ ได้ยินแล้วตอบด้วย..” คิรัวร์ตะโกนบอกฟินที่อยู่ในกำแพง
“อือ.........ได้ยินแล้ว.............” ฟินตะโกนตอบกลับมา คิรัวร์พยักหน้าเป็นสัญญาณบอกให้กอร์นลงมือ
โครม!!!!!!!!! กำแพงหน้า1ฟุตเมื่อครู่.........เป็นรูบะเฮิ่มต่อหน้าต่อตา แล้วฟินก็เป็นอิสระ ทั้งหมดเดินออกจากคุกใต้ดิน เพื่อไปหาคุราปิก้า.........
กลับมาทางด้านคุเร...........
คุเรหลบเพลิงสังหารได้อย่างง่ายดาย......
“อืม.........ธรรมดาๆคงทำอะไรเธอไม่ได้สินะ.....งั้น...” คุโรโร่ดีดนิ้วอีกครั้ง ฟิน(ตัวปลอม)เมื่อครู่กลายเป็นคุเรอีกคนหนึ่ง!!!
“คุเร.........หาฟินไม่เจอเลย.....” คุราปิก้ากลับออกมาจากคุกใต้ดิน ตะลึงกลับภาพที่เห็นตรงหน้า.......หาฟินก็ไม่เจอ.......แถมตอนนี้....ยังเจอคุเรตั้ง 2 คน
“...........คุ.........คุเร..........” คุราปิก้ากระอึกกระอัก
“คุราปิก้า..........” คุเรลดอาวุธแล้ววิ่งไปกอดคุราปิก้า พร้อมกับร้องไห้!!!!!
คุราปิก้าชี้ดาบคู่ไปที่คอของคุเร........
“จะหายไปดีๆ..........หรือจะไปแบบเป็นศพ.......” (ประโยคนี้คุ้นๆมั้ยเนี่ย)
คุเรตัวปลอมหายไปแต่โดยดี เพราะรู้ดีว่า จะมางัดอาวุธตอนนี้ไม่ทันซะแล้ว
คุเร(ตัวจริง)เดินไปหาคุราปิก้า
“นายรู้ได้ยังไงว่านั่นเป็นตัวปลอม........” คุเรถาม
“คุเรตัวจริงไม่มีทางมากอดชั้นแล้วร้องไห้หรอก......เธอน่ะ....ถึก.............” คุเรกระแทกศอกเข้าที่ท้องของคุราปิก้าก่อนที่คุราปิก้าจะพูดจบ.......
แปะ........แปะ.........แปะ..........
บุรุษกางเขนที่ยืนอยู่ระเบียงชั้นสองปรบมือ........
“ผ่านๆด่านแรก ชั้นจะรออยู่ชั้นบนสุดนะ........ขึ้นไปหาให้ได้แล้วกัน” แล้วคุโรโร่ก็หายตัวไป
****************************************
จบอีกตอนนึงแล้วน้า >_<~~
ฟิคนี้จะอัพเร็วกว่านิยายอีกเรื่องที่เราแต่งนะคะ เพราะเรื่องนี้แต่งดองไว้นานแล้ว เลยมีสแปร์เอาไว้ 55+
แต่เรื่องนั้นแต่งสด ก็ใช้เวลานานเล็กน้อย >w<~~
ฟิคนี้ไม่มีโหวตไม่มีโพสเลยอ่า ไม่หนุกหลอ TT^T~~~
ช่วยกันทำมาหากินหน่อยน้อ ขอบคุณค่ะ ><~~!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น