ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    :+:Soul Sister:+: <<สายสัมพันธ์สองเรา>>

    ลำดับตอนที่ #1 : :+: ย้ายบ้าน :+:

    • อัปเดตล่าสุด 11 มี.ค. 50


    (เหนือ)

                    ' แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อพ่อเดินมาบอกว่าเราจะต้องย้ายบ้าน '

                  ผมวางกีตาร์ลงทันที  แหงนหน้ามองผู้เป็นพ่อและแม่   ผมพอเดาได้เลยสีหน้าของผมตอนนี้เป็นยังงัยจากสายตาของพ่อที่จ้องมองผม  ผมคงไม่พอใจเอามากๆ พ่อตบไหล่ผมเบาๆแล้วบอกว่า

       "พ่อเข้าใจแต่ที่เราต้องย้ายเนี่ยเพราะพ่อจะได้หน้าที่การงานที่ดีขึ้น  เพื่อพวกเราทุกๆคน"

       "แล้วปู่กับย่าละครับ"  ผมถามพ่อด้วยความเป็นห่วงท่าน  เพราะครอบครัวผมตอนนี้ถือว่าเป็นครอบครัวใหญ่  มีผม  พ่อ  แม่  น้อง  ปู่และย่า แต่ครอบครัวผมกำลังจะย้ายบ้าน  ผมเลยอดเป็นห่วงท่านไม่ได้  ว่าท่านจอยู่กันอย่างไร  2  คน

       "เราตกลงกันแล้วจ๊ะลูก  ว่าเราจะมาเยี่ยมท่านบ่อยๆ"  แม่ตอบคำถามผม

       "เราคงจะย้ายกันเดือนหน้านี้แล้วเตรียมตัวนะลูก"  พ่อพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องหลังบ้าน

                   ผมหยิบกีตาร์เดินเข้าไปในห้อง  ถอนหายใจเฮือกใหญ่  มองดูสิ่งของรอบๆห้อง  มันดูสวยดีนะถึงมันจะรกไปหน่อยก็เถอะ  ถ้ามันย้ายไปอยู่ที่ใหม่มันจะสวยแบบนี้ไหม  ผมเพิ่งปิดเทอมได้ไม่นาน  ถ้าผมไม่ต้องย้ายบ้าน  ผมคงจะเป็นนักเรียนชั้น  ม.5  ของโรงเรียนประจำจังหวัด  ผมมีความสุขกับการใช้ชีวิตวัยรุ่นที่นี่  ผมมีวงดนตรีเป็นของตัวเอง  ผมเป็นมือกีตาร์ เพื่อนๆผมคงวุ่นหามือกีตาร์คนใหม่  ผมจะปรับตัวให้เข้ากับที่ใหม่ได้ยังไงนะ  ผมหยิบกีตาร์มาเกาเบาๆภายในห้องอันเงียบสงบ  ทำไมเวลานี้มันเศร้าจัง


                  ผมนั่งนิ่งสงบอยู่บนรถที่กำลังแล่นอยู่บนถนนทางหลวงหมายเลข  1  ปล่อยให้พ่อกับแม่นั่งเสวนากันตามประสาคนวัยกลางคน   ตลอดทางมานี้ท่านทั้งสองยังพูดคุยกันไม่หยุด  พูดถึงเรื่องนั้น  เรื่องโน้น  เรื่องนี้  แต่ไม่เคยมีใครสนใจความรู้สึกของผมเลย

       "เหนือ  โรงเรียนใหม่เป็นโรงเรียนประจำจังหวัดนะลูก"  แม่หันมาบอกผม

       "พ่อเนี่ยฝากเราไว้กับ  ผอ.ขอโรงเรียนเชียวนะไม่ต้องเป็นห่วง"  พ่อพูดเสริมจากแม่

       " ครับ "  ผมพูดอะไรมากไม่ได้นอกจากยินยอม

       "เหนือทำไมแกทำหน้ายังกับว่าอยากตายแบบนั้นว่ะ" น้องชายจอมกวนถามผม  มันทำหน้าทะลึ่งพอสมควร

        "ทำไมละไอ้มืด"  ผมหันไปตวาดใส่มัน  จริงๆแล้วน้องของผมนะมันชื่อไอ้นิว  แต่ด้วยความที่ผิวมันดำนี่ซิผมถึงเรียกมันว่าไอ้มืด  ใครๆต่างก็พากันบอกว่าผมกับน้องนี่ช่างต่างกันเสียเหลือเกิน  ผมนะขาวหน้าตาดี  (เข้าข้างตัวเอง)  แต่น้องผมนี่สิทำไมมันดำจัง  เพราะปมด้อยของมันตรงนี้ละมั้ง  ทำให้ผมรู้สึกว่าแม่รักมันมากกว่าผม

            ผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้  ตื่นมาอีกทีพ่อก็จอดรถอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง  ผมเพ่งมองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วยก่อนที่จะย่างก้าวเข้าไปในตัวบ้าน  

            ผมเข้าไปสำรวจบ้านเป็นบ้านชั้นเดียวหลังไม่ใหญ่มากนัก  ผมเดินสำรวจห้องต่างๆแล้วผมก็ไปสะดุดใจกับห้องห้องหนึ่ง  เป็นห้องที่กว้าง  โล่ง  อากาศถ่ายเทดี  ผมชอบห้องกว้างๆ  หลังจากรายงานกับพ่อแม่ว่าผมจะขอห้องนี้เป็นห้องส่วนตัวของผม  ผมก็จัดการเอาสัมภาระในกระเป๋าจัดให้เข้ากับห้องให่ผมทันที

           ยังไม่ทันที่ผมจะจัดอะไรเข้าที่ดีก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น

        "นี่จ๊ะ  ชุดนักเรียนใหม่"  แม่เปิดเข้ามาในมือถือชุดนักเรียนใหม่เอี่ยม (จริงๆ)
       
        "จัดของให้เสร็จวันนี้นะลูก"  แม่บอกพร้อมๆกับเดินเอาชุดนักเรียนในมือไปแขวนในตู้เสื้อผ้า

        "ทำไมละครับ  ของมันเยอะจัดวันนี้ไม่เสร็จหรอก"  ผมตอบแม่

        "พยายามจัดให้เสร็จวันนี้แหละ  เพราะวันพรุ่นนี้ ' เปิดเทอมวันแรก ' "

        " หะ "  ผมอุทานอ้าปากค้าง

          นี่มันอะไรกันเนี่ย  จะไม่ให้ผมได้เตรียมตัวเลยรึไง

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×